Η βαλκανιοποίηση της Μ. Ανατολής

Το «σιωνιστικό σχέδιο» προέβλεπε κυρίως τη διάλυση όλων των Αραβικών κρατών, μέσω του Ισραήλ, σε μικρές μονάδες - σε υποτελή, αδύναμα κράτη, όπως επιδίωκε πριν από έναν αιώνα η Βρετανία, ανασχεδιάζοντας την περιοχή

Σύμφωνα με πολλά διεθνή ΜΜΕ, η Μέση Ανατολή σχεδιάζεται να διαχωριστεί κατά μήκος των εθνικών και θρησκευτικών συνόρων σε «υποτελή κράτη», έτσι ώστε να περιορισθούν οι εντάσεις στην περιοχή (πηγή).

Πρόκειται ουσιαστικά για μία προσπάθεια «βαλκανιοποίησης» ενός χώρου, πολύ σημαντικού ενεργειακά, στον οποίο διεξάγονται συνεχώς βίαιες συγκρούσεις - για το διαμελισμό του δηλαδή, όπως φαίνεται από το χάρτη που ακολουθεί.

Περαιτέρω, η γεωγραφική θέση και η ισχύς της Συρίας μετατρέπουν τη χώρα σε ένα στρατηγικό κέντρο της Μέσης Ανατολής - ενώ η διάλυση της θα δημιουργούσε ένα «δεδικασμένο» για την περιοχή, καθώς επίσης για τα κράτη, με τα οποία συνορεύει. Υπενθυμίζουμε εδώ τα εξής: 

"Η εποχή της πρώτης παγκοσμιοποίησης (τέλη του 19ου αιώνα) τελείωσε ξαφνικά, απότομα και απρόβλεπτα, με το ξέσπασμα του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου. Λίγες ημέρες πριν, τα χρηματιστήρια λειτουργούσαν απρόσκοπτα – σταματώντας εντελώς τις συναλλαγές, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.

Μετά τον πόλεμο ακολούθησε η χρεοκοπία της Γερμανίας, η Μεγάλη Ύφεση, η άνοδος του ναζισμού, ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος κοκ. – με το ξεκίνημα της περιόδου της δεύτερης παγκοσμιοποίησης να τοποθετείται στη δεκαετία του 1970, όπου εγκαταλείφθηκε από τις Η.Π.Α. ο κανόνας του χρυσού, ενώ καταργήθηκαν σταδιακά οι έλεγχοι, καθώς επίσης οι «ρυθμίσεις» των χρηματοπιστωτικών αγορών.

Η πρώτη μεγάλη κρίση της δεύτερης αυτής εποχής ήταν η πετρελαϊκή του 1973, η οποία κατέληξε στο κραχ του 1987 – όπου, μεταξύ άλλων, κατέρρευσαν οι τιμές στα διεθνή χρηματιστήρια. Η κρίση αυτή μπόρεσε τελικά να ελεγχθεί, επειδή το παγκόσμιο συνολικό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό (ανάλυση), ήταν ακόμη σε φυσιολογικά επίπεδα – μίας τάξης μεγέθους του 180% του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Ακολούθησαν πολλές άλλες «καπιταλιστικές κρίσεις», οι οποίες οφείλονταν κυρίως στην άναρχη, ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση – στη ανεξέλεγκτη σύνδεση δηλαδή όλων των οικονομιών του πλανήτη μεταξύ τους, κυρίως μέσω του αχόρταγου, παρανοϊκού «χρηματοπιστωτικού κτήνους», καθώς επίσης των πολυεθνικών επιχειρήσεων.

