«Πόσα πράγματα δεν έχω ανάγκη!»

«Τα μεγαλεία να φοβάσαι ώ ψυχή

Και ταις φιλοδοξίες σου να υπερνικήσεις

Αν δεν μπορείς, με δισταγμό και προφυλάξεις

Να τες ακολουθείς.

Και όσο μπροστά προβαίνεις,

Τόσο εξεταστική, προσεκτική να είσαι.»

Αυτές τις σοφές έννοιες μας λέει στην  αρχή του ποιήματός του «Μάρτιαι ειδοί» ο Κ.Π.Καβάφης.

Θα μπορούσε να το αφιερώσει σε όλους εμάς σήμερα, όλους εμάς που είμαστε τόσο αφοσιωμένοι και δυστυχισμένοι στο κυνήγι των ευκαιριών.

Η ψυχούλα μας τρέμει είναι βέβαιο, για πιο λόγο όμως; Ιδανικό θα ήταν να αναλογίζεται μήπως και εξοκείλει από το δρόμο της Αρετής τον δρόμο της ηθικής και όλων εκείνων για τα οποία αξίζει να ζει κάποιος.

Στην πραγματικότητα όμως τρέμει για το αβέβαιο και αιωρούμενο της ζωής μας! Τίποτε δεν είναι στη θέση του. Σήμερα η ζωή κυλά  χωρίς νόημα και στόχους. Γιατί δεν είναι στόχος ζωής η απόκτηση ενός αυτοκινήτου ή εύρεση κάποιων εκατομμυρίων. Εντάξει, διευκολύνουν και εξυπηρετούν δεν πρέπει όμως να γίνονται αυτοσκοπός, γιατί καταντά εφιάλτης.

Ωραία, επιτυγχάνεις τους στόχους σου που οι περισσότεροι σήμερα είναι υλικοί, κατακτάται η κορυφή και μετά τι γίνεται μετά; Μετά προσπαθείς με νύχια και με δόντια να διατηρήσεις αυτή τη ριμάδα την κορυφή με οποιοδήποτε κόστος. Έτσι μένεις μόνος πιο πολύ από φόβο μήπως και σου αρπάξουν ότι έχεις αποκτήσει.  Διεστραμμένο και όμως αυτό γίνεται.

Και η ζωή οι χαρές τις, που είναι, πώς τις απολαμβάνεις,

΄Ετσι χάνεις  το νόημα του να ζεις και που είναι η ισορροπία όλων υλικών και ψυχικών αγαθών και να τα απολαμβάνεις.  Και στη συνέχεια χάνεις και τη ψυχή σου άρα για ποιον λόγο να ζεις.

Αυτό μας λέει και ο ποιητής, πόσο πρέπει να ελέγχουμε τις υλικές μας διαθέσεις γιατί  οι παγίδες που κρύβουν είναι πολλές. Αν κοιτάξουμε γύρω μας μόνο συνοφρυωμένους και σκεπτικούς ανθρώπους θα δούμε. Σπάνια κάποιος να χαμογελά, σπάνια.

Που σημαίνει το κυνήγι των ευκαιριών δεν μας κάνει ευτυχισμένους. Αντίθετα.

Όλο τριγυρίζει στο μυαλό μου η ρήση του Σωκράτη κοιτάζοντας τους πάγκους της αγοράς με τα αγαθά επάνω: «Πόσα πράγματα δεν έχω ανάγκη!»

Ποτέ δεν είναι αργά, υπάρχει ελπίδα και λέγεται συναναστροφή με άλλους ανθρώπους, ουσιαστική. Καλύτερα εντέλει να επενδύεις σε αυτούς παρά στα «άλλα». Αυτό, είναι σοφόν!

Με τιμή
Φιλία Βαγιάκα