Μετά το 1973, που ξεκίνησε αργά αλλά σταθερά η αντίστροφη μέτρηση για τη λήξη του Ψυχρού πολέμου- η περίοδος Ρέιγκαν- ήταν απλά ένα κύκνειο άσμα-ένας νέος αντίπαλος εγκαθιδρύθηκε: ο ενεργειακός κίνδυνος . Ο ”εχθρός” ήταν πλέον οι Σεΐχηδες του ΟΠΕΚ και όχι τα διαστημικά ταξίδια των Ρώσων.
Ο πετρελαϊκός κίνδυνος ήταν κατά βάση οικονομικός. Έτσι Έπρεπε να αντιμετωπιστεί κυρίως με οικονομικά μέσα. Οι εξοπλισμοί άλλαξαν μορφή και αντί πλέον να αντικατοπτρίζουν τον κίνδυνο Παγκόσμιας Σύρραξης, προετοιμάζονταν για μικρές, καίριες επεμβάσεις για την υπεράσπιση οικονομικών συμφερόντων. Οι χρηματαγορές ενισχυθήκαν με εργαλεία που θα επέτρεπαν την διασπορά και την διάχυση του νομισματικού κινδύνου που μπορεί να προκαλούσαν τυχόν παιχνίδια των Εμίρηδων της Μέσης Ανατολής.
Τα εργαλεία αυτά όμως που δόθηκαν στις αγορές παρήγαγαν κέρδος, κέρδος εικονικό, λογιστικό. ΟΙ γκουρού των αγορών γρήγορα αντιλήφθηκαν την δύναμη των όπλων τους. Είχαν στα χέρια τους ισχύ να χρεοκοπούν όχι εταιρείες αλλά χώρες, να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, να χειραγωγούν ΜΜΕ. Η δεκαετία του 80 όπως και η δεκαετία του 90 ήταν μεταβατικές. Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οι συρράξεις στη Μέση Ανατολή και στα Βαλκάνια ήταν τα κύκνεια άσματα του πολιτικού και στρατιωτικού Κατεστημένου της Δύσης.
Οι αγορές, με επιπλέον όπλο την τεχνολογία κάλπαζαν. Ο το τέλος του 20ου αιώνα χαρακτηρίζεται από την οριστικοποίηση μιας μεγάλης στροφής που ξεκίνησε το 1973. Η οικονομία, οι χρηματαγορές, δεν υπηρετούν πια την κοινωνία. Δεν χρησιμοποιούνται τα εργαλεία τους σαν μέσον για την υλοποίηση κυβερνητικών προγραμμάτων προσαρμοσμένων στις επιταγές των λαών. Οι πιο πλούσιοι άνθρωποι στον κόσμο πλέον δεν είναι βιομήχανοι αλλά επενδυτές. Ακόμα και πρωτοπόροι της τεχνολογίας γίνονται πλούσιοι λόγω της χρηματιστηριακής μεγέθυνσης των εταιρειών τους.
Τα κράτη, που στις δομές τους βασίζονται οι αγορές, χάνουν την δύναμη τους. Η οικονομία γίνεται αυτόνομη. Μια μεγάλη αόρατη συμμαχία επενδυτών και funds, ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις, προκαλεί κοινωνικές εκρήξεις και ταραχές. Οι κρατικοί πόροι πλέον κατανέμονται έτσι ώστε να κατευνάζονται οι αγορές και οι κερδοσκόποι. Τα κοινωνικά αγαθά, η παιδεία, η υγεία, η πρόνοια περιθωριοποιούνται. Η πραγματική οικονομία καταρρέει. Το 2008 ο κόσμος βιώνει έντονα αυτήν την κατάρρευση αλλά η αντίδραση της Ευρώπης διστακτική και άτονη καταφέρνει να μεταφέρει την κρίση από την Αμερική στην Ευρώπη. Πρώτο θύμα η Νότια Ευρώπη. Η Ελλάδα. Τρία χρόνια πέρασαν αποτυχημένων πολιτικών , τρία χρόνια υποταγής στους δανειστές και στα κελεύσματα των αγορών. Τρία χρόνια κατακόρυφης ύφεσης και ανεργίας. Η Ελλάδα, κοιτίδα της δημοκρατίας στις 6 Μαΐου αντέδρασε. Η κοινωνία είπε όχι. Δυνατά, καθαρά βροντοφώναξε ότι δεν μπορεί το εθνικό συμφέρον να υποτάσσεται στο συμφέρον των αγορών και των κερδοσκόπων. Ότι η οικονομία υπάρχει για να υπηρετεί την κοινωνία και όχι να την απομυζεί. Δημοκρατικά και πολιτισμένα όπως αρμόζει στην μητέρα του Δυτικού Πολιτισμού, η ελληνική κοινωνία ετοιμάζεται να δώσει το έναυσμα και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Οι κοινωνίες ξυπνούν.
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.