Κατάληψη στο Ψ.Ν.Α. Δαφνί: Η κατάληψη για την οποία δεν είχαν ιδέα οι ίδιοι οι... ασθενείς!

Στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, γνωστό ως "Δαφνί", βρέθηκα την Κυριακή 31 Μαΐου 2015. Πήγα για να καλύψω την κατάληψη, η οποία είχα μάθει από ιστοσελίδες πως πραγματοποιείται στο Γραφείο του Διοικητή από τις 26 Μαΐου 2015. Η ανακοίνωση της κατάληψης ήταν αρκετά δυναμική, και ξεκίνησε μετά από διαμαρτυρία των εργαζομένων του Ψ.Ν.Α., η οποία πραγματοποιήθηκε μετά από το τραγικό συμβάν, όπως λέγεται ευγενικά, ή την δολοφονία, όπως λέγεται ρεαλιστικά, που διαπράχθηκε από νοσηλευόμενο σε νοσηλευόμενο στις 17 Ιουνίου 2015. Οι εργαζόμενοι, όπως έλεγε η ανακοίνωσή τους, δεν μπορούν να ανεχθούν άλλο το μνημονιακό καθεστώς εργασίας που έχει επηρεάσει το Ψ.Ν.Α., υποννοώντας πως αυτό το καθεστώς οδήγησε στην δολοφονία, και πως απαιτούν να αντικατασταθεί άμεσα ο διοικητής, γιατί αυτός έχει καταστρέψει το ψυχιατρείο όπου εργάζονται. Επίσης, έκαναν λόγο για κοινή δράση με τις οικογένειες των ασθενών/νοσηλευομένων με στόχο την αποΐδρυματοποίηση και την εφαρμογή της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.

Φτάνοντας στο Ψ.Ν.Α., βρήκα καταρχάς τα δυο πανό που είναι ανερτημένα στο αριστερό μέρος λίγο μετά την είσοδο. Εκεί είναι και τα γραφεία της Διοίκησης. Προχωρώντας, έφτασα στο γραφείο του διοικητή όπου ήταν ανερτημένες οι ανακοινώσεις της κατάληψης. Προσωπικό βέβαια την Κυριακή δεν υπήρχε, τα γραφεία ήταν κλειστά, υπήρχαν μόνο οι ασθενείς που προαυλίζονταν και κάθονταν στα παγκάκια που υπάρχουν σε όλη την έκταση του Ψ.Ν.Α.

Πλησίασα κάποιους νοσηλευομένους, καθώς κάθονταν έξω και μιλούσαν με άλλους επισκέπτες, και τους ρώτησα (καθαρά από περιέργεια) αν γνωρίζουν κάτι για την κατάληψη που γίνεται πιο κάτω στα γραφεία. Η απάντηση της πρώτης ασθενούς:

Γυναίκα Νοσηλευόμενη: Ποια κατάληψη;

Της απαντώ:

Χ.Κ: Λέω για την κατάληψη που γίνεται πιο κάτω στα γραφεία της Διοίκησης, δεν ξέρετε τίποτε γι' αυτό;
Γυναίκα Νοσηλευόμενη: Όχι, δεν γνωρίζουμε τίποτα, δεν ξέρουμε τι γίνεται εκεί.

Στη συνέχεια τους ρώτησα αν θεωρούν πως θα αλλάξει κάτι με την κατάληψη που μόλις έμαθαν ότι γίνεται.

