”Ελληνικό λόμπι” στις ΗΠΑ. Μύθοι και πραγματικότητες

Ας ξεκινήσουμε απο τα βασικά.

Τι είναι το ''Λόμπι'';

Η ομάδα πίεσης ή Λόμπι είναι μια ομάδα προσώπων που προσπαθεί να επηρεάσει τα όργανα της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας, επιδιώκοντας την πιο συμφέρουσα για τα μέλη της, ή και για το κοινωνικό σύνολο, απόφαση ή λύση.

Ως ομάδα πίεσης κατά τον Σβάρτσενμπεργκ ορίζεται: «μια οργάνωση που δημιουργήθηκε με σκοπό την υπεράσπιση συμφερόντων και που ασκεί πίεση στις δημόσιες αρχές για να τους αποσπάσει αποφάσεις σύμφωνες με συγκεκριμένα συμφέροντα».

Οι ομάδες πίεσης είναι συνήθως εργατικά συνδικάτα, κινήματα νέων, φεμινιστικά κινήματα, ενώσεις γονέων κ.τ.λ. καθώς και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, σε τοπικό ή διεθνές επίπεδο.

Ενημερώνουν και στηρίζουν τα μέλη τους, ενώ όταν οι καταστάσεις το απαιτούν, συγκρούονται με κρατικούς φορείς η ανταγωνιστικές ομάδες, επιστρατεύοντας κυρίως νόμιμα μέσα για την επίτευξη των στόχων τους όπως πορείες, διαμαρτυρίες, εκδηλώσεις ή επισκέψεις σε πολιτικά πρόσωπα.

Η προέλευση της έννοιας/λέξης δεν είναι επιβεβαιωμένη. Κατά το BBC βρίσκεται σε βουλευτές που περίμεναν στους διαδρόμους (lobbies) του βρετανικού κοινοβουλίου. 'Άλλη άποψη λέει ότι επινοήθηκε από τον Οδυσσεύς Γκραντ (18ος πρόεδρος των ΗΠΑ) για τους διαφόρους που τον περίμεναν στα λόμπυ του ξενοδοχείου που διέμενε στην Ουάσιγκτον.

Λόμπι ονομάζονται στερεότυπα κάποιες ομάδες (εβραϊκό λόμπι, ελληνικό) πίεσης και με εθνικές προεκτάσεις, κυρίως όμως ανάλογα με την περίπτωση. Ενώ επισήμως δεν αναγνωρίζεται η δύναμή του ποτέ ουσιαστικά, στην πραγματικότητα όσες ομάδες λειτουργούν παρασκηνιακά επηρεάζοντας πρόσωπα και καταστάσεις έχουν αρκετά υπολογίσιμη δύναμη, με αποτέλεσμα να έχει μελετηθεί από πολλούς επιστήμονες σε πολλές μελέτες και διαστάσεις.

Το λόμπι αποτελεί μια σύγχρονη ανάγκη, δεδομένου ότι οι νομοθετικές ομάδες είναι θεμιτό να μαθαίνουν από τους ενδιαφερόμενους (όσους επηρεάζονται οικονομικά ή με άλλο τρόπο) για το αποτέλεσμα των ενεργειών ή των παραλείψεών τους. Ταυτόχρονα όμως, το λόμπι κάποιες φορές καταλήγει να είναι ένας μηχανισμός αθέμιτου επηρεασμού των αποφάσεων των πολιτικών, καθώς και διαφθοράς τους σε ορισμένες περιπτώσεις, παραμένοντας όμως η πιο σημαντική ομάδα πίεσης στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων.

Επειδή πολλά λέγονται και γράφονται αυτές τις ημέρες, με αφορμή την ονομασία της ΠΓΔΜ, το Αιγαίο, τα πετρέλαια και γενικά την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, ας δούμε τι πραγματικά συμβαίνει με το περίφημο ”ελληνικό λόμπι” στις ΗΠΑ.

...Μύθος...

