Select Menu

Είναι η τέχνη που όλοι λίγο ή πολύ εξασκούμε στην καθημερινότητά μας. Η τέχνη που επηρεάζει την ίδια μας τη Ζωή και τη βλέπουμε, ειδικά στην Αθήνα της Κρίσης, παντού.

Τη βλέπουμε στους δρόμους όταν κάποιος έχει πετάξει τα σκουπίδια του από δω και από εκεί, τη βλέπουμε στα πεζοδρόμια όταν κάποιος ή κάποιοι έχουν παρκάρει στη μέση, με αποτέλεσμα οι περαστικοί να βρίσκουν εμπόδια και τα Α.Μ.Ε.Α. να μην μπορούν να κάνουν κάτι άλλο παρά να μένουν σπίτι τους από τις άπειρες δυσκολίες που συναντούν. 

Τη βλέπουμε στα απέναντι σπίτια όταν κάποιοι ανεγκέφαλοι χρησιμοποιούν τη βία στο οικογενειακό τους περιβάλλον για να βρουν το δικό τους δίκιο. 

Τη βλέπουμε στα πρόσωπα των αδικημένων παιδιών μας, στα πρόσωπα των παραμελημένων γυναικών μας, τη βλέπουμε στα πρόσωπα των συζύγων που γυρίζουν ταλαιπωρημένοι από τη δουλειά. 

Τη βλέπουμε στους αρρωστημένους πολιτικούς μας, που τόσα χρόνια μετά δεν έχουν καταφέρει τίποτα παρά να πηγαίνουν τη χώρα μας από το κακό στο χειρότερο. Στο επίπεδο της πόλης που ζούμε, στη Βουλή που βγάζει τους νόμους, στη φτώχεια που υπάρχει, στους μετανάστες που χωρίς να το θέλουν έχουν γεμίσει τους δρόμους νομίζοντας ότι θα τους έρθει ένα καλύτερο μέλλον. 

Τη συναντούμε στις αξίες που θέτουμε σε εμάς τους ίδιους, στη γλώσσα που χρησιμοποιούμε και στις συνήθειές μας. Τη συναντούμε στους ίδιους μας τους εαυτούς που κάνουμε όλα τα παραπάνω, αλλά κάνουμε τα στραβά μάτια νομίζοντας ότι θα γίνουν για μια τελευταία φορά…

Η απάντηση στην Τέχνη αυτή μπορεί να δοθεί αφενός με την αντίδρασή μας. Με την πάλη μας σε οτιδήποτε διαταράσσει την αρμονία του χώρου και των ιδεολογιών μας. Με την αντίσταση στις συνήθειες που μας καταδυναστεύουν. 

Έτσι θα φέρουμε την πόλωση και θα ξεγυμνώσουμε όσους πραγματικά αποτελούν Κοινωνικό Πρόβλημα. Μπορεί να κερδίσουμε, μπορεί και να χάσουμε. Το μόνο που έχει σημασία είναι να πάμε μπροστά. Αφετέρου μπορεί να δοθεί με την πλήρη αδιαφορία μας σε όλο αυτό που συμβαίνει και την απορρόφησή μας από αυτήν την σύγχρονη αστική μορφή έκφρασης. Μπορούμε να γίνουμε βίαιοι, χυδαίοι και αγνώμονες. Με αυτόν τον τρόπο αποδεχόμαστε την πραγματικότητα και απλά δεν κάνουμε τίποτα για την αλλάξουμε. Ίσως φοβόμαστε να κινηθούμε, ίσως έτσι μας έχουν μάθει, ίσως έτσι βγαίνουμε κερδισμένοι. 

Τέλος, μπορούμε να λειτουργούμε σε ισορροπία. 

Ο κόσμος μας δεν είναι τέλειος, αλλά μπορεί να γίνει! 

Θα πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε τη σημασία της ατομικότητάς μας και μέσα από αυτήν να διορθώσουμε πρώτα από όλα τους εαυτούς μας. Να αναστοχαζόμαστε, να γίνουμε κριτικοί με τα δεδομένα που μας παρουσιάζονται και να θέτουμε στόχους άξιους της οντολογικής μας υπόστασης. Η ισορροπία είναι το κλειδί για την αλλαγή του τόπου μας. Αλλάζουμε τον εαυτό μας και έτσι μορφοποιούμε και το κοντινό μας περιβάλλον σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. 

Όλα τα υπόλοιπα είναι ζήτημα χρόνου…

Νικολακόπουλος Νικόλαος

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top