Καμία εναλλακτική μεταβατική λύση στο πολιτικό σκηνικό της Συρίας;

Γράφει ο Αντέλ Σάφτυ*
Iστολόγιο: gulfnews.com
Μετάφραση-Απόδοση: Αγγελική Μπαρμπεροπούλου, Νέα Ζηλανδία
Copyright© 2012: Λόγιος Ερμής

Οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα με το Ιράν πρέπει να συνεργαστούν με κοινό στόχο να πείσουν τον Αλ Ασσάντ να αποσυρθεί απο την ηγεσία της χώρας προτού η αυξανόμενη βία σπρώξει την χώρα σε ένα εμφύλιο.

Η συνεχώς κλιμακώμενη βία οδήγησε προσφάτως τον απεσταλμένο των Ηνωμένων Εθνών, και αντιπρόσωπο του Αραβικού κόσμου Κόφι Αννάν να σταματήσει τις προσπάθειες για αλλαγή εξουσίας στην Συρία μέσω μιας πιθανής μεταβατικής κυβέρνησης. Κατηγόρησε την αυξανόμενη ανάμειξη του στρατού για το αδιέξοδο που εχει προκύψει και την έλλειψη ενότητος στα Ηνωμένα Εθνη κάνοντας δυσκολη την αποτελεσματικότητα του ως μεσάζοντος στην εύρεση λύσεως.
Οι Κινέζοι και οι Ρώσοι έχουν οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά συμφέροντα στην περιοχή που σχετίζονται με την κυβέρνηση του Ασσάντ. Γιαυτον τον λόγο ειναι αντίθετοι στην αλλαγη του καθεστώτος στην Δαμασκό. Η Ρωσία υποστηρίζει οτι η λύση πρέπει να βρεθεί μετα απο διαπραγματεύσεις κι οχι μέσω απειλών και πιέσεων. Ο Δυτικός κόσμος όπως εκφράζεται μέσω των ΗΠΑ πιέζουν για αλλαγη του καθεστώτος. Για να συμβεί αυτό η Γουάσινγκτον επιμένει πως η Ρωσία και η Κίνα πρέπει να σταματήσουν να υποστηριζουν το σημερινό καθεστως και να σταματήσουν να πουλάνε πολεμικό εξοπλισμό στο καθεστώς του Ασσάντ.

Ο Αννάν αναγνωριζει οτι και το δικο του σχέδιο ειρηνης βασίζεται πανω σε μια μεταβατική κυβέρνηση μέσω της οποίας θα αλλάξει η ηγεσία και ο Ασσάντ θα φυγει οπως χρειάζεται το συντομότερο δυνατό. Αυτό σημαίνει πως συμφωνόντας στο σχέδιο Αννάν ο Αλ Ασσάντ στην ουσία δέχτηκε να παραιτηθεί της εξουσίας και να συμμετέχει σε μια ελεγχομενη αλλαγη καθεστώτος. Οι αντικαθεστωτικοί και οι δυτικές δυνάμεις έπρεπε να εχουν υποστηρίξει αυτο το σχέδιο. Έχασαν λοιπον την ευκαιρία για μια ελεγχομενη αλλαγη κυβερνησης αλλα χειρότερα εχουν βρεθεί προ μιας πολυ πιο εκρηκτικής εναλλακτικης κατάστασης που οδηγεί στην βιαιη αλλαγη της εξουσιας. Η διεθνής κοινή γνώμη εξάλλου στηρίζει την εξευρεση μιας διπλωματικής κι οχι βιαιας επιλυσης. Επρέπε να ειναι ήδη προφανές οτι το μέλλον μιας κυβέρνησης δεν στηρίζεται αποκλειστικά στο πεδίο της μάχης αλλα κατα πόσο έχει σταθερή διεθνή στήριξη. Η διεθνής αυτή στήριξη ηδη φαίνεται να μην είναι τόσο σταθερή. Το Ιράν σε μια αργοπορημένη προσπάθεια διάσωσης του Συριακου καθεστώτος οργανωσε συνοδο κορυφης στην Συρία οπου το Ιράν τόνισε οτι μόνο ο πολιτικός διάλογος μεταξυ της κυβέρνησης και των αντικαθεστωτικών μπορουν να δώσουν τέλος στην σύρραξη. Η Κίνα θα μπορούσε να συμμετέχει σε μια διεθνη προσπάθεια εφόσον δοθουν κάποιες εγγυήσεις οτι τα οικονιμικά συμφέροντα της στην περιοχή θα προστατευθουν. Η Μόσχα μπορεί να πεισθεί σε μια μετα Αλ Ασσάντ εποχη. Επειδή τα συμφέροντα της Ρωσίας ειναι συνδεδεμενα με το καθεστώς αυτό, πρέπει να βρεθεί κάποιος τρόπος να αποσυνδεθουν. Αυτό για να συμβεί θα πρέπει να υπάρξει ειρηνική μετάβαση στην νέα εξουσία. Στο σημερινό βίαιο τοπίο, το μελλον ειναι αβεβαιο και γεμάτο κινδυνους για μια εκτεταμένη εκρηξη βίας.