”Ελληνικό λόμπι” για τους Έλληνες πολιτικούς και ειδικά τα ελληνικά ΜΜΕ ”υπάρχει”, γιατί έτσι τα συμφέρει να νομίζουν. Για όσους Έλληνες ζουν στις ΗΠΑ για δεκαετίες, γνώστες της κατάστασης, ”λόμπι” ΔΕΝ υπάρχει, δεν υπήρξε, δεν μπορεί να υπάρχει.
”Λομπίστες”, ναι υπάρχουν, αν κρίνουμε από τις αναφορές των ελληνικών ΜΜΕ, γιατί έχουν παρουσία μόνο εκεί: Στα ελληνικά ΜΜΕ. Στις ΗΠΑ, δεν είδαμε ΠΟΤΕ, έναν έστω, ”επιφανή” Ομογενή, για 30 χρόνια, να κάνει παρέμβαση σ’ ένα μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι ή σε μια μεγάλη εφημερίδα, για τα εθνικά μας θέματα. Οι ”παρεμβάσεις” τους περιορίζονται μόνο στα ελληνικά ΜΜΕ.

...Η πραγματικότητα...

”Ελληνικό λόμπι” στις ΗΠΑ, σε συγκροτημένη -αν και μικρή- μορφή, υπήρξε ΜΟΝΟ την τριετία 1974-1977 (κυπριακό, ελληνοτουρκικά). Αλλά με πρωτεργάτες… Αμερικανούς πολιτικούς και τους Ελληνοαμερικανούς Σαρμπάνη, Μπραδήμα, Τσόγκα. ”Λόμπι” σημαίνει πίεση με αποστολή επιστολών, e-mails κλπ (σε ποσότητες φυσικά) στους πολιτικούς και στον Λευκό Οίκο. Σημαίνει, επίσης, δυνατές ομογενειακές οργανώσεις, που μπορούν να κινητοποιούν τα μέλη τους ή να συμβάλουν οικονομικά στην εκλογή ή επανεκλογή πολιτικών.

Το ελληνικό λόμπυ εξασθένισε τόσο στην Αμερική, όσο και οι φωνές της Βέμπο, του Γούναρη και του Καζαντζίδη, στα σπίτια των ελληνοαμερικανών της τέταρτης γενιάς με τους μικτούς γάμους ή της οριστικής αποκοπής τους από τις ρίζες τους...

Κάποτε τα μαγαζιά των 42 Δρόμων της Νέας Υόρκης έσφυζαν από ελληνικότητα, με τις εφημερίδες και τα περιοδικά που περνούσαν τον Ατλαντικό και τα τραγούδια που θύμιζαν στους μετανάστες τη πατρίδα. Σήμερα, ακόμη και η Αστόρια εξαμερικανίστηκε κι΄αν έμειναν οι ελληνικές επιγραφές των εστιατορίων και των μαγαζιών της, αυτές εξυπηρετούν τουριστικά και γαστρονομικά την πελατεία... Ο απόηχος του «Ζορμπά» και των «Παιδιών του Πειραιά», όλο κι΄απομακρύνεται, ενώ το αγγλόφωνο «νάμπερ ουάν” μπάσταρδη ελληνική σταγόνα στον ωκεανό της παγκοσμιοποίησης... Καλά έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις, ότι μόλις εξασθενίσουν οι τοπιστικές οργανώσεις και σύλλογοι της Αμερικής (Πελοποννήσιοι, Μακεδόνες, Κρήτες κ.λπ.) οι ρίζες με τη πατρίδα θα έχουν αποκοπεί. Εδώ αρχίζουν και αποκόβονται τα παιδιά μας εδώ στην Ελλάδα από τις ρίζες τους και ζητάμε ελληνικό λόμπυ στην Αμερική;

