Η συγκυβέρνηση δεν κατάφερε όπως αναµενόταν να διευρύνει την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία, καθώς συγκέντρωσε µόνο τους 155 βουλευτές που διαθέτουν τα δύο κόμματα, ενώ σύσσωµη η αντιπολίτευση και η πλειοψηφία των ανεξάρτητων βουλευτών δήλωσαν βροντερό όχι στη συνέχιση της ασκούµενης πολιτικής, ζητώντας άµεσα εκλογές.
Η αλήθεια είναι ότι ουδείς γνωρίζει τους ουσιαστικούς λόγους για τους οποίους διεξήχθη εξ'αρχής η συζήτηση για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, φανερό σημάδι αδυναμίας των Σαμαρά-Βενιζέλου προκειμένου να βάλουν φρένο στην διογκούμενη εκλογολογία των τελευταίων ημερών.
Θα μπορούσε η συκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να περιμένει τον προϋπολογισμό όπου είθισται η ψήφισή του να αποτελεί και ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση. Όμως φαίνεται ότι επειγόταν να κάνει κάτι τώρα, δεν είχε περιθώρια αναμονής ούτε ενός μήνα. Ο εφιαλτικός ορίζοντας των αναγκαστικών εκλογών για την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας πριν το Μάρτιο που λήγει η θητεία του σημερινού προέδρου, υποχρεώνει τους δύο εταίρους να εφευρίσκουν τρόπους παράτασης της παραμονής τους στην εξουσία.
Είναι επίσης προφανές ότι πρόκειται για άλλη μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού απο τα σημαντικά κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες. Αλλά αυτό που δεν έχει γίνει αντιληπτό, είναι πως πλέον, υπό τις παρούσες συνθήκες, έχουν μειωθεί δραστικά τα περιθώρια να αποδώσουν τέτοιες προπαγανδιστικές προσπάθειες.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται!
Επαναλαμβάνεται όπως το 2009 όπου ο Καραμανλής ζήτησε και πήρε ψήφο εμπιστοσύνης και δυόμιση μήνες μετά πήγαμε σε εκλογές από όπου ήρθε αντιμέτωπος με το λεφτά υπάρχουν βγάζοντας το κόμμα του με 33%. Αλλά και το 2011 όπου ο Γ. Παπανδρέου ζήτησε και πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και λίγες μέρες μετά, είχαμε κυβέρνηση Παπαδήμου!
Η ιστορία επαναλαμβάνεται!
Επαναλαμβάνεται όπως το 2009 όπου ο Καραμανλής ζήτησε και πήρε ψήφο εμπιστοσύνης και δυόμιση μήνες μετά πήγαμε σε εκλογές από όπου ήρθε αντιμέτωπος με το λεφτά υπάρχουν βγάζοντας το κόμμα του με 33%. Αλλά και το 2011 όπου ο Γ. Παπανδρέου ζήτησε και πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και λίγες μέρες μετά, είχαμε κυβέρνηση Παπαδήμου!
Το σημερινό ΠΑΣΟΚ βέβαια δεν έχει καμία σχέση με εκείνο του 2011 (που είχε εκλέξει 160 βουλευτές ενώ σήμερα έχει στη Βουλή μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012 μόλις 28!) και επιβιώνει μέσω της συμμετοχής σε κυβέρνηση με κορμό της Νέα Δημοκρατία. Το πιο πιθανό είναι να μειωθεί ακόμα περισσότερο εκλογικά (12,28% στις βουλευτικές εκλογές Ιουνίου 2012, 8,02% στις ευρωεκλογές Μαίου 2014) και αυτό είναι κάτι που θέλει με κάθε τρόπο να αποφύγει ο σημερινός αρχηγός του Ευ. Βενιζέλος. Η απομάκρυνση των εκλογών όσο γίνεται, μεταθέτει την ήδη υπάρχουσα κρίση για αργότερα, οπότε η ψήφος εμπιστοσύνης στη Βουλή συμβάλλει μια χαρά στην παράταση της πολιτικής ζωής τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και του αρχηγού του.
