Αργεί πολύ ο εξευρωπαϊσμός της Ευρώπης...

Διαβάζω σε παράπλευρο άρθρο του Λόγιου Ερμή, πως η νέα υπουργός Υγείας της Λιθουανίας, δήλωσε ότι «Η ευθανασία θα μπορούσε να αποτελεί μία χρήσιμη εναλλακτική για όσους δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και πάσχουν από βαριές ασθένειες».

Κατ’αρχήν η δήλωση αυτή έγινε από αναρμόδιο πρόσωπο. Κανονικά θα έπρεπε να την κάνει ένας υπουργός με αντικείμενο τον πληθυσμό και τα προβλήματα που δημιουργεί ο υπερπληθυσμός της χώρας. Ασφαλώς όχι-σε καμμία περίπτωση- ένας υπουργός υγείας.

Θα ήταν απολύτως κατανοητό, όποιος υπουργός και να έκανε τη δήλωση αυτή, αν επρόκειτο για τη Γερμανία, και όχι για τη Λιθουανία. Οι Γερμανοί γνωρίζουν από πληθυσμιακές εκκαθαρίσεις: υπαίτιες, αναίτιες, αυθαίρετες, σκοπιμότητας, συμφερόντων, πολιτικής, γοήτρου, εκφοβισμού, και πάσης άλλης φύσεως πληθυσμιακές εκκαθαρίσεις.

Αυτή η αναγγελία, είναι φυσικό να σοκάρει έναν ευρωπαίο, έναν έλληνα. Φαίνεται όμως, ότι κάτι τέτοιο δεν έχει σήμερα τον ίδιο αντίκτυπο σε έναν ευρωπαίο ηγέτη (ή καλύτερα σε έναν ηγέτη χώρας που συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών της ενωμένης και θεωρητικά πολιτισμένης Ευρώπης).

Για το ελληνικό κοσμοείδωλο (και εννοώ, για το κοσμοείδωλο ενός έλληνα μη πολιτικού, γιατί οι έλληνες πολιτικοί ανήκουν σε αυτοτελούς είδους ομοταξία), η δήλωση αυτή φαντάζει σχέδιο εξόντωσης του πένητος πληθυσμού, εκπονούμενο μάλιστα από το υπουργείο, που θά ΄πρεπε να κόπτεται πρωτίστως για τη ζωή, την υγεία και τη διασφάλιση των καλών και ασφαλών όρων νοσηλείας και περίθαλψης των ασθενών πολιτών της χώρας.

Ίσως το σχέδιο αυτό να είναι εφαρμόσιμο τώρα πια, αφού ο νότος της ενωμένης Ευρώπης φτωχοποιήθηκε τόσο, ώστε η δυνατότητα των πολιτών για περίθαλψη ιδίαις δαπάναις, είναι τόσο ασθενής, που η προτεινόμενη λύση φαντάζει σωτήρια για τα οικονομικά των χωρών.

Αν, με τη θέλησή μας, διαλέξαμε την ομάδα στην οποία θα ανήκουμε για να «περπατήσουμε» ως χώρα, ιστορικά, οικονομικά, πολιτικά, πολιτισμικά κλπ., δεν πετύχαμε διάνα. Γιατί οι αξίες μας διαφέρουν. Η Ευρώπη, χρειάζεται ακόμη πολλούς αιώνες για να συναντηθούμε αξιακά και πολιτισμικά.

Ελπίζω ο εξευρωπαϊσμός ο δικός μας να μη φτάσει σε ανάπτυξη νομοθετικού πλαισίου για την ελεύθερη, ανεμπόδιστη, κατά τρόπο τηρούντα τους όρους υγιεινής, και χωρίς ρατσιστικές διακρίσεις εμπορία, όσων τυχόν υγιών και εκμεταλλεύσιμων οργάνων απομένουν στον ευ-θανατούμενο πτωχό, αλλά, βεβαίως, φορολογητέα επιχειρηματική δραστηριότητα, ώστε να ανταποκρινόμαστε και στις μεθόδους των συν-εταίρων μας, ευρωπαίων...

Είπαμε, εδώ θα έχουμε μια ακόμη ιδέα, πέραν εκείνων που μας υποβάλλουν οι θεωρητικοί της προόδου και της οικονομίας….

Ελένη Αθανασούλη