Μπερδευόμαστε συχνά στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, συγχέουμε το τι είναι σωστό και δίκαιο με το τι είναι ρεαλιστικό και εφικτό.
Τι εννοώ; Κανείς λογικός άνθρωπος δεν διαφωνεί με την κριτική που έχει ασκηθεί στο Βερολίνο για την εμμονή του με την απόλυτη δημοσιονομική πειθαρχία. Ντράγκι, Γιουνκέρ, η κυβέρνηση Ομπάμα κ.ά. συμφωνούν πως η Γερμανία πρέπει να αλλάξει πολιτική.
Σημαίνει όμως η γενικευμένη αυτή παραδοχή κάτι για εμάς, για την Ελλάδα; Μπορεί κάποιος να βγάλει το συμπέρασμα ότι η Γερμανία και οι υπόλοιποι Βόρειοι θα συμφωνήσουν ποτέ σε ένα γενναίο κούρεμα του ελληνικού χρέους ή στη χρηματοδότηση ελληνικών ελλειμμάτων άνευ όρων;
Μόνο όποιος ζει σε κάποιον άλλο πλανήτη μπορεί να βγάλει αυτό το συμπέρασμα. Οι συμμαχίες και τα δεδομένα στην Ευρώπη αλλάζουν πράγματι. Η Ιταλία βρίσκεται στα πρόθυρα μιας μεγάλης κρίσης, καθώς ο δυναμικός πρωθυπουργός της εξαντλεί τα περιθώρια μεγάλων αλλαγών. Ο Γιεργκ Ασμουσεν το είχε πει πολύ καθαρά πριν από ένα χρόνο σε μια ομιλία του στο Μιλάνο: «Το μέλλον του ευρώ δεν θα αποφασισθεί στο Βερολίνο, στις Βρυξέλλες ή στη Φρανκφούρτη, αλλά εδώ στην Ιταλία». Ο Γερμανός αξιωματούχος είπε λίγο-πολύ στους Ιταλούς πως αν δεν πείσουν τις αγορές κανείς δεν θα μπορέσει να τους σώσει, αντιστρέφοντας το περίφημο «μα η Ιταλία είναι πολύ μεγάλη χώρα για να καταρρεύσει» στο «η Ιταλία είναι πολύ μεγάλη χώρα για να διασωθεί»...
Οι άνθρωποι που επισκέπτονται πάλι το Παρίσι και συζητούν με την εκεί «πιάτσα» έχουν την ίδια αίσθηση που είχαμε εμείς εδώ στην Αθήνα στα τέλη του 2009, πως δηλαδή έρχεται κάτι μεγάλο και δυσάρεστο που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πού θα καταλήξει. Οσο για τη Γερμανία, μοιάζει να εισέρχεται σε ύφεση αλλά η καγκελάριος θα χρειασθεί, ως συνήθως, πολύ χρόνο και «ζύγισμα» για να πάρει αποφάσεις.
Η άνοδος των ευρωσκεπτικιστών σε συνδυασμό με την επιδείνωση της οικονομίας θα καταστήσουν ακόμη πιο δύσκολη τη λήψη αποφάσεων. Η κ. Μέρκελ ζει, όπως συχνά λέει σε διεθνείς της συνομιλητές, με τον εφιάλτη της κατάρρευσης της Ιταλίας ή της Γαλλίας την ώρα που εκείνη θα βρίσκεται στο τιμόνι της Ευρώπης. Ισως γιατί ξέρει ότι η Ιστορία θα της χρεώσει τη διάλυση του ευρωπαϊκού project.
Ας μην έχουμε, πάντως, αυταπάτες. Μπορεί πράγματι η Ευρωζώνη να οδηγηθεί σε αδιέξοδο και εμείς όλοι να φωνάζουμε «είδατε που τα λέγαμε;». Καλή η δικαίωση, αλλά ακόμη καλύτερο θα ήταν να διατυπώσει κανείς και κανένα ρεαλιστικό σχέδιο για το τι κάνουμε σε αυτή την περίπτωση.
Καθημερινή
Οι άνθρωποι που επισκέπτονται πάλι το Παρίσι και συζητούν με την εκεί «πιάτσα» έχουν την ίδια αίσθηση που είχαμε εμείς εδώ στην Αθήνα στα τέλη του 2009, πως δηλαδή έρχεται κάτι μεγάλο και δυσάρεστο που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πού θα καταλήξει. Οσο για τη Γερμανία, μοιάζει να εισέρχεται σε ύφεση αλλά η καγκελάριος θα χρειασθεί, ως συνήθως, πολύ χρόνο και «ζύγισμα» για να πάρει αποφάσεις.
Η άνοδος των ευρωσκεπτικιστών σε συνδυασμό με την επιδείνωση της οικονομίας θα καταστήσουν ακόμη πιο δύσκολη τη λήψη αποφάσεων. Η κ. Μέρκελ ζει, όπως συχνά λέει σε διεθνείς της συνομιλητές, με τον εφιάλτη της κατάρρευσης της Ιταλίας ή της Γαλλίας την ώρα που εκείνη θα βρίσκεται στο τιμόνι της Ευρώπης. Ισως γιατί ξέρει ότι η Ιστορία θα της χρεώσει τη διάλυση του ευρωπαϊκού project.
Ας μην έχουμε, πάντως, αυταπάτες. Μπορεί πράγματι η Ευρωζώνη να οδηγηθεί σε αδιέξοδο και εμείς όλοι να φωνάζουμε «είδατε που τα λέγαμε;». Καλή η δικαίωση, αλλά ακόμη καλύτερο θα ήταν να διατυπώσει κανείς και κανένα ρεαλιστικό σχέδιο για το τι κάνουμε σε αυτή την περίπτωση.
Καθημερινή
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.