Μὰ εἴμαστε βιασμένοι!

Ἡ βία ἔχει ἀλλάξει ῥοῦχα, ἔκφρασιν, ἐμφάνισιν.
Ἔχει φορέσει περούκα, ἔχει βαφτεῖ ὥς πόρνη κι ἔχει ἀλλάξει μέσα ἐπιβολῆς!
Μπαίνει στὶς καρδιές μας καὶ στὰ μυαλά μας μέσα ἀπὸ τὶς ὀθόνες μας, ἀπὸ τοὺς λογαριασμούς μας, ἀπὸ τὶς συναναστροφές μας, ἀπὸ τὰ σχολεῖα μας, ἀπὸ τὰ βιβλία μας, ἀπὸ τὶς πάσῃς λογῆς εἰκόνες μας.
Ναί, ἀντιδροῦμε, ἀλλὰ ἀντιδροῦμε τόσο ὅσο ἀντέχουμε, ὄχι περισσότερο.
Ἢ ἀκόμη χειρότερα, ἀντιδροῦμε ὅσο ἀντιλαμβανόμαστε!

Κρίμα;
Ὄχι, διόλου. Εἶναι μίαν χαρὰ τὰ πάντα! Ἔτσι ἔπρεπε νὰ γίνονται!
Δὲν ἔχουμε νὰ ἀλλάξουμε κάτι.
Νὰ μάθουμε ἔχουμε.
Νὰ μάθουμε νὰ τὴν ἀναγνωρίζουμε, νὰ τὴν ἀντιμετωπίζουμε καὶ νὰ τὴν νικᾶμε!

Ἡ βία δὲν εἶναι μόνον τὸ ξύλο, τὰ χημικὰ καὶ οἱ πλαστικὲς σφαῖρες ποὺ πέφτουν κατὰ τῶν διαδηλωτῶν.
Οὔτε μόνον ἡ δυνατὴ μουσικὴ ποὺ μᾶς ξυπνᾶ στὶς 3:00 τὰ ξημερώματα.
Οὔτε μόνον ἡ ἀγριοφωνάρα τοῦ θυμωμένου γείτονα.
Οὔτε τὰ ὅλο καὶ σκληρότερα οἰκονομικὰ μέτρα.
Οὔτε καὶ οἱ ἐκφοβιστικὲς ἀποφάσεις τῶν κρατούντων.
Οὔτε μόνον τὸ πλιάτσικο ποὺ ἔχει ξεκινήσει.

Βία εἶναι παντοῦ γύρω μας. Ἀκόμη καὶ στὸν ἀέρα μας. Καὶ στὸ νερό μας. Καὶ στὴν τροφή μας.
Βία ὑπάρχει στὸν λόγο μας. Στὴν σκέψιν μας. Στὶς ἀπόψεις μας.
Βία ὑπάρχει ἀκόμη καὶ στὰ ὄνειρά μας. Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ἄλλο!
Ἡ βία εἶναι στὶς διαφημίσεις.
Στὶς εἰδήσεις!
Στὴν παραπληροφόρησιν!
Βία εἶναι καὶ στὶς κινδυνολογίες!
Στὴν ἀβεβαιότητα!
Στὴν φτώχεια!
Βία εἶναι στὶς πλατεῖες μας.Στὰ παγκάκια μας, τὰ γεμάτα ἀστέγους.
Στὰ παιδιὰ ποὺ νοιάζονται μόνον γιὰ τὸ νέο τους κινητό.
Στὶς καφετέριες καὶ στὰ σκυλάδικα.
Στὴν μουσική. Στὰ τραγούδια. Στὴν σιωπή….

Ἔχουμε πόλεμο!
Ἐδῶ κι αἰῶνες ἔχουμε πόλεμο, ἀλλὰ μόλις τώρα, μετὰ βίας ἴσως σὲ κάποιες περιπτώσεις, ἀρχίζουμε νὰ τὸ ἀντιλαμβανόμαστε. Κι ὄχι σὲ κάθε της ἔκφρασιν ἀκόμη! Σὲ μέρη της!
Ἔχουμε πόλεμο! Πόλεμον μοναδικόν! Δὲν γίνεται νὰ τὸν ἀποφύγουμε! Εἶναι ἐδῶ καὶ μᾶς ἀφανίζει, ὅπως ἄλλως τε κάθε πόλεμος!

Ζοῦμε ἐν μέσῳ βίας ἀπὸ τότε ποὺ γεννηθήκαμε!
Μέσα σὲ αὐτὴν μεγαλώνουν τὰ παιδιά μας, κι ἂς πασχίζουμε νὰ κρατήσουμε τὶς γυάλες τους στεγανές. Λᾶθος μας! Ὅσο ταχύτερα σπάσουμε τὶς γυάλες, τόσο ταχύτερα θὰ προσαρμοστοῦν καὶ θὰ ἀνταπεξέλθουν!
Σκεπτόμαστε βίαια! Ἀντιδροῦμε! Συνομιλοῦμε!
Βία εἶναι ἀκόμη καὶ στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον ὀνειρευόμαστε! Ἐκεῖ ποὺ ἐλπίζουμε! Ἐκεῖ ποὺ στοχεύουμε!
Εἴμαστε ἔκφρασίς της!
Εἴμαστε γόνοι της!
Εἴμαστε βιασμένοι!

Εἶναι ἡ ἀλήθεια μας!
Κραυγάζουμε, διαμαρτυρόμαστε, παλεύουμε κατὰ καθεστώτων ποὺ δὲν μᾶς ὑπολογίζουν! Καθεστώτων ποὺ μᾶς ἔχουν ἀποδυναμώσει, μᾶς ἔχουν κάνει νὰ σκύβουμε ὅλο καὶ περισσότερο. Νὰ μὴν σκεπτόμαστε! Νὰ μὴν ἔχουμε κρίσιν καθαρή! Νὰ μὴν ἀντιλαμβανόμαστε τὸ βάθος τῆς ἀλλοιώσεώς μας! Τοῦ βιασμοῦ μας!
Εἴμαστε βιασμένοι φίλοι μου!
Αὐτὸ δὲν ἀλλάζει!
Τὸ μόνον ποὺ μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε εἶναι ὁ τρόπος ἀντιμετωπίσεως τοῦ βιασμοῦ μας!
Ἀντὶ νὰ κλαῖμε, νὰ λυπόμαστε, νὰ βλέπουμε πλαστὰ ἀδιέξοδα, ἀλλάζουμε!
Ὁ βιασμένος δὲν εἶναι νεκρός!
Δὲν χρειάζεται νὰ ἀκινητοποιεῖται ἀπὸ τὸν θυμό του καὶ τὸν πόνο του!
Δὲν χρειάζεται νὰ βλέπῃ μόνον ἀδιέξοδα!
Εἶναι ζωντανὸς ἀκόμη ὁ βιασμένος κι ἔχει δικαίωμα νὰ ἀλλάξῃ τὰ πάντα!
Ναί, τὸ γεγονὸς τοῦ βιασμοῦ δὲν ἀλλάζει!
Ἀλλάζῃ ὅμως τὸ θύμα!
Ὄχι γιὰ νὰ γίνῃ θύτης!
Μόνον γιὰ νὰ ξαναγίνῃ ἐλεύθερος!

Φιλονόη.