Προηγήθηκαν οι χώρες της Ν. Αμερικής, ακολούθησαν οι Ασιατικές (ενδιάμεσα είχαμε την τραπεζική κρίση στη Σκανδιναβία, κατέρρευσε ο κομμουνισμός, ενώ «άνοιξαν τα σύνορα» της Α. Ευρώπης και της Κίνας), το Μεξικό, η Ρωσία κλπ., μέχρι τη στιγμή που ξέσπασε η μεγαλύτερη κρίση όλων – η κρίση υπερχρέωσης του 2008, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα, δυστυχώς κλιμακούμενη.

Η κρίση αυτή είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταπολεμηθεί – αφού τα χρέη της Δύσης είναι πλέον εκτός ελέγχου, έχοντας ξεπεράσει το 320% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Εάν λοιπόν σε αυτήν προστεθεί μία δεύτερη πετρελαϊκή κρίση, ενδεχομένως από το σχεδιαζόμενο πόλεμο στη Συρία, έχουμε την άποψη ότι, η δεύτερη εποχή της παγκοσμιοποίησης θα τελειώσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως η πρώτη – απότομα, ξαφνικά, απρόβλεπτα, με έναν 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο".

Ολοκληρώνοντας, τόσο η γερμανίδα καγκελάριος (άρθρο), όσο και ο Ρώσος πρόεδρος (άρθρο), προειδοποίησαν για τους κινδύνους να ξεσπάσει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος - πριν ακόμη αναζωπυρωθεί η κρίση στη Μέση Ανατολή, τυχόν κλιμάκωση της οποίας θα προκαλέσει, μεταξύ άλλων, μία νέα πετρελαϊκή κρίση. Η δε λέσχη του διαβόλου είναι σίγουρα πανικοβλημένη - γνωρίζοντας τι ακριβώς διαδραματίζεται (άρθρο)

Το σχέδιο

Συνεχίζοντας στη Μέση Ανατολή σήμερα, μέχρι στιγμής το Ιράκ δεν έχει καταρρεύσει, λόγω των διεθνών πιέσεων που ασκούνται - ενώ υπήρχαν ανέκαθεν φόβοι πως δεν θα τα κατάφερνε μόνο του να επιβιώσει, παρά τον ενεργειακό πλούτο του. Μεταξύ άλλων, ο εμφύλιος πόλεμος που διεξάγεται στη Συρία απειλεί να το παρασύρει στη δίνη της καταστροφής - αφού το Ιράκ είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ διαιρεμένο, λόγω των αντιπάλων θρησκευτικών ομάδων που συγκρούονται μεταξύ τους.

Εν τούτοις, για ορισμένους αυτό ήταν ανέκαθεν το σχέδιο, το οποίο είχε εκπονηθεί από τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του προέδρου Bush - ενώ είχε παρουσιαστεί το 1996 στο υπόμνημα με τον τίτλο: «Μία καθαρή ρήξη: Μία καινούργια στρατηγική για την ασφάλεια της αυτοκρατορίας».

Το παραπάνω υπόμνημα συντάχθηκε υπό την καθοδήγηση της «Ομάδας εργασίας για μία νέα ισραηλινή στρατηγική για το έτος 2000» - απαιτώντας, μεταξύ άλλων, την «αποκαθήλωση» του Σαντάμ Χουσεΐν, καθώς επίσης τον πόλεμο εναντίον της Συρίας και του σημερινού μονάρχη της.

Πριν από το υπόμνημα αυτό είχε ήδη εκπονηθεί το «Σιωνιστικό σχέδιο για τη Μέση Ανατολή» (πηγή),το οποίο προέβλεπε κυρίως τη διάλυση όλων των Αραβικών κρατών μέσω του Ισραήλ σε μικρές μονάδες - σε υποτελή, αδύναμα κράτη.