Η Νέα Δημοκρατία πάσχει απο το σύνδρομο ΠΑΣΟΚ, αντιμετωπίζοντας το φάσμα της πολιτικής καταστροφής : να δει το 35-45% που παγίως έπαιρνε σε εκλογές να γίνεται 18 ή 25% (ήδη συνέβη αυτό) κι απο εκεί ποιός ξέρει που να φτάσει. Σωστά πάντως σημειώνεται διαχρονικά απο αναλυτές ότι δυσκολότερα θα κινδυνέψει με αφανισμό η συντηρητική παράταξη που ιστορικά βρίσκει τρόπους και αναφορές στο ψηφοφορικό της σώμα για να σταθεί.
Η Νέα Δημοκρατία πάσχει απο το σύνδρομο ΠΑΣΟΚ, αντιμετωπίζοντας το φάσμα της πολιτικής καταστροφής : να δει το 35-45% που παγίως έπαιρνε σε εκλογές να γίνεται 18 ή 25% (ήδη συνέβη αυτό) κι απο εκεί ποιός ξέρει που να φτάσει. Σωστά πάντως σημειώνεται διαχρονικά απο αναλυτές ότι δυσκολότερα θα κινδυνέψει με αφανισμό η συντηρητική παράταξη που ιστορικά βρίσκει τρόπους και αναφορές στο ψηφοφορικό της σώμα για να σταθεί.
Κανονικά ο Α.Σαμαράς θα έπρεπε να πάει σε εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές του Μαίου, ή έστω τώρα, προκειμένου να μειώσει την έκταση της ήττας, να αποφύγει τη συντριβή της ΝΔ που παραπέμπει ευθέως σε δική του απομάκρυνση απο την ηγεσία και να βρεί χρόνο αναδιοργάνωσης του κόμματος όσο, καιρό θα διαρκεί «η αριστερή παρένθεση» διακυβέρνησης της χώρας όπως εκτιμούν αρκετοί στη Δεξιά και όχι μόνο. Δεν το κάνει.
Προσπαθεί να παρατείνει την υπάρχουσα κατάσταση ελπίζοντας ότι «κάτι θα γίνει» (;) αλλά και ότι θα αποδώσει η νέα εκστρατεία φόβου που σχεδιάζεται και ήδη δοκιμάζεται (συχνά με χουλιγκάνικο τρόπο) από προσκείμενα στην κυβέρνηση ΜΜΕ σε βάρος των πολιτών/ψηφοφόρων. Πέρα απο αυτή την εκστρατεία (αδειάζουν οι τράπεζες αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ, τέλος τα καύσιμα και τα φάρμακα, τέλος η χρηματοδότηση απο τους εταίρους, γυρίζουμε στη δραχμή-λες και είναι απειλή αυτό!, και άλλα συναφή) έχει ήδη ξεκινήσει μια διαδικασία αντιπαράθεσης δύο κόσμων, η εθνικόφρων Δεξιά με την αντεθνική αριστερά, προσπαθώντας η ΝΔ να επαναφέρει στις τάξεις της έστω και προσωρινά όσους διέφυγαν προς άλλες δεξιές κατευθύνσεις.
Χρόνος λοιπόν. Το παν είναι ο χρόνος και πως αυτός γεμίζει, ποιά «ατζέντα» φτιάχνουμε, τι εικόνα παρουσιάζουμε, ως που μπορεί να φτάσει η στήριξη των ΜΜΕ στο σημερινό κυβερνητικό σχήμα. Μα, ο χρόνος είναι λίγος και συγκεκριμένος ως τον Μάρτιο του 2015, θα πείτε, τι να κερδίσει, 4 μήνες; Σωστά. Αλλά κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει μέσα σε αυτό το διάστημα. Και το άγνωστο περιεχόμενο των τεσσάρων μηνών είναι προτιμότερο από μια βέβαιη ήττα τώρα.
Αλλά το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον…
Το μέλλον τους είναι προδιαγεγραμμένο…
. 
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.