Διαβάζω την αρθρογραφία έγκριτων δημοσιογράφων του έντυπου τύπου και φρικιώ με τις μεθόδους και τα λογοπαίγνια που χρησιμοποιούν για να "περάσουν τη γραμμή τους". Τη στενόθωρη και κομματική γραμμή τους, κατά εκείνου του πολιτικού αντιπάλου, από τον οποίο νομίζουν ότι κινδυνεύουν. Επιλεκτικά. Όχι κατά πάντων των πολιτικών τους αντιπάλων. Όχι εναντίον εκείνων των αντιπάλων, με τους οποίους μοιράζονται μικρές ή μεγάλες ενοχές. Δεν αρκούνται απλώς στην έκφραση αντίθεσης προς τηρούμενες πρακτικές, θέσεις, ή ιδέες, λόγω της απαξίας τους και των κακών κοινωνικά συνεπειών τους.
Αλλά, και κυρίως, επιδίδονται σε αξιολογήσεις προσώπων, σε αξιολόγηση ολόκληρης της ζωής ανθρώπων από μια μόνη νεανική τους πράξη, σε ευτελισμό οικογενειακών δεσμών, με εμφανή την αποστροφή τους και απαξιωτική την εκτίμηση των κρινομένων ως προσωπικοτήτων.
Ενώ, πέραν πάσης δεοντολογίας, υποστηρίζουν ανερυθρίαστα, ψευδείς πληροφορίες για τους πολιτικούς τους αντιπάλους και αποκρύπτουν ή διαστρέφουν πληροφορίες για να προστατεύσουν τους πολιτικούς τους φίλους απο επιλήψιμες συμπεριφορές τους.
Νεαρή φοιτήτρια ακόμη, διάβαζα με έντονη δίψα ό,τι έπεφτε μπροστά μου. Για να μάθω να μιλάω, να ακούω, να τοποθετούμαι. Ένα από τα βιβλία που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν τα Κοινωνικά Συστήματα, του Μπέρναρ Σω. Συνοπτικό, πολυθεματικό, παραστατικό, γλαφυρό, διδακτικό. Εκεί, για πρώτη φορά, μου δόθηκε -πολύ εμφατικά- η ευκαιρία να αντιληφθώ, το αδύνατο της συνεννόησης μεταξύ ανθρώπων που πιστεύουν κι επιδιώκουν αντίθετα πράγματα.
Σήμερα είμαστε στο σημείο αυτό. Από τη μια μεριά να υποστηρίζεται ότι μόνο με δανεισμό θα επιβιώσουμε, από την άλλη να υποστηρίζεται ότι ο συνεχής δανεισμός δεν βγάζει πουθενά.
Από τη μια πλευρά να υποστηρίζεται ότι πρέπει να κάνουμε περικοπές στις αποδοχές των μισθωτών, από την άλλη να υποστηρίζεται ότι περικοπές δεν μπορεί να γίνουν στις αποδοχές των αρχόντων και ορισμένων άλλων κατηγοριών υπαλλήλων και λειτουργών.
Από την μια μεριά να υποστηρίζεται ότι πρέπει να περιοριστεί η φοροδιαφυγή, από την άλλη να μην ανοίγουν οι λίστες της φοροκλοπής.
Από τη μια πλευρά να υποστηρίζεται ότι οι φτωχοί δεν μπορούν να πληρώσουν άλλους φόρους, από την άλλη -επειδή χρειαζόμαστε λεφτά στο δημόσιο ταμείο και δεν μπορούμε να ζητήσουμε περισσότερο φόρο εισοδήματος (γιατί τους πήραμε το εισόδημα) -να δημιουργούμε νέους φόρους, κι έτσι να ζητάμε φόρο ιδιοκτησίας!
Αρα το ζήτημα δεν είναι τί θα κάνουμε για να βρούμε λεφτά, αλλά τί θα κάνουμε για να συμφωνήσουμε σε αυτό που πρέπει να γίνει. Κι εδώ δεν χωρούν προσωπικές ατζέντες. Γιατί αυτό που πρέπει να γίνει (κάνω την πρότασή μου) είναι να λογικευτούμε και να δουλέψουμε. Όλοι. Να νοικοκυρέψουμε την πατρίδα μας και να συμβάλουμε όλοι, ο καθένας κατά τις δυνάμεις του, και να εφαρμόσουμε το νόμο με τον ίδιο τρόπο για όλους.
