Μύθοι και πραγματικότητα για τη θέση της Ρωσίας σχετικά με τη Συρία

Είμαι πεπεισμένος ότι υπάρχουν ελπίδες και για να αποτραπεί ο εμφύλιος στη Συρία, αλλά και για να βοηθηθούν οι πολίτες της να βρούν οι ίδιοι διέξοδο από τη σημερινή δύσκολη κατάσταση που βιώνει η χώρα τους. Το σημαντικό δεν είναι να επιδιωχθεί ένα προκαθορισμένο από κάποιον «δίκαιο» αποτέλεσμα, αλλά να δημιουργηθούν οι συνθήκες για την επεξεργασία αυτού του αποτελέσματος από τους ίδιους τους Σύριους. Κάποιοι ίσως πουν ότι η Ρωσία επιδιώκει την «ομαλή προσγείωση» του καθεστώτος, όμως το διακύβευμα είναι η «ομαλή προσγείωση» της Συρίας, αλλά και της αναμφίβολα εύφλεκτης περιοχής της Μέσης Ανατολής.

Θεωρώ, λοιπόν, σημαντικό να μοιραστώ με τους αναγνώστες τα βασικά στοιχεία που έχουν να κάνουν με την πραγματική θέση της Ρωσίας στο θέμα της κατάστασης στη Συρία. Δυστυχώς, η Δυτική, και πολύ περισσότερο η βρετανική, κοινή γνώμη έχει σχηματίσει μία στρεβλή άποψη για τις ρωσικές απόψεις Ρωσίας σε σχέση με την τρέχουσα πολιτική κρίση στη Συρία. Μια χώρα, με την οποία μας συνδέουν διαχρονικοί δεσμοί φιλίας, που δεν μας αφήνουν αδιάφορους, τόσο σε πολιτικό, όσο και σε ανθρωπιστικό επίπεδο.

Καταρχήν θα ήθελα καταστήσω σαφές ότι η Ρωσία καταδικάζει οποιαδήποτε μορφή βίας. Οι ενέργειες της κυβέρνησης του προέδρου, Άσαντ, δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν ως υποδειγματικές. Κι εδώ πρέπει να σημειωθεί, ότι η εντύπωση πως η Ρωσία «υποστηρίζει τυφλά» τη σημερινή συριακή κυβέρνηση, είναι λανθασμένη. Ωστόσο, δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς το γεγονός ότι περίπου το 25-30% των θυμάτων στη Συρία προέρχεται από τα Σώματα Ασφαλείας. Επομένως, η άποψη ότι αντιμέτωποι με τα άρματα και το πυροβολικό της κυβέρνησης βρίσκονται ειρηνικοί πολίτες, είναι λανθασμένη. Σε εβδομαδιαία βάση, εξαιτίας των τρομοκρατικών ενεργειών και επιθέσεων της ένοπλης αντιπολίτευσης, πεθαίνουν δεκάδες άτομα από τις δυνάμεις ασφαλείας. Στην προσπάθειά τους, επίσης, να κλιμακώσουν την ένταση στο μέγιστο βαθμό, οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες κάνουν δολιοφθορές στις εγκαταστάσεις ηλεκτροδότησης, υδροδότηση, στα καταστήματα, κλπ. Κατά την πρόσφατη αντιπαράθεση στη Χομς, ο άμαχος πληθυσμός κατέστη ουσιαστικά αιχμάλωτος της αδιαλλαξίας και των δύο πλευρών.

Για το λόγο αυτό, θεωρούμε πολύ σημαντικό να καταδικάσει η Διεθνής Κοινότητα, όχι μόνο τη βία από την πλευρά των κυβερνητικών δυνάμεων, αλλά και τις πολεμικές ενέργειες της αντιπολίτευσης, απαιτώντας από την πολιτική πτέρυγα της δεύτερης να διαχωρίσει τη θέση της από τους εξτρεμιστές. Αυτός ήταν και ο σκοπός των τροποποιήσεων από ρωσικής πλευράς στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας (Σ.Α.) και της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Δυστυχώς όμως, οι ιδέες αυτές δεν έτυχαν υποστήριξης από πολλούς εταίρους μας στον ΟΗΕ.

