Μας έσπρωχναν να πιστεύουμε πως μπορείς να ζεις άνετα και χωρίς να δουλεύεις, χωρίς να στεναχωριέσαι και πως οι χειρονακτικές δουλειές είναι μόνο για τους αλλοδαπούς. Το παραμύθι αυτό ξεκίνησε την δεκαετία του 80’ θέλοντας το μέχρι σήμερα κυβερνών κόμμα να εγκαθιδρύσει την λαϊκή του βάση όσο και το συνδικαλιστικό του μπλοκ. Η «αλλαγή» έφερε στρατιές ψηφοφόρων έξω από τα βουλευτικά γραφεία συνεχίζοντας μια παλαιοκομματική πολιτική η οποία διαιώνιζε τα προβλήματα του παρελθόντος αλλά πρόσθεσε ταυτόχρονα πολλά ακόμα τα οποία ήταν πολύ μεγαλύτερα σε μέγεθος. Μπαίνοντας στην δεκετία του 90’ η μεχρι τότε αξιωματική αντιπολίτευση συνέχισε την ήδη δοκιμασμένη και επιτυχημένη συνταγή. Το πρόβλημα αυτό έγινε πιο εμφανές όταν ο Έλληνας παράτησε τον πρωτογενή τομέα και στράφηκε στις εύκολες λύσεις.Μια «λύση» ήταν και η προτροπή του Κωνσταντίνου Σημίτη προς τον λαό να τζογάρει στο χρηματηστήριο αξιών την ώρα που φούσκωνε επικύνδινα. Έτσι έβλεπες στο καφενείο του χωριού τον πρώην πλέον γεωργό με το κινητό τηλέφωνο ανα χείρας να ζητά συμβουλές σε ποιες μετοχές να επενδύσει τα λεφτά του τα οποία είχαν ρευστοποιηθεί πιο πριν πουλώντας την περιουσία που μέχρι τότε είχε φτιάξει με πολύ κόπο. Να σημειώσουμε ότι και οι διοικητές των ασφαλιστηκών οργανισμών ωθήθηκαν να επενδύσουν. Και μετά όλοι θυμόμαστε το μπαμ της φούσκας.
Στο σήμερα λοιπόν ο Έλληνας πολίτης ξύπνησε με ένα κεφάλι «καζάνι» μετά από το μεθύσι δεκαετιών ακούγωντας για περικοπές μισθών και συντάξεων, ακούγωντας για απολύσεις στο δημόσιο,για περικοπή επιδοτήσεων για αύξηση των φόρων. Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι που έσπρωξαν τον Έλληνα να απομακρυνθεί απο τον πρωτογενή τομέα οι ίδιοι τώρα του λένε πως πρέπει να στραφούνε προς αυτήν την κατεύθυνση για να μπορούμε να έχουμε ανάπτυξη σαν οικονομία. Αυτήν την στιγμή του λέει ο πρώην συνεργάτης των κυβερνήσεων Σημίτη και του Γ. Παπανδρέου, ο κύριος Παπαδήμος δηλαδή ότι θα υπογράψουμε την δανειακή σύμβαση και τους εφαρμοστικούς νόμους και να πάμε σε μια δεκαετία ή εικοσαετία όπου θα έχουμε λιτότητα, θα έχουμε πουλήσει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας και ταυτόχρονα θα έχουμε κατεβάσει τον πήχη στα εργασιακά δικαιώματα. Δεν καταδικάζει τις πολιτκές δεκαετιών, δεν θέλει να ψάξουμε το παρελθόν(αφού και αυτός ήταν μέρος αυτού), δεν ακούσαμε ως δίκαιος και τίμιος πολιτικός να ζητά τα πόθεν αίσχες των πολιτικών που μας κυβέρνησαν από το 74’ και μετά, δεν τον ακούσαμε να ζητά ανεξάρτητη επιτροπή λογιστικού ελέγχου ως απαίτηση του λαού για να μάθει και αυτός ο άμοιρος λαός τι έφταιξε και που πήγαν αυτά τα χρήματα και τον ακούσαμε να μιλά για μια κυβέρνηση ευθύνης η οποία θα εφαρμόσει τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου. Ο κύριος αυτός επιλέχθηκε από τρία κόμματα τα οποία είχαν κατακεραυνωθεί από το σύνολο του λαού πλην ελαχιστων εξαιρέσεων το προηγούμενο διάστημα χωρίς να παρθεί η γνώμη του λαού ο οποίος είναι κατά το Σύνταγμα της Ελλάδος ο κυρίαρχος. Ο κύριος Παπανδρέου που εκλέχθηκε τον Οκτώβριο του 2009 με πλειοψηφία από τον λαό την απώλεσε κατά την διάρκεια της διακυβέρνησής του αλλά παρόλα αυτά αυτός ο κατ’ επίφαση μόνο δημοκράτης δεν προσέφυγε στο λαό, απεναντίας παράφραζε γκαιμπελικά την λαϊκή κατακραυγή, τα στελέχη του «έβρισαν» τον Έλληνα πολίτη διεθνώς και στο τέλος είδαμε να παρακάμπτει πραξικοπηματικά τον λαό μέσα από επίπλαστη συναίνεση η οποία ήρθε ως στυγνός εκβιασμός από τις Βρυξέλλες και ειδικότερα το Βερολίνο. Για ποιά δημοκρατία μιλάμε πλέον; Για ποια δημοκρατικά αντανακλαστικά;
