Αν ορθώς ενθυμούμαι πρέπει να ‘ταν Φεβρουάριος, όταν ο θείος μου αποφάσισε να φορέσει για μια ακόμα φορά τη μάσκα του αυτοκράτορα, με το σκαραμαγγείον του να πέφτει στους ώμους και τα κόκκινα βασιλικά τσαγγία του να στολίζουν τις όμορφες (κατά τα λεγόμενά του) κνήμες του. Το τελευταίο που θεωρούνταν αποκλειστικό σύμβολο της εξουσίας των βυζαντινών αυτοκρατόρων και ένα κειμήλιο της μετέπειτα νομενκλατούρας της δεκαετίας του ΄80, θα έκανε ομολογουμένως την παρουσία του στους βασιλικούς κύκλους του ξενοδοχείου Πεντελικόν, ελαχιστότατα πιο αισθητή.
Ακολουθώντας το παράδειγμα των δήθεν βασιλικών προκατόχων του, και θεωρώντας ότι με μηνιαίο εισόδημα της τάξεως των 500 ευρώ συμπεριλαμβάνεται στη λίστα των Ελλήνων golden boys, το Πεντελικόν κατέληξε για εκείνον ένα “κλασσάτο” hot spot.
Γοητευμένος από την αστική προϊστορία της περιοχής της Κηφισιάς της οποίας οι σελίδες είναι πασπαλισμένες με μια ελαφριά δόση χρυσόσκονης, επιζητούσε καθήμενος σε ένα από τα μικρά τραπεζάκια του ξενοδοχείου να γευτεί λίγο από την ιστορική του μεγαλοπρέπεια.
Γοητευμένος από την αστική προϊστορία της περιοχής της Κηφισιάς της οποίας οι σελίδες είναι πασπαλισμένες με μια ελαφριά δόση χρυσόσκονης, επιζητούσε καθήμενος σε ένα από τα μικρά τραπεζάκια του ξενοδοχείου να γευτεί λίγο από την ιστορική του μεγαλοπρέπεια.
Εν καιρώ κρίσης και παρά τις άοκνες πιέσεις των θεσμών για ανατροπή του κοινωνικού στάτους ολόκληρης της Ελληνικής περιφέρειας, ο θείος μου συνέχισε το ταξίδι του στο χρόνο προκειμένου να εντοπίσει τις φιγούρες εκείνων των επιφανών προσωπικοτήτων που στόλισαν τις υπέρλαμπρες γωνιές του Πεντελικόν.
Μετά το πέρας δύο μηνών, προς μεγάλη του λύπη αναγκάζεται να φυλάξει όλα τα πλούσια ενδύματά του και να αποχαιρετίσει όλες τις στιγμές του μεγαλοαστικού του «χθες». Ο φίλος και σερβιτόρος του ξενοδοχείου, αφήνει όσο το δυνατόν πιο άθικτα όλα τα σκευή που προορίζονται για τον προγραμματισμένο πλειστηριασμό τις προσεχείς ημέρες.
Μετά το πέρας δύο μηνών, προς μεγάλη του λύπη αναγκάζεται να φυλάξει όλα τα πλούσια ενδύματά του και να αποχαιρετίσει όλες τις στιγμές του μεγαλοαστικού του «χθες». Ο φίλος και σερβιτόρος του ξενοδοχείου, αφήνει όσο το δυνατόν πιο άθικτα όλα τα σκευή που προορίζονται για τον προγραμματισμένο πλειστηριασμό τις προσεχείς ημέρες.
Ο πάλαι ποτέ αριστοκρατισμός του Πεντελικον πνέει πλέον τα λοίσθια και νικάται από την εξουσία της παρακμής ενώ ο θείος μου δίχως φόβο υπερασπίζεται εκείνη τη καθεστηκυία τάξη που ανέδειξε τον χώρο σε σύμβολο ενός ελληνικού νεοκλασικού παρελθόντος. Ναι, νομίζω, τώρα μπορώ να κατανοήσω την ακατάσχετη επιθυμία του να αναμοχλεύσει το παρελθόν ενός χώρου όπου μετρούσε μέχρι πρότινος 88 χρόνια ύπαρξης. Και αυτό γιατί από χθες, έσβησαν τα φώτα του και άρχισε η αντιστροφή μέτρηση της ανυπαρξίας του, κάτι που λυπεί εμένα και όσους συνυπάρχουν μέχρι στιγμής σε αυτό το φαύλο κύκλο της κοινωνικής μας ισοπέδωσης.
Κόντη Δέσποινα
Κόντη Δέσποινα
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.