Αυτή είναι η φράση που σίγουρα θα απευθύνει στον... καθρέφτη του ο Δημήτρης Καζάκης λίγο πριν πέσει για ύπνο κάθε βράδυ. Στο συλλαλητήριο προς υποστήριξη της νέας κυβέρνησης Σύριζα - ΑΝ.ΕΛ., που πραγματοποιήθηκε την ημέρα και ώρα του έκτακτου Eurogroup στις 11/02/2015, δεν θα μπορούσε να λείπει και ο... γκουρού για τα εναπομείναντα μέλη του ΕΠΑΜ, Δημήτρης Καζάκης.
Η "παγκόσμια πρώτη" του Δ. Καζάκη έγινε στο Σύνταγμα τον Ιούνιο του 2011. Συγκεκριμένη ημερομηνία δνε θυμάμαι. Εκεί πάντως έσπευσε να ενημερώσει το κοινό για το πώς μπορεί εύκολα και ανώδυνα να περάσει στο εθνικό νόμισμα την αμέσως κιόλας επόμενη ημέρα. Διαφωτιστικά, δεν λέω, τα όσα ακούσαμε εκείνη την ημέρα περί οικονομίας, αλλά δεν σημαίνει ότι αποτελούν και την μόνη λύση. Την αμέσως επόμενη ημέρα εμφανίστηκε ο Γιάννης Βαρουφάκης, υπέρμαχος του να παραμείνουμε στο ευρώ αλλά με άλλη πολιτική. Κάτι ανάλογο αυτού που γίνεται σήμερα, δηλαδή, αφού όμως σαν χώρα περάσαμε από σαράντα κύματα, και λίγα λέμε.
Αμέσως άνοιξε αντιπαράθεση μεταξύ των δύο ανδρών, η οποία κορυφώθηκε στην Ημέρα Συζήτησης για το Χρέος, που πραγματοποιήθηκε στην Πλατεία Συντάγματος λίγες μετά μόνο ημέρες. Ο τόνος της συζήτησης ανέβαινε σταδιακά, καθώς δεν γινόταν... συζήτηση, αλλά αντιπαράθεση για το ποιος θα κερδίσει, με τον Δ. Καζάκη να απευθύνεται στον Γ. Βαρουφάκη ως εξής: "Τι 'ναι αυτά που λέτε, δεν ξέρετε ιστορία!" Αυτό που βέβαια αφορούσε τους χιλιάδες κόσμου, που βρίσκονταν εκεί και που παρακολουθούσαν και συμμετείχαν στη συζήτηση, δεν ήταν το ποιος θα κερδίσει αλλά το να ακούσει τις εναλλακτικές απόψεις που υπήρχαν και μόνος του να κρίνει.
Ο Δ. Καζάκης, μετά το φθινόπωρο του 2011, λίγο μετά το "πέσιμο" του Κινήματος των Αγανακτισμένων της Πλατείας Συντάγματος, ίδρυσε το ΕΠΑΜ, αφού πρώτα "πέρασε" από ότι είδους κόμμα και κίνημα υπήρχε εκείνη την εποχή (από την "Ένωση Εθνικής Ενότητας" (κόμμα αποστράτων) μέχρι και την "Σπίθα" του Μίκη Θεοδωράκη). Τελικά ίδρυσε το... δικό του κόμμα, στο οποίο συμμετείχαν πολλοί διαδηλωτές της Πλατείας, καθώς η ίδια η Πλατεία είχε "σβήσει". Αργά ή γρήγορα, οι περισσότεροι έφυγαν τρέχοντας ή στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού από την πίεση, τις δολοπλοκίες και τις πισώπλατες μαχαιριές που επικρατούσαν μέσα στο ΕΠΑΜ, πολλές από τις οποίες υποκινούνταν άμεσα από τον πρωτεργάτη του, και που υπονόμευαν οποιαδήποτε επαναστατική προοπτική υπήρχε πλέον στην Ελλάδα. Διαδηλωτές έχουν υπάρξει επίσης μάρτυρες του ίδιου του Δημήτρη Καζάκη να ανατρέπει επαναστατικές κινήσεις συμμετεχόντων στις διαδηλώσεις των Γενικών Απεργιών που πραγματοποιήθηκαν και αργότερα, το 2012 (π.χ. η γνωστή σε πολλούς "ημέρα του μπουκαρίσματος" στη Βουλή και η επιμονή του Καζάκη, που... μαχόμενος συμμετείχε στις διαδηλώσεις, για να "κάνουν πίσω" οι διαδηλωτές).
