Μέρα με την ημέρα γίνεται όλο και πιο δύσκολη η δυνατότητα των κρατών να μειώσουν τους τόκους δανεισμού τους και να περιορίσουν την αύξηση των δημοσίων χρεών τους, μειώνοντας τις δαπάνες και αυξάνοντας τα φορολογικά τους έσοδα (δόγμα της λιτότητας).
Η Ευρωπαϊκή κρίση είναι ένα συστημικό πρόβλημα, το οποίο μπορεί να λυθεί μόνο εάν τα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ λειτουργήσουν από κοινού και με πλήρη αλληλεγγύη μεταξύ τους.
Η μοναδική ίσως δυνατότητα της Ευρωζώνης, είναι η δημιουργία ενός μοντέλου αποπληρωμής των χρεών, το οποίο να συνδέει μία περιορισμένη «αμοιβαιοποίηση» του χρέους, με πολύ αυστηρές προδιαγραφές και με ένα πιστευτό από τις αγορές πρόγραμμα αποχρέωσης.
Τα ληξιπρόθεσμα ομόλογα της Ισπανίας (92,9 δις € το 2012, 109,6 δις € το 2013 και 85,8 δις € το 2014), μαζί με αυτά της Ιταλίας (227 δις € το 2012, 207,4 δις € το 2013 και 153,1 δις € το 2014), επί πλέον των 100 δις € που ανακοινώθηκαν για τις ισπανικές τράπεζες, συνολικά δηλαδή 975,8 δις €, ξεπερνούν κατά πολύ τα 500 δις € του μηχανισμού στήριξης (ESM).
Εάν δεν ακολουθήσουν λοιπόν άμεσες, «γενναίες» αποφάσεις, το τέλος του ευρώ είναι προδιαγεγραμμένο – όσο και αν γίνονται συνεχείς προσπάθειες να κρυφτεί το τεράστιο συστημικό πρόβλημα πίσω από τις επιθέσεις, τις κατηγορίες και τον εξευτελισμό της Ελλάδας.
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.