Οἱ ἀστέρες καὶ οἱ διάττοντες ἀστέρες.

Τί εἶναι ἕνας διάττων ἀστήρ;

Ἕνα πεφταστέρι. Δῆλα δή διαστημικὴ σκόνη ἢ μικροσκοπικὰ κομμάτια ἀπὸ μετεωρῖτες ποὺ εἰσέρχονται στὴν ἀτμόσφαιρα.

Λάμπουν ὅμως… Καὶ λάμπουν δυνατά… Σχεδόν φωτίζουν…

Τὸ φῶς τους προέρχεται ἀπὸ τὴν καύσι (ἢ τὸν ἰονισμό) ποὺ δημιουργεῖται κατὰ τὴν εἴσοδό τους στὴν ἀτμόσφαιρα. Τόσο ἁπλᾶ!

Διαθέτουν ὅμως ἐλάχιστα ἀποθέματα ἐνεργείας. Μόλις ἀνάψουν, καίγονται. Τελειώνουν. Γιὰ νὰ ἐξακολουθήσουν νὰ ὑπάρχουν ἀπαγορεύεται νὰ εἰσέλθουν στὴν ἀτμόσφαιρα. Δῆλα δή ἀπαγορεύεται ἡ ἔκθεσις τους στὸ ὀξυγόνο. Δῆλα δή ἀπαγορεύεται ἡ ἔκθεσίς τους στὴν …ζωή! Ἄρα θὰ πρέπῃ νὰ παραμείνουν  στὸ σκότος διὰ παντός! Σὲ κάθε ἄλλην περίπτωσι, ἁπλῶς καίγονται!

Καί οἱ ἀστέρες; Τί εἶναι οἱ ἀστέρες; Δέν εἶναι οἱ Ἥλιοι;

Πῶς ὑπάρχουν οἱ Ἥλιοι; Μήπως διαθέτουν ὅλη τὴν πρώτη ὕλη τοῦ ὑδρογόνου πρὸ κειμένου νά ..λάμπουν; Σαφῶς. Καὶ μάλλιστα τὸ ὀξυγόνον τὸ …παράγουν οὐσιαστικῶς στὴν Γῆ. Δῆλα δή τροφοδοτοῦν τὴν ζωή!

Ἔχουμε λοιπὸν δύο εἴδη ἀστέρων. Τοὺς διάττοντες καὶ τοὺς καθαροὺς ἀστέρες.

Συζητοῦσα μὲ φίλο λοιπὸν καὶ μοῦ ἐπεσήμανε κάποιες ὁμοιότητες μὲ τοὺς …πολιτικούς! Γενικότερα.

Καὶ ὤὤὤὤὤὤωωω ἡ ἔκπληξις! Πράγματι τὰ δύο φαινόμενα ἐκφράζουν πανομοιότυπες συμπεριφορές!

Ἀστέρας-πολιτικός, εἶναι αὐτὸς ποὺ διαθέτει  τὴν ἀπαραίτητο ἐνέργεια πρὸ κειμένου νὰ αὐτοτροφοδοτεῖται καὶ παραλλήλως νὰ τροφοδοτῇ ἄλλους. Δῆλα δή, ἔχει τὶς ἰδέες, τὸ σθένος, τὴν μεθοδολογία, τὸν δρόμο καὶ τὸν τρόπο νὰ χαράσῃ πολιτικές κατευθύνσεις. Κάτι ἀνύπαρκτον φυσικὰ στὸ Ἑλλαδοξεφτιλιστάν!

Διάττων-πολιτικὸς εἶναι κάθε μορφῆς κουδουνίστρα. Δῆλα δή ὅλα ἐκεῖνα τὰ ὄντα ποὺ μόλις ἀνάψουν, μόνον ἀπὸ τὴν αὐτοκατανάλωσί τους ἁπλῶς …καίγονται! Χάνονται. Γίνονται ΤΙΠΟΤΑ!!!! Σκόνη!

Τί χρειάζεται ἕνας ἀστήρ γιά νά ὑπάρχῃ; Ἄφθονα ἀποθέματα σὲ καύσιμο ὕλη! Τὰ ὁποῖα ὅμως διαθέτει μέσα του. Μὲ αὐτὰ θὰ τροφοδοτήσῃ τὸ περιβᾶλλον του καὶ παραλλήλως θὰ αὐτοκαταναλώσῃ γιὰ νὰ ἐξακολουθήσῃ νὰ ὑπάρχῃ.

Τί χρειάζεται ἕνας διάττων ἀστήρ γιά νά ὑπάρχῃ; Ἀφθόνους ὑπηκόους ποὺ θὰ τοὺς κλέβῃ τὴν ἐνέργεια καὶ θὰ συντηρῇ τὸν ἑαυτόν του. Χρειάζεται τὸ ὀξυγόνον τῶν ἄλλων, διότι ὁ ἴδιος δὲν διαθέτει. Χρειάζεται τὴν ἐνέργειά τους. Χρειάζεται τὴν σκέψι τους. Καὶ τέλος χρειάζετει τὴν δράσι τους. Διότι ἐὰν αὐτὸς κινηθῇ, ἐὰν ἐκτεθῇ σὲ συνθῆκες ζωῆς, πάει, τελείωσε, καίγεται!

Πρὸς τοῦτον μένει στὰ μετόπισθεν. Πρὸς τοῦτον δημιουργεῖ κομματικοὺς μηχανισμούς. Πρὸς τοῦτον ὑπάρχει ὡς κεντρικὸ πρόσωπο ἀλλὰ πάντα ἀνύπαρκτον κι ἀνίκανον. Διαρκῶς ἐκθέτει ἄλλους σὲ συνθῆκες ἀτμοσφαιρικές πρὸ κειμένου νὰ καοῦν ἀντί αὐτοῦ. Κάπου κάπου ἐκφέρει μίαν πρότασι, ποὺ συνήθως τοὺ τὴν ἔχουν ὑπαγορεύσει. Ἢ χαράσει μία τέτοιαν πορεία ποὺ νὰ μὴν τὸν φέρῃ σὲ ἄμεσο σύγκρουσι μὲ τὴν ζωή. Περιφέρεται γύρω γύρω ἀλλὰ μέσα ἀδυνατεῖ νὰ μπῇ. Ξέρει πὼς θὰ καῇ. (Βλέπετε κόμματα τῆς ἀριστερᾶς κυρίως.)

Τί θά ἔπρεπε νά συμβαίνῃ;

Νά μὴν ὑπάρχουν κόμματα. Νὰ μὴν ὑπάρχουν συντεχνίες καὶ συμμορίες. Νὰ ὑπάρχῃ μόνον ὁ ἀξιότερος καὶ ἠθικότερος. Ἀλλὰ τέτοια πρόσωπα θὰ λειτουργοῦσαν ὡς Ἥλιοι. Συνεπῶς αὐτὸ θὰ κατέρριπτε διὰ παντὸς τοὺς διάττοντες.

Ἐκπληκτική ὁμοιότης! Δέν συμφωνεῖτε;

Τί κάνουμε λοιπόν;

Ἀναμένομεν!

Εἶναι ἀπόλαυστικὴ ἡ πτώσις τους! Ἡ καύσις τους! Ἡ αὐτοκαταστροφή τους!

Καὶ ἂς μὴν βιαστοῦμε… Διότι ἀπὸ πίσω ἀκολουθοῦν οὐρὲς τὰ πεφταστέρια. Ἀφήνουμε νὰ καοῦν ὅλα. Καὶ τότε μόνον θὰ ξημερώσῃ! Κι ἕνας Ὁλόλαμπρος Ἥλιος θὰ φωτίσῃ τὴν πλάσι!

Φιλονόη.