Γυναίκα Νοσηλευόμενη: Εμένα δεν μ' ενδιαφέρει να αλλάξει ο διοικητής, αυτό δεν έχει καμιά σημασία, εμένα μ' ενδιαφέρει να αλλάξουν άλλα πράγματα.
Χ.Κ: Όπως; Ποια πράγματα;
Γυναίκα Νοσηλευόμενη: Όπως οι κοινωνικοί λειτουργοί να μην κλέβουν...
Χ.Κ.: Τι εννοείτε "κλέβουν";
Γυναίκα Νοσηλευόμενη: Βάζουν άτομα, τους βγάζουν λίγο μετά, τους δίνουν σύνταξη από την νοσηλεία και οι κοινωνικοί λειτουργοί παίρνουν τα λεφτά. Εγώ είμαι 15 χρόνια εδώ, και δεν μου έχουν βγάλει τίποτα, ούτε να παίρνω 20 ευρώ τον μήνα που χρειάζομαι.
Χ.Κ.: Αυτά γίνονταν όλα τα χρόνια που είστε εδώ;
Γυναίκα Νοσηλευόμενη: Ναι.
Χ.Κ.: Τον τελευταίο καιρό είχαν αλλάξει τα πράγματα προς το χειρότερο ή είχαν μείνει τα ίδια;
Γυναίκα Νοσηλευόμενη: Προς το χειρότερο.

Και συμπληρώνει μόνη της:

Γυναίκα Νοσηλευόμενη: Κανένας γιατρός δεν μου έχει μιλήσει ποτέ ωραία, για το πώς είμαι, την κατάστασή μου κ.λπ.

Ένας κύριος που κάθεται δίπλα της ακούει την συνομιλία και μου λέει, ακούγοντας να τους ρωτώ τι θα ήθελαν να αλλάξει.

Άνδρας Νοσηλευόμενος: Τι θέλουν οι άνθρωποι κορίτσι μου; Ελευθερία.
Χ.Κ.: Θέλετε ελευθερία λοιπόν...
Άνδρας Νοσηλευόμενος: Κάναμε μια βλακεία εντάξει, κάποτε, θα το πληρώσουμε με την ζωή μας; Με την ζωή μας; Εγώ, όταν μπήκα εδώ μέσα, ήμουν άνθρωπος φυσιολογικός, τώρα άμα βγω έξω δεν θα είμαι σαν τους άλλους, θα με φτύνουν.

Ένα νέος άνδρας που κάθεται πιο πέρα, ο Δημήτρης, βλέπει που μιλάω με τους συν-νοσηλευόμενούς του και με φωνάζει για να πάω να καθίσω κοντά του να μιλήσουμε. Πηγαίνω...

Δημήτρης: Έλα εδώ, έλα εδώ... Δημοσιογράφος είσαι;
Χ.Κ.: Αρθογράφος και φωτογράφος.
Δημήτρης: Πριν κάποιες ημέρες φέρανε εδώ έναν παπά. Φορούσε μόνο το καπέλο του, φανέλα και εσώρουχο. Τίποτε άλλο. Είχε και έναν καθετήρα-ουροσυλλέκτη. Τον φέρνουνε λοιπόν...
Χ.Κ.: Ναι...
Δημήτρης: Και τον δένουνε τον παπά. Περάσανε ώρες, κάποια στιγμή τα 'κανε πάνω του, τέλος πάντων, αλλά εκεί παρέμενε, δεμένος.
Χ.Κ.: Ναι...
Δημήτρης: Και κάποια στιγμή πάει ένας, σπάει τα τζάμια και μαχαιρώνει τον παπά.
Χ.Κ.: Είναι η δολοφονία που μάθαμε πως έγινε;
Δημήτρης: Γιατί παίχτηκε κάτι; Πού παίχτηκε;
Χ.Κ.: Δεν παίχτηκε κάτι στις ειδήσεις, από ιστοσελίδες το μάθαμε. 
Δημήτρης: Έρχεται εδώ ένας πατριάρχης [κάποιον αξιωματούχο της Εκκλησίας προφανώς εννοεί], και τους λέει "θα σας φέρω τα κανάλια" κ.λπ.
Χ.Κ.: Τελικά δεν τους τα έφερε...
Χ.Κ.: Δένουν εύκολα τους ασθενείς εδώ;
Δημήτρης: Ναι. Και εμένα με δέσανε αυτές τις μέρες... για μια ώρα. Γενικώς δένουν πολύ εύκολα, ας πούμε τον παπά τον είχαν δέσει γιατί πήγαινε και ακουμπούσε τον ουροσυλλέκτη στον σκουπιδοτενεκέ και για να μην το κάνει αυτό, τον έδεσαν.
Χ.Κ.: Την πρωτοβουλία για να δέσουν τους ασθενείς μπορούν να την πάρουν και οι νοσηλευτές από μόνοι τους;
Δημήτρης: Ναι. 
Χ.Κ.: Εσύ γιατί είσαι εδώ, αν επιτρέπεται;
Δημήτρης: Εγώ είμαι με εισαγγελική εντολή. Από τον πατέρα μου. Αλλά επειδή είναι ο πατέρας μου τώρα άρρωστος στον Ευαγγελισμό, θα με αφήσουν νωρίτερα για να πάω να τον φροντίσω. Οι εισαγγελικές κρατάνε 40 ημέρες. Τώρα θα μου κάνουν την ένεση λίγο πιο πριν, για να πάω.