Οι νομικές μου σπουδές, με έμαθαν να εστιάζομαι στο κύριο θέμα, να το προσδιορίζω, αυτό μόνο και κυρίως να το φροντίζω και να το προστατεύω.
Άλλο σημαντικό μάθημα της εποχής των σπουδών μου ήταν εκείνο του αποπροσανατολισμού από την εστίαση στο σημαντικό.
Σε αυτό το τελευταίο αντικείμενο έμαθα πολλά, στα χρόνια της φοιτητικής μου ελευθερίας (επί τέλους! έφυγε η χούντα!) και του ακμαίου φοιτητικού κινήματος. Τότε που η ΕΦΕΕ δεν έβγαζε ένα/ενιαίο αποτέλεσμα φοιτητικών εκλογών, αλλά η καθε μία παράταξη αποφαινόταν πως αυτή ήταν η νικήτρια(!)
Αυτό συνεχίστηκε και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, αφού ο κάθε ένας πολιτικός που φιλοδοξεί να γίνει κυβερνήτης, θα πεί το άσπρο μαύρο για να το πετύχει, κι όταν καταφέρει να γίνει, συνήθως τα κάνει χειρότερα από αυτόν που κατηγορούσε ως άχρηστο.
'Αγος του λαού, αποτελεί το άλγος του επίδοξου άρχοντα. Ή αλλιώς: κατάρα για το λαό, αποτελούν οι ατομικές φιλοδοξίες των πολιτικών.
Σήμερα, σε άλγος του λαού έχει μετατραπεί το άγος του άρχοντα. Ο κάθε άρχοντας, ή επίδοξος άρχοντας, στην προσπάθειά του να μείνει ή να επικρατήσει, αποτελεί πλέον άγος για το λαό, γιατί μας δημιουργεί κυριολεκτικά συμφορές! Συσσωρεύει αξεπέραστες δυσκολίες, αδυσώπητο πόνο και ασήκωτα βάρη στους ώμους μας. Και κυρίως, στην προοπτική της Χώρας.
Και αφού εμείς οι πολίτες χωριστήκαμε σε αγοφόρους και αλγούντες κρατούμε μεταξύ μας, πεισματικά, τυφλά και ατελέσφορα αποστάσεις.
Υπάρχει κανείς, που θα μπορούσε να εμπνεύσει την κατάργηση της μισανθρωπίας και να θεραπεύσει την πολιτική μυωπία;
Αλλά, και κυρίως, επιδίδονται σε αξιολογήσεις προσώπων, σε αξιολόγηση ολόκληρης της ζωής ανθρώπων από μια μόνη νεανική τους πράξη, σε ευτελισμό οικογενειακών δεσμών, με εμφανή την αποστροφή τους και απαξιωτική την εκτίμηση των κρινομένων ως προσωπικοτήτων.
Ενώ, πέραν πάσης δεοντολογίας, υποστηρίζουν ανερυθρίαστα, ψευδείς πληροφορίες για τους πολιτικούς τους αντιπάλους και αποκρύπτουν ή διαστρέφουν πληροφορίες για να προστατεύσουν τους πολιτικούς τους φίλους απο επιλήψιμες συμπεριφορές τους.
Νεαρή φοιτήτρια ακόμη, διάβαζα με έντονη δίψα ό,τι έπεφτε μπροστά μου. Για να μάθω να μιλάω, να ακούω, να τοποθετούμαι. Ένα από τα βιβλία που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν τα Κοινωνικά Συστήματα, του Μπέρναρ Σω. Συνοπτικό, πολυθεματικό, παραστατικό, γλαφυρό, διδακτικό. Εκεί, για πρώτη φορά, μου δόθηκε -πολύ εμφατικά- η ευκαιρία να αντιληφθώ, το αδύνατο της συνεννόησης μεταξύ ανθρώπων που πιστεύουν κι επιδιώκουν αντίθετα πράγματα.
Σήμερα είμαστε στο σημείο αυτό. Από τη μια μεριά να υποστηρίζεται ότι μόνο με δανεισμό θα επιβιώσουμε, από την άλλη να υποστηρίζεται ότι ο συνεχής δανεισμός δεν βγάζει πουθενά.
Από τη μια πλευρά να υποστηρίζεται ότι πρέπει να κάνουμε περικοπές στις αποδοχές των μισθωτών, από την άλλη να υποστηρίζεται ότι περικοπές δεν μπορεί να γίνουν στις αποδοχές των αρχόντων και ορισμένων άλλων κατηγοριών υπαλλήλων και λειτουργών.
Από την μια μεριά να υποστηρίζεται ότι πρέπει να περιοριστεί η φοροδιαφυγή, από την άλλη να μην ανοίγουν οι λίστες της φοροκλοπής.
Από τη μια πλευρά να υποστηρίζεται ότι οι φτωχοί δεν μπορούν να πληρώσουν άλλους φόρους, από την άλλη -επειδή χρειαζόμαστε λεφτά στο δημόσιο ταμείο και δεν μπορούμε να ζητήσουμε περισσότερο φόρο εισοδήματος (γιατί τους πήραμε το εισόδημα) -να δημιουργούμε νέους φόρους, κι έτσι να ζητάμε φόρο ιδιοκτησίας!
Αρα το ζήτημα δεν είναι τί θα κάνουμε για να βρούμε λεφτά, αλλά τί θα κάνουμε για να συμφωνήσουμε σε αυτό που πρέπει να γίνει. Κι εδώ δεν χωρούν προσωπικές ατζέντες. Γιατί αυτό που πρέπει να γίνει (κάνω την πρότασή μου) είναι να λογικευτούμε και να δουλέψουμε. Όλοι. Να νοικοκυρέψουμε την πατρίδα μας και να συμβάλουμε όλοι, ο καθένας κατά τις δυνάμεις του, και να εφαρμόσουμε το νόμο με τον ίδιο τρόπο για όλους.
Οι νομικές μου σπουδές, με έμαθαν να εστιάζομαι στο κύριο θέμα, να το προσδιορίζω, αυτό μόνο και κυρίως να το φροντίζω και να το προστατεύω.
Άλλο σημαντικό μάθημα της εποχής των σπουδών μου ήταν εκείνο του αποπροσανατολισμού από την εστίαση στο σημαντικό.
Σε αυτό το τελευταίο αντικείμενο έμαθα πολλά, στα χρόνια της φοιτητικής μου ελευθερίας (επί τέλους! έφυγε η χούντα!) και του ακμαίου φοιτητικού κινήματος. Τότε που η ΕΦΕΕ δεν έβγαζε ένα/ενιαίο αποτέλεσμα φοιτητικών εκλογών, αλλά η καθε μία παράταξη αποφαινόταν πως αυτή ήταν η νικήτρια(!)
Αυτό συνεχίστηκε και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, αφού ο κάθε ένας πολιτικός που φιλοδοξεί να γίνει κυβερνήτης, θα πεί το άσπρο μαύρο για να το πετύχει, κι όταν καταφέρει να γίνει, συνήθως τα κάνει χειρότερα από αυτόν που κατηγορούσε ως άχρηστο.
'Αγος του λαού, αποτελεί το άλγος του επίδοξου άρχοντα. Ή αλλιώς: κατάρα για το λαό, αποτελούν οι ατομικές φιλοδοξίες των πολιτικών.
Σήμερα, σε άλγος του λαού έχει μετατραπεί το άγος του άρχοντα. Ο κάθε άρχοντας, ή επίδοξος άρχοντας, στην προσπάθειά του να μείνει ή να επικρατήσει, αποτελεί πλέον άγος για το λαό, γιατί μας δημιουργεί κυριολεκτικά συμφορές! Συσσωρεύει αξεπέραστες δυσκολίες, αδυσώπητο πόνο και ασήκωτα βάρη στους ώμους μας. Και κυρίως, στην προοπτική της Χώρας.
Και αφού εμείς οι πολίτες χωριστήκαμε σε αγοφόρους και αλγούντες κρατούμε μεταξύ μας, πεισματικά, τυφλά και ατελέσφορα αποστάσεις.
Υπάρχει κανείς, που θα μπορούσε να εμπνεύσει την κατάργηση της μισανθρωπίας και να θεραπεύσει την πολιτική μυωπία;
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.