Select Menu


Ορισμένες φορές, όπως αποδεικνύεται από την Ιστορία, ένας ιός μπορεί να προκαλέσει περισσότερα θύματα από έναν πόλεμο.

Το 1918, λίγο μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η ισπανική γρίπηαπλώθηκε σαν τη φωτιά σε ολόκληρο τον κόσμο, από τα νησιά του Ειρηνικού μέχρι τα χωριά του Αρκτικού Κύκλου.

Ο ιός προσέβαλε το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού και προκάλεσε περίπου 50 εκατ. θανάτους, το τριπλάσιο, δηλαδή, αυτών που προκάλεσε η παγκόσμια στρατιωτική σύγκρουση.

Έκτατε η ανθρωπότητα έχει χτυπηθεί από άλλες τέσσερις πανδημίες γρίπης.

Καμία τους, όμως, δεν προκάλεσε τόσους θανάτους όσους η γρίπη του 1918, γεγονός που ακόμη δεν μπορούν να ερμηνεύσουν οι ερευνητές.

Ένα άλλο μυστήριο της συγκεκριμένης πανδημίας είναι ότι τα θύματά της ήταν, κατά κύριο λόγο, από 25 έως 30 ετών. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις αυξημένες πιθανότητες θανάτου έχουν τα μικρά παιδιά και οι ηλικιωμένοι.

Τώρα, όμως, σε μια καινούργια μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση The Proceedings of National Academy of Sciences, οι ερευνητές υποστηρίζουν πως ο ιός που προκάλεσε τη γρίπη του 1918 δεν είχε κάτι παράξενο και η εμφάνιση της πανδημίας ήταν πραγματικά αποτέλεσμα κακής τύχης.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 οι επιστήμονες απομόνωσαν τα γονίδια του ιού του 1918 από δείγματα ιστών τα οποία φυλάσσονταν σε νοσοκομεία. Μετά τη σύγκριση των γονιδίων με αυτά άλλων ιών της γρίπης, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η πανδημία ξεκίνησε όταν ο ιός πέρασε από τα πτηνά στους ανθρώπους.

Η ανακάλυψη του ιού επέτρεψε στους ερευνητές να πιθανολογήσουν ποια ήταν τα αίτια που τον έκαναν να σκοτώσει τόσο πολλούς νεαρούς ενηλίκους.

Όταν οι ερευνητές μόλυναν ποντίκια και πιθήκους με τον ιό του 1918, τα ζώα εμφάνισαν μια εντυπωσιακά έντονη αντίδραση του ανοσοποιητικού τους συστήματος. Αυτό τους οδήγησε να πιστέψουν πως ο ιός του 1918 προκάλεσε τέτοια φονική υπερβολική αντίδραση.

Αν αυτό ήταν αληθές, τότε μεγαλύτερο κίνδυνο αντιμετώπιζαν αυτοί που είχαν ισχυρότερο ανοσοποιητικό σύστημα. Όμως ο δρ Μάικλ Ουόρομπεϊ, βιολόγος του Πανεπιστημίου της Αριζόνας, ο οποίος υπογράφει και την τελευταία μελέτη, διαφωνεί.

Οι έφηβοι και οι εικοσάρηδες έχουν εξίσου ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα, αλλά όπως αποδείχθηκε διέτρεχαν πολύ μικρότερο κίνδυνο να πεθάνουν από την ισπανική γρίπη συγκριτικά με αυτούς που ήταν από 25 έως 30 ετών.

Ο δρ Ουόρομπεϊ μαζί με τον Γκουάν-Ζου Χαν του Πανεπιστημίου της Αριζόνας και τον Αντριου Ραμπό του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου συνέκριναν το στέλεχος του 1918 με άλλους ιούς της γρίπης και διαπίστωσαν ότι ο ιός που προκάλεσε την επιδημία ισπανικής γρίπης μετεξελίχθηκε σε ανθρώπινο ιό μία ολόκληρη δεκαετία πριν από την εμφάνιση της πανδημίας.

Όμως εκείνος ο νέος ιός, που επί μία δεκαετία δεν προκάλεσε πολλούς θανάτους, αντάλλαξε γονίδια με κάποιον άλλον ιό της γρίπης των πτηνών με αποτέλεσμα τη δημιουργία του πανίσχυρου στελέχους που προκάλεσε και την πανδημία. Οι νεότεροι των 25 ετών προστατεύονταν από τον καινούργιο ιό, επειδή είχαν ήδη εκτεθεί στην πιο αδύναμη μορφή του.

Όταν παθαίνουμε γρίπη, ο οργανισμός δημιουργεί αντισώματα τα οποία μας προστατεύουν από όλους τους παρόμοιους ιούς. Μάλιστα, πολλές μελέτες υποδεικνύουν ότι η πρώτη γρίπη που παθαίνουν τα μικρά παιδιά είναι αυτή που καθορίζει τις άμυνες που θα έχουν σε ολόκληρη τη ζωή τους.

Τα παιδιά που γεννήθηκαν μετά το 1900 προφανώς είχαν εκτεθεί στη πρώτη αδύναμη μορφή του ιού του 1918 και όταν εμφανίστηκε ο φονικός ιός είχαν κάποιες άμυνες.

Οι πιο ηλικιωμένοι, από την άλλη, είχαν εκτεθεί σε ιούς της γρίπης κατά τον 19ο αιώνα που όπως έδειξαν οι έρευνες ήταν παρόμοιοι με αυτόν της ισπανικής γρίπης. Κατά συνέπεια και αυτοί είχαν προστασία από τον ιό που προκάλεσε την πανδημία.

Μια νέα πανδημία γρίπης έπληξε τον πλανήτη το 1889. Όπως διαπιστώθηκε από την έρευνα, όσοι είχαν μολυνθεί από τον ιό εκείνης της πανδημίας δεν είχαν την προστασία έναντι του ιού του 1918, που είχαν οι πιο ηλικιωμένοι και οι νεότεροι.

Στην πραγματικότητα, όπως διαπιστώθηκε από την έρευνα, όσοι ήταν από 25 έως 30 ετών ήταν θύματα της κακής χρονικής συγκυρίας. Βέβαια, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που επιβάρυναν την κατάσταση.

Αν η θεωρία του δόκτορος Ουόρομπεϊ είναι ορθή τότε θα πρέπει να αισιοδοξούμε.

Η γρίπη του 1918 δεν ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνη, αλλά εκμεταλλεύτηκε κάποιες ιδιοτροπίες της ιστορίας εκείνης της εποχής. Σήμερα είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε μια πανδημία. Τα αντιγριπικά εμβόλια προστατεύουν ακόμη και όσους δεν έχουν αντισώματα.

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top