Ως Ελληνισμός στις ΗΠΑ, ούτε δυνατές Οργανώσεις έχουμε, ούτε μπορούμε να στείλουμε έστω 10.000 επιστολές ή e- mails στον Λευκό Οίκο. Φυσικά, το μεγαλύτερο ”παραμύθι” είναι η αριθμητική ”δύναμή” μας. Οι ανεύθυνοι Έλληνες πολιτικοί και τα ελληνικά ΜΜΕ, ομιλούν για «τρία σύν» εκατομμύρια Έλληνες στις ΗΠΑ. Η αλήθεια είναι διαφορετική. Είμαστε (απογραφή 2000) 1.170.000 Έλληνες ή Αμερικανοί ελληνικής καταγωγής. Κατά συνέπεια, δεν είμαστε 1.500.000 ψηφοφόροι. Και είναι ζήτημα αν ψηφίζουμε συνολικά στις προεδρικές εκλογές 150.000-200.000 άτομα, αριθμός πολύ μικρός για τις ΗΠΑ, των -κοντά- 300 εκ. κατοίκων. Η Αρχιεπισκοπή Αμερικής έχει μέλη 110.000 οικογένειες Ορθόδοξων, κατά 95% ελληνικής καταγωγής. Δηλαδή, ουσιαστικά εκπροσωπεί, το πολύ, 300-350.000 άτομα και δεν ασχολείται με την Ελληνισμό, αλλά με την προσέλκυση μελών, ”πιστών”. Οι ομογενειακές Οργανώσεις, μικρές αριθμητικά, είναι μισοδιαλυμένες. Οι Οργανώσεις, οι τριτοβάθμιες, υπάρχουν μόνο στα χαρτιά ή για τα ελληνικά ΜΜΕ (ΣΑΕ, Ελληνοαμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο κλπ), που λειτουργούν με την έκδοση…ανακοινώσεων. Η ΑΧΕΠΑ το ίδιο.

Οι νέες γενιές δεν ασχολούνται με τον Ελληνισμό, επειδή οι ηλικιωμένοι, με τη νοοτροπία των δεκαετιών του ’60 και του ’70, δεν εγκαταλείπουν τις θέσεις τους στις Οργανώσεις, που τις θεωρούν ”κτήμα” τους. Οι Έλληνες πολιτικοί που επισκέπτονται τις ΗΠΑ, ουσιαστικά για τουρισμό, έρχονται σ’ επαφή μόνο με τα μόνιμα ψώνια των ομογενειακών οργανώσεων και αγνοούν την πραγματικότητα. Οι μεσήλικες με μόρφωση, γνώση της σημερινής πραγματικότητας και πείρα, που θα μπορούσαν να προσφέρουν ουσιαστικό έργο, απομονώθηκαν από τους μόνιμους-εγκάθετους, για να μην ”τους πάρουν τις θέσεις”. Σοβαρή προσπάθεια καταγραφής του Ελληνισμού και κινητοποίησής του ειδικά μέσω e-mails, δεν έγινε ποτέ.

Για τους παραπάνω λόγους, γιατί να ενοχληθεί ο πρόεδρος εκάστοτε πρόεδρος των ΗΠΑ, όταν έλαβε στον Λευκό Οίκο, το 2004, μόνο 5-6.000 επιστολές ή e- mails, όταν οι Ισραηλινοί, Εβραίοι και μη, στις ΗΠΑ, στέλνουν το ολιγότερο 80.000 για δικά τους ζητήματα;

Για το λόγου το αληθές ακολουθεί μια συνέντευξη που πρέπει να έχουν υπ’ όψη τους είτε είναι άτομα που προέρχονται από τον χώρο του Απόδημου Ελληνισμού είτε προέρχονται από τον χώρο των ασχολουμένων για την επίλυση των σοβαρών θεμάτων που μαστίζουν την Ελλάδα.

Αυτά που αναδημοσιεύοντε προέρχονται από την εφημερίδα «ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ» της 18ης ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2002 παρακαλώ πολύ!!!

Το άτομο που έδωσε την συνέντευξη αυτή χαρακτηρίζεται, από το ελληνικό δαιμόνιο και είναι ο κ. Chris Spirou, καθότι προέρχεται από τον χώρο των ελληνοαμερικανών και έχει προσφέρει πάρα πολλά μέσα σ’ όλους τους χώρους που έχει ασχοληθεί είτε αυτός είναι ο χώρος της πολιτικής στις ΗΠΑ είτε ο χώρος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης όπου είναι πρόεδρος.

