Αλληλεγγύη χρώματος καφέ (που περιμένει)

Γράφει η Πένυ

Πρωτοβουλία που έρχεται από τη Νάπολη, ο «καφές που περιμένει» (προσφερμένος σε όποιον δεν μπορεί να τον πληρώσει),διευρύνεται στη Γαλλία και επεκτείνεται σήμερα σε άλλα καταναλωτικά αγαθά. Αυτή η ορμή αλληλεγγύης, η οποία διαδόθηκε με τη βοήθεια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ενθαρρύνεται από την κυβέρνηση.

Αρτοποιός από τη Boulogne ( Hauts-de–Seine), o Didier Lopez προσθέτει στον μαύρο πίνακά του μια αυτοκόλλητη ετικέτα σε σχήμα καρδιάς, συνώνυμο ενός «καφέ που περιμένει» ή μιας «μπαγκέτας σε αναμονή» που αφήνεται γενναιόδωρα από τουςπελάτες του. Η αρχή είναι απλή: ένας πελάτης παραγγέλνει και πληρώνει δύο καφέδες αλλά καταναλώνει μόνο τον ένα. Τονδεύτερο «που περιμένει», τον αφήνει σε αναμονή για κάποιον που έχει ανάγκη και θα τον ζητήσει. Ομοίως για την μπαγκέτα. Είναισχεδόν τρεις το μεσημέρι και ήδη πάνω από είκοσι καρδιές κρέμονται στον πίνακα της αλληλεγγύης του Didier Lopez.

Η ιδέα γεννήθηκε μέσα σε ένα μπαρ στη Νάπολη, μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μια «κρύα ημέρα του χειμώνα». Μέσα σεαυτήν την φτωχή πόλη της νότιας Ιταλίας, ένας πελάτης αποφάσισε να προσφέρει έναν «καφέ sospeso», σε κάποιον που δεν θα μπορούσε να τον πληρώσει. Η ιδέα διαδόθηκε σιγά-σιγά στην υπόλοιπη Ευρώπη. Στη Γαλλία, η πρακτική εμφανίστηκε την άνοιξητου 2013 μετά από μια δημοσίευση στο Facebook των Αγανακτισμένων της Γαλλίας που πρότειναν να εξαπλωθεί αυτή η πρακτική αλληλεγγύης. Η πληροφορία μεταδόθηκε γρήγορα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σήμερα, ακόμα και αν ο αριθμός είναι κατά προσέγγιση, σχεδόν 400 Γάλλοι έμποροι που συμμετέχουν σε αυτό το πρόγραμμα παραμένουν καταχωρημένοι στην ιστοσελίδα CoffeeFunders.

Από τον καφέ που περιμένει, στην μπαγκέτα σε αναμονή
Ο Didier Lopez είναι ένας από τους πρώτους που ασπάστηκε την ιδέα στο Ιλ ντε Φρανς: «Όταν άκουσα να μιλάνε για τον καφέ που περιμένει, είπα ότι μπορούσα να εφαρμόσω αυτή την αρχή στην μπαγκέτα που είναι ένα λιγότερο ακριβό προϊόν.» Μετά απόμερικές έρευνες στο διαδίκτυο, ο ιδιοκτήτης του αρτοποιείου αντιλήφθηκε ότι μια σελίδα στο Facebook, η οποία είχε καταχωρημένους τους αρτοποιούς που συμμετείχαν στο εγχείρημα αυτό, στην επαρχία, υπήρχε ήδη.

Στο μαγαζί του, «τουλάχιστον είκοσι άτομα πληρώνουν κάθε μέρα ένα καφέ που περιμένει ή μια μπαγκέτα σε αναμονή», λέει ο Didier Lopez, ευτυχής που μπορεί να διανείμει αυτές τις ανώνυμες δωρεές. «Η ