Η δικαστική εξουσία έχει το δικαίωμα να κινηθεί αυτεπάγγελτα εναντίον της διαφθοράς. Μπορεί να ελέγξει ανά πάσα στιγμή το "πόθεν έσχες" του οποιουδήποτε δημοσίου υπαλλήλου.
Η διαφθορά όμως είναι πάντα κακουργηματικού επιπέδου έγκλημα.
Δεν υπάρχει διαφθορά για "πενταροδεκάρες".
Δεν διαφθείρεται ο άλλος για ένα πακέτο τσιγάρα.
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι μπορεί η δικαιοσύνη να διερευνά υποθέσεις διαφθοράς και να τις παραπέμπει στα μεικτά ορκωτά δικαστήρια, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα.
Με τον τρόπο αυτόν μπαίνει ο λαός στο "παιχνίδι" του ελέγχου κι αναλαμβάνει την πλήρη ευθύνη, εφόσον δεν φοβάται τίποτε και έχει συγκρουόμενα συμφέροντα με τους διεφθαρμένους υπαλλήλους.
Η δικαιοσύνη δηλαδή θα παραδίδει "αλυσοδέσμιους" τους διεφθαρμένους υπαλλήλους στους λαϊκούς δικαστές κι αυτοί θα τους κρίνουν.
Με τον τρόπο αυτόν θ' αποφύγει την άμεση σύγκρουση με τους υπόλοιπους εταίρους τής εξουσίας και την ευθύνη θα την αναλάβει πλήρως ο λαός.
Μόνον έτσι εξαλείφεται η διαφθορά.
Μόνον αν οι εισαγγελείς αρχίσουν τους ελέγχους στο "πόθεν έσχες" των γιατρών των δημόσιων νοσοκομείων, των μηχανικών της πολεοδομίας, των εφοριακών κλπ..
Μόνον δηλαδή αν αρχίσουν κι "ακούνε" τον λαό, ο οποίος διαμαρτύρεται για τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ, εφόσον τα βλέπει καθημερινά να συμβαίνουν.
Μόνον αν αρχίσουν και μαθαίνουν αυτά τα οποία γνωρίζει κι ένα μικρό παιδί.
Σήμερα υπάρχει διαφθορά, γιατί οι δικαστικοί λειτουργούν σαν "κουφοί".
Ο πιο αγράμματος δημότης μιας επαρχιακής πόλης γνωρίζει ότι, για να κτίσει το σπίτι του, θα πρέπει πρώτα να περάσει από το "ταμείο" της πολεοδομίας.
Αν δεν το γνωρίζει ο ίδιος, θα του το πουν οι συμπολίτες του.
Ο μόνος ο οποίος δεν γνωρίζει τι συμβαίνει στην πολεοδομία είναι ο τοπικός εισαγγελέας.
Όλοι κατοικούν στην ίδια πόλη και μόνον ο εισαγγελέας κατοικεί σε διαφορετικό πλανήτη.
Όλοι σχολιάζουν το πολυτελές αυτοκίνητο του διεφθαρμένου δημοσίου υπαλλήλου και μόνον για τον εισαγγελέα δεν υπάρχει πολυτέλεια σ' αυτό. Το ίδιο συμβαίνει στα νοσοκομεία, στις εφορίες κλπ..
Ο μόνος ο οποίος δεν γνωρίζει τι συμβαίνει στην πολεοδομία είναι ο τοπικός εισαγγελέας.
Όλοι κατοικούν στην ίδια πόλη και μόνον ο εισαγγελέας κατοικεί σε διαφορετικό πλανήτη.
Όλοι σχολιάζουν το πολυτελές αυτοκίνητο του διεφθαρμένου δημοσίου υπαλλήλου και μόνον για τον εισαγγελέα δεν υπάρχει πολυτέλεια σ' αυτό. Το ίδιο συμβαίνει στα νοσοκομεία, στις εφορίες κλπ..
Εδώ μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης και πόσο σημαντικό στρατηγικό λάθος ήταν για τους εξουσιαστές μας η εφαρμογή του μέτρου του "πόθεν έσχες" όλων των κρατικών υπαλλήλων συμπεριλαμβανομένων και των πολιτικών. Νομίζοντας ότι ελέγχουν τα πάντα, το υποτίμησαν και το θεώρησαν σαν ένα ακόμα φιλολαϊκό μέτρο-τρυκ, που θα έριχνε στάχτη στα μάτια του κόσμου. Δεν κατάλαβαν ότι, αν αλλάξει το παραμικρό, μπορεί αυτό το μέτρο να τους καταστρέψει.
Νομίζουν ότι, κλέβοντας με πονηρούς τρόπους, ποτέ δεν θα τους ανακαλύψουν.
Αυτό είναι λάθος.
Νομίζουν ότι, κλέβοντας με πονηρούς τρόπους, ποτέ δεν θα τους ανακαλύψουν.
Αυτό είναι λάθος.
Γιατί;
Γιατί, όταν ψάχνεις έναν κλέφτη, δεν τον "ακολουθείς" απαραίτητα στις κινήσεις του. Μπορεί αυτός να είναι πονηρός και έξυπνος και να μην τον πιάσεις ποτέ έπ' αυτοφώρω να κλέβει.
Τον κλέφτη τον πιάνεις σίγουρα, όταν ανακαλύψεις τη "φωλιά" του.
Όταν ανακαλύψεις πού κρύβει τα κλοπιμαία του.
Αυτό σημαίνει το "πόθεν έσχες".
Κανέναν δεν ενδιαφέρει να μάθει από ποιον και γιατί τα "πήρε" ένας διεφθαρμένος υπάλληλος ή ένας πολιτικός. Κανέναν πολίτη δεν ενδιαφέρει για παράδειγμα να μάθει αν τα έγγραφα που καταγγέλλουν τη διαφθορά του κυρίου Λαλιώτη είναι αυθεντικά ή πλαστά.
Αυτό το οποίο ενδιαφέρει είναι το "πόθεν έσχες" του και άρα αν τα "πήρε". Στο σημείο αυτό βρίσκεται η ευθύνη της δικαστικής εξουσίας.
Γιατί, όταν ψάχνεις έναν κλέφτη, δεν τον "ακολουθείς" απαραίτητα στις κινήσεις του. Μπορεί αυτός να είναι πονηρός και έξυπνος και να μην τον πιάσεις ποτέ έπ' αυτοφώρω να κλέβει.
Τον κλέφτη τον πιάνεις σίγουρα, όταν ανακαλύψεις τη "φωλιά" του.
Όταν ανακαλύψεις πού κρύβει τα κλοπιμαία του.
Αυτό σημαίνει το "πόθεν έσχες".
Κανέναν δεν ενδιαφέρει να μάθει από ποιον και γιατί τα "πήρε" ένας διεφθαρμένος υπάλληλος ή ένας πολιτικός. Κανέναν πολίτη δεν ενδιαφέρει για παράδειγμα να μάθει αν τα έγγραφα που καταγγέλλουν τη διαφθορά του κυρίου Λαλιώτη είναι αυθεντικά ή πλαστά.
Αυτό το οποίο ενδιαφέρει είναι το "πόθεν έσχες" του και άρα αν τα "πήρε". Στο σημείο αυτό βρίσκεται η ευθύνη της δικαστικής εξουσίας.
Σήμερα δεν εξετάζει την ουσία των υποθέσεων και καθιστά τον έλεγχο των κλεφτών ανεπαρκή.
Ασχολείται με τους τύπους και όχι με την ουσία. Ασχολείται για παράδειγμα με το αν είναι ή δεν είναι πλαστά τα έγγραφα εκείνων που καταγγέλλουν τον Λαλιώτη για διαφθορά.
Δεν ασχολείται με την ουσία του ζητήματος, που είναι η πάταξη της διαφθοράς. Κανονικά θα έπρεπε ν' ασχολείται ακόμα και με τις μη στοιχειοθετημένες καταγγελίες που υπάρχουν εις βάρος κρατικών λειτουργών.
Ασχολείται με τους τύπους και όχι με την ουσία. Ασχολείται για παράδειγμα με το αν είναι ή δεν είναι πλαστά τα έγγραφα εκείνων που καταγγέλλουν τον Λαλιώτη για διαφθορά.
Δεν ασχολείται με την ουσία του ζητήματος, που είναι η πάταξη της διαφθοράς. Κανονικά θα έπρεπε ν' ασχολείται ακόμα και με τις μη στοιχειοθετημένες καταγγελίες που υπάρχουν εις βάρος κρατικών λειτουργών.
Γιατί;
Για να βρει αν αυτός για τον οποίο υπάρχουν ακόμα και απλές υπόνοιες διαφθοράς είναι διεφθαρμένος ή όχι. Δική της δουλειά είναι να βρει τα καταδικαστικά στοιχεία και να τον καταδικάσει και δεν είναι δουλειά του πολίτη.
Για τον πολίτη αρκεί και μόνον η υπόνοια, για να πάει στα δικαστήρια. Ακόμα και τα πλαστά στοιχεία είναι μια ευκαιρία να ελεγχθεί κάποιος.
Να τιμωρηθεί στο μέτρο που του αντιστοιχεί αυτός ο οποίος παρουσιάζει πλαστά στοιχεία, αλλά να τιμωρηθεί κι αυτός που καταγγέλλεται, αν στη συνέχεια βρεθούν πραγματικά στοιχεία που να τον αφορούν.
Με την εσφαλμένη αυτήν τυπολατρία η δικαιοσύνη επιτρέπει στον Λαλιώτη να δίνει δημοκρατικό "σώου" στα δικαστήρια και να μην κρίνεται για την ουσία της καταγγελίας.
Δεν τον κάλεσε ο δικαστής να παραδώσει το "πόθεν έσχες" του, πριν του δώσει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Δεν ενήργησε παράλληλα, για να εξετάσει την αλήθεια του "πόθεν έσχες" του.
Γιατί;
Γιατί ο νόμος του "πόθεν έσχες" είναι ανενεργός.
Δεν τον έλεγξε η βουλή, ώστε να τον χρησιμοποιήσει ως πραγματικό στοιχείο η δικαιοσύνη.
Αποτέλεσμα;
Μέσα στα δικαστήρια δεν γίνεται αυτό που ενδιαφέρει άμεσα τον λαό. Αυτό που ενδιαφέρει τον λαό είναι αν τα "πήρε" ένας πολιτικός ή ένας υπάλληλος ή όχι. Αυτό φαίνεται στο "πόθεν έσχες" και αυτό —όταν ελέγχεται— αποκαλύπτει την αλήθεια.
Αν δηλαδή το "πόθεν έσχες" δεν συμβιβάζεται με τα πραγματικά δεδομένα ή είναι ψευδές, έχουμε το φαινόμενο της διαφθοράς.
Διαφθορά σημαίνει όμως όχι μόνον απόλυση, αλλά και φυλακή.
Σημαίνει πλήρη καταστροφή του διεφθαρμένου υπαλλήλου.
Σήμερα, ενώ υπάρχει σ' εφαρμογή αυτό το τρομερό μέτρο, στην πραγματικότητα είναι ανενεργό. Ο καθένας δηλώνει ό,τι θέλει και δεν φοβάται τίποτε. Μόνον από τυχαία σύμπτωση μπορεί ν' ανακαλυφθεί κάποιος και να τιμωρηθεί ίσα-ίσα, για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου. Κανένας δεν τολμάει να ελέγξει κανέναν, γιατί αυτό επιβάλει η γενικότερη κατάσταση της σήψης και της διαφθοράς που χαρακτηρίζει τον δημόσιο τομέα.
Για να βρει αν αυτός για τον οποίο υπάρχουν ακόμα και απλές υπόνοιες διαφθοράς είναι διεφθαρμένος ή όχι. Δική της δουλειά είναι να βρει τα καταδικαστικά στοιχεία και να τον καταδικάσει και δεν είναι δουλειά του πολίτη.
