Η επιστροφή του Ανδρέα (33)

Tου ανωνύμου Πασόκου...

ΠΕΡΙΛΗΨΗ  ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ: Ο Αντρέας µόλις ανοίγει τα µάτια του αντιλαµβάνεται ότι βρίσκεται σε καµπίνα διαστηµοπλοίου! Κάποιοι τον είχαν απαγάγει. Το µυαλό του πήγε στη Μέρκελ και την… CIA , αλλά γρήγορα κατάλαβε ότι ήταν δουλειά του Αγίου Πέτρου σε συνεργασία µε την Έµιλυ. Ήταν πάλι µια προδοσία! Ο Αντώνης, ο Πέτρος και ο Παναγιωτακόπουλος τον περιµένουν άδικα για να πάνε µαζί στο Εθνικό Συµβούλιο του ΠΑΣΟΚ. Αρχίζουν να αµφιβάλλουν για όλα. Τσιµπιούνται… Είχε όντως επιστρέψει ο Αντρέας ή ήταν θύµατα µιας οµαδικής παράκρουσης; Εν τω µεταξύ στο Mega ο Καψής µεταδίδει για µια ακόµη φορά µια συγκλονιστική αποκλειστική είδηση. Ένα UFO προσγειώθηκε στο Ελληνικό και… πήρε τον Αντρέα, προς άγνωστη κατεύθυνση!


89 Η αξία της… ματαιότητας

Μέσα στο διαστηµόπλοιο της επιστροφής ο Αντρέας ένιωθε παράξενα. Ήθελε τόσο πολύ να αποδράσει από τον Παράδεισο και να γυρίσει στη Γη, στην Αθήνα, στον Λαό, στο ΠΑΣΟΚ, στη Χαριλάου Τρικούπη…

Και τώρα είχε µια πικρή γεύση στο στόµα, µ’ όλα αυτά που είχε ζήσει τους τελευταίους µήνες. Έκανε άραγε καλά που επέστρεψε; Έκανε καλά που είδε και έµαθε την εξέλιξη του ΠΑΣΟΚ και την κατάσταση της χώρας; Την ανικανότητα των επιγόνων; Τις συντηρητικές ανοησίες που κυριαρχούσαν στην Ευρώπη;

Μια Ευρώπη που, αφού η ίδια γιγάντωσε ένα σχετικά µικρό πρόβληµα, ήταν ικανή να πνιγεί τώρα σε µια… κουταλιά νερό!

Οι προβλέψεις του για τον «καπιταλισµό - καζίνο» είχαν, δυστυχώς, επιβεβαιωθεί. Ακόµα και οι φόβοι και οι επιφυλάξεις του, όταν είχε ψηφιστεί στη Βουλή η συνθήκη του Μάαστριχτ, για µια… γερµανική Ευρώπη, είχαν αποδειχθεί σωστές.

Από την άλλη, δεν περίµενε ποτέ η Ελλάδα να µπει στο ΔΝΤ και µάλιστα αυτό να γίνει από έναν Παπανδρέου! Αυτό τον ενοχλούσε πολύ, τον τρέλαινε… Δεν θα αργούσε πια να κλείσει η ιστορία του ΠΑΣΟΚ. Και µάλιστα εντελώς άδοξα!

Έβγαλε έναν βαθύ αναστεναγµό. Ανακάθισε στο κάθισµα της πριβέ καµπίνας του διαστηµοπλοίου και άναψε την ιστορική πίπα του. Τράβηξε µια βαθιά ρουφηξιά… Παρ’ όλα αυτά, δεν είχε µετανιώσει. Θα ήθελε να µείνει. Να προλάβει να πάει στο Εθνικό Συµβούλιο του ΠΑΣΟΚ, να ξυπνήσει τον «κοιµισµένο γίγαντα», τον Λαό, και µαζί του να φέρει τα πάνω κάτω στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Η στιγµή ήταν σίγουρος ότι είχε ανάγκη από µεγάλους ηγέτες, παρ’ ότι στην Ελλάδα υπήρχε τόσο µεγάλη ένδεια. Ήταν µια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και προκλητική πολιτική περίοδος ανατροπών. Ήξερε ότι ήταν αναπόφευκτες… Γι’ αυτό ήθελε να µείνει στη Γη! Αλλά τη στιγµή που ήταν έτοιµος να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, η Έµιλυ τον πρόδωσε! Δεν της κρατούσε κακία, παρ’ ότι αιφνιδιάστηκε από το γεγονός ότι ανήκε στις µυστικές υπηρεσίες του Παραδείσου.