Χ.Κ.: Για την κατάληψη που γίνεται στα γραφεία της Διοίκησης γνωρίζεις; 
Δημήτρης: Ποια κατάληψη;
Χ.Κ.: Αυτή που γίνεται εδώ, λίγο πιο κάτω στα γραφεία της Διοίκησης.
Δημήτρης: Όχι. 

Συνεχίζει...
Δημήτρης: Εκεί, έτσι κι αλλιώς, δεν μας αφήνουν να πηγαίνουμε. Πηγαίνουμε για μία φορά, όταν μας φέρνουν με τα περιπολικά, μετά δεν επιτρέπεται να πηγαίνουμε. 
Χ.Κ.: Γιατί δεν επιτρέπεται;
Δημήτρης: Δεν επιτρέπεται, εδώ πήγα εγώ μετά από αυτό που έγινε με τον παπά να ρωτήσω πότε θα γινόταν η Λειτουργία στο εκκλησάκι, γιατί ήθελα να κοινωνήσω μετά από αυτό που έγινε, και φωνάξανε αμέσως δυο τύπους να με πάρουν μέσα. 
Χ.Κ.: Σαν να ήσουν απειλή;
Δημήτρης: Ναι. Και όταν τους είπα τι ήθελα, μου είπαν θα σε ειδοποιήσουμε για την εκκλησία, φύγε τώρα.
 Χ.Κ.: Όταν σας φέρνουν, τι γίνεται; Πώς είναι η διαδικασία; 
Δημήτρης: Ε, σε πηγαίνουν εκεί στα γραφεία, σε βλέπει ο γιατρός, σου λέει "να σε κλείσουμε, να μη σε κλείσουμε"...
Χ.Κ.: Πώς την βλέπεις την κατάληψη αυτή που γίνεται, θεωρείς ότι θα αλλάξει κάτι; 
Δημήτρης: Κοίταξε... Άλλαξε η κυβέρνηση... Θέλουν να βάλουν τους δικούς τους ανθρώπους.
Χ.Κ.: Εσύ τι θα ήθελες να αλλάξει;
Δημήτρης:  Εγώ θέλω να σταματήσουν οι εισαγγελικές εντολές εναντίον μου. Αλλά ξέρεις τι μου είπε ο παπάς του Αγ. Γερασίμου ότι πρέπει να κάνω γι' αυτό; Είναι δύσκολο, πρέπει να το γράψω σε χαρτί και μετά να το πάω στο μοναστήρι και να μου το διαβάσουν...
Βλέποντας τη φωτογραφική μηχανή που κρατούσα, μου λέει:
Δημήτρης:  Εγώ ήμουν στα ΤΕΙ Φωτογραφίας.
Χ.Κ.: Αλήθεια; Και τι έγινε;
Δημήτρης: Με έκλεισαν μέσα.
Χ.Κ.: Δεν τα τελείωσες;
Δημήτρης: Όχι.

Ρεπορτάζ - Κείμενο - Φωτογραφίες: Χρύσα Κουτρουμάνου, ειδική συνεργάτις του logiosermis.net