Παράλληλα, ο τότε μακροπρόθεσμος στόχος του Ισραήλ, σε πρώτη προτεραιότητα όσον αφορά τα ανατολικά σύνορα του, ήταν ο διαμελισμός κατ' αρχήν της Συρίας και μετά του Ιράκ, σε εθνικές ή θρησκευτικές ομοιογενείς περιοχές, όπως ο Λίβανος - αν και, δυστυχώς για το ισραηλινό σχέδιο, προηγήθηκε το Ιράκ, το οποίο θεωρείται πλέον ως ένα εντελώς «αποτυχημένο κράτος» (failed state), παρά τη σταθερή, αν και λόγω του πετρελαίου, αύξηση του ΑΕΠ του (γράφημα).

Περαιτέρω, με βάση τη μελέτη, η καταστροφή των αραβικών και μουσουλμανικών κρατών θα μπορούσε να προκληθεί εκ των έσω - με την σωστή «εκμετάλλευση» των υφισταμένων εθνικών και θρησκευτικών αντιπαραθέσεων εντός τους.

Στα πλαίσια αυτά η οργάνωση ISIS (άρθρο), η οποία έχει καταλάβει ένα μεγάλο μέρος του Ιράκ με σχετική ευκολία και ελάχιστους μαχητές, θεωρείται ως ένα ιδεολογικό παρακλάδι και «δημιούργημα» της «Al-Qaida» - αν και θα ήταν καλύτερα να αντιμετωπισθεί ως ένα άμεσο ή έμμεσο «δημιούργημα» του Πενταγώνου, κάτω από την επιρροή της νεοφιλελεύθερης, προτεσταντικής κυβέρνησης του κ. Bush.

Αυτό συμπεραίνεται τουλάχιστον από ένα μυστικό έγγραφο του Πενταγώνου, σχετικά με τη δημιουργία μίας υποτιθέμενης οργάνωσης, με το όνομα «Προληπτική. προτιμητέα επιχειρησιακή ομάδα» (Proactive, Preemptive Operation Group - P2OG).

Σύμφωνα με το έγγραφο, "η οργάνωση (P2OG) θα έπρεπε να εκτελεί μυστικές αποστολές, οι οποίες θα είχαν σκοπό να προβοκάρουν τρομοκρατικές ομάδες, έτσι ώστε να διεξάγουν βίαιες επιθέσεις. Η P2OG λοιπόν, μία αντιτρομοκρατική οργάνωση, αποτελούμενη από 100 άνδρες, με ετήσιο προϋπολογισμό 100 εκ. $, θα έπρεπε να στοχεύει στη συνέχεια τους κορυφαίους τρομοκράτες - να καταπολεμάει δηλαδή την τρομοκρατία, την οποία η ίδια προκαλεί”.

Η ISIS

Συνεχίζοντας, στην περίπτωση της ISIS, φαίνεται πως οι «προβοκάτσιες» δεν ήταν αρκετές για να προκαλέσουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Η οργάνωση αυτή ενισχύθηκε από τη CIA και τους συνεργάτες της στην περιοχή, με όπλα από τη Λιβύη - που δόθηκαν αρχικά στους «αντάρτες» της Συρίας, από τους οποίους τα προμηθεύτηκε στη συνέχεια τόσο η ISIS, όπως και άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις (Al-Nusra-Front κλπ.).

Η ISIS θα μπορούσε πραγματικά να προσπαθήσει να δημιουργήσει ένα βίαιο Χαλιφάτο - είναι δυνατόν όμως να βομβαρδιστεί η περιοχή «πίσω στη λίθινη εποχή», όπως προτείνεται από ορισμένους νεο-συντηρητικούς στο αμερικανικό Κογκρέσο. Η Τουρκία με τη σειρά της θεωρεί εξαιρετικά επικίνδυνα αυτά που συμβαίνουν με την ISIS, ενώ οι αναφορές σε κουρδικό κράτος, στο Κουρδιστάν δηλαδή, πληθαίνουν (χάρτης).

