…για να γεννηθεί το νέο πρέπει να πεθάνει το παλιό…

Αν λίγο χαμηλώναν οι φωνές σας,
η ένταση, ο θυμός και η οργή, αν για λίγο φεύγατε από τη συνήθεια,
από το γνωστό τρόπο που έχετε μάθει να λύνετε προβλήματα,
ακολουθώντας συνήθως τη «συνταγή» κάποιου «φωτισμένου»
και στήνατε το αφτί, την προσοχή, το είναι σας ολάκερο,
τότε θα ακούγατε τα «προβλήματα» να σας ψιθυρίζουν τις λύσεις τους…

Τα «τεράστια» και «φοβερά» προβλήματα που κάθε μέρα βρίσκουμε
με την καλημέρα μας μπροστά μας,
σερβιρισμένα από κάθε μέσο και κάθε «ειδικό»
ίσως φωνάζουν τον «ένοχο», το τι τα δημιουργεί,
μα οι περισσότεροι δεν ακούνε, έχουνε διαρκή κώφωση…
η ακοή είναι μεγάλη τέχνη και αυτή…

…αναζητάτε απεγνωσμένα σωτήρες, ιδέες, προτάσεις…
και τα προβλήματα φωνάζουν, «φωτίζουν» ξεκάθαρα πια τι φταίει…
αναρωτιέμαι μα πως μπορεί οι άνθρωποι ακόμα να πιστεύουν ότι μπορεί να αλλάξει κάτι σοβαρά αν δεν ξεριζώσουν τη ρίζα που γεννάει τα προβλήματα?
πως γίνεται να προσπαθούν να βρουν λύσεις χρησιμοποιώντας
τα «υλικά» εκείνα που δημιούργησαν το πρόβλημα?

Πως μπορείτε ακόμα να ασχολείστε με πολιτικούς και κάθε λογής άσχετους «ξερόλες», δημοσιογράφους, οικονομολόγους, στενόμυαλους επιστήμονες, κόμματα, παλιά και νέα, να υποστηρίζεται και να πιστεύετε σε μια ανύπαρκτη «δημοκρατία»…?

Πως μπορεί να υπάρξει δημοκρατία μέσα σ ένα άδικο και ανταγωνιστικό από τη φύση του σύστημα???
Πόσο δύσκολο σας είναι να καταλάβετε ότι υπάρχουν οι αυτονόητες λύσεις μόνο που χρειάζεται να βγείτε από το «κλουβί» για να τις δείτε???

Η πραγματικότητά μας, αυτό που μας έμαθαν για ζωή, πρόοδο, εξέλιξη κλπ είναι ένα καλοστημένο παιχνίδι…ακόμα αμφιβάλετε?

Το σύστημα αυτό ΔΕΝ δουλεύει, δεν προσφέρει ευημερία ασφάλεια και αυτάρκεια, πρόοδο και εξέλιξη σε όλους τους ανθρώπους,
σήμερα μπορούμε πια να πούμε ότι είναι ΑΧΡΗΣΤΟ και να πάμε παρακάτω…

Με θλίβει πολύ όλη αυτή η στενομυαλιά που βλέπω κάθε μέρα γύρω…

Να με συμπαθάτε….σας σέβομαι, σας εκτιμώ και σας πονάω μα…

…για να γεννηθεί το νέο πρέπει να πεθάνει το παλιό…


Tasos Petridis

 ramnousia