Αν δεν τον νάρκωνε και δεν τον απήγαγε, οι εξελίξεις στην Ελλάδα θα ήταν εντελώς διαφορετικές! Κατά κάποιο τρόπο, σκέφτηκε χαµογελώντας, ήταν ένα… αιώνιο θύµα των γυναικών! Οι µεγάλες αγάπες πάνε σχεδόν πάντα µαζί µε τις µεγάλες προδοσίες. Το ίδιο και στην πολιτική. Είναι η δηµιουργική και επικίνδυνη «θηλυκή» πλευρά της…

Κοίταξε από το µικρό φινιστρίνι του διαστηµοπλοίου έξω. Το πλανητικό σκοτάδι ήταν βαθύ. Ήξερε ότι δεν θα είχε δεύτερη ευκαιρία επιστροφής. Τελικά, η «µαταιότητα» της επίγειας ζωής του άρεσε πολύ περισσότερο από την «αιωνιότητα» του Παραδείσου.

Θα του έλειπαν πολύ ο Αντώνης, ο Πέτρος, ο Παναγιωτακόπουλος κι όλοι οι άλλοι…

Αλλά και οι αντίπαλοι, που δηµιουργούν τους φίλους. Εν πάση περιπτώσει η διελκυστίνδα…


90 Παραδεισομόλογα η… λύση

Όταν η Έµιλυ τηλεφώνησε στον Άγιο Πέτρο για να τον ενηµερώσει ότι ο Αντρέας ήταν µέσα στο διαστηµόπλοιο και η απογείωση από το παλαιό αεροδρόµιο του Ελληνικού είχε γίνει, έβγαλε έναν αναστεναγµό ανακούφισης… Ο Αντρέας ήταν ικανός για όλα! Θα µπορούσε να τινάξει τη συντηρητική Ευρώπη στον αέρα… Και ποιος θ’ άκουγε µετά τη Μέρκελ!

Σήκωσε το πορτοκαλί τηλέφωνο και σχηµάτισε το προσωπικό τηλέφωνο της Γερµανίδας καγκελαρίου.

«Άνγκελα, όλα εντάξει…».

«Δηλαδή;»

«Ο Αντρέας είναι στον δρόµο της επιστροφής!». Ένας αναστεναγµός ανακούφισης βγήκε και από το στόµα της Γερµανίδας καγκελαρίου.

«Άγιε, έχουµε τόσα προβλήµατα, ο Αντρέας µας έλειπε. Τον Γιωργάκη τον κανόνισα, ο Παπαδήµος… εντάξει, ο Αντωνάκης µόνο µου έµεινε, αλλά θα τον τακτοποιήσω κι αυτόν όπου να ’ναι…».

«Εντάξει, καλή δουλειά και καλό… κουράγιο!». Της είπε ο Άγιος Πέτρος κλείνοντας το τηλέφωνο.

«Αυτή από τον Μόντι θα το βρει και δεν θα ξέρει από πού της ήρθε!» σκέφτηκε ο Άγιος… µειδιώντας.

Βέβαια, η συµπεριφορά της Μέρκελ τον ανησυχούσε. Ήταν επεκτατική. Ήταν ικανή να απαιτήσει και από τον Παράδεισο πρόγραµµα δηµοσιονοµικής προσαρμογής και να του κοτσάρει και κανέναν επίτροπο, για να ελέγχει την υλοποίηση του προγράµµατος! Ευτυχώς που οι τράπεζες του Παραδείσου δεν είχαν κρατικά οµόλογα, γιατί τότε θα γινόταν και ο Παράδεισος… Κόλαση! Γιατί εδώ που τα λέµε, τι είναι η Κόλαση, αν θέλουµε να την αποµυθοποιήσουµε; Μια χώρα του Άλλου Κόσµου σε διαρκή λιτότητα και επιτήρηση, επειδή οι κάτοικοί της ήταν τεµπέληδες και ξόδευαν σε καταναλωτικές δαπάνες περισσότερα απ’ όσα έβγαζαν, ζούσαν µε δανεικά και είχαν ένα καταναλωτικό µοντέλο µε ελλιπή παραγωγικότητα και ανταγωνισµό! Σαράντα PSI έκαναν, αλλά το χρέος της Κολάσεως παραµένει µη βιώσιµο. Και το… 2020, στην καλύτερη περίπτωση, θα είναι 120% του ΑΕΠ!

Ο Άγιος Πέτρος ήξερε πολύ καλά ότι εάν δεν βοηθήσει την ελλειµµατική Κόλαση µε µεταφορά πόρων από τον πλεονασµατικό Παράδεισο, όσο κι αν βράζουν τα καζάνια της Κολάσεως, κανένας αµαρτωλός δεν θα σωθεί!