 |
| Από την Ημέρα Συζήτησης για το Χρέος, Πλατεία Συντάγματος, Ιούνιος 2011. |
"Ο κόσμος που είχε κατέβει στη μεγάλη του πλειοψηφία ήταν προβληματισμένος και επιφυλακτικός. Έχει μάθει από εμπειρία τι σημαίνει να δίνει λευκή επιταγή στο όνομά του και μετά να τον προδίδουν." Δηλαδή, αν γυρίσουμε στη δραχμή, όπως ήρθες και μας είπες εσύ, με τον τρόπο που προτείνεις εσύ και ακολουθώντας την πολιτική που προτείνεις εσύ, τότε ΔΕΝ θα δώσουμε σε εσένα, ή στον οποιονδήποτε στη θέση σου, λευκή επιταγή! Συγκεκριμένα έχεις πει ότι: "Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα είναι ζήτημα μιας ημέρας, δεν είναι τίποτα, απλά θα κλείσουν οι τράπεζες μια μέρα και την άλλη θα ανοίξουν με εθνικό νόμισμα." Έχεις μιλήσει για εθνικοποίηση των τραπεζών, για εσωτερικό δανεισμό και πόσες άλλες οικονομικές πολιτικές. Ποιος θα τις έκανε αυτές; ΕΣΥ δεν θα τις έκανες, αν είχες την ανάθεση, δηλαδή την λευκή επιταγή; Το πρόβλημα ποιο είναι; Ότι την έχουν άλλοι;
"Όποιος ξανοιγόταν και μιλούσε μαζί του - κι εγώ δεν έχασα την ευκαιρία - αντιλαμβανόταν την αγωνία του, την ανάγκη να κουβιεντάσει, να ενημερωθεί επί της ουσίας. Τα συνθήματα για τη διαγραφή του χρέους, για σεισάχθεια, για ρήξη με το ευρώ, ήταν τα κυρίαρχα κι αυτά που εξέφραζαν το πόθο και τη δυναμική του απλού κόσμου." Του απλού κόσμου που μίλαγε με τον Καζάκη, γιατί οι άλλοι απ' όσο ξέρουμε πήγαν στο Σύνταγμα κατά δεκάδες χιλιάδες για να υποστηρίξουν αυτό που ΗΔΗ συμβαίνει.
Το ζητούμενο λοιπόν αυτή τη χρονική στιγμή που βρισκόμαστε δεν είναι η λευκή επιταγή. Είναι ο εκδηοκρατισμός του πολιτεύματος, που προς στιγμήν έχει μπει στην άκρη. Αυτό όμως είναι το ζητούμενο, σαν επόμενο βήμα, η ΚΑΙΡΙΑ η δυνατότητα των πολιτών να ΕΛΕΓΧΟΥΝ τις αποφάσεις των κυβερνήσεων και αφού ανέβουν στην εξουσία, και αυτό φυσικά με άμεσες διαδικασίες. Όχι να ψηφίζουν ένα πολιτικό κόμμα, και στη συνέχεια αυτό να μην ελέγχεται από κανέναν (πολίτη, όχι αξιωματούχο) για το τι στην πράξη κάνει. Μέχρι τις επόμενες εκλογές είναι αργά...
Τις ημέρες που διανύουμε, και παρά τις αυτονόητες διαφωνίες, αντιθέσεις κ.λ.π. (φυσικό είναι, δεν είμαστε μάζα -λέξη στην οποία αρέσκεται ΚΑΙ ο Δ. Καζάκης-, είμαστε άνθρωποι ξεχωριστοί), ο λαός στο σύνολό του, έχει υπάρξει πανευτυχής (και μακάρι να συνεχίσει να είναι) γιατί έχει ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ μια κυβέρνηση που ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του. Μια κυβέρνηση που συμπεριφέρεται εργατικά από την πρώτη μέρα, όχι μόνο ως εντύπωση αλλά με την πλήρη έννοια, και που εφαρμόζει εξ αρχής αυτά που δήλωσε προγραμματικά. ΕΤΥΧΕ, όμως, αυτό για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία μας. Έχουμε ενα πολίτευμα, σύμφωνα με το οποίο ΕΤΥΧΕ. Αν δεν τύχαινε; Και μάλιστα για μία ακόμη φορά;
Το ζητούμενο λοιπόν είναι ο εκδημοκρατισμός του πολιτεύματος, ανεξαρτήτως κυβερνητικού πλαισίου, το οποίο βέβαια ευχής έργον είναι να παραμείνει σε αρμονία με τον λαό. Το τελευταίο, πάντως, το στοιχείο της αρμονίας, αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι αδιαμφισβήτητο. Οποιοσδήποτε το ειρωνεύεται ή το αμφισβητεί προκλητικά, μόνον για ίδιον όφελος μπορεί να το κάνει αυτή τη στιγμή. Τώρα ποιο είναι αυτό το όφελος... ο ίδιος ξέρει. Όπως ξέρει και πού βρήκε τα χιλιάδες ευρώ για να γυρίζει όλη την Ελλάδα επί τρία χρόνια και να τυπώνει βιβλία.
Όπως και να έχει, το σίγουρο είναι πως το ζητούμενο δεν βρίσκεται στις λευκές επιταγές και ποιος θα τις πάρει. Το ζητούμενο βρίσκεται στο να μπορεί ο λαός να καθορίζει την εξουσία, εκείνη να ανταποκρίνεται στις επιθυμίες και τις ανάγκες του και γι' αυτό να μπορεί να ελέγχεται όλο και περισσότερο. Όπως ανέδειξε την κυβέρνηση που θέλει, έτσι να μπορεί να συνεχίσει να ελέγχει την εξουσία και το αποτέλεσμά της. Οπότε... κ. Καζάκη, μην ευελπιστείτε κι εσείς σαν τον κ. Σαμαρά να αποτύχει αυτή η κυβέρνηση ή να μην τα πηγαίνει καλά στα εσωτερικά της, για να αποδειχθείτε εσείς καλύτερος. Γίνετε λίγο πιο φιλόπατρις, μιας και αναφέρεστε τόσο επίμονα στη σημαία. Και -εδώ που τα λέμε- καλύτερα να περιοριστείτε στο να ρωτάτε το καθρεφτάκι σας ποιος είναι πιο όμορφος, ο Βαρουφάκης ή εσείς, για να ικανοποιείτε έστω και λίγο τη δυσαρέσκειά σας, που ακόμα δεν μπορείτε να πιστέψετε ότι σας φάγανε τη θέση (αλλιώς θα βλέπαμε πόσο αντι-συριζαίος και αντι-συστημικός είστε). Κάντε αυτό και αφήστε επιτέλους το χώσιμο στις διαδηλώσεις. Κουραστήκαμε πια από εσάς και τους ομοίους σας! Και αν κάνουμε λάθη, αφήστε να τα κάνουμε! Θα μάθουμε από αυτά και θα προχωρήσουμε. Δεν μπορούμε άλλη "σωτηρία"!
Τα αποσπάσματα σε εισαγωγικά είναι από άρθρο εδώ: teleytaiaexodos.blogspot.gr
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.