Τα μέτωπα του πολέμου

Γράφει ο Β. Βιλιάρδος

Ο οικονομικός πόλεμος μαίνεται – ενώ, όπως και στο συμβατικό, βομβαρδιζόμαστε καθημερινά με ειδήσεις από το μέτωπο του τύπου «Έπεσε η Ισπανία, κινδυνεύει η Ιταλία, αμύνεται σθεναρά η Γαλλία κοκ.».

Σε γενικές γραμμές, οι Η.Π.Α. και το δολάριο επιτίθενται στην ΕΕ και στο Ευρώ, χρησιμοποιώντας στην πρώτη γραμμή τις εταιρείες αξιολόγησης – οι αρνητικές εκτιμήσεις των οποίων έχουν σαν αποτέλεσμα την αύξηση των επιτοκίων δανεισμού των κρατών, την εκτόξευση των ασφαλίστρων κινδύνου (CDS), καθώς επίσης την πτώση της ισοτιμίας του ευρώ.

Τελευταία είδηση η αρνητική αξιολόγηση πέντε κρατιδίων της Γερμανίας (τα προβλήματα των οποίων είχαμε επισημάνει ήδη στο άρθρο μας «Πυρήνες Πυρκαγιάς»), καθώς επίσης του ίδιου του μηχανισμού στήριξης της Ευρωζώνης (EFSF). Κατά παράδοξο τρόπο δε, η ΕΕ συνεχίζει να επιτρέπει τις «ληστρικές επιδρομές» του ΔΝΤ στο εσωτερικό των κρατών-μελών της, τα οποία οδηγούνται το ένα μετά το άλλο στη λαιμητόμο, από τους μπράβους των τοκογλύφων.

Παράλληλα οι εκλεγμένες κυβερνήσεις φαίνεται να αποδέχονται δειλά, «στωικά», χωρίς καμία αντίσταση, την «αποκαθήλωση» του κοινωνικού κράτους. Επίσης τη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ευρωπαίων, η οποία θα έχει σαν έμμεσο αποτέλεσμα την κατάρρευση της αστικής τάξης - έτσι ώστε να καταλυθεί η Δημοκρατία και να εγκατασταθούν απολυταρχικά καθεστώτα «τύπου Κίνας», τα οποία υποτίθεται πως θα έχουν περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσουν, στην εποχή της ασύμμετρης παγκοσμιοποίησης.

Από την άλλη πλευρά, η Γερμανία επιτίθεται καθημερινά εναντίον της Ελλάδας, αφενός μεν επειδή τη θεωρεί κύρια «πολεμική βάση» των επιθέσεων των Η.Π.Α., αφετέρου λόγω του ότι τη χρησιμοποιεί ως την ιδανική υποψήφια χώρα, για τον παραδειγματισμό των υπολοίπων «εταίρων» της στην Ευρωζώνη.

Η Ελλάδα στην προκειμένη περίπτωση, όπως έχουμε αναλύσει σε προηγούμενο άρθρο μας, «προορίζεται» να διαδραματίσει το ρόλο της Ιφιγένειας – να θυσιαστεί δηλαδή «εκδιωκόμενη» από την Ευρωζώνη, με στόχο την εκτόνωση των πιέσεων που δέχονται από τις αγορές τόσο το ευρώ, όσο και τα κρατικά ομόλογα.

Στο ίδιο πλαίσιο, οι «κατηγορίες» εναντίον της πατρίδας μας, κυρίως εκ μέρους των γερμανικών ΜΜΕ, συνεχίζονται αυξανόμενες – ενώ επικεντρώνονται στη δήθεν «μη διαχειρισιμότητα» του δημοσίου χρέους μας, λειτουργώντας δυστυχώς ως αυτοεκπληρούμενες προφητείες.

Η Ελλάδα έχει ουσιαστικά καταδικαστεί στη θανατική ποινή από την τευτονική Γερμανία, στη χρεοκοπία δηλαδή, χωρίς καν να δικαστεί από την Ευρώπη – μια Ευρώπη που συνεχίζει να αποτελεί το «μακρύ χέρι» της καγκελαρίου, η οποία πιθανότατα εγκυμονεί την επόμενη «σκοτεινή απειλή» για τη γηραιά ήπειρο.

Περαιτέρω, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι, μία ομάδα 17 σημαντικών ευρωπαίων συναδέλφων μας αναφέρει σε μία πρόσφατη πραγματογνωμοσύνη της τα εξής: «Η Ευρώπη βαδίζει προς μία καταστροφή ασύλληπτων διαστάσεων - βυθισμένη δυστυχώς στον ύπνο, όπως ένας υπνοβάτης».

Ολοκληρώνοντας υπενθυμίζουμε ότι δυστυχώς, όπως έχουμε τονίσει αρκετές φορές, η είσοδος του ΔΝΤ σε μία χώρα δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από την εχθρική εισβολή του ΝΑΤΟ – με μοναδική ίσως εξαίρεση το ότι, δεν αφήνει πίσω της υλικά ερείπια, αλλά ανθρώπινα.

Από την άλλη πλευρά, με το ΔΝΤ δεν διαπραγματεύεσαι τις υπογεγραμμένες συμφωνίες – είτε τις δέχεσαι όπως είναι, είτε τις απορρίπτεις εξ ολοκλήρου.

Τετάρτη, 25. Ιουλίου 2012