Κωμικοτραγική η κατάσταση στην χώρα!

Το capital control στην Ελλάδα αφανίζει την ελπίδα που απλόχερα και αναίσχυντα έσπειραν, οι του Σύριζα φερόμενοι ως εθνοσωτήρες, με την νίκη της 25ης Ιανουαρίου.

Ο κόσμος, διψασμένος για λίγη ελευθερία μπροστά στην γερμανοσαμαρική επιθεώρηση, αποθέωσε την πολιτική αυγή του κύριου Τσίπρα, επενδύοντας πάνω του το δίκιο και τους αγώνες του. "Ο άνθρωπος είναι με το λαό. Με το που βγήκε, καινοτόμησε. Είναι άξιος να σώσει την Ελλάδα και να διαπραγματευτεί με πύρηνα λόγια απέναντι στην Μέρκελ", σκέφτηκαν χιλιάδες Έλληνες την ώρα που οι αμετανόητοι εχθροί του Σύριζα έστηναν τα πρώτα πηγαδάκια. "Στάχτη στα μάτια!", ξεφώνησε κάπου μια δεξιά πολίτης. Κανείς δεν ήξερε τότε...

Το δημοψήφισμα χαιρετίστηκε ως ένδειξη δημοκρατίας. Ταυτίστηκε τόσο με την αριστερή και ανατρεπτική πολιτική, όσο και με ενα σύνθημα ή καλυτερα με μια ψευδαίσθηση λαικής κυριαρχίας. Ήταν άραγε ανάγκη αυτή η επίφαση δημοκρατίας ? Ή ο θάνατος μπορούσε να έλθει και χωρίς το capital control ?

ΗΤΑΝ. Γιατί... πώς αλλιώς θα πετύχαιναν τον εθνικό μας αποχαρακτηρισμό και την εξευτέληση και ταπείνωση μας ως έθνος ? Πώς αλλίως θα συμπυκνώναν την αξιοπρέπειά μας σε 60 ευρώ? Και το κυριότερο, πως αλλιώς θα ξεπούλαγαν την ελπίδα όλων των Ελλήνων? Ήταν ανάγκη λαέ να είσαι πάλι ευκολόπιστος και ήταν προσταγή τους να σε εξαπατήσουν. Παρτο απόφαση.

Και εκεί που οργή σκεπάζει την ποδηγετούμενη ελληνική αγέλη και προετοιμάζει την εξέγεση, το ψέμα επικαλύπτει την προδοσία. Η εμπιστοσύνη απένταντι στις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών μοιάζει κωμικοτραγική υπόθεση... ΚΑΙ να που και η αριστερή απάτη και προπαγάνδα ξεσκεπάστηκε. Ο κύριος Τσίπρας δεν μίλησε ποτέ για καμία κατάργηση του μνημονιακού καθεστώτος. Αυτό είχε να δηλώσει, και συ λαέ αυτό πρέπει τώρα να πιστέψεις.

Αυτό και αν ήταν προδοσία..

Νηρηίδα