Υπάρχουν πολλά λεφτά...

Φαντασία ή πραγματικότητα (Μάρτιος 2012)

Αετονύχης: Επειδή νομίζω τον εαυτό μου πολύ έξυπνο και τους άλλους χαζούς και ανοργάνωτους, χωρισμένους σε πολλές ομάδες, σκέφθηκα το εξής:
Τόσα και τόσα δισεκατομμύρια μέχρι και τρισεκατομμύρια Ευρώ, Δολάρια, Λίρες κλπ.  εισπράττουν τα διάφορα κράτη ανά την υφήλιο από τους βλάκες τους πολίτες τους. Κάτι θα πρέπει να πάρω κι εγώ απ’ όλα αυτά. Γιατί να τα καταναλώνουν οι χαραμοφάηδες οι πρωθυπουργοί, πρόεδροι, υπουργοί, κόμματα και όλη η γύρω παρέα τους; Κάτι πρέπει να μου δίνουν κι εμένα.

Λογικός: Και γιατί να σου δίνουν κι εσένα κάτι; Ποιός είσαι εσύ; Επειδή σε λένε δηλαδή Αετονύχη πρέπει σώνει και καλά να έχεις μερίδιο ;
Αετονύχης: Ακριβώς. Γιατί εγώ θέλω να συγκεντρώσω πλούτο από πολλούς κι έτσι δεν θα φαίνεται. Είπα οι άνθρωποι είναι βλάκες και ανοργάνωτοι. Εγώ θα οργανώσω ένα παγκόσμιο σύστημα για να αντλώ χρήματα από παντού.
Λογικός: Για να σου δίνουν χρήματα, πρέπει κάτι να τους προσφέρεις. Τι θα τους προσφέρεις λοιπόν;
Αετονύχης: Αέρα κοπανιστό. Τίποτα στην ουσία που χρειάζονται. Θα τους κάνω να πιστεύουν ότι χρειάζονται τον αέρα κοπανιστό που θα τους προσφέρω.
Λογικός: Τώρα νομίζω ότι σου έστριψε, λες βλακείες.
Αετονύχης: Καθόλου. Έχω ένα σχέδιο που θα λειτουργεί μέσα από τα κυκλώματα του παγκοσμίου λεγόμενου «χρηματοπιστωτικού συστήματος». Θα προσφέρω κάτι εικονικό και θα εισπράττω χρήματα και δικαιώματα πάνω στις περιουσίες των άλλων, των πολλών. Θα γίνω ο κυρίαρχος της Γης.
Λογικός: Ποιός θα το δεχθεί αυτό; Τα κράτη έχουν κυβερνήσεις που εκλέγονται από τους πολίτες, τουλάχιστον σε πολλές χώρες. Οι κυβερνήσεις δεν θα δεχθούν το σχέδιό σου.
Αετονύχης: Θα το δεχθούν και θα το παρά-δεχθούν, γιατί θα κάνω τις κυβερνήσεις υπηρέτες μου. Οι πολίτες που λες, δεν ξέρουν τί τους γίνεται, είναι πρόβατα. Παρασύρονται πολύ εύκολα. Τα κόμματα, τα μαντριά των προβάτων, ξέρουν να τα οδηγούν κι εγώ θα επηρεάζω τα κόμματα να τα οδηγούν, όπου θέλω. Ένα αααα, ένα ου ου ου, να δασκαλέψω να κάνουν τα κόμματα , τα πρόβατα θα τρέχουν όπου θέλω. Εξάλλου υπάρχουν και τα μαντρόσκυλα. Θα λέμε ότι υπηρετούν τη «δημοκρατία». Αυτή η λέξη πουλάει παντού.
Λογικός: Αδύνατον. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
Αετονύχης:  Γίνονται. Οι κυβερνήσεις, τα κόμματα, οι δικτάτορες κλπ. θα υπερχρεωθούν στο σύστημά μου κι έτσι θα τους έχω στο χέρι.
Λογικός:  Δεν μπορείς να βάλεις όλους στο χέρι.
