Ο ιδιος ανέφερε πλείστα μέτρα προλήψης του φαινομένου, που έχουν εφαρμοστεί σε άλλες χώρες. «Μια ενδεικτική περίπτωση είναι οι αυτοκτονίες στο Μετρό της Αθήνας, που από 3 ή 4 ανά έτος έφθασαν πέρυσι τις 9». Μια αυτοκτονία θα μπορούσε να αποτραπεί με φωτεινές επιγραφές, ενημέρωση των εργαζομένων, κάμερες, τοποθέτηση εμποδίων κτλ. Ψυχιατρικά προβλήματα (κατά 40,9%) –συχνά αδιάγνωστα- σε συνδυασμό με οικονομικές δυσκολίες και προσωπικά αδιέξοδα δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ. Πάνω από είκοσι είναι οι ψυχικές διαταραχές- πέραν της δημοφιλούς κατάθλιψης- που μπορούν να συμβάλουν στην αυτοκτονία. «Διαπιστώνω ότι οι αυτόχειρες δεν είναι τόσο οι άνεργοι όσο εκείνοι που δεν έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας και την απαιτούμενη φαρμακευτική αγωγή», υπογραμμίζει η Καθηγήτρια Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας στο ΕΚΠΑ, κ. Χαρά Σπηλιοπούλου.
Η ομάδα της, που φθάνει στο σπίτι του αυτόχειρα, έρχεται αντιμέτωπη με πλειάδα «σιωπηλών» μηνυμάτων που αφήνει πίσω του ο νεκρός. «Η ίδια η πράξη της αυτοκτονίας είναι μια προσπάθεια επικοινωνίας αυτού που πεθαίνει με το περιβάλλον του, από το οποίο συνήθως είναι απομονωμένος» εκτιμά η κ. Σπηλιοπούλου «άλλωστε στη συντριπτική πλειοψηφία οι αυτοκτονίες γίνονται δια απαγχονισμού, που είναι ένας τρόπος τιμωρίας των οικείων».
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.