Είμαστε πεπεισμένοι ότι η μονομερής καταδίκη της κυβέρνησης της Συρίας, και η διπλωματική απομόνωσή της, με την ταυτόχρονη αμέριστη υποστήριξη της αντιπολίτευσης, δεν θα είναι προς όφελος της ειρηνικής διευθέτησης. Αντίθετα, θα ωθήσει την αντιπολίτευση στη συνέχιση του ένοπλου αγώνα αντί να αναζητήσει πολιτικές διεξόδους. Οι Δυτικοί και ορισμένοι άραβες εταίροι μας υποστηρίζουν τη μια εκ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών, ενώ ο πραγματικός στόχος πρέπει να είναι η συνδρομή προς τον συριακό λαό, ώστε εκείνος να καθορίσει ανεξάρτητος το μέλλον του. Και βέβαια, όχι δια της οδού της ένοπλης αντιπαράθεσης, αλλά της πολιτικής.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι σημαντικό τμήμα του πληθυσμού της Συρίας συνεχίζει να υποστηρίζει τον πρόεδρο Ασαντ. Το υψηλό ποσοστό συμμετοχής και τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος για το νέο Σύνταγμα της χώρας, παρά τις ατέλειες στη διεξαγωγή του σε μια περίοδο μεγάλης αστάθειας, έδειξαν την επιδίωξη των Σύριων για πολιτική διευθέτηση της κρίσης. Η ενθάρρυνση, λοιπόν, της αντιπολίτευσης για ανατροπή της κυβέρνησης με στρατιωτικά μέσα είναι μια ανεύθυνη τακτική απέναντι στους πολίτες της Συρίας. Πάντως, αν κρίνουμε από όσα γράφουν τα βρετανικά ΜΜΕ, οι εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης υποστηρίζουν ότι οι Δυτικές χώρες που τους ώθησαν στον ένοπλο αγώνα, τώρα τους «εγκατέλειψαν».

Η Ρωσία καταβάλει συνεχείς διπλωματικές προσπάθειες με σκοπό να ενθαρρύνει τις συριακές αρχές στο διάλογο. Η επίτευξη αποτελεσμάτων σε αυτή την κατεύθυνση δεν είναι εύκολη. Αλλωστε, είναι πολύ δύσκολο για μια κυβέρνηση να δεχθεί να διαπραγματευθεί με ανθρώπους, οι οποίοι καλούν ευθέως στην ανατροπή της. Παρόλα αυτά εξασφαλίσαμε τη συγκατάθεση της συριακής κυβέρνησης. Ομως, οι εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένου και του «Συριακού Εθνικού Συμβουλίου», απέρριψαν το διάλογο.

Το σύνολο της Διεθνούς Κοινότητας, και οπωσδήποτε η Ρωσία, θέλουν να αποτραπεί ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία. Γι’αυτό είναι απαραίτητο να καταβληθεί κάθε προσπάθεια για την έναρξη μιας διαδικασίας πολιτικής διευθέτησης, με τη μέγιστη δυνατή συμμετοχή τόσο των αρχών όσο και όλων των αντιπολιτευτικών ομάδων. Μια από τις σημαντικότερες προϋποθέσεις, είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μεταξύ της Ρωσίας και των Δυτικών εταίρων της. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτή υπονομεύτηκε σοβαρά με τη στρατιωτική επιχείρηση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη. Υπάρχουν και στην υπόθεση της Συρίας γεγονότα που υπονομεύουν αυτή την εμπιστοσύνη. Οπως η εσπευσμένη ψηφοφορία του προαναφερόμενου σχεδίου ψηφίσματος του ΣΑ του ΟΗΕ, η περιφρόνηση των διαμεσολαβητικών μας προσπαθειών στο θέμα της εκκένωσης των Δυτικών δημοσιογράφων από τη Χομς, και πολλές άλλες.

Βλέπουμε ωστόσο ότι οι υπεύθυνοι πολιτικοί και διπλωμάτες -μεταξύ αυτών και Βρετανοί- κατανοούν όλο και πιο πολύ την αναγκαιότητα πολιτικής διευθέτησης. Αυτή την ευκαιρία πρέπει να την εκμεταλλευτούμε. Η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και η δημιουργία προϋποθέσεων για ουσιαστικό διάλογο μπορεί να επιτευχθεί κυρίως με τον συντονισμό της δράσης για βελτίωση της ανθρωπιστικής κατάστασης στη Συρία. Ελπίζουμε ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας θα εγκρίνει ένα ψήφισμα σχετικά με το θέμα αυτό. Πάνω σε αυτή τη βάση θα μπορούσε να οικοδομηθεί και η περαιτέρω συνεργασία.

 rbth.gr