Αναλυτικότερα ο κ. Chris Spirou σχολιάζει:

Θα θέλαμε να ξεκινήσουμε τη συζήτηση μας κ. Σπύρου, με ένα βασικό ερώτημα: Τι αντιπροσωπεύει για σας η Ελλάδα και τι η Αμερική:

«Η Ελλάδα είναι ο τόπος που γεννήθηκα (Πορτή Καρδίτσας, από γονείς Ηπειρώτες) και από τον Πειραιά πήρα το πλοίο για μετανάστης στην Αμερική σε ηλικία 13 χρόνων. Οι παππούδες μου και από τις δύο πλευρές, έφυγαν για την Αμερική το 1900 και το 1910. Ο παππούς μου Θανάσης Σπύρου, άφησε τρία παιδιά στην Αμερική και επέστρεψε στην Ελλάδα για να πολεμήσει σαν εθελοντής πρώτα με τον Βενιζέλο και αργότερα με τον Πλαστήρα στους πολέμους των Βαλκανίων. Η Αμερική είναι ο τόπος που γεννήθηκε η μητέρα μου, οι κόρες μου και τα εγγόνια μου. Είναι η χώρα που με υποδέχθηκε, με εκπαίδευσε και με ανέδειξε. Έχω εκλεγεί στην ιστορία των ΗΠΑ στις ανώτερες πολιτικές θέσεις που έχει εκλεγεί πότε Έλληνας γεννημένος στην Ελλάδα. Είναι αδύνατον λοιπόν να διακρίνω ανάμεσα τις δύο πατρίδες ποια έρχεται πρώτη και ποια δεύτερη. Νομίζω ότι δεν υπάρχει και λόγος για τέτοια διάκριση, μια που η Ελλάδα και η Αμερική συμμερίζονται τις ίδιες αξίες.»

Πιστεύεται ότι κατά το μεταναστευτικό ρεύμα της δεκαετίας του '50 κέρδισε περισσότερα η Ελλάδα ή περισσότερο κερδισμένες βγήκαν οι χώρες υποδοχής των Ελλήνων μεταναστών:

«Είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς το κέρδος της Ελλάδας από τη μετανάστευση της δεκαετίας του '50. Έφυγαν πολλοί άξιοι Έλληνες από τη χώρα και η αξιοσύνη τους φάνηκε από την πρόοδο και τη διάκριση τους στις χώρες όπου πήγαν. Τα οφέλη που έχουν μετρηθεί για την Ελλάδα, ήταν ότι η μείωση του πληθυσμού της, επέτρεψε την πλήρη απασχόληση όσων απέμειναν εκεί και ότι μέχρι το 1980 τουλάχιστον τα εμβάσματα και ο τουρισμός των μεταναστών προς τη γενέτειρα, αποτέλεσαν σημαντικό μέρος από την εισροή κεφαλαίων στην Ελλάδα .»

Οι Έλληνες που βρίσκονται σήμερα στις ΗΠΑ, αποτελούν δυναμικό τμήμα της παραγωγικής δραστηριότητας της χώρας ;

«Οι Έλληνες που βρίσκονται σήμερα στις ΗΠΑ αποτελούν ένα από τα δυναμικότερα τμήματα της παραγωγικής πλευράς της χώρας. Μεγάλος αριθμός Ελλήνων διοικεί μεγάλα οικονομικά συγκροτήματα, ενώ χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις Ελλήνων ανθούν και παράγουν σε όλη τη χώρα. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί η ύπαρξη πολλών προβεβλημένων Ελλήνων στην Ακαδημαϊκή κοινότητα, στην έρευνα, στις τέχνες και στις επιστήμες γενικότερα. Οι Έλληνες στην Αμερική σε ένα μόνο τομέα, αυτό της παιδείας, έχουν κατορθώσει ώστε τα παιδιά τους να έχουν σε υψηλότερο ποσοστό από κάθε άλλη μειονότητα πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Σήμερα περισσότερα ελληνόπουλα σε αναλογία πληθυσμού αποφοιτούν από πανεπιστήμια στις ΗΠΑ.»