Από την άλλη μεριά στον λαό ο οποίος κατέκλεισε τις πλατείες δόθηκε ο χαρακτηρισμός «αγανακτισμένοι». Με θλίψη θα πρέπει να συμπληρώσω τον χαρακτηρισμό και να του αποκαλέσω «αγανακτισμένους πελάτες» όπως πολύ σωστά τους χαρακτήρισε κάποιος άνθρωπος από τον πολιτικό χώρο. Αγανακτισμένοι πελάτες γιατί δεν βγήκαν στις πλατείες όταν τόσα χρόνια έβλεπαν τα τόσα κακώς κείμενα αλλά απεναντίας έγιναν συνένοχοι αυτού του σάπιου πολιτικού συστήματος επιβραβέβοντας κάθε 4 χρόνια τα δύο μεγάλα κόμματα της εξουσίας και της διαπλοκής. Για να χτίσουμε κάτι καινούριο πρέπει να δούμε ποια ήταν τα παλιά σκάρτα υλικά, οπότε θα πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας και εμείς.Δεν μας επέβαλε κάποιος ευθέως συγκεκριμένες πολιτικές. Και λέω ευθέως γιατί όταν ελέγχεις παιδεία και ΜΜΕ είναι εύκολο να κατευθύνεις μάζες εκεί που θέλεις. Στην οποία διαπλοκή και κακοδιαχείριση πλέον μπορούμε να δώσουμε την κατηγορία του δόλου στην βάση ενός ολόκληρου σχεδίου για να φτάσουμε σήμερα εδώ. Οι «γραφικοί» κατήγοροι του πολιτικού συστήματος τόσα χρόνια πλέον βλέπουν τις «προφητείες» τους να εκπληρώνονται και ίσως πιο δραματικά από όσο περίμεναν. Η πολιτική εξουσία έγινε ένας στυγνός dealer όλων αυτών των συμφερόντων που χρόνια ολόκληρα προσπαθούσαν να βρουν την κεκόπορτα της Ελληνικής κοινωνίας και δεν το κατάφεραν.
Από αγανακτισμένοι πελάτες λοιπόν από ένα «μαγαζί» το οποίο έκοψε τις εκπτώσεις, τις διευκολύνσεις νομίζω πως είναι ώρα να σκεφτούμε πραγματικά τι θέλουμε. Θέλουμε να είμαστε συμπρωταγωνιστές σε ένα θέατρο σκιών ή θέλουμε να διεκδικήσουμε όλα αυτά τα αγαθά τα οποία μας δίδονταν τόσα χρόνια στην φτηνή τους έκδοση. Θέλουμε καταρχήν η χώρα μας να είναι υπόδουλη στα συμφέροντα που ποτέ δεν πρόκειτε να κάνουν πίσω; Θέλουμε να αυτο-οργανωθούμε και να βάλουμε καινούρια και υγιή πλαίσια στο οικοδόμημα της Ελλάδας ή θα συνεχίζουμε να χτίζουμε πάνω στις ίδιες συνταγές που μας έφεραν εδώ; Θα διεκδικήσουμε την παιδεία που αξίζει το Ελληνόπουλο, την υγεία που αξίζει, την ισονομία, την κοινωνική δικαιοσύνη. Θα βάλουμε στην άκρη το αρρωστημένο μας εγώ που τόσα χρόνια ήταν συνεργάτης του αρρωστημένου πολιτικού συστήματος;
Ο νέος πρωθυπουργός είναι ένα δομικό υλικό που χρησιμοποίηθηκε ήδη από τις προηγούμενες πολιτικές, δεν είναι κάτι καινούριο, κάτι σοβάρό. Μην αυταπατόμαστε, θα εξυπηρετήσει τους ιδιους σκοπούς και τους ίδιους ανθρώπους. Ξέρουμε πολύ καλά τον ρόλο των κυρίαρχων ΜΜΕ και όσο και αν προσπαθούν να μας το παρουσιάσουν ως Μεσσία δεν μπορούν να αποκρύψουν το παρελθόν αυτού του ανθρώπου. Πρέπει να κλείσουμε τα αυτιά μας σε αυτές τις σειρήνες και κατεβούμε εκεί που έχουμε χρέος να κατεβούμε. Στον δρόμο, να εμποδίσουμε με οποιοδήποτε τρόπο, με οποιοδήποτε κόστος την υπογραφή αυτού του καινούριου συμβολαίου δολοφονίας της πατρίδας μας και των ευατών μας που λέγεται δανειακή σύμβαση. Το δίκαιο είναι με το μέρος μας, το Σύνταγμα της Ελλάδας είναι με το μέρος μας, τα παιδιά που δεν έχουν βιβλία είναι με εμάς, τα παιδιά που λιποθυμούν απο την ασιτία είναι με το μέρος μας, οι 1.000.000 άνεργοι είναι με το μέρος μας. Δεν είναι παράκληση είναι συναγερμός στην ύπουλη επίθεση που δεχόμαστε, είναι η ευθύνη μας να πάρουμε αυτά που αξίζουμε, είναι ευθύνη απέναντι σε αυτούς που έφυγαν και σε αυτούς που θα έρθουν, είναι ευθύνη στην κληρονομιά μας. ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ ΠΟΙΟΙ; ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ ΠΌΤΕ;
Nicolas Tz
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.