Το άρθρο αυτό, μου έκανε τεράστια εντύπωση, για την ευαισθησία του συγγραφέα σχετικά με το τί είδε. Ο συγγραφέας το έχει γράψει σε πολύ παλαιά του επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο της Δήλου, και το επενέφερε, όπως γράφει, όχι σαν ξενάγηση στον τόπο, «αλλά περισσότερο σαν μια αναδρομή στο πνεύμα του ταξιδιού και σαν τιμή στους αλησμόνητους δεσμούς, που, καμμιά φορά, ένα τέτοιο ταξίδι μπορεί να σφυρηλατήσει».
Η πατρίδα μας, με την (χιλιετηρίδων!) ιστορία της και με τους σφυγμούς της προηγμένης ζωής που κατέλιπε μέσω των γραπτών, κατασκευαστικών και γλυπτών της μνημείων, μας δίνει μια αίσθηση, του πόσο μακριά βρισκόμαστε από αυτήν σήμερα. Και πόσο έχουμε αποστεί από την επιδίωξη του ωραίου και του αληθούς.
Μικρότητες σίγουρα θα υπήρχαν και στην καθημερινή ζωή των παλαιών μας προγόνων. Αλλά αυτό που επέζησε, ήταν η ουσία της ζωής τους. Γιατί το ωραίο και το αληθινό, ζεί και επιζεί. Γι' αυτό το βρίσκουμε μπροστά μας κάθε τόσο. Γι' αυτό κάτω από τα σπίτια μας, κάτω από τα χωράφια, τις πόλεις, στα βουνά και τους κάμπους, τις κοιλάδες, τις σπηλιές, παντού σε τούτο τον τόπο, υπάρχει και κάποιο ίχνος, τέτοιας ακμής. Ναοί, αγάλματα θεών και ανθρώπων, ακόμη και ζώων, αναθήματα λατρευτικής ζωής, θέατρα τεράστια, πόλεις, ακροπόλεις, επιγραφές, σκήτες (και γραπτά, κλεμμένα και πουλημένα κι αυτά), αλλά που αποτυπώνουν τη σκέψη και τον ηθικό αγώνα για το ωραίο, το αληθινό, αυτό που μπορεί, κι αξίζει, να ζήσει και να διαιωνίζεται. Γιατί οι καρποί του ψεύδους και του κακού είναι όλεθρος.
Η Αμφίπολη και τα σωθικά της, η καρδιά και το αίμα της, είναι πηγή μιας ακόμη τέτοιας μνήμης. Αν μπορείτε, διδαχθείτε. Μαζί σας, κι εμείς.
Αλλά, όλοι εμείς σήμερα, αθλούμεθα «περί την κάρπωσιν του ευρήματος του αρχαίου επιτεύγματος» ως ιερόσυλοι, έμποροι της κακιάς ώρας, όχι ως κήρυκες και εργάτες του ωραίου, όχι ως άρχοντες (καταπιστευματοδόχοι μιας τέτοιας κληρονιομιάς) και παιδαγωγοί, όχι ως αφέντες της ζωής μας και εν επιγνώσει άνθρωποι, δηλ. προσωρινοί σε τούτον τον κόσμο.
Αυτό το εύρημα, αυτός ο κόσμος, δεν ανήκει σε κανέναν μας! Ανήκει στην ιστορία και σε όποιον τη σέβεται και τη γράφει με τη ζωή του! Το εύρημα τούτο, μπορεύμε μόνο να το αναδείξουμε. Να το διαφυλάξουμε, και να επενδύσουμε σ' αυτό, με τον τρόπο που του ταιριάζει, κι η ζωή του αξιώνει από μας. Γιατί, η αρχαιολογία μας, είναι η βαρειά βιομηχανία της Χώρας.
Το επίτευμα τούτο δεν είναι δικό μας, δεν το κάναμε εμείς οι σημερινοί! Απλώς, έγινε σε τούτον τον τόπο, από εκείνους που μπορούσαν να σκεφτούν κάτι τέτοιο! Ας γενούμε αξιοί του! Ας σκεφτούμε τώρα κι εμείς, πάνω από τα πρόσκαιρα κι ανάξια ζωής και διαιώνισης. Ας σκεφτούμε κι ας ζήσουμε πάνω από την κατάντια και την, εγνωσμένα πιά, αθλιότητά μας.
Αλλά οι πολιτικοί μας σήμερα έχουν άλλες σκοτούρες, κι άλλες έγνοιες: Ένας το θρόνο του, άλλος την πρωτιά του, ο τρίτος τα συμφέροντά του. Κι οι ξένοι την γεωπολιτική τους, πάνω στα κουφάρια μας!
Αγαπητοί πολιτικοί, εσείς δεν θα αφήσετε κανένα ιστορικό έργο, αντίστοιχου κλέους και πολιτισμού!
Αν η μέχρι σήμερα ζωή σας αφήσει μνημεία, αυτά θα είναι ζωντανά ανθρώπινα ερείπια τριγύρω, κι ένα θεατρικό μονόπρακτο, που θα διδάσκεται για να δείξει σε ποιόν κατήφορο μπορεί η ματαιοδοξία, η φιλαυτία και η αυθαιρεσία, το ψέμα και η αγκύλωση σ' αυτό, να οδηγήσει τον άνθρωπο και τον τόπο που ορίζει!
Αυτό το εύρημα, αυτός ο κόσμος, δεν ανήκει σε κανέναν μας! Ανήκει στην ιστορία και σε όποιον τη σέβεται και τη γράφει με τη ζωή του! Το εύρημα τούτο, μπορεύμε μόνο να το αναδείξουμε. Να το διαφυλάξουμε, και να επενδύσουμε σ' αυτό, με τον τρόπο που του ταιριάζει, κι η ζωή του αξιώνει από μας. Γιατί, η αρχαιολογία μας, είναι η βαρειά βιομηχανία της Χώρας.
Το επίτευμα τούτο δεν είναι δικό μας, δεν το κάναμε εμείς οι σημερινοί! Απλώς, έγινε σε τούτον τον τόπο, από εκείνους που μπορούσαν να σκεφτούν κάτι τέτοιο! Ας γενούμε αξιοί του! Ας σκεφτούμε τώρα κι εμείς, πάνω από τα πρόσκαιρα κι ανάξια ζωής και διαιώνισης. Ας σκεφτούμε κι ας ζήσουμε πάνω από την κατάντια και την, εγνωσμένα πιά, αθλιότητά μας.
Αλλά οι πολιτικοί μας σήμερα έχουν άλλες σκοτούρες, κι άλλες έγνοιες: Ένας το θρόνο του, άλλος την πρωτιά του, ο τρίτος τα συμφέροντά του. Κι οι ξένοι την γεωπολιτική τους, πάνω στα κουφάρια μας!
Αγαπητοί πολιτικοί, εσείς δεν θα αφήσετε κανένα ιστορικό έργο, αντίστοιχου κλέους και πολιτισμού!
Αν η μέχρι σήμερα ζωή σας αφήσει μνημεία, αυτά θα είναι ζωντανά ανθρώπινα ερείπια τριγύρω, κι ένα θεατρικό μονόπρακτο, που θα διδάσκεται για να δείξει σε ποιόν κατήφορο μπορεί η ματαιοδοξία, η φιλαυτία και η αυθαιρεσία, το ψέμα και η αγκύλωση σ' αυτό, να οδηγήσει τον άνθρωπο και τον τόπο που ορίζει!
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.