Πολλά λέγονται κ. Σπύρου για την επιρροή που ασκεί η ομογένεια στην πολιτική ζωή των ΗΠΑ. Ποια είναι η πραγματικότητα ;

«Το ότι υπάρχει ελληνικό Lοbby στην Αμερική είναι ένας ωραίος, επίπλαστος μύθος, μια φαντασίωση. Η μόνη στιγμή που η ομογένεια άσκησε οργανωμένο Lοbby και πολιτική επιρροή με στόχους και απoτελέσματα στην κυβερνητική εξουσία των Ηνωμένων Πολιτειών, ήταν η περίοδος 1974 με 1978, τότε που κατά κάποιον τρόπο τέθηκαν όρια στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς που παρείχαν οι ΗΠΑ προς την Τουρκία μετά την εισβολή της στην Κύπρο. Ούτε πριν ούτε μετά υπήρξε, ούτε υπάρχει οργανωμένο ελληνικό Lοbby με στόχο την προώθηση θέσεων που ευνοούν την Ελλάδα ως χώρα. Βεβαίως πολλοί ελληνοαμερικανοί είναι υποστηρικτές, χρηματοδότες, εθελοντές και μέλη ενός από τα δύο μεγάλα κόμματα και έχουν με αυτό τον τρόπο επιρροή στη ζωή των κομμάτων και των πολιτικών παραγόντων που υποστηρίζουν. Ως προς το θέμα σχεδιασμού και υποστήριξης οργανωμένης προσπάθειας από τη γενέτειρα, να αξιοποιήσει τις πολιτικές αξίες και δυνάμεις της ελληνοαμερικανικής παροικίας, αυτές με τη δική μου γνώση και αξιολόγηση είναι και ήταν ανύπαρκτες.»

Πόσο χρήσιμη μπορεί να φανεί η ελληνική δύναμη στις ΗΠΑ, για τα εθνικά μας θέματα ;

«Πολύ, πάρα πολύ. Ο ελληνισμός των Ηνωμένων Πολιτειών μπορεί να φανεί χρησιμότατος από τη στιγμή που η γενέτειρα θα αντιμετωπίσει την ομογένεια με σεβασμό, ενδιαφέρον, μεθοδικότητα, προγραμματισμό και συνέπεια. Παρελάσεις, ευλογίες, δοξολογίες, επισκέψεις τουρισμού και αναψυχής και εκστρατείες shopping δεν αρκούν ούτε συντελούν στο να διαμορφωθεί και να κινητοποιηθεί ένα αποτελεσματικό ελληνοαμερικανικό Lοbby. Οι Τούρκοι χωρίς να έχουν τουρκοαμερικανούς σαν βάση, έχουν το δεύτερο πιο αποτελεσματικό Lοbby στις ΗΠΑ μετά το Εβραϊκό. Οι Κροάτες, οι Σκοπιανοί και ιδιαίτερα οι Κοσοβάροι έχουν μικρές εθνικές μειονότητες στην Αμερική, που δεν διαθέτουν το κοινωνικό και πολιτικό status των Ελληνοαμερικανών, αλλά έδειξαν μεγάλη αποτελεσματικότητα στην προώθηση των εθνικών τους συμφερόντων. Ξοδεύουν όλοι αυτοί εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο για να οργανώσουν επαγγελματικά και να κινητοποιήσουν τις προσπάθειες τους, για την προαγωγή και την προβολή των συμφερόντων τους.»

Εκτιμάται ότι υπάρχει περίπτωση η οποιοιδήποτε κυβέρνηση των ΗΠΑ, να πάρει θέση υπέρ των ελληνικών απόψεων, αν αυτές είναι αντίθετες με τις διεκδικήσεις της Τουρκίας ;

«Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν παίρνει θέση υπέρ των ελληνικών ή των τουρκικών θέσεων . Έχει να προασπίσει και να προωθήσει τα αμερικανικά συμφέροντα. Εάν Οι Έλληνες ή οι Τούρκοι δείξουν ότι τα δικά τους συμφέροντα συμπίπτουν με τα αμερικανικά είναι βέβαιο ότι η Αμερική θα συμπλεύσει με εκείνον που είναι πειστικότερος.»

Σήμερα υπάρχει μια νέα πραγματικότητα, που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση. Ποιες είναι οι δικές σας απόψεις για αυτό το θέμα ;

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί μια σοβαρή οικονομική δύναμη. Πιστεύω όμως ότι απομένει μεγάλος δρόμος και χρόνος για να καταστεί και σημαντική πολιτική δύναμη.»