Για τον πολίτη αρκεί και μόνον η υπόνοια, για να πάει στα δικαστήρια. Ακόμα και τα πλαστά στοιχεία είναι μια ευκαιρία να ελεγχθεί κάποιος.
Να τιμωρηθεί στο μέτρο που του αντιστοιχεί αυτός ο οποίος παρουσιάζει πλαστά στοιχεία, αλλά να τιμωρηθεί κι αυτός που καταγγέλλεται, αν στη συνέχεια βρεθούν πραγματικά στοιχεία που να τον αφορούν.
Με την εσφαλμένη αυτήν τυπολατρία η δικαιοσύνη επιτρέπει στον Λαλιώτη να δίνει δημοκρατικό "σώου" στα δικαστήρια και να μην κρίνεται για την ουσία της καταγγελίας.
Δεν τον κάλεσε ο δικαστής να παραδώσει το "πόθεν έσχες" του, πριν του δώσει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Δεν ενήργησε παράλληλα, για να εξετάσει την αλήθεια του "πόθεν έσχες" του.
Γιατί;
Γιατί ο νόμος του "πόθεν έσχες" είναι ανενεργός.
Δεν τον έλεγξε η βουλή, ώστε να τον χρησιμοποιήσει ως πραγματικό στοιχείο η δικαιοσύνη.
Αποτέλεσμα;
Μέσα στα δικαστήρια δεν γίνεται αυτό που ενδιαφέρει άμεσα τον λαό. Αυτό που ενδιαφέρει τον λαό είναι αν τα "πήρε" ένας πολιτικός ή ένας υπάλληλος ή όχι. Αυτό φαίνεται στο "πόθεν έσχες" και αυτό —όταν ελέγχεται— αποκαλύπτει την αλήθεια.
Αν δηλαδή το "πόθεν έσχες" δεν συμβιβάζεται με τα πραγματικά δεδομένα ή είναι ψευδές, έχουμε το φαινόμενο της διαφθοράς.
Διαφθορά σημαίνει όμως όχι μόνον απόλυση, αλλά και φυλακή.
Σημαίνει πλήρη καταστροφή του διεφθαρμένου υπαλλήλου.
Σήμερα, ενώ υπάρχει σ' εφαρμογή αυτό το τρομερό μέτρο, στην πραγματικότητα είναι ανενεργό. Ο καθένας δηλώνει ό,τι θέλει και δεν φοβάται τίποτε. Μόνον από τυχαία σύμπτωση μπορεί ν' ανακαλυφθεί κάποιος και να τιμωρηθεί ίσα-ίσα, για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου. Κανένας δεν τολμάει να ελέγξει κανέναν, γιατί αυτό επιβάλει η γενικότερη κατάσταση της σήψης και της διαφθοράς που χαρακτηρίζει τον δημόσιο τομέα.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Γιατί απλούστατα γίνονται τα όσα περιγράφουμε πιο πάνω.
Οι εισαγγελείς δεν ελέγχουν κανέναν, όχι γιατί είναι διεφθαρμένοι οι ίδιοι, αλλά γιατί θα βρουν τον "μπελά" τους.
Είναι μόνοι τους κι έχουν απέναντί τους μια πανίσχυρη εξουσία και ένα τρομερό κύκλωμα διαφθοράς και αλητείας.
Απειλείται η ζωή τους από τους αλήτες οι οποίοι "επενδύουν" στην παρανομία των πολιτικών και των δημοσίων λειτουργών.
Δεν τους προστατεύει το κράτος.
Γιατί απλούστατα γίνονται τα όσα περιγράφουμε πιο πάνω.
Οι εισαγγελείς δεν ελέγχουν κανέναν, όχι γιατί είναι διεφθαρμένοι οι ίδιοι, αλλά γιατί θα βρουν τον "μπελά" τους.
Είναι μόνοι τους κι έχουν απέναντί τους μια πανίσχυρη εξουσία και ένα τρομερό κύκλωμα διαφθοράς και αλητείας.
Απειλείται η ζωή τους από τους αλήτες οι οποίοι "επενδύουν" στην παρανομία των πολιτικών και των δημοσίων λειτουργών.