Αλλά δεν ήθελε να µπλέξει µε ξένες δουλειές. Του έφταναν τα βάσανα του Παραδείσου. Εν πάση περιπτώσει, το πρόβληµα θα λυνόταν αργότερα, κατά τη διάρκεια της… δεύτερης παρουσίας! Μέχρι τότε δεν ήθελε ν’ αλλάξει ούτε ο ρόλος της ΕΚΤ του Παραδείσου, ούτε να εκδώσει παραδεισοµόλογα…


91 Παναγιά μου, βοήθα

Στο γραφείο του Αγίου Πέτρου είχε µπει ήδη ο Καραµανλής. Κοίταξε το ρολόι του µε αγωνία. «Πότε φθάνει, Άγιε;» ρώτησε. «Όπου να ’ναι…».

Εκείνη τη στιγµή η γραµµατέας του Ιερού Γραφείου ειδοποίησε για την άφιξή του.

Η πόρτα άνοιξε και µπήκε ο Αντρέας! Ο Καραµανλής σηκώθηκε και τον αγκάλιασε. Το ίδιο και ο Άγιος Πέτρος. Ήταν συγκινηµένοι.

«Μας έλειψες, βρε παλιόπαιδο», του πέταξε ο Εθνάρχης. Ο Αντρέας χαµογέλασε µε µια όµως εµφανή πίκρα στο πρόσωπό του…

«Έπρεπε να µε αφήσετε να κάνω τη δουλειά…» είπε.

«Πρόεδρε», παρενέβη ο Άγιος, «ξέρεις ότι δεν γινόταν… Και που σε άφησα να επιστρέψεις ήταν έξω από τους κανόνες! Είχα και τις απειλές της Μέρκελ… Δεν υπήρχε άλλη λύση».

Ο Αντρέας κούνησε το κεφάλι του µε απογοήτευση…

«Άγιε, αν αφήσεις τη Μέρκελ ελεύθερη να κάνει ό,τι θέλει, θα διαλύσει σύντοµα την Ευρώπη και θα πέσει τέτοια πείνα και λιτότητα, που θα σου ’ρθουν τόσοι… µετανάστες από την Ευρώπη, που δεν θα ’χεις πού να τους βάλεις!» σχολίασε.

Ο Άγιος Πέτρος αυτό το καταλάβαινε. Ήταν ένας πραγµατικός κίνδυνος, αλλά δυστυχώς το Άγιο Πνεύµα στις δύσκολες στιγµές αντιδρούσε αργά…

«Πρέπει πρώτα ν’ αλλάξουν οι συσχετισµοί στην Ευρώπη και µετά βλέπουµε…» είπε µε… πολιτικό ρεαλισµό ο Άγιος.

«Αρκεί να µην είναι αργά…», αντέτεινε ο Αντρέας.

Εν τω µεταξύ ο Καραµανλής είχε σκάσει από την περιέργεια…

«Άστα αυτά, Αντρέα. Πες µας κανένα νέο…».

«Ο δικός σου ο Κωστάκης κόβει βόλτες στα µπριζολάδικα της Ραφήνας και ο δικός µου ο… κοσµοπολίτης είναι συνέχεια µέσα σ’ ένα αεροπλάνο και κάνει… άσκοπες βόλτες. Ενώ ο Αντωνάκης δεν ξέρει τι να κάνει. Μπρος γκρεµός και πίσω ρέµα. Όλα αυτά, την ώρα που η χώρα καταρρέει! Άσε δε το άλλο. Λένε συνέχεια ότι για όλα φταίµε εγώ κι εσύ και ότι τα κάναµε στη µεταπολίτευση όλα σκατά! Δράµα σου λέω…».

Ο Καραµανλής ανατρίχιασε.

«Σου ’λεγα εγώ να µην πας. Τι έγινε; Πικράθηκες… Και µ’ αυτά που µου λες, πικραίνοµαι κι εγώ. Αν και δεν περίµενα τίποτα περισσότερο απ’ αυτούς τους αχαΐρευτους… Θα καταστρέψουν και το ευρωπαϊκό όνειρό µου!».

«Κώστα, µόνο µια λύση υπάρχει», είπε ο Αντρέας. «Την άλλη φορά, δηλαδή σύντοµα, να γυρίσουµε µαζί οι δυο µας στην Ελλάδα!».

Ο Άγιος Πέτρος µόλις τ’ άκουσε σταυροκοπήθηκε πανικόβλητος.

«Παναγιά µου», µουρµούρισε, «µόνο εσύ πια µπορείς να σώσεις τους Έλληνες!».

ΤΕΛΟΣ

 topontiki