Όπως και να εξελιχθεί πάντως η κατάσταση, φαίνεται πως σε κάθε περίπτωση θα διαμελισθεί η Μέση Ανατολή, σύμφωνα με το σχεδιασμό που υπάρχει από πολλά χρόνια τώρα - θα υπάρξει λοιπόν μία «βαλκανιοποίηση» των αραβικών και μουσουλμανικών κρατών, στα πλαίσια του «διαίρει και βασίλευε», από το οποίο υποφέρουν τα Βαλκάνια και η Ελλάδα, για πολλούς αιώνες.

Οι Κούρδοι του Ιράκ έχουν ήδη αναγγείλει πρακτικά τη δημιουργία μίας δικής τους χώρας, ως αντίδραση απέναντι στις επιθέσεις της ISIS - το Ιράν δε έχει προτείνει στους σιίτες ιρακινούς στα νότια της χώρας, την προστασία τους εκ μέρους του. Όλα αυτά τα γεγονότα προωθούν τα σχέδια διαμελισμού της Μέσης Ανατολής, με δραματικότερο και βιαιότερο τρόπο, από αυτόν που προέβλεπαν τα αρχικά σχέδια των Βρετανών πριν από έναν αιώνα, αναφορικά με τον επανασχεδιασμό της περιοχής.

Επίλογος

Σε όλους όσους γνωρίζουν την άθλια οικονομική κατάσταση των Η.Π.Α., ενώ έχουν διαβάσει τη μελέτη του ΔΝΤ (πηγή), η οποία αποκαλύπτει έμμεσα τις «παραποιήσεις» όλων σχεδόν των στατιστικών από την αμερικανική κυβέρνηση, ειδικά δε τις ψεύτικες προβλέψεις για οικονομική ανάπτυξη (το ΔΝΤ συστήνει στη Fed να σταματήσει τις ανοησίες περί αύξησης των επιτοκίων, συνεχίζοντας να τυπώνει χρήματα, εάν θέλει να έχει κάποια πιθανότητα να αποφύγει το προβλεπόμενο κραχ), είναι εύλογη η μετάθεση εκ μέρους της υπερδύναμης των προβλημάτων της, από το οικονομικό πεδίο στο γεωπολιτικό - γεγονός που οφείλει να μας ανησυχεί ιδιαίτερα.

Πόσο μάλλον εάν ισχύουν οι αποκαλύψεις του Wikileaks (πηγή), σύμφωνα με τις οποίες ο νέος πρόεδρος της Ουκρανίας ήταν ανέκαθεν πληροφοριοδότης των Η.Π.Α. - γεγονός που θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο τη ρωσική αδιαλλαξία, στο θέμα της γειτονικής της χώρας, αυξάνοντας τους κινδύνους ενός καταστροφικού πολέμου.

Στα πλαίσια αυτά, με κριτήριο τις εντάσεις στα δύο «πολεμικά μέτωπα», στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, θεωρείται απαραίτητη η δημιουργία ενός δεύτερου «γεωπολιτικού πόλου» - με κέντρο βάρους την Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία θα ήταν ευχής έργο να εντασσόταν και η Ρωσία.

Ακόμη όμως και να μην συμβεί κάτι τέτοιο, θα έπρεπε η ΕΕ να δημιουργήσει άμεσα το δεύτερο αυτό πόλο - όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητο ενεργειακά και στρατιωτικά, αφού η οικονομική της ισχύ (σχεδόν 10πλάσιο ΑΕΠ από τη Ρωσία) της επιτρέπει να διαθέσει πόρους, εξοπλιζόμενη στρατιωτικά και εξασφαλίζοντας ενεργειακές πηγές, όπως η Κίνα, σε άλλες περιοχές. Προφανώς βέβαια για την αμυντική της ασφάλεια, η οποία κινδυνεύει από όλα όσα συμβαίνουν στα σύνορα της - τόσο στα Ανατολικά, όσο και στα Βόρεια.

www.analyst.gr

© Copyright 2014 — Analyst.gr. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση / αναπαραγωγή περιεχομένων του παρόντος website με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια των εκδοτών.