Τέτοιες ημέρες που είναι, πώς θα μπορούσε το Υπουργείο α-παιδείας και οι σοβαροί δασκάλοι μας να παραλείψουν να μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά το υψηλόν Χριστιανικόν πνεύμα.
Όπως κι απ’ όταν ήμουν εγώ μαθητής του δημοτικού, καθώς και οι πατεράδες μας, έτσι και τώρα είναι υποχρέωση του μικρού μαθητή να μάθει απέξω μια προσευχή συγκεκριμένη, την οποία θα ψάλλουν μετά το Πάσχα και για αρκετό καιρό.
Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας…
Μα αλήθεια, δεν ντρέπεστε τόσα χρόνια; Καλά το υπουργείο (α-παιδείας για να μη ξεχνιόμαστε), αλλά οι δάσκαλοι; Είστε καταρχάς σίγουροι ότι μπορείτε να αποκαλείτε τους εαυτούς σας δασκάλους ή πως έχετε αλήθεια την ικανότητα να μεταλαμπαδεύσετε πνεύμα στα μικρά μας παιδιά;
Εγώ πολύ αμφιβάλλω και σας κατηγορώ! Σας κατηγορώ, γιατί χαϊδεύετε τα αυτάκια των παιδιών με πράγματα ηλίθια, τα οποία αφενός υποτιμούν την νοημοσύνη και τις μελλοντικές τους ικανότητες, ενώ αφετέρου τους ρίχνουν σε μια λάσπη αμορφωσιάς, δουλικότητας, υποκρισίας και αφασίας.
Αληθινά φίλοι δάσκαλοι, πιστεύετε ότι ένα παιδί 10 χρονώ έχει ιδιαίτερη αγάπη για τους θεούς σας και τα εκκλησιαστικά σας ψέμματα;
Νομίζετε ότι εμείς, κάποτε σαν παιδιά, και τώρα αυτά θέλουν να ασχολούνται με τα τροπάρια και τους Αποστόλους σας;
Αλλά δεν σας αφήνω έτσι. Δώστε τους να απομνημονεύουν πράγματα που καταλαβαίνουν, στη γλώσσα που καταλαβαίνουν και που ταιριάζει με την ηλικία τους. Επίσης, αυτά τα αναγνώσματα να είναι ποίηση και όμορφοι στίχοι. Να τους διαβάζετε ποίηση, να τους διαβάζετε Τάσο Λειβαδίτη, να τους διαβάζετε Γιάννη Ρίτσο κι έμορφα λόγια έμορφων ανθρώπων. Αλλά ούτε μονάχα παιδικά και γελοία παραμύθια με ιστορίες του Μάικ του Φασολάκη. Αυτά υποτιμούν τη νοημοσύνη των παιδιών μας στον ελάχιστο βαθμό. Στον μέγιστο, πλάθουν χάρτινες συνειδήσεις και ευάλωτες, για να τα φάνε οι άρχοντες και οι καρχαρίες.
Εφοδιάστε τους με δύναμη στο πνεύμα και στη λογική.
Ξεκινάτε να τους προϊδεάζετε για την άλλη όψη, όχθη ή όπως θέλετε πέιτε το. Να ξέρουν πια το βασικό, πως ο Χριστός και ο Θεός είναι θέμα πίστεως παρά πειθούς! Κάντε τούτη την αρχή κι αντί να τους αναγκάζετε να μαθαίνουν ακαταλαβίστικα και ανιαρά παπαδολόγια, δείξτε τους την οδό της αγάπης για γνώση και πνεύμα. Με τις μαυρόμουντες χριστιανικές σας προσευχές, τους αποθαρρύνετε. Καλό Πάσχα!
(Τα κείμενα των «Ρεπόρτερ στο δρόμο» δεν υφίστανται επεξεργασία και εκφράζουν τις απόψεις των συντακτών τους)
Όπως κι απ’ όταν ήμουν εγώ μαθητής του δημοτικού, καθώς και οι πατεράδες μας, έτσι και τώρα είναι υποχρέωση του μικρού μαθητή να μάθει απέξω μια προσευχή συγκεκριμένη, την οποία θα ψάλλουν μετά το Πάσχα και για αρκετό καιρό.
Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας…
Μα αλήθεια, δεν ντρέπεστε τόσα χρόνια; Καλά το υπουργείο (α-παιδείας για να μη ξεχνιόμαστε), αλλά οι δάσκαλοι; Είστε καταρχάς σίγουροι ότι μπορείτε να αποκαλείτε τους εαυτούς σας δασκάλους ή πως έχετε αλήθεια την ικανότητα να μεταλαμπαδεύσετε πνεύμα στα μικρά μας παιδιά;
Εγώ πολύ αμφιβάλλω και σας κατηγορώ! Σας κατηγορώ, γιατί χαϊδεύετε τα αυτάκια των παιδιών με πράγματα ηλίθια, τα οποία αφενός υποτιμούν την νοημοσύνη και τις μελλοντικές τους ικανότητες, ενώ αφετέρου τους ρίχνουν σε μια λάσπη αμορφωσιάς, δουλικότητας, υποκρισίας και αφασίας.
Αληθινά φίλοι δάσκαλοι, πιστεύετε ότι ένα παιδί 10 χρονώ έχει ιδιαίτερη αγάπη για τους θεούς σας και τα εκκλησιαστικά σας ψέμματα;
Νομίζετε ότι εμείς, κάποτε σαν παιδιά, και τώρα αυτά θέλουν να ασχολούνται με τα τροπάρια και τους Αποστόλους σας;
Αλλά δεν σας αφήνω έτσι. Δώστε τους να απομνημονεύουν πράγματα που καταλαβαίνουν, στη γλώσσα που καταλαβαίνουν και που ταιριάζει με την ηλικία τους. Επίσης, αυτά τα αναγνώσματα να είναι ποίηση και όμορφοι στίχοι. Να τους διαβάζετε ποίηση, να τους διαβάζετε Τάσο Λειβαδίτη, να τους διαβάζετε Γιάννη Ρίτσο κι έμορφα λόγια έμορφων ανθρώπων. Αλλά ούτε μονάχα παιδικά και γελοία παραμύθια με ιστορίες του Μάικ του Φασολάκη. Αυτά υποτιμούν τη νοημοσύνη των παιδιών μας στον ελάχιστο βαθμό. Στον μέγιστο, πλάθουν χάρτινες συνειδήσεις και ευάλωτες, για να τα φάνε οι άρχοντες και οι καρχαρίες.
Εφοδιάστε τους με δύναμη στο πνεύμα και στη λογική.
Ξεκινάτε να τους προϊδεάζετε για την άλλη όψη, όχθη ή όπως θέλετε πέιτε το. Να ξέρουν πια το βασικό, πως ο Χριστός και ο Θεός είναι θέμα πίστεως παρά πειθούς! Κάντε τούτη την αρχή κι αντί να τους αναγκάζετε να μαθαίνουν ακαταλαβίστικα και ανιαρά παπαδολόγια, δείξτε τους την οδό της αγάπης για γνώση και πνεύμα. Με τις μαυρόμουντες χριστιανικές σας προσευχές, τους αποθαρρύνετε. Καλό Πάσχα!
(Τα κείμενα των «Ρεπόρτερ στο δρόμο» δεν υφίστανται επεξεργασία και εκφράζουν τις απόψεις των συντακτών τους)
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.