Ένα περίπου χρόνο μετά την προσφυγή της χώρας μας στο μηχανισμό στήριξης, το άγχος, η αβεβαιότητα ακόμη και για όσα πριν λίγα χρόνια θεωρούσαμε αυτονόητα (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι παροχές υγείας των ασφαλιστικών ταμείων και η σύνταξη), η απογοήτευση και η κατήφεια αποτελούν καθημερινό σύντροφο για τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας.
Οι ελπίδες ανάκαμψης των αριθμών είναι μικρές, ενώ οι προσδοκίες για βελτίωση της θέσης των ανθρώπων ανύπαρκτες. Οι προσπάθειες – ακόμη και οι φιλότιμες, όπου υπάρχουν – δεν μας αρκούν, πλέον. Απαιτούμε χειροπιαστά αποτελέσματα.
Στον περιορισμό της σπατάλης του δημόσιου τομέα, στον ορθολογισμό των δαπανών, στην ανακάλυψη, αποκάλυψη και – κυρίως – στην τιμωρία όσων καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα και όσων φοροδιαφεύγουν.
Εάν το νομικό πλαίσιο δεν είναι αρκετό, ας το αλλάξουν.
Εάν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν αρκούν, ας τους ενισχύσουν, και εάν δεν θέλουν ας τους αντικαταστήσουν.
Εάν οι υπουργοί δεν μπορούν να δώσουν λύσεις, ας φύγουν από την κυβέρνηση.
Σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, όπως αυτές που ζούμε, δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, ούτε μαγικές συνταγές. Οι περιορισμοί και οι θυσίες των πολλών, δεν έχουν νόημα αν δεν γίνουν όλα όσα πρέπει, στο χρόνο που πρέπει και με τον τρόπο που πρέπει και από τους λίγους.
Εάν αυτοί οι λίγοι που συγκροτούν το πλέγμα εξουσίας στην Ελλάδα δεν αντιλαμβάνονται, δεν θέλουν ή δεν μπορούν, τότε την ανατροπή πρέπει να προκαλέσουν οι πολίτες. Ο τρόπος, ασφαλώς, είναι κρίσιμο ζητούμενο.
Είναι η μαζική παραίτηση από τα κόμματα, μέχρι να υποχρεωθούν να αλλάξουν;
Είναι το καθολικό κλείσιμο της τηλεόρασης ή του ραδιοφώνου όταν εμφανίζονται ή μιλούν πολιτικά πρόσωπα (έστω και αν κάποιες λίγες διαφορετικές φωνές θα αδικηθούν από τη γενίκευση);
Είναι η λευκή ψήφος από όλους μας την ώρα της κάλπης;
Είναι όλα αυτά μαζί και πολλά άλλα ακόμη που θα προσθέσετε όσοι διαβάζετε τις σκέψεις αυτές;
Δεν γνωρίζω. Γνωρίζω, όμως, ότι είναι ώρα να διεκδικήσουμε. Να οργανωθούμε. Να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Δεν είναι εύκολο, ούτε όμως ακατόρθωτο.
Επιτρέψτε μου το απλό παράδειγμα. Σε ένα μεγάλο και καλό ιδιωτικό εκπαιδευτήριο μια ομάδα γονέων, θέλοντας να συμβάλει στην καλύτερη λειτουργία του σχολείου και να βοηθήσει ακόμη περισσότερο τα παιδιά, πήρε την πρωτοβουλία να δημιουργήσει Σύλλογο. Η ιδιοκτησία του Σχολείου δεν θέλησε να βοηθήσει.
Οι γονείς, όμως, δεν εγκατέλειψαν την προσπάθεια. Πιστεύοντας ότι στην εποχή μας δεν μπορεί να περιμένεις πότε θα ευαρεστηθούν κάποιοι βαρόνοι και δούκες να ακούσουν και να δώσουν λύσεις στα προβλήματα τους, άφησαν τον καναπέ του σπιτιού τους και ανέλαβαν δράση. Οργανώθηκαν, μιλώντας ο ένας με τον άλλο. Διοργάνωσαν μικρές συναντήσεις. Μοίρασαν επιστολές σε άλλους γονείς. Πριν λίγες εβδομάδες, ο Σύλλογος έγινε πραγματικότητα. Τα ιδρυτικά μέλη πολλαπλασιάστηκαν και αυξάνονται καθημερινά.
Μη βιαστείτε να θεωρήσετε το παράδειγμα απλοϊκό. Είναι ασφαλώς, απλό και μικρό. Από το απλό, όμως, ξεκινά το πιο σύνθετο. Από το μικρό ξεκινά το πιο μεγάλο. Από τη θέληση και την απόφαση καθεμίας και καθενός, ξεκινά το μαζικό. Μήπως είναι η ώρα να πάρουμε αυτή την απόφαση;
*Ο Κώστας Παναγόπουλος είναι Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας δημοσκοπήσεων ALCO.
