Φύση και άνθρωπος - Ερωτήματα.

Με αφορμή τις καταστροφές στην Ιαπωνία από δυνάμεις της φύσης (σεισμό, τσουνάμι) βλέπουμε πόσο εύθραυστη και αδύναμη είναι η ανθρώπινη τεχνολογία. Σκεφθείτε απλά ότι τις τελευταίες χιλιετηρίδες περνάμε μια περίοδο, κατά τις οποίες οι δυνάμεις της φύσης έχουν κάποια ομαλότητα, δεν έχουν ιδιαίτερη έξαρση. Ας σκεφθούμε π.χ. κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, καταποντισμό της Ατλαντίδος κλπ. 

Θα πουν μερικοί ότι αυτά είναι μυθολογίες. Θα τους πω ν’ αναλογιστούν το γεγονός ότι αυτά αναφέρονται σε διαφορετικών πολιτισμών μυθολογίες και ότι οι μυθολογίες δεν αποτελούν αυθαίρετες επινοήσεις κάποιων αλλά ιστορίες που παρουσιάζουν παραστατικά γεγονότα που έζησαν πανάρχαιες γενεές ανθρώπων.

Ας σκεφθούμε λοιπόν δυνάμεις της φύσης σε έξαρση και όχι μόνο της επιφάνειας της Γης (φλοιού, υδάτων, ατμόσφαιρας = Εγκέλαδος, Ποσειδών, Ζευς ) αλλά επιπλέον διαπλανητικές δυνάμεις ή ακόμη ηλιακές και διαστρικές δυνάμεις. Η τεχνολογία μας είναι αμελητέα μπροστά σε τέτοιες δυνάμεις.

Ίσως λοιπόν ο σημερινός άνθρωπος θα πρέπει να πάρει κάποια μαθήματα, ν’ ανακαλύψει ότι πίσω από τα φυσικά φαινόμενα υπάρχει μια ασύλληπτη σοφία, σοφία της φύσης της Γης, του ηλιακού μας συστήματος και του Σύμπαντος γενικότερα. Επίσης ν’ αναρωτηθούμε τι κρύβεται πίσω από τους λεγόμενους φυσικούς νόμους, ποια είναι η αιτία τους. Ο διάσημος Έλληνας αστροφυσικός και μαθηματικός Νανόπουλος μιλά για την ύπαρξη διαφορετικών κόσμων, για άλλα Σύμπαντα με άλλες διαστάσεις και νόμους.

Ας αναρωτηθούμε, μήπως οι αιτίες κάθε τι υλικού, για κάθε τι που εξετάζουν οι φυσικές επιστήμες (ύλη, ενέργεια) μπορεί να βρίσκεται σε κάποια εντελώς διαφορετική κατάσταση του Είναι, εγώ θα έλεγα σε ένα πνευματικό επίπεδο. Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε, τι εννοούσε ο Πλάτων με «κόσμο των ιδεών».

Με τέτοιες σκέψεις ας γίνουμε αρκετά πιο προσεκτικοί με την υπερφίαλη τεχνολογία μας. Μήπως είναι καλύτερα να ζούμε και με λιγότερη τεχνολογία και να μην έχουμε όλες τις καταστροφές στο περιβάλλον, στη φύση, στις κοινωνίες των ανθρώπων.

Σε μια οικονομική ανάπτυξη με κάθε μέσον, στην οποία το χρήμα γίνεται αυτοσκοπός, ξεφεύγει από τον έλεγχο (διεθνείς τράπεζες, χρηματιστήρια, πολυεθνικές, εμπόρια όπλων και ανθρώπων). Αυτό το μέλλον θέλουμε για εμάς και τις μέλλουσες γενεές;

Θ’ αφήσουμε την Ελλάδα μας με την ποικιλία της, την ομορφιά της σε φυσικό και πνευματικό επίπεδο (τέχνη, φιλοσοφία) να γίνει έδεσμα μιας οικονομίας και τεχνολογίας ως αυτοσκοπός θυσιάζοντας πνευματικά ιδεώδη;

Με άλλα λόγια: Θέλουμε πολλούς δρόμους, αυτοκίνητα, αεροπλάνα, μηχανήματα, συσκευές, απεριόριστη μηχανική ενέργεια, καύσεις, ηλεκτρικό ρεύμα, πυρηνικά εργοστάσια, μεγάλες καταθέσεις, γιγαντισμό των τραπεζών και τελικά τον άνθρωπο ως πνευματικό ον να χάνεται μέσα στα γρανάζια μιας τέτοιας οικονομίας;
Θα πείτε: όχι. Τι κάνουμε όμως για να αναστείλουμε αυτή την πορεία;
Είμαστε άβουλα πλάσματα;

Γαβριήλ Πανάγος
(συγγραφέας)

Λόγιος Ἑρμῆς