Αν και το ερώτημα δείχνει παράδοξο (ποιος άνθρωπος δεν θέλει να είναι ελεύθερος θα πείτε), δεν είναι και τόσο παράδοξο όσο δείχνει.
Μάλιστα θα διαπραγματευτούμε αν πολλές φορές αναζητούμε την ανελευθερία μας!
Ας ξεκινήσουμε όμως βήμα βήμα εξετάζοντας το ερώτημα προσεκτικά χωρίς κατεστημένες προκαταλήψεις.
Ας πάμε πίσω στην παιδική ή μάλλον βρεφική μας ηλικία όπου η εξάρτηση μας από την οικογένεια είναι στον υπέρτατο βαθμό,η ίδια η ύπαρξη μας εξαρτάται πλήρως,αν και η εξάρτηση του παιδιού δεν είναι ‘πολιτική’,η διαµόρφωση αυτής της πρωταρχικής σχέσης µε την εξάρτηση καθιστά το παιδί επιρρεπές στην υποτέλεια,την υποταγή,την εκµετάλλευση.Η ύπαρξη ΠΡΟΣΤΑΤΗ καθίσταται αναγκαία συνθήκη επιβίωσης.
Αυτόματα έχει δημιουργηθεί μία ‘καταβολή’ και στο μέλλον θα αναλάβουμε ρόλο είτε ΠΡΟΣΤΑΤΗ είτε ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟΥ.
Στην πραγματικότητα η λύση της ‘εύκολης προστασίας’ από κάποιον ή κάποιους άλλους είναι αυτή που θα επιλέξει η πλειοψηφία,όσο γι’ αυτούς που θα επωμιστούν το ρόλο ΠΡΟΣΤΑΤΗ στην πραγματικότητα αναζητούν ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ από την ίδια την ιδιότητα που επικαλέστηκαν,θα αναζητήσουν προστασία μέσα από τη δύναμη της εξουσίας!
Ετσι λοιπόν το άτομο θα αναγκαστεί να ζήσει σε μία σχέση υποτέλειας είτε με τον προστάτη του είτε με την προστασία που του παρέχει η εξουσία!
Σε κάθε ρόλο,επαγγελματικό κοινωνικό κ.ο.κ. που θα επιλέξουμε ψάχνουμε μία σχέση εξάρτησης και η έννοια εξάρτηση προφανώς δηλώνει ανελευθερία!
Ακόμα και οι απόψεις μας θα μεταβληθούν σε ΠΙΣΤΗ κάποια στιγμή,η οποία ΠΙΣΤΗ θα γίνει ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ και στις περισσότερες περιπτώσεις ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ,και ψυχικά αναζητούμε κάποια ΕΞΑΡΤΗΣΗ.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι συνώνυμα,κι αν αυτό είναι σωστό ΕΞΑΡΤΗΣΗ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι αντίθετα και εφ’ όσον αναζητούμε συνειδητά ή όχι Εξαρτήσεις κάθε είδους τότε στην πραγματικότητα αναζητούμε την ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας.
Όταν επιζητούμε ομοίως όπως είπαμε,την Πολιτική Εξουσία να λύσει τις διαφορές-διαφωνίες μας με άλλους,παραιτούμαστε από το δικαίωμα της ελευθερίας μας την οποία αναθέτουμε προς διαχείριση στην εξουσία.
Παρ’ ότι σχεδόν κανείς δεν δέχεται ότι θέλει να του κάνουν κουμάντο,αν αναλογιστεί τα παραπάνω θα δει ότι,όχι μόνο το δέχεται αλλά και το επιζητά!
Κάθε φορά που δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη,κάθε φορά που μεταθέτουμε την επιλογή-απόφαση σε κάποιον άλλο,κάθε φορά που αναζητούμε ασφάλεια-προστασία παραχωρούμε την ελευθερία μας,δεν το παραδεχόμαστε πολλάκις αλλά μήπως έτσι είναι?
Ακριβός Γιώργος
Μάλιστα θα διαπραγματευτούμε αν πολλές φορές αναζητούμε την ανελευθερία μας!
Ας ξεκινήσουμε όμως βήμα βήμα εξετάζοντας το ερώτημα προσεκτικά χωρίς κατεστημένες προκαταλήψεις.
Ας πάμε πίσω στην παιδική ή μάλλον βρεφική μας ηλικία όπου η εξάρτηση μας από την οικογένεια είναι στον υπέρτατο βαθμό,η ίδια η ύπαρξη μας εξαρτάται πλήρως,αν και η εξάρτηση του παιδιού δεν είναι ‘πολιτική’,η διαµόρφωση αυτής της πρωταρχικής σχέσης µε την εξάρτηση καθιστά το παιδί επιρρεπές στην υποτέλεια,την υποταγή,την εκµετάλλευση.Η ύπαρξη ΠΡΟΣΤΑΤΗ καθίσταται αναγκαία συνθήκη επιβίωσης.
Αυτόματα έχει δημιουργηθεί μία ‘καταβολή’ και στο μέλλον θα αναλάβουμε ρόλο είτε ΠΡΟΣΤΑΤΗ είτε ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟΥ.
Στην πραγματικότητα η λύση της ‘εύκολης προστασίας’ από κάποιον ή κάποιους άλλους είναι αυτή που θα επιλέξει η πλειοψηφία,όσο γι’ αυτούς που θα επωμιστούν το ρόλο ΠΡΟΣΤΑΤΗ στην πραγματικότητα αναζητούν ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ από την ίδια την ιδιότητα που επικαλέστηκαν,θα αναζητήσουν προστασία μέσα από τη δύναμη της εξουσίας!
Ετσι λοιπόν το άτομο θα αναγκαστεί να ζήσει σε μία σχέση υποτέλειας είτε με τον προστάτη του είτε με την προστασία που του παρέχει η εξουσία!
Σε κάθε ρόλο,επαγγελματικό κοινωνικό κ.ο.κ. που θα επιλέξουμε ψάχνουμε μία σχέση εξάρτησης και η έννοια εξάρτηση προφανώς δηλώνει ανελευθερία!
Ακόμα και οι απόψεις μας θα μεταβληθούν σε ΠΙΣΤΗ κάποια στιγμή,η οποία ΠΙΣΤΗ θα γίνει ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ και στις περισσότερες περιπτώσεις ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ,και ψυχικά αναζητούμε κάποια ΕΞΑΡΤΗΣΗ.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι συνώνυμα,κι αν αυτό είναι σωστό ΕΞΑΡΤΗΣΗ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι αντίθετα και εφ’ όσον αναζητούμε συνειδητά ή όχι Εξαρτήσεις κάθε είδους τότε στην πραγματικότητα αναζητούμε την ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας.
Όταν επιζητούμε ομοίως όπως είπαμε,την Πολιτική Εξουσία να λύσει τις διαφορές-διαφωνίες μας με άλλους,παραιτούμαστε από το δικαίωμα της ελευθερίας μας την οποία αναθέτουμε προς διαχείριση στην εξουσία.
Παρ’ ότι σχεδόν κανείς δεν δέχεται ότι θέλει να του κάνουν κουμάντο,αν αναλογιστεί τα παραπάνω θα δει ότι,όχι μόνο το δέχεται αλλά και το επιζητά!
Κάθε φορά που δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη,κάθε φορά που μεταθέτουμε την επιλογή-απόφαση σε κάποιον άλλο,κάθε φορά που αναζητούμε ασφάλεια-προστασία παραχωρούμε την ελευθερία μας,δεν το παραδεχόμαστε πολλάκις αλλά μήπως έτσι είναι?
Ακριβός Γιώργος
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.