Αετονύχης: Όποιος πάει να γίνει ανεξάρτητος, θα έχει πόλεμο και θα καταστρέφεται. Θα τον σκοτώνουμε.
Λογικός: Θα έχεις και στρατό;
Αετονύχης:  Εγώ; Όχι. Γιατί να ξοδευτώ; Θα βάζω τους άλλους που θα έχω στο χέρι να του κάνουν πόλεμο. Εγώ δεν θα φαίνομαι πουθενά.
Λογικός:  Αυτά που σκέπτεσαι είναι και ανήθικα.
Αετονύχης: Τί θα πει αυτό;
Λογικός:  Να σου εξηγήσω.
Αετονύχης: Δεν θέλω. Εδώ έχω θαυμάσιο σχέδιο. Θα σε βάλω κι εσένα μέσα. Θα ζεις σε άλλο επίπεδο, φανταστικό. Θέλω να φαίνονται όλα και λογικά. Και τότε θα απλωθούν μπροστά μας όλα τα θέλγητρα του γήινου κόσμου. Θα απολαμβάνουμε ό,τι θέλουμε. Θα κυριαρχούμε παντού χωρίς να φαινόμαστε. Θα κατακεραυνώνουμε όποιον θέλουμε, όποιον μας στεναχωράει.
Λογικός:  Για πες μου για το σχέδιό σου.
Αετονύχης: Αφού θα γίνεις λοιπόν συνεργάτης μου, θα σου πω.
Στη Γη λοιπόν, στις κοινωνίες των ανθρώπων έχει καθιερωθεί το χρήμα. Παντού χρησιμοποιούν το χρήμα ως μέσον συναλλαγής. Εμείς λοιπόν θα κάνουμε το χρήμα εμπόρευμα και μάλιστα πολύ κερδοφόρο.
Λογικός: Καλά, πώς θα βάζεις κέρδος πάνω σ’ αυτό το εμπόρευμα, το οποίο στην ουσία δεν είναι εμπόρευμα;
Αετονύχης: Γι αυτό σε θέλω κι εσένα. Το κέρδος πάνω στο χρήμα, έχει καθιερωθεί και θεωρείται λογικό. Αυτό πρέπει να το διατηρήσουμε, φρόντισέ το. Λέγεται: τόκος.
Βέβαια δεν θα μείνουμε μόνο στους τόκους αλλά θα τοκίζουμε και τους τόκους. Υπάρχει και ο όρος γι αυτό, έχει καθιερωθεί και λέγεται ανατοκισμός.
Λογικός:  Αυτό γίνεται δυστυχώς χρόνια.
Αετονύχης: Ευτυχώς να λες. Αλλά δεν θα μείνουμε σ’ αυτά. Πώς θα παίρνουμε από τόσους πολλούς ανθρώπους, από λαούς τόκους και τόκους των τόκων; Τόσα χρήματα δεν έχω.
Λογικός:  Ε, τότε;
Αετονύχης: Απλούστατα, θα δανείζουμε φανταστικό, εικονικό χρήμα και μάλιστα με την εγγύηση των ίδιων των κυβερνήσεων των κρατών. Αν κάπου η κατάσταση ξεφεύγει και χρειάζεται πραγματικό χρήμα, αυτό θα το καταβάλουν τα κράτη, δηλαδή τα κορόιδα οι πολίτες. Έτσι θα πληρώνονται και τα κέρδη μας, οι τόκοι και οι ανατοκισμοί.
Λογικός: Και θα δέχονται;
Αετονύχης: Θα υποχρεώνονται να δέχονται. Θα το ψηφίζουν οι κυβερνώντες που έχουμε στο χέρι. Τα πρόβατα, οι πολίτες, θα φοβίζονται. Θα τους λέμε: Αν δεν γίνει αυτό, κινδυνεύουν από πολύ χειρότερα. Θα μπορεί π.χ. να φθάσει, να τους λέμε ότι μπορεί να μην βγαίνει καθόλου πλέον και ο ήλιος. Για όσους όμως δεν συμφωνούν και διαμαρτύρονται, έχουμε τα μαντρόσκυλα.
Λογικός: Περίεργα πράγματα αλλά και – θα το ακούσεις, δεν γίνεται – και ανήθικα! Εσένα όμως δεν ιδρώνει τ’ αυτί σου.

Μετά από λίγα χρόνια

Αετονύχης: Θυμάσαι τι σου έλεγα; Τώρα έχουμε ένα παγκόσμιο σύστημα. Ονομάζεται: «αγορές». Έχουμε σχεδόν όλα τα κράτη της Γης χρεωμένα σε μας και τα υποχρεώνουμε να μας πληρώνουν και να μας παραχωρούν δικαιώματα πάνω στις περιουσίες τους και όχι μόνο στις δημόσιες αλλά έμμεσα ή άμεσα και στις ιδιωτικές.
Λογικός:  Εγώ θέλω να αποχωρήσω. Το σύστημα είναι παράλογο και ανηθ . .
Αετονύχης: Στοπ! Μην πεις αυτή τη λέξη. Το παράλογο δεν με πειράζει, το δέχθηκαν και λειτουργεί, αυτό έχει σημασία. Όλα τα κράτη μου χρωστάνε και τα πιο πλούσια. Με παρακαλάνε να τους δανείζω για να με πληρώνουν. Κι εγώ, τι κάνω; Τους «εκταμιεύω» -λέω- ένα ποσό, με εγγύηση πραγματικού χρήματος από τα κράτη, δηλαδή τους φόρους από τα κορόιδα τους πολίτες.
Δεν δίνω βέβαια πραγματικό χρήμα. Απλά γράφω κάπου ότι έχουν στην διάθεσή τους ένα ποσό.
Απ’ αυτό το ποσό τα κράτη, οι κυβερνήσεις που έχω στο χέρι, έχουν υπογράψει ότι θα μεταφέρουν ποσά για να πληρώνονται τα χρέη που ήδη έχουν σε μένα και στις τοπικές τράπεζες, οι οποίες πάλι είναι χρεωμένες σε μένα.
Λογικός:  Εσύ τι κερδίζεις απ’ αυτό; Αφού με φανταστικό χρήμα θα σε πληρώνουν;
Αετονύχης: Πάρα πολλά. Φαντάσου ότι κάθε φορά που περνά αυτό τα φανταστικό χρήμα από τα κράτη, εγώ χρεώνω τόκους και μετά τόκους των τόκων. Στα πλούσια κράτη που πληρώνουν πολλά και εγκαίρως, βάζω χαμηλά επιτόκια, για να μη χαλάσει η δουλειά με τόσο τζίρο. Στα πιο φτωχά κράτη που έχω μικρότερο τζίρο φανταστικού χρήματος, βάζω υψηλότερο επιτόκιο, γιατί κινδυνεύω να μην εισπράξω κάποια στιγμή. Έχω και ειδικά γραφεία γι αυτό το σκοπό να κανονίζουν ν’ ανεβάζουν τα επιτόκια, τα λέω: «Οίκους αξιολόγησης». Και το θαύμα είναι ότι παντού δέχονται ό,τι πουν αυτά, λες και ήταν φυσικός νόμος.
Λογικός: Μ’ αρέσει αυτό που λες: «κινδυνεύω»! Τι κινδυνεύεις; Αφού δεν δίνεις τίποτα.
Αετονύχης:  Πώς δεν δίνω. Για να συντηρείται το σύστημα έχω τόσους χρυσωμένους.
Λογικός: Τι θα πει αυτό;
Αετονύχης:  Υπάρχει και διεθνής όρος γι αυτό: Golden boys, τους λένε. Αυτοί οι χρυσωμένοι είναι και μέσα στις κυβερνήσεις των κρατών, σε μεγάλες τράπεζες κι αλλού. Αυτοί και τα μαντρόσκυλα είναι ο στρατός μου.
Έτσι έχω καταφέρει να περνά αέρας κοπανιστός σχεδόν από όλα τα κράτη και από κάθε πέρασμα να αποκομίζω κέρδη και κυριαρχία πάνω στα κράτη.
Λογικός:  Αυτό είναι ένα άρρωστο σύστημα και θα καταρρεύσει.
Αετονύχης: Κάποια βέβαια μου ξεφεύγουν. Αυτός είναι ο κίνδυνος για μένα. Μελετώ το θέμα για ολική κυριαρχία. Κατάφερα οι λεγόμενες «αγορές», δηλαδή εγώ και οι λεγόμενοι «οίκοι αξιολόγησης», να θεωρούνται παντού «φυσικοί νόμοι». Αυτά είναι τα μεγάλα μου όπλα. Τα Golden boys και τα μαντρόσκυλα είναι οι πιο πιστοί μου υπηρέτες.
Λογικός: Δημιούργησες ένα τεράστιο κύκλωμα του παραλόγου, ένα καρκίνωμα πάνω στη Γη. Εγώ δεν το ανέχομαι, θα το καταγγείλω παντού.
Αετονύχης:  Ωραίο αυτό. Επειδή έτσι κι αλλιώς θα ακούγονται τέτοιες φωνές, θα ήθελα να συνεργαστούμε κρυφά. Έχω κι άλλους τέτοιους, ειδικά σε ΜΜΕ.
Λογικός:  Εγώ στο λέω ξεκάθαρα: Θα μιλάω εναντίον του συστήματος αυτού.
Αετονύχης: Έχω ειδική υπηρεσία. Θα συνεννοηθείς μ’ αυτήν για το πώς θα μιλάς. Θα έχουμε έτσι και τις αντίθετες φωνές κρυφά δικές μας. Σε κρίσιμη στιγμή θα τα γυρίζεις, ώστε να μην ανατραπεί το σύστημα. Θα πληρώνεσαι πολύ καλά και δεν θα φαίνεται πουθενά.
Λογικός:  Γιατί να σε εμπιστευτώ; Εσύ είπες: σκοτώνεις, όσους πάνε να ανεξαρτητοποιηθούν. 
Αετονύχης:  Εγώ όχι. Εγώ δεν φαίνομαι πουθενά.
Λογικός: Το αποτέλεσμα μετράει. Φαίνεσαι, δεν φαίνεσαι, τι σημασία έχει;
Αετονύχης:  Γι αυτό, μην ανεξαρτητοποιηθείς για να είσαι σίγουρος.
Λογικός: Θα το σκεφθώ.
Αετονύχης: Τώρα, δεν έχεις περιθώρια. Έμαθες πολλά.
Λογικός: Δεν μπορείς να με αναγκάσεις. Έχω μαζί μου και όσους λες «πρόβατα» που μπορεί να γίνουν λιοντάρια.
Αετονύχης: Χα χα χα χα. Αυτά τα φοβίζω. Στέλνω τους τεχνοκράτες μου και υποχρεώνουν για μέτρα λιτότητας. Φτωχαίνω τα πρόβατα και μετά η φοβέρα είναι αποτελεσματική.
Λογικός: Τι θα πάρεις από τους φτωχούς, δε μου λες; Δεν ξέρεις αυτό που λέει:
«Ουκ αν λάβεις εκ του μη έχοντος»;
Αετονύχης: Λογικό μεν αλλά λάθος δε. Τα πρόβατα γίνονται σκλάβοι και γίνονται περιουσία για μένα.  Παίρνω επίσης όλη τη χώρα, ό,τι αξίζει. Παίρνω δημόσια περιουσία και ιδιωτική. Οι φτωχοί πεινάνε και μου πουλάνε τα πάντα όσο εγώ θέλω και πληρώνω με αέρα κοπανιστό από πάνω. Κατάλαβες; Σε ρωτώ κατάλαβες; Πού είσαι; Πάει εξαφανίστηκε. Πρέπει να τον βρω. Ποιος ξέρει, τι θα μου σκαρώσει.
Αετονύχης είναι το απρόσωπο καρκίνωμα πάνω στη Γη. Θα το δεχθούμε; Θα γίνουμε πρόβατα όπως θέλει; Θα γίνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ με ιδανικά: Ελευθερία, συνεργασία με φιλότητα, αρετή; Ας καταστήσουμε την Ελλάδα παράδειγμα προς μίμηση. ΥΠΕΡΙΩΝ.
Συνέχιση για θεατρική παράσταση

(Κάπου ο Λογικός έπαθε ένα δήθεν ατύχημα αλλά ξέφυγε. Καταφέρνει και φθάνει μασκαρεμένος στη φίλη του την Ελευθερία, την ζωγράφο. Βρίσκονται στο ατελιέ της.)

Ελευθερία: Τρόμαξα να σε γνωρίσω. Τι μάσκα είναι αυτή;
Λογικός: Πού να στα λέω. Είχα πολλές περιπέτειες, μέχρι που κατάλαβα ότι κινδυνεύω πραγματικά από τον Αετονύχη.
Ελευθερία: Ποιος είναι αυτός;
Λογικός: Το παγκόσμιο καρκίνωμα πάνω στη Γη. Θέλει ν’ απομυζά από τους πάντες πλούτο, θέλει να κυριαρχεί παντού και εξολοθρεύει ύπουλα όσους πάνε εναντίον του.
Ελευθερία: Καλά δεν μπορούν κάποιοι να τον εντοπίσουν και να τον απομονώσουν;
Λογικός: Πάρα πολύ δύσκολο. Αυτό όμως θέλω να πετύχω, γι αυτό κινδυνεύω και πέρασα όσα πέρασα.
Ελευθερία: Τι πέρασες;
Λογικός: Έκανα την βλακεία και του είπα καθαρά ότι θα του αντιταχθώ, ενώ μπορούσα να προσποιηθώ ότι θα συνεργαζόμουνα μαζί του. Λοιπόν όταν νόμισα ότι ξέφυγα από κάποιους που με κυνηγούσαν, πήρα ένα ταξί για να πάω στο αεροδρόμιο για να γυρίσω εδώ. Στο δρόμο ένα άλλο αυτοκίνητο έπεσε πάνω στο ταξί. Αμέσως ήρθε ασθενοφόρο, λες και περίμενε το ατύχημα. Πήραν αμέσως εμένα που δεν είχα τίποτα σοβαρό κι άφησαν τον οδηγό που αιμορραγούσε.
Ελευθερία: Καλά, δεν είπες τίποτα;
Λογικός: Δεν πρόλαβα. Αμέσως μ’ έπιασαν, μου εφάρμοσαν μια αναπνευστική μάσκα στο πρόσωπο και παρέλυσα. Με έχωσαν στο ασθενοφόρο και μετά βρέθηκα σ’ ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Ήμουν κάπως μουδιασμένος, όταν μια νοσοκόμα μπήκε στο δωμάτιο. Μόλις ανασηκώθηκα λίγο και πήγα να της μιλήσω, με σπρώχνει να ξαπλώσω και μου κάνει νόημα να σωπάσω. Δεν ξέρω γιατί, υπακούω. Μου κλείνει τα μάτια και μου ψιθυρίζει: «Κάνε τον κοιμισμένο, θα σου εξηγήσω». Πάλι υπακούω. Μου ενέπνεε εμπιστοσύνη. Τότε καθώς έχω κλειστά τα μάτια, ακούω μια αντρική φωνή να λέει: «Εντάξει Μαγδαληνή; Είναι ακόμη ναρκωμένος;» Βεβαίως απαντάει αυτή, η νοσοκόμα. Τότε κατάλαβα ότι είναι με το μέρος μου. Η αντρική φωνή λέει τότε: «Αμέσως στο χειρουργείο για την εμφύτευση. Θα δω τον διπλανό κι έρχομαι.»
Ελευθερία: Ποια εμφύτευση;
Λογικός: Περίμενε, θα σου εξηγήσω. Η Μαγδαληνή τσουλάει τότε το κρεβάτι και με βγάζει στο διάδρομο. Άνοιξα προς στιγμή λίγο το ένα μάτι. Αισθάνομαι τα χέρια της να περνούν πάνω από τα μάτια μου και συνεχίζω να κάνω τον ναρκωμένο. Με πήγε αρκετά μακριά, όταν σε μια στιγμή κάποιες πόρτες ανοίγουν και κάπου αλλού έχω μπει. Ακούω πάλι την νοσοκόμα να ψιθυρίζει: «Άνοιξε τα μάτια σου. Είμαστε σε ασανσέρ. Δεν θα σε πάω στο χειρουργείο. Πάμε στο γκαράζ σε περιμένει κάποιος φίλος. Θα σε φυγαδέψει. Έλα σήκω. Θα με δέσεις στο κρεβάτι μ’ αυτά τα λουριά.» Είχε το κρεβάτι. «Δέσε μου τα μάτια και το στόμα μ’ αυτούς τους επιδέσμους.»
Έκανα ότι μου είπε. Όταν σταμάτησε το ασανσέρ και άνοιξε η πόρτα, ένας τύπος με κουκούλα, ορμά μέσα, μου φορά κι εμένα κουκούλα, με τραβά από το χέρι λέγοντας «Έλα γρήγορα». Τρέχουμε, μπαίνουμε σ’ ένα αυτοκίνητο και φεύγουμε γρήγορα.

(συνεχίζεται)

Γαβριήλ Πανάγος