Οι ελπίδες ανάκαμψης των αριθμών είναι μικρές, ενώ οι προσδοκίες για βελτίωση της θέσης των ανθρώπων ανύπαρκτες. Οι προσπάθειες – ακόμη και οι φιλότιμες, όπου υπάρχουν – δεν μας αρκούν, πλέον. Απαιτούμε χειροπιαστά αποτελέσματα.
Στον περιορισμό της σπατάλης του δημόσιου τομέα, στον ορθολογισμό των δαπανών, στην ανακάλυψη, αποκάλυψη και – κυρίως – στην τιμωρία όσων καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα και όσων φοροδιαφεύγουν.
Εάν το νομικό πλαίσιο δεν είναι αρκετό, ας το αλλάξουν.
Εάν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν αρκούν, ας τους ενισχύσουν, και εάν δεν θέλουν ας τους αντικαταστήσουν.
Εάν οι υπουργοί δεν μπορούν να δώσουν λύσεις, ας φύγουν από την κυβέρνηση.
Σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, όπως αυτές που ζούμε, δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, ούτε μαγικές συνταγές. Οι περιορισμοί και οι θυσίες των πολλών, δεν έχουν νόημα αν δεν γίνουν όλα όσα πρέπει, στο χρόνο που πρέπει και με τον τρόπο που πρέπει και από τους λίγους.
Εάν αυτοί οι λίγοι που συγκροτούν το πλέγμα εξουσίας στην Ελλάδα δεν αντιλαμβάνονται, δεν θέλουν ή δεν μπορούν, τότε την ανατροπή πρέπει να προκαλέσουν οι πολίτες. Ο τρόπος, ασφαλώς, είναι κρίσιμο ζητούμενο.
Είναι η μαζική παραίτηση από τα κόμματα, μέχρι να υποχρεωθούν να αλλάξουν;
Είναι το καθολικό κλείσιμο της τηλεόρασης ή του ραδιοφώνου όταν εμφανίζονται ή μιλούν πολιτικά πρόσωπα (έστω και αν κάποιες λίγες διαφορετικές φωνές θα αδικηθούν από τη γενίκευση);
Είναι η λευκή ψήφος από όλους μας την ώρα της κάλπης;
Είναι όλα αυτά μαζί και πολλά άλλα ακόμη που θα προσθέσετε όσοι διαβάζετε τις σκέψεις αυτές;
Δεν γνωρίζω. Γνωρίζω, όμως, ότι είναι ώρα να διεκδικήσουμε. Να οργανωθούμε. Να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Δεν είναι εύκολο, ούτε όμως ακατόρθωτο.
Επιτρέψτε μου το απλό παράδειγμα. Σε ένα μεγάλο και καλό ιδιωτικό εκπαιδευτήριο μια ομάδα γονέων, θέλοντας να συμβάλει στην καλύτερη λειτουργία του σχολείου και να βοηθήσει ακόμη περισσότερο τα παιδιά, πήρε την πρωτοβουλία να δημιουργήσει Σύλλογο. Η ιδιοκτησία του Σχολείου δεν θέλησε να βοηθήσει.
Οι γονείς, όμως, δεν εγκατέλειψαν την προσπάθεια. Πιστεύοντας ότι στην εποχή μας δεν μπορεί να περιμένεις πότε θα ευαρεστηθούν κάποιοι βαρόνοι και δούκες να ακούσουν και να δώσουν λύσεις στα προβλήματα τους, άφησαν τον καναπέ του σπιτιού τους και ανέλαβαν δράση. Οργανώθηκαν, μιλώντας ο ένας με τον άλλο. Διοργάνωσαν μικρές συναντήσεις. Μοίρασαν επιστολές σε άλλους γονείς. Πριν λίγες εβδομάδες, ο Σύλλογος έγινε πραγματικότητα. Τα ιδρυτικά μέλη πολλαπλασιάστηκαν και αυξάνονται καθημερινά.
Μη βιαστείτε να θεωρήσετε το παράδειγμα απλοϊκό. Είναι ασφαλώς, απλό και μικρό. Από το απλό, όμως, ξεκινά το πιο σύνθετο. Από το μικρό ξεκινά το πιο μεγάλο. Από τη θέληση και την απόφαση καθεμίας και καθενός, ξεκινά το μαζικό. Μήπως είναι η ώρα να πάρουμε αυτή την απόφαση;
*Ο Κώστας Παναγόπουλος είναι Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας δημοσκοπήσεων ALCO.
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.