Αν και χρησιμοποιείται εκτενώς ο όρος “Αραβική άνοιξη” για τις εξελίξεις στην Συρία, δεν θα ηταν υπερβολικό να πουμε οτι οποιαδήποτε φωνή για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και κοινωνικης δικαιοσύνη εχει χαθει ανάμεσα σε κραυγές για εκδίκηση και απειλές απο τις ομάδες που αναφέρονται ως αντιπολίτευση.

Aν o Al Assant απομακρυνθεί επειδή έχει χάσει η κυβερνηση την νομιμότητα της το θέμα αυτό της νομιμότητος ειναι επίσης σημαντικό για την αντιπολίτευση. Οι ηγέτες των διαφόρων ομα΄δων που αποτελουν την λεγόμενη αντιπολίτευση απο την αλλη πλευρά, δεν εχουν προτείνει καποιο πολιτικο πρόγραμμα που να ειναι δημοκρατικό και να μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη. Οι ομάδες αυτές που πολεμουν την κυβέρνηση δεν εχουν πείσει οτι αποτελουν κάτι παραπάνω απο μια απλή ποικιλομορφη συλλογη αντιστασιακών ομάδων.

Ειναι σημαντικό δε οτι ανάμεσα στους αυτοαποκαλουμενους ανταρτες ενισχυμένοι πολεμικά απο περιφερειακές δυνάμεις ανηκουν και μελη της Ιρακινής Αλ Κάιντα. “Πιστευουμε οτι η Ιρακινή Αλ Κάιντα εχει απλώσει τα πλοκάμια της και μέσα στην Συρία” είπε ο James R. Clapper, Διοικητής της Εθνικης Υπηρεσίας Πληροφοριών, στο αμερικανικό κονγκρεσο. Τονισε οτι ακραία στοιχεία εχουν εισβάλει στις αντάρτικες ομάδες. Ρώτησε επίσης :Πόσο νόμιμες θα είναι οι απαιτήσεις αυτων των ομάδων?

Η εφημερίδα “New York Times” αποκάλυψε πρόσφατα οτι αμερικανοί αξιωματουχοι της CIA δρουν μυστικά στην Νότια Τουρκια με σκοπό την ενίσχυση σε πολεμοφόδια των διαφόρων αντιστασιακών ομάδων μέσα στην Συρία. Με άλλα λόγια ενώ η Γουάσινγκοτν πιέζει την Μόσχα να σταματήσει να παρέχει στρατιωτικη βοήθεια στο Συριακό καθεστώς, η Γουάσινγτον συντονίζει την μεταφορά πολεμικου υλικου στους αντάρτες.

Και αυτο δεν είναι όλο. Ενω συνεχίζει η Γουάσινγτον να αναφέρεται στα ιδανικά μιας δημοκρατικης μεταρρύθμισης, βασικές ελευθεριες και την αξία των νόμων απο την αλλη συντάσσεται υπέρ ομάδων οι οποίες είναι το λιγότερο υποπτες: μέλη της Αλ Κάιντα και ακραίες ομάδες(?).

Η Oυάσινγκτον διάλεξε εναντι μιας ισχυρής στηριξης της διπλωματικής οδου μια στρατηγική-ρίσκο με συγκεκαλυμένη δράση. Το Πεντάγωνο εντωμεταξυ προετοιμάζεται στρατιωτικα για παν ενδεχόμενο μετά την πτωση του καθεστώτος, για να εξασφαλίσει τα Αμερικανικά και Ισραηλινά συμφέροντα. Αυτα περιλαμβάνουν και την διασφάλιση χημικών και βιολογικών όπλων που κατέχει η Συρία.
Οι λάθος επιλογές που εχουν κανει οι Δυτικές δυνάμεις εχουν αρχίσει να δειχνουν οτι επιφέρουν αυτα τα αποτελέσματα που προσπαθουσαν να αποφύγουν: σφοδρη στρατιωτικη αντιπαράθεση, περισσότερη βία και θανάτους. Η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν μπορουν να πεισουν τον Αλ Ασσάντ οτι μία επίλυση μέσω διαπραγματεύσεων η οποια θα οδηγησει σε πολιτικη μετάβαση ειναι στο συμφέρον των όλων Συριων.

Οι δυτικές δυνάμεις πρέπει να πράξουν το ίδιο με τους προστατευόμενους τους. Οι αντιμαχόμενες δυναμεις πρέπει να βαλουν το συμφέρον του λαου της Συρίας πάνω απο το δικο τους και να το κανουν άμεσα.

 *Ο Αντελ Σαφτυ ειναι διακεκριμένος επισκέπτης Καθηγητής και ειδικος συμβουλος του Rector στην Σιβηριακη Ακαδημία Δημόσιας Διοικησης στην Ρωσία. Το βιβλίο του, "Might Over Right", υποστηρίζεται θερμά απο τον Noam Chomsky.