Υπάρχει η γνωστή μας διένεξη με τα Σκόπια, για το θέμα της ονομασίας. Πού βλέπεται να οδηγείται η κατάσταση;

«Το θέμα της ονομασίας έχει ήδη λυθεί από πολλά χρόνια εις βάρος των εθνικών συμφερόντων της γενέτειρας και δυστυχώς και με τη δική της συμμετοχή και πρωτοβουλία. Στις 26 Ιανουαρίου 1993 δέχτηκε τη γέννηση και αναγνώριση ενός καινούριου κράτους μέλους του ΟΗΕ, με την ονομασία Μακεδονία. Και σήμερα η Ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας συνορεύει με το Σλαβικό κράτος Μακεδονία.»

Πώς βλέπεται να διαγράφεται το μέλλον των ελληνικών και αμερικανικών επενδύσεων στα Βαλκάνια ;

«Τα Βαλκάνια δυστυχώς με την Ευρωπαϊκή καταστροφική και διαιρετική συμπεριφορά με τη Γερμανία πρωτοστατούσα και με τη συμμετοχή των ΗΠΑ, κατέληξε να είναι μια περιοχή ασταθής, οικονομικά και κοινωνικά κατεστραμμένη. Παρά ταύτα, υπάρχει πιστεύω, μεγάλο περιθώριο σοβαρών ελληνικών και αμερικανικών επενδύσεων στην περιοχή. Χρειάζονται σημαντικότερες προσπάθειες για επενδύσεις που μπορεί να αποδώσουν. Δισεκατομμύρια δολάρια σε επενδύσεις, σε δωρεές, σε δάνεια και σε αποζημιώσεις, πρέπει αν εισρεύσουν το συντομότερο στα Βαλκάνια. Διαφορετικά φοβούμαι ότι θα πάμε από το κακό στο χειρότερο.»

Γιατί τα τελευταία χρόνια δεν γίνονται αμερικανικές επενδύσεις στην Ελλάδα ;

«Δεν γίνονται αμερικανικές επενδύσεις στην Ελλάδα γιατί δεν συμφέρει οικονομικά. Υπάρχει υψηλό κόστος παραγωγής, έλλειψη εξειδικευμένου εργατικού προσωπικού και υψηλό οικονομικό ρίσκο, από αιτίες που είναι γνωστές. Νομίζω ότι είναι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν και πολλές άλλες χώρες στη Ευρώπη. Όταν βάζουν στη ζυγαριά οι αμερικανικές εταιρείες το κόστος παραγωγή και τα άλλα προβλήματα στην Ελλάδα ή σ άλλη χώρα, τους δείχνει τη διαφορά απ άλλες περιοχές του πλανήτη. Γι' αυτό βλέπω τις αμερικανικές μελλοντικές επενδύσεις στην Ελλάδα να είναι περιορισμένες κι εξειδικευμένες. Αυτό που μπορεί να γίνει πιστεύω σε ευρύτερο φάσμα είναι μια συνεργασία ελληνικών και αμερικανικών επιχειρήσεων στην ευρύτερη βαλκανική Περιοχή που οι Έλληνες επιχειρηματίες γνωρίζουν καλά και έχουν ιστορικούς και εμπορικούς δεσμούς.»

Κατά συνέπεια, καλό είναι να ζούμε με όνειρα και παραμύθια, αλλά η ωμή πραγματικότητα, μας προσγειώνει ανώμαλα.

Λόγιος Ερμής.

ΥΓ: Οι αναγνώστες αυτού του άρθρου ας έχουν υπόψη τους, πως υπάρχει κι αντίστοιχος γενικός γραμματέας (Υπουργείου Τύπου σε συνεργασία με το ΥΠΕΞ) που μοιράζει ενισχύσεις στα ομογενειακά ενημερωτικά μέσα. Είτε παραδοσιακά είτε ηλεκτρονικά. Για λόμπινγκ, για προπαγάνδα, για το ένα…για το άλλο...
Μοιράζεται μπόλικο χρήμα, τρελό χρήμα. Κι όποιος παίρνει, τρώει και δε μιλάει. Όποιος δεν παίρνει φωνάζει μέχρι να τον προσέξουν.
Τώρα, ποιος είναι μέσο ενημέρωσης ή όχι (και “δικαιούται” επιχορήγηση), αυτό παίζεται.

Λόγιος Ερμής
 

Πηγή-1
Πηγή-2
Ναυτεμπορική
Δημήτρης Λιμπερόπουλος
(Συγγραφέας/Δημοσιογράφος)