Δεν τους προστατεύει το κράτος.
Το κράτος, που προσφέρει στρατιές σωματοφυλάκων σε πολιτικούς, τους οποίους όλοι θέλουν να φτύσουν, αλλά κανένας να σκοτώσει, δεν προστατεύει τους δικαστικούς λειτουργούς, όταν αυτοί έρχονται σε σύγκρουση με τα πραγματικά επικίνδυνα "παράσιτα" της δημόσιας ζωής. Ποιος θα τολμήσει να τα βάλει με τους αλήτες και για ποιον λόγο;
Θα ρισκάρει τη ζωή του, χωρίς καμία εγγύηση για την προσωπική του ασφάλεια και χωρίς καμία προοπτική κέρδους για το κοινωνικό σύνολο; Θα ρισκάρει να έρθει σε απευθείας σύγκρουση με τους επαγγελματίες ψεύτες;
Όμως, όλα αυτά αλλάζουν, αν μπει στο "παιχνίδι" ο λαός.
Ας αρχίσουν οι δικαστικοί να μοιράζονται τις ευθύνες με τον λαό και πολλοί θα "κλάψουν".
Ας αρχίσουν να παραπέμπονται οι γιατροί ή οι μηχανικοί του δημοσίου στα μεικτά ορκωτά δικαστήρια κι ας ζητήσουν έλεος από τους πολίτες.
Ας ζητήσουν έλεος από αυτούς που καθημερινά κλέβουν ανηλεώς.
Το έλεος το οποίο δείχνουν αυτοί στα νοσοκομεία και στις πολεοδομίες το ίδιο θα εισπράξουν.
Όταν ζητάς ένα εκατομμύριο από έναν φτωχό εργάτη, για να του κάνεις μια εγχείρηση —όπως προβλέπεται από τη δουλειά σου να κάνεις— μέχρι και τη θανατική ποινή θ' αντιμετωπίσεις ως ενδεχόμενο, αν κριθείς από εργάτες.
Αν αλλάξουν δηλαδή τα πράγματα, ο ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ θα προτιμάει ν' αυτοκτονεί, πολύ πριν φτάσει στο δικαστήριο να κριθεί.
Μόνον έτσι πατάσσεται το ΕΓΚΛΗΜΑ, που καταστρέφει την κοινωνία στο σύνολό της
Θα ρισκάρει τη ζωή του, χωρίς καμία εγγύηση για την προσωπική του ασφάλεια και χωρίς καμία προοπτική κέρδους για το κοινωνικό σύνολο; Θα ρισκάρει να έρθει σε απευθείας σύγκρουση με τους επαγγελματίες ψεύτες;
Όμως, όλα αυτά αλλάζουν, αν μπει στο "παιχνίδι" ο λαός.
Ας αρχίσουν οι δικαστικοί να μοιράζονται τις ευθύνες με τον λαό και πολλοί θα "κλάψουν".
Ας αρχίσουν να παραπέμπονται οι γιατροί ή οι μηχανικοί του δημοσίου στα μεικτά ορκωτά δικαστήρια κι ας ζητήσουν έλεος από τους πολίτες.
Ας ζητήσουν έλεος από αυτούς που καθημερινά κλέβουν ανηλεώς.
Το έλεος το οποίο δείχνουν αυτοί στα νοσοκομεία και στις πολεοδομίες το ίδιο θα εισπράξουν.
Όταν ζητάς ένα εκατομμύριο από έναν φτωχό εργάτη, για να του κάνεις μια εγχείρηση —όπως προβλέπεται από τη δουλειά σου να κάνεις— μέχρι και τη θανατική ποινή θ' αντιμετωπίσεις ως ενδεχόμενο, αν κριθείς από εργάτες.
Αν αλλάξουν δηλαδή τα πράγματα, ο ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ θα προτιμάει ν' αυτοκτονεί, πολύ πριν φτάσει στο δικαστήριο να κριθεί.
Μόνον έτσι πατάσσεται το ΕΓΚΛΗΜΑ, που καταστρέφει την κοινωνία στο σύνολό της
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.