Γιατί είναι αδύνατον να οικοδομηθεί κλίμα φιλίας και εμπιστοσύνης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και ποια τα χαρακτηριστικά της φιλίας σύμφωνα με τον Σωκράτη...Σε κάθε ευκαιρία που δίνεται, Έλληνες και Τούρκοι πολιτικοί αναφέρονται στις προσπάθειες που γίνονται από κοινού για λήψη Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), τα οποία λαμβάνονται από τις δυο πλευρές και μάλιστα κάθε φορά που γίνεται λόγος γι’ αυτά παρουσιάζουν βελτίωση.
Τα ίδια ακούσαμε και από τον κ. Λαμπρινίδη στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ίμβρο, αναφερόμενος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τα ίδια ακούσαμε και από τον κ. Νταβούτογλου όταν επισκέφθηκε την υποβλεπόμενη Ρόδο.
Όταν αυτά τα λέγουν λογοτέχνες ή ονειροπόλοι, που περιδιαβαίνουν στο άπειρο των συναισθημάτων τους, ουδείς ψόγος. Όταν όμως εκφέρονται από χείλη πολιτικών, γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι εξακολουθεί να υπάρχει παντελής έλλειψη επαφής μεταξύ των δύο λαών, διότι απλούστατα ελλείπουν τα πρωταρχικά στοιχεία που απαιτούνται για να οικοδομηθεί κλίμα φιλίας και εμπιστοσύνης.
Ο Σωκράτης έλεγε, πως για να γίνεις φίλος με κάποιον, θα πρέπει να έχεις μαζί του τρία κοινά χαρακτηριστικά: «α) να έχεις κοινές ανάγκες (προβλήματα), β) να έχεις κοινά ενδιαφέροντα και γ) να έχεις κοινές συνήθειες. Και φυσικά, να έχεις αγαθή πρόθεση να συνδιαλλαχθείς μαζί του.
Μίλησα για «φιλία λαών», διότι κάποιες παρωχημένες ιδεοληψίες αλλά και μικροκομματικοί υπολογισμοί, επιχειρούν την απενοχοποίηση των λαών, με το επιχείρημα ότι οι ηγέτες αποφασίζουν και οι λαοί ακολουθούν. Ομολογώ πως δυσκολεύομαι να καταλάβω. Διότι σύμφωνα με την αριστερή αντίληψη «οι λαοί γράφουν την ιστορία». Μάλιστα δε στα φοιτητικά μου χρόνια θυμάμαι συζητήσεις που γίνονταν αν «ο Αλέξανδρος κατατρόπωσε τους Πέρσες» ή «οι Μακεδόνες» ήσαν αυτοί που το έπραξαν.
Ανάλογα επομένως, με το πώς βολεύει, άλλοτε ο λαός αποτελείται από πρόβατα που παρασύρεται από τους ηγέτες του, άλλοτε είναι αυτός που γράφει την ιστορία. Για τα όσα συνέβησαν εναντίον των Ελλήνων της Μ. Ασίας, φταίει ο Κεμάλ και ο Τοπάλ Οσμάν. Προφανώς, δεν είναι δυνατόν να έσφαξαν μόνοι τους 353.000 Ποντίους (πλην των άλλων). Δεκάδες χιλιάδες από τον τουρκικό λαό έβαψαν το μαχαίρι τους με ελληνικό αίμα. Ούτε μόνον οι αξιωματικοί ήσαν αυτοί που βίαζαν και λεηλατούσαν.
Τμήμα του τουρκικού λαού ήταν.
Εκείνο που θα μπορούσε να ειπωθεί, αν πράγματι οι πολιτικοί μας ήθελαν να μιλήσουν κάποτε με ρεαλισμό και όχι με λόγια άνευ ουσίας, είναι ότι οι πολιτικές ηγεσίες διαμορφώνουν αντιλήψεις και συμπεριφορές στους λαούς τους, και τμήματα αυτών -τα πιο ενεργά- ανταποκρίνονται και συμπαρασύρουν, εκόντες-άκοντες, και τους υπολοίπους.
Αν, επομένως, είναι στις προθέσεις της Τουρκίας να υπάρξει κλίμα φιλίας και εμπιστοσύνης με την Ελλάδα, πρωτίστως απαιτείται από τους πολιτικούς της να εγκαταλείψουν κάθε ιδέα μεγαλοϊδεατισμού. Αυτό όμως όχι μόνον δεν συμβαίνει, αλλ’ απεναντίας ολονέν και αυτός γιγαντώνεται, γεγονός που δεν το κρύβουν άλλωστε. Τι είδους, λοιπόν, κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης και φιλίας οικοδομείται;
Η φιλία είναι ετεροβαρές συναίσθημα. Απαιτεί αμοιβαιότητα και ισομερή υποχωρητικότητα. Υπάρχουν αυτά;
Οι Τούρκοι πολιτικοί εργάζονται για το συμφέρον του λαού τους, όπως αυτοί το αντιλαμβάνονται (και που αυτή η στήλη, μετά βεβαιότητας σχεδόν, έχει πει από πολύ καιρό, ότι δεν είναι ευοίωνο το μέλλον τους). Και το δικό τους συμφέρον, συγκρούεται με το συμφέρον του ελληνικού λαού. Επ’ αυτής της βάσης οφείλουν οι ηγέτες μας (!) να ασκήσουν πολιτική. Όλα τα άλλα -λεγόμενα και πραττόμενα- επί δεκαετίες τώρα, είναι για να κρύβουν την αδυναμία υπηρέτησης των συμφερόντων του ελληνικού λαού.
Και ένα τελευταίο, για τους ημιμαθείς που δεν μελέτησαν καλά τον Ρήγα Φεραίο, και τον θεώρησαν διεθνιστή. Στο Σύνταγμά του (άρθρο 121) γράφει: «Δεν κάνουν ποτέ ειρήνην με ένα εχθρόν, οπού κατακρατεί τον ελληνικόν τόπον». Αυτό κυρίως για τ’ αδέλφια μας της Κύπρου.
Ο Μακεδών
Τα ίδια ακούσαμε και από τον κ. Λαμπρινίδη στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ίμβρο, αναφερόμενος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τα ίδια ακούσαμε και από τον κ. Νταβούτογλου όταν επισκέφθηκε την υποβλεπόμενη Ρόδο.
Όταν αυτά τα λέγουν λογοτέχνες ή ονειροπόλοι, που περιδιαβαίνουν στο άπειρο των συναισθημάτων τους, ουδείς ψόγος. Όταν όμως εκφέρονται από χείλη πολιτικών, γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι εξακολουθεί να υπάρχει παντελής έλλειψη επαφής μεταξύ των δύο λαών, διότι απλούστατα ελλείπουν τα πρωταρχικά στοιχεία που απαιτούνται για να οικοδομηθεί κλίμα φιλίας και εμπιστοσύνης.
Ο Σωκράτης έλεγε, πως για να γίνεις φίλος με κάποιον, θα πρέπει να έχεις μαζί του τρία κοινά χαρακτηριστικά: «α) να έχεις κοινές ανάγκες (προβλήματα), β) να έχεις κοινά ενδιαφέροντα και γ) να έχεις κοινές συνήθειες. Και φυσικά, να έχεις αγαθή πρόθεση να συνδιαλλαχθείς μαζί του.
Μίλησα για «φιλία λαών», διότι κάποιες παρωχημένες ιδεοληψίες αλλά και μικροκομματικοί υπολογισμοί, επιχειρούν την απενοχοποίηση των λαών, με το επιχείρημα ότι οι ηγέτες αποφασίζουν και οι λαοί ακολουθούν. Ομολογώ πως δυσκολεύομαι να καταλάβω. Διότι σύμφωνα με την αριστερή αντίληψη «οι λαοί γράφουν την ιστορία». Μάλιστα δε στα φοιτητικά μου χρόνια θυμάμαι συζητήσεις που γίνονταν αν «ο Αλέξανδρος κατατρόπωσε τους Πέρσες» ή «οι Μακεδόνες» ήσαν αυτοί που το έπραξαν.
Ανάλογα επομένως, με το πώς βολεύει, άλλοτε ο λαός αποτελείται από πρόβατα που παρασύρεται από τους ηγέτες του, άλλοτε είναι αυτός που γράφει την ιστορία. Για τα όσα συνέβησαν εναντίον των Ελλήνων της Μ. Ασίας, φταίει ο Κεμάλ και ο Τοπάλ Οσμάν. Προφανώς, δεν είναι δυνατόν να έσφαξαν μόνοι τους 353.000 Ποντίους (πλην των άλλων). Δεκάδες χιλιάδες από τον τουρκικό λαό έβαψαν το μαχαίρι τους με ελληνικό αίμα. Ούτε μόνον οι αξιωματικοί ήσαν αυτοί που βίαζαν και λεηλατούσαν.
Τμήμα του τουρκικού λαού ήταν.
Εκείνο που θα μπορούσε να ειπωθεί, αν πράγματι οι πολιτικοί μας ήθελαν να μιλήσουν κάποτε με ρεαλισμό και όχι με λόγια άνευ ουσίας, είναι ότι οι πολιτικές ηγεσίες διαμορφώνουν αντιλήψεις και συμπεριφορές στους λαούς τους, και τμήματα αυτών -τα πιο ενεργά- ανταποκρίνονται και συμπαρασύρουν, εκόντες-άκοντες, και τους υπολοίπους.
Αν, επομένως, είναι στις προθέσεις της Τουρκίας να υπάρξει κλίμα φιλίας και εμπιστοσύνης με την Ελλάδα, πρωτίστως απαιτείται από τους πολιτικούς της να εγκαταλείψουν κάθε ιδέα μεγαλοϊδεατισμού. Αυτό όμως όχι μόνον δεν συμβαίνει, αλλ’ απεναντίας ολονέν και αυτός γιγαντώνεται, γεγονός που δεν το κρύβουν άλλωστε. Τι είδους, λοιπόν, κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης και φιλίας οικοδομείται;
Η φιλία είναι ετεροβαρές συναίσθημα. Απαιτεί αμοιβαιότητα και ισομερή υποχωρητικότητα. Υπάρχουν αυτά;
Οι Τούρκοι πολιτικοί εργάζονται για το συμφέρον του λαού τους, όπως αυτοί το αντιλαμβάνονται (και που αυτή η στήλη, μετά βεβαιότητας σχεδόν, έχει πει από πολύ καιρό, ότι δεν είναι ευοίωνο το μέλλον τους). Και το δικό τους συμφέρον, συγκρούεται με το συμφέρον του ελληνικού λαού. Επ’ αυτής της βάσης οφείλουν οι ηγέτες μας (!) να ασκήσουν πολιτική. Όλα τα άλλα -λεγόμενα και πραττόμενα- επί δεκαετίες τώρα, είναι για να κρύβουν την αδυναμία υπηρέτησης των συμφερόντων του ελληνικού λαού.
Και ένα τελευταίο, για τους ημιμαθείς που δεν μελέτησαν καλά τον Ρήγα Φεραίο, και τον θεώρησαν διεθνιστή. Στο Σύνταγμά του (άρθρο 121) γράφει: «Δεν κάνουν ποτέ ειρήνην με ένα εχθρόν, οπού κατακρατεί τον ελληνικόν τόπον». Αυτό κυρίως για τ’ αδέλφια μας της Κύπρου.
Ο Μακεδών
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.