Ακριβή μου Δημοκρατία.

"Εδοξεν τη Βουλή και τω Δήμω...". Η φράση αυτή στην μαρμάρινη πλάκα της Πνύκας, σφράγιζε και θα σφραγίζει πάντα μια ιστορική αλήθεια.
Οτι η αρχαία Ελλάδα και μάλιστα η Αθήνα, υπήρξε το λίκνο της Δημοκρατίας που αποσκοπούσε να διαμορφώσει τον άριστο πολίτη μέσα από θεσμούς κοινωνικής δικαιοσύνης και ισονομίας.
Πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε;
Πρόσφατα βρέθηκα εκεί στην Πνύκα και κοίταξα μελαγχολικά την αρχαία αυτή πινακίδα.
Και αναρωτήθηκα αυτό που αναρωτιούνται αυτόν τον καιρό χιλιάδες συμπολίτες μου. "Τι απόγιναν εκείνες οι αρετές μας που κάποτε ενέπνευσαν τόσους ξένους λαούς; Τι απόμεινε από την έννοια της δημοκρατίας σήμερα, εδώ στην Ελλάδα τη μήτρα αυτού του τόσο προοδευτικού πολιτεύματος;" Ποιός να μας απαντήσει και πώς.

Ο τίτλος ενός άρθρου του Σάββα Καλεντερίδη παραπέμπει σε μια πικρή αλλά ρεαλιστική απάντηση. "Πριν την οικονομική χρεωκοπία, προηγήθηκε η ηθική μας χρεωκοπία..." Διότι υπό συνθήκες ηθικής χρεωκοπίας, οι δημοκρατίες δεν επιβιώνουν. Οι δυσάρεστες εμπειρίες που ζούμε τον τελευταίο καιρό, θα πρέπει μάλλον να μας έχουν πείσει γι΄αυτό...

Υποτίθεται βέβαια, ότι και τώρα έχουμε δημοκρατικό καθεστώς, τουλάχιστον τυπικά. Η κυβέρνηση δηλώνει ότι "προωθεί δημοκρατικές διαδικασίες", ακατανόητες όμως για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Λαμβάνει αποφάσεις "κεκλεισμένων των θυρών" τις οποίες κοινοποιεί χωρίς να δέχεται δεύτερη συζήτηση. Καταργεί κεκτημένα και δεδουλευμένα δικαιώματα, επικαλούμενη "αναγκαιότητα" κατά τις επιταγές του Μηχανισμού Στήριξης, αδιαφορώντας εμφανώς για την λαική γνώμη. Επιβάλει μέτρα και καταστάσεις στον λαό, χωρίς να ενδιαφέρεται για τις επιπτώσεις τους στην κοινωνία, ή και την ροή της Οικονομίας ακόμα.

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, η αγωνία του κόσμου για την επιβίωση και για την τύχη της χώρας του...
Και ενώ όλα κόβονται, η κρατική χορηγία στα κόμματα ανέβηκε από 37 εκ. ευρώ στα 48 εκ.
Μπορούμε να καμαρώνουμε για την πιό ακριβή δημοκρατία, εφ΄όσον τέτοια ύψη χορηγιών δεν υπάρχουν σε άλλες χώρες.

Για παράδειγμα, στην Γαλλία, η χρηματοδότηση των κομμάτων είναι περίπου 4000 ευρώ/κόμμα.
Επειτα, τα αμέτρητα ταξίδια του πρωθυπουργού και του επιτελείου του έχουν ανεβάσει τις κρατικές δαπάνες σε ύψη πρωτοφανή, ενώ κατά τα φαινόμενα, έπεται συνέχεια. Παράλληλα, η διοργάνωση υποδοχών ξένων που γίνεται κάθε τόσο "για διπλωματικούς λόγους" ενώ οι περισσότερες είναι αμφίβολης χρησιμότητας, μπορεί να ενισχύουν κάπως τον τουρισμό, αλλά μόνο από μια τσέπη. Αυτή των φορολογουμένων φυσικά...

Ο λαός υφίσταται τσουνάμι περικοπών στα εισοδήματά του, αλλά δεν είδαμε κανέναν απ΄όσους κατέχουν υψηλά αξιώματα στη δημόσια διοίκηση, να μειώνει τις δικές του αμοιβές, ενώ τα έξοδα διαμόρφωσης κυβερνητικών γραφείων, δηλώνουν τον μεγάλο εκλεκτικισμό του πρωθυπουργού και βεβαίως, την πλήρη αδιαφορία του για τα δεινά οικονομικά της χώρας που κυβερνάει. Οσο για τις στρατιές συμβούλων που προσλαμβάνει από το εξωτερικό, οι οποίοι μας κοστίζουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ καθένας, δείχνουν απερίφραστα καταστάσεις που μάλλον δεν χρειάζονται σχόλιο...

Αν προστεθούν σε όλα αυτά και τα ακριβά τεθωρακισμένα αυτοκίνητα του κυβερνητικού επιτελείου (που ξέχασε τα "απλά υβριδικά-οικολογικά του πρώτου καιρού) μαζί με τα έξοδα φρουρών και παρατρεχάμενών του, όπως και τους φρουρούς των πρώην υπουργών και άλλα "μικροέξοδα", ευνόητο είναι τι μας κοστίζει στο περίπου η "ακριβή μας δημοκρατία".

Δεν ξεχνάμε βέβαια και τους βουλευτές που μας κοστίζουν καμιά δεκαριά χιλιάδες μηνιαίως ο καθένας ενώ θα μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες τους με τα μισά τουλάχιστον έξοδα, αλλά αυτό θα το αναλύσουμε με άλλη ευκαιρία.

Κατά τα άλλα, ο ελληνικός λαός αυτήν την εποχή, αισθάνεται σαν να τον έχουν πατήσει στο λαιμό, ενώ ακόμα και οι μαθητές του Δημοτικού ρωτούν τους δασκάλους τους "Δημοκρατία σημαίνει να σου στερούν με το έτσι θέλω τα δικαιώματά σου, ή να ψηφίζεις αυτούς που σου λένε ψέμματα ;"

Αλήθεια, πώς να κρυφτείς από τα παιδιά;
Αλλά και πώς να τους πείς ότι "η ακριβή" Δημοκρατία, μπορεί να καταλήξει με μια τόσο απαίσια μορφή;

της Ελίνας Γαληνού

Πηγή