Σημεία αναφοράς και ανάλυσης στον λόγο του Ομπάμα για ISIS

Προ ωρών έγινε η ομιλία Ομπάμα όπου περιείχε αρκετά σημεία γνωστά ήδη σε πολλούς αλλά και σημεία αναφοράς που είχαν να κάνουν τόσο με την παρουσία των ΗΠΑ όσο και με την δυναμική της στο οικονομικό πεδίο σε μια προσπάθεια «αυτοκρατορικής» προβολής.

Ο λόγος του χωράει αρκετή ανάλυση τόσο για την εστίαση στο πρόβλημα του ISIS (και όχι της τρομοκρατίας συνολικά) αλλά και στην προσπάθεια ανύψωσης της εικόνας των ΗΠΑ και της προεδρίας του εντός και εκτός συνόρων.

Συνοπτικά και επιγραμματικά .

1. Ξεκινώντας στο πρόβλημα του ISIS έχει σημασία κάποιος να δει μια διαφαινόμενη εμμονή στο θέμα της Συρίας. Η προεδρία του Ομπάμα δεν θέλει επουδενί η Συρία να γίνει μια αλυσίδα συνεργασίας με Ιράν για αυτό και δεν ζητάει την συνεργασία Ασάντ (όπως με έμφαση αναφέρει) αλλά των επαναστατών!!! Μάλιστα αναφέρει πως θα συνεχίσει να τους εξοπλίζει, προφανώς αδιαφορώντας πώς το μέτωπο Αλ Νούζρα, Αλ Κάιντα και ISISμπορεί να είναι σε ανοιχτή διαμάχη, αλλά δεν είναι σε πολεμική διαμάχη. Οι οργανώσεις αυτές εξοπλίζονται σαν σύνολο από την «δεξαμενή ανταρτών πάσης φύσης» στην Συριακή μάχη. Με απλά λόγια από την μια δηλώνει πώς θα πολεμήσει το Ισλαμικό χαλιφάτο κα από την άλλη ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥΛΑΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙ ΟΠΛΑ.

2. Η αναφορά στην ανάγκη συμμετοχής των χωρών της Αραβικής χερσονήσου για την επίλυση προβλημάτων προφανώς χαρακτηρίζεται από συμφέροντα ΗΠΑ, καθώς δεν γίνεται ίδια κουβέντα και στήριξη για τον άξονα Αιγύπτου, ΗΑΕ, Τυνησίας κτλ… στο θέμα της Λιβύης. Εκεί δηλαδή που το πρόβλημα υπήρχε αλλά ο άξονας αυτός έχει βάλει φρένο στην εξάπλωση του. Αντίθετα μάλιστα ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ η συμμετοχή της ομάδας Αραβικών κρατών για επέμβαση στα εσωτερικά της Λιβύης, από τα Ην. Έθνη , την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ!!!!

Είναι προφανές πώς το κόστος στήριξης ενός τέτοιου εγχειρήματος αποκλειστικά από τις ΗΠΑ θα ήταν μεγάλο , για αυτό και ζητείται βοήθεια. Αλλά μόνο για αυτό το σημείο αναταραχών. Διότι τα άλλα σε Σομαλία, Σουδάν, Λιβύη, κτλ.. είναι θέμα διαφορετικό (λες και η τρομοκρατία ζυγίζεται ανά περιπτώσεις).

3. Αίσθηση προκαλεί και η διατύπωση της θέσης για την οικονομική ισχύ των ΗΠΑ, δίνοντας μήνυμα ότι είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, με εμφανή σκοπό την διατύπωση ισχύος απέναντι στην Ρωσία με φόντο τα οικονομικά μέτρα που έχουν επιβληθεί. Άλλωστε αναφέρθηκε και στο θέμα της Ουκρανίας, ανανεώνοντας τον ρόλο των ΗΠΑ ως πλανητικού θεματοφύλακα. Ειδικά μετά τον θόρυβο και τις εντυπώσεις που έχουν δημιουργηθεί υπέρ της Ρωσίας από την εφαρμογή του εμπάργκο αλλά και την διαφωνία εφαρμογής νέων μέτρων από πολλές χώρες της Ε.Ε., το παραπάνω είναι σίγουρα συμβολικό ως δείγμα λόγου.

Όμως δεν είχε μόνο στόχο στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό των ΗΠΑ, όπου η κυβέρνηση Ομπάμα αμφισβητείται ανοιχτά τόσο από Ρεμπουμπλικανούς όσο και από Δημοκρατικούς , στο πώς η οικονομία της χώρας δεν έχει δείξει σταθερότητα παρόλη την μείωση δεικτών της ανεργίας και της φαινομενικής ανάπτυξης, που δεν είναι εμφανής όμως στον μέσο Αμερικανό. Δυστυχώς για τον ίδιο δεν αρκούν μόνο οι ομοσπονδιακοί δείκτες να ευημερούν αλλά και οι τοπικοί με πρώτη την πολιτεία του Detroitκαι μετά αυτή της California να έχουν δηλώσει χρεωκοπία εδώ και καιρό.

4. Μια πρόταση ξεχωρίζει επίσης στις δηλώσεις του, απαύγασμα ενός 20ετους σχεδίου εξωτερικής πολιτικής. «Είμαστε πιο κοντά από ποτέ στην ενεργειακή αυτονομία μας». Οι ΗΠΑ από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 όταν είχαν εμφανιστεί οι πρώτες μελέτες για πιθανό πρόβλημα σε 40 χρόνια στο θέμα ενέργειας και της επάρκειας της από τις περιοχές της Μ.Ανατολής κυρίως, δημιούργησε ένα project ενέργειας και ελέγχου των πηγών. Χώρες όπως η Βενεζουέλα, οι Αραβικές της περιοχής, ο Αρκτικός πόλος… ακόμα και η Ν.Α. περιοχή της Μεσογείου, διά στόματος Κλίντον είχαν χαρακτηριστεί ως «εθνικής σημασίας» για τις ΗΠΑ. Ακόμα περισσότερο οι περιοχές του Ν.Α. Ειρηνικού ωκεανού όπου πλέον ο αντίπαλός εκεί λέγεται Κίνα.

Όμως είναι έτσι τα πράγματα;… είναι οι ΗΠΑ πραγματικά αυτόνομες στο θέμα της ενέργειας; Αρκετοί αναλυτές διαφωνούν. (http://www.marketwatch.com/story/dream-of-us-energy-independence-was-just-revised-away-2014-05-22 ).

Άρα;… ποιος ο λόγος αναφοράς αν δεν ισχύει αυτό; Προσωπική εκτίμηση είναι πώς αφορά κυρίως τους συμμάχους και τον καθησυχασμό τους τον επικείμενο χειμώνα σε σχέση με την Ρωσία και το φυσικό αέριο, αφού διαφαίνεται κλείσιμο στρόφιγγας ή μειωμένης διάθεση, από την Άρκτο. Οι ΗΠΑ είχαν άλλωστε διαβεβαιώσει την Ε.Ε. για κάλυψη πιθανών αναγκών σεLNG , σε συνδυασμό όμως με τροφοδοσία από άλλες πηγές. Σημειώνω πώς ειδικά η παροχή LNG και μάλιστα με πλοία από την μια μεριά του ωκεανού στην άλλη, είναι απλά τόσο ασύμφορη οικονομικά που οι ποσότητες θα είναι ελάχιστες.

Οι προσπάθειες του Αμερικανού προέδρου σε αυτό το σημείο να πείσει τόσο τους ανήσυχους όσο και τους διαφωνούντες είναι εμφανείς. Μάλιστα το μήνυμα θα μπορούσε να έχει και αποδέκτη προς την Μ.Ανατολή όπου αναφέροντας ότι «δεν εξαρτώνται οι ΗΠΑ από τα πετρέλαια των χωρών εκεί» , δίνει σημεία και σκέψεις προς χώρες όπως η Σ.Αραβία, το Ιράν και το Κατάρ, πώς η πολιτική των ΗΠΑ δεν θα αλλάξει αν υπάρξουν αντίστοιχες πιέσεις επί του θέματος.

5. Τελευταίο αφήνω τον πραγματικά περίεργο τρόπο αντιμετώπισης της Τζιχάντ και της Σαρία που έχουν κάνει εχθρική εμφάνιση στην Δύση. Επιμένει σε μια ήπια μορφή αντιμετώπισης με προφανή σκοπό την κινητοποίηση του ήπιου Ισλάμ στην απομόνωση και στην απαξίωση των φανατικών οπαδών της κάθε αντίστοιχης έκφρασης. Προσωπική και πάλι εκτίμηση είναι πώς ενώ ο Ομπάμα προσπαθεί να φανεί φιλικός με τους υπόλοιπους Μουσουλμάνους, προκαλεί έντονες ανησυχίες στους υπόλοιπους λαούς της Δύσης πόσο ανεκτικός θα είναι σε όλα αυτά… αλλά και κάνοντας ένα βήμα πιο πέρα, … δίνει καλό πάτημα στην Ρώσικη κυβέρνηση να μπορεί να ισχυριστεί πώς οι ΗΠΑ είναι εκείνες που δίνουν τροφή στους φανατικούς Ισλαμιστές και μετά ψάχνει να βρει τρόπο να τους καταστρέψει καθώς δεν εξυπηρετούν πλέον τα συμφέροντα τους. Κάτι άλλωστε που αναφέρθηκε στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών προ ετών , όταν είχε αναφερθεί η αίτηση για εισβολή στο Αφγανιστάν από τις ΗΠΑ.

Αρκετά ακόμα σημεία ανάλυσης του λόγου του Ομπάμα θα μπορούσαν να αποτυπωθούν, όπως η εμφανής προσπάθεια του συγκεκριμένου με την στάση σώματος να δείξει ισχύ και πειθώ ( η σύγκριση στο Αμερικάνικο κοινό είναι αναπόφευκτη με Bush Jr. & Clinton να δίνουν συνέντευξη προηγουμένως σε Αμερικάνικο κανάλι). Η αμφισβήτηση του άλλωστε και από τις δύο πολιτικές πλευρές έχει αποτύπωση και στις τελευταίες δημοσκοπήσεις που τον δείχνουν να έχει χάσει τεράστιο μέρος του κοινού.


Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
IISCA Sec Group/ Think Tank
www.geopolitics.com.gr