Μία πρωθυπουργία Χαραλαμπόπουλου το 1996 θα απέκλειε τα τεράστια σκάνδαλα που ακολούθησαν;

Δεν ήταν ούτε πολιτική ιδιοφυία ούτε χαρισματική προσωπικότητα ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, που απεβίωσε στις 14 Οκτωβρίου.

Είχε όμως ορισμένα καταλυτικά γνωρίσματα, που τον καθιστούν πολύ πιό σημαντικό από όλους τους φωστήρες των ημερών μας, που οδήγησαν την χώρα στην χρεωκοπία.



Ο Χαραλαμπόπουλος κατ’ αρχάς ήταν πολεμιστής. Γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1919 στο Ψάρι Μεσσηνίας, και ήταν γόνος στρατιωτικής οικογένειας με αδιαπραγμάτευτο πατριωτικό ήθος. 

Αποφοίτησε από την Σχολή Ευελπίδων το 1939 ως ανθυπολοχαγός του Μηχανικού, πολέμησε στην πρώτη γραμμή ως διοικητής λόχου στην Αλβανία το 1940-1941 και συμμετείχε στην απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου. Κατά την Κατοχή διέφυγε στη Μέση Ανατολή, όπου υπηρέτησε στις μάχιμες μονάδες του Ελληνικού Στρατού. Μετά το 1945, συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία του Στρατού στo Ινστιτούτο Woolwich της Μεγάλης Βρεταννίας. Στην συνέχεια διοίκησε διάφορες μάχιμες μονάδες και δίδαξε στην Σχολή Ευελπίδων. 

Επίσης ο Χαραλαμπόπουλος ήταν πραγματικός δημοκράτης. Το 1963 παραιτήθηκε από τις Ένοπλες Δυνάμεις με τον βαθμό του Συνταγματάρχου γιά να πολιτευθεί. Εξελέγη βουλευτής με την Ένωση Κέντρου στην Μεσσηνία το 1963 και 1964. Κατά την Απριλιανή Δικτατορία (1967-1974) ήταν ηγετικό στέλεχος της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΚΔΑ (Εθνικό Κίνημα Δημοκρατικής Αντίστασης). 

Το καλοκαίρι του 1967 συνελήφθη και εξορίστηκε στην Σύρο. Αποφυλακίστηκε και αμέσως μετά συνελήφθη ξανά και εξορίστηκε γιά τρία χρόνια. Το 1971 ανέλαβε την ηγεσία του παπανδρεϊκού ΠΑΚ (Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα) στην Ελλάδα. Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, στα οποία είχε ενεργό συμμετοχή, συνελήφθη και βασανίστηκε στην Ε.Σ.Α., απ’ όπου μεταφέρθηκε στην Γυάρο μέχρι την πτώση της δικτατορίας.

Το 1974 υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, του οποίου διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος (1977-1981) και μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου (1977-1985). Όταν το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση, διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών (1981-1985), και στην συνέχεια υπουργός Αμύνης (1985-1989) και από το 1986 ταυτόχρονα αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μέχρι τον Ιούλιο του 1989. 

Στα χρόνια της ασθένειας του Παπανδρέου, ο Χαραλαμπόπουλος επόπτευε την εξωτερική πολιτική και άμυνα και προήδρευε του ΚΥΣΕΑ. Ο Χαραλαμπόπουλος υπήρξε σταθερό και αφοσιωμένο στέλεχος του δημοκρατικού χώρου. Ο Παπανδρέου τον άκουγε και τον εμπιστευόταν απόλυτα, η δε επιρροή του Χαραλαμπόπουλου εκινείτο πάντοτε προς την μετριοπαθή κατεύθυνση. Η θέση του στο ΠΑΣΟΚ ήταν πάντοτε εξέχουσα, χωρίς όμως να συνδυάζεται με ίντριγκες, φωνασκίες, λαϊκισμούς και διαπλοκή. 

Ως υπουργός Εξωτερικών και Αμύνης κατά την παπανδρεϊκή οκταετία, απέναντι σ’ ένα μαινόμενο πασοκικό πλήθος που κραύγαζε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», ο Χαραλαμπόπουλος ατάραχος κράτησε την χώρα και μέσα στην ΕΟΚ και μέσα στο ΝΑΤΟ.

Μελέτης Μελετόπουλος