Τὴν ἴδια ὥρα ποὺ τὸ Βερολίνο ἄφηνε στὴν τύχη τῆς τὴν Ἑλλάδα, προωθοῦσε τὸν ἐπανασχεδιασμὸ τῆς Εὐρωζώνης. Ἡ ἰδέα μίας νέας εὐρωπαϊκῆς ἀρχιτεκτονικῆς ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ διασφαλίσει τὴν ἀποφυγὴ τῆς ἐπανάληψης μίας παρόμοιας κρίσης, συμφωνήθηκε στὶς Βρυξέλλες. Ὁ ρόλος τῆς Ἑλλάδας, ὅμως, ὦς «χρήσιμου θύματος» ἤδη ἔχει ἀποβεῖ ὀλέθριος γιὰ τὴ χώρα μας καὶ εἶναι ἐξαιρετικὰ ἐπικίνδυνο τὸ γεγονός. Ὁ Σαρκοζὶ πλήρωσε τὴν ἄνευ ὅρων προσχώρηση τῆς Γαλλίας στὴ γερμανικὴ στρατηγικὴ «ἐπανίδρυσης» τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσης.
Τώρα, ἡ Μαρὶ Λεπὲν ἐκδικεῖται. Ὑπερασπίζεται μὲ πάθος μία Γαλλία χωρὶς τὸ εὐρὼ τοῦ Βερολίνου. Εἶναι ἐπικίνδυνη. Καὶ τὸ χειρότερο, ὄπως ἐπισημαίνουν οἱ ἀναλυτὲς στὴ Le Monde «τὸ στοίχημα ποὺ κέρδισε ὁ Σαρκοζὶ τὸ 2007 (νὰ κερδίσει τὶς ψήφους τῆς ἀκροδεξιᾶς) ἔχει φτάσει, πέντε χρόνια ἀργότερα, στὰ ὅριά του. Υἱοθετώντας τὶς θέσεις τοῦ Ἐθνικοῦ Μετώπου ἐξαπατώντας τοὺς δικούς του ψηφοφόρους, ὁδήγησε τοὺς ψηφοφόρους τῆς πιὸ σκληρῆς Δεξιᾶς πίσω στὸ πατρικό τους σπίτι. Πιστεύω ὅτι πρέπει νὰ μιλήσουμε ἀμέσως γιὰ τὸν κίνδυνο ποὺ ἐνέχει γιὰ τὴ δημοκρατία μία πολιτικὴ ποὺ ἐμπνέεται ἀπὸ τὶς θέσεις τῆς ἄκρας Δεξιᾶς». «Ὁ Σαρκὸ θὰ προσπαθήσει νὰ προσεταιριστεῖ τοὺς ψηφοφόρους τοῦ Ἐθνικοῦ Μετώπου καὶ αὐτὸ θὰ εἶναι τρομακτικό. Θὰ χαϊδέψει τὰ πιὸ πρωτόγονα ἔνστικτα: τὸν φόβο, τὴν ἀπόρριψη τοῦ ξένου κ.λπ... Δὲν θὰ αὐτολογοκριθεῖ ὄπως στὸν πρῶτο γύρο. Τὸ ἐρώτημα εἶναι: οἱ παραδοσιακοὶ ψηφοφόροι τῆς Δεξιᾶς (του Ντὲ Γκώλ, τοῦ Σιράκ) θὰ δεχθοῦν νὰ χάσουν τὴν ψυχή τους, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν τὴ δίψα τοῦ Σαρκὸ γιὰ ἐξουσία;», ἕνα σχόλιο ἀναγνώστη στὴ Le Monde. Νὰ δοῦμε...
Ἕνας νοσηρὸς ἄνεμος συντηρητισμοῦ σαρώνει στὴν Εὐρώπη. Ἤλπιζαν οἱ δυστυχεῖς λαοὶ ὅτι θὰ ἐπωφελοῦνταν ἀπὸ μία γενναιόδωρη ἀντίδραση ποὺ θὰ τοὺς ἔβγαζε ἀπὸ τὴν κόλαση τῆς τραπεζικῆς κρίσης καὶ τῆς ἀνεργίας, γιὰ νὰ ἀνακαλύψουν ὅτι ἡ Μέρκελ μὲ τὸν Σαρκοζὶ καὶ τοὺς λοιπούς... προτιμοῦν νὰ καθηλώσουν τὶς χῶρες σὲ δημοσιονομικὴ πειθαρχία μὲ ἐπώδυνες κοινωνικὲς συνέπειες γιὰ τοὺς πολλοὺς καὶ μὲ ἐνδημικὲς κοινωνικὲς κρίσεις. Οἱ μικροὶ ἡγέτες-λογιστές, ποὺ πάντα μισοῦν τὶς ἀνατροπὲς τῶν σχεδίων τους καὶ τὶς ἀναστατώσεις, εὐνοήθηκαν, ἐκμεταλλευόμενοι τοὺς φόβους ποὺ ἔχουν ἐνσταλάξει οἱ πρωτοφανεῖς συνθῆκες κρίσης στὴν Εὐρώπη, παρόμοιες μόνο μὲ αὐτὲς τοῦ Μεσοπολέμου, καὶ ἔδρασαν.
Κρίθηκε πὼς δὲν χρειάζεται νὰ δίνεται οἰκονομικὴ βοήθεια σὲ χῶρες, τὰ χρέη τῶν ὁποίων παύουν πλέον νὰ εἶναι βιώσιμα μακροπρόθεσμα. Ὅταν φτάνουμε σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο, ἡ μεγάλη ἀναδιάρθρωση τῶν χρεῶν εἶναι ἀναπόφευκτη, ἐξαιτίας τῆς ἀπαγόρευσης τῆς ἀνάληψης τοῦ χρέους μίας χώρας ἀπὸ ἄλλη χώρα - ἀπαγόρευση ἡ ὁποία περιλαμβάνεται στὶς συνθῆκες. Κάθε κράτος εἶναι ὑπεύθυνο γιὰ τὰ δικά του χρέη. Καὶ τὰ ἐθνικὰ χρέη δὲν μποροῦν νὰ γίνουν εὐρωπαϊκά. Μὲ βάση τὶς οἰκονομικὲς συνθῆκες ποὺ ἐπικρατοῦν, τὶς ἀρχὲς τῶν Συνθηκῶν ἀλλὰ καὶ ὅσον ἀφορᾶ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Συντάγματος τῆς Γερμανίας, ὁ «ἐξευρωπαϊσμός» τῶν ἐθνικῶν χρεῶν θὰ ἰσοδυναμοῦσε μὲ διάβαση τοῦ Ρουβίκωνα.
Ἐκ πρώτης ὄψεως, τὸ εὐρὼ φαίνεται νὰ εἶναι σταθερὸ νόμισμα. Ὢς πρὸς τὴν ἐξωτερικὴ συναλλαγματικὴ τοῦ ἀξία, σὲ σχέση μὲ τὸ δολάριο, εἶναι ἰσχυρότερο σήμερα ἀπ’ ὅσο ἦταν ὅταν κυκλοφόρησε. Στὸ ἐσωτερικό της Εὐρωζώνης, ὅμως, δὲν συνέβαλε στὴ σύγκλιση, ἀλλά, ἀντιθέτως, ἐξέθεσε τὴ διαρκῶς αὐξανόμενη ἀπόκλιση οἰκονομικῆς ἀνάπτυξης μεταξὺ τῶν μελῶν της, φαινόμενο ποὺ ἀπειλεῖ σοβαρὰ ὁλόκληρο τὸ οἰκοδόμημα τῆς οἰκονομικῆς καὶ νομισματικῆς ἕνωσης. Ἔτσι, θεωρήθηκε ὅτι λύση ἀποτελεῖ ἡ συνταγματικὴ θέσπιση τοῦ «φρένου χρέους» καὶ ἡ «γερμανοποίηση» τῶν εὐρωπαϊκῶν συνθηκῶν.
Πέρα, ὅμως, ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις τῆς πρόσφατης Συνόδου Κορυφῆς, ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι, βαδίζοντας κανεὶς στὸν δρόμο τῆς ἱστορίας τῶν οἰκονομικῶν θεωριῶν καὶ τῶν ἀσκούμενων πολιτικῶν στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἑνώση, διαπιστώνει ὅτι στὴν οὐσία ἐπαναφέρονται οἱ ἀντιλήψεις τῆς σχολῆς τοῦ Fribourg καὶ οἱ ἀσκούμενες πολιτικές του ρεύματος τοῦ ὀρθό-φιλελευθερισμοῦ, ποὺ διέπεται ἀπὸ νομισματικὴ σταθερότητα, περιοριστικὲς πολιτικὲς καὶ μείωση κοινωνικῶν δαπανῶν, μὲ τὶς ὁποῖες ἡ Γερμανία ἐπιδίωξε νὰ ἀντιμετωπίσει τὴν οἰκονομικὴ κρίση καὶ ὕφεση τοῦ 1929.
Παράλληλα, τὸ ρεῦμα αὐτὸ τῆς οἰκονομικῆς σκέψης καὶ τῶν ἀσκούμενων πολιτικῶν διαπιστώνουμε ὅτι ἐπηρεάζει καθοριστικὰ πλέον τὴν εὐρωπαϊκὴ οἰκοδόμηση καὶ προοπτικὴ καὶ μπολιάζει τὶς ἰδέες καὶ τὶς ἀντιλήψεις ποὺ διαπνέουν, τόσο τὴ Συνθήκη τῆς Ρώμης ὅσο καὶ τὶς Συνθῆκες τοῦ Μάαστριχτ, τῆς Λισσαβώνας καὶ τῶν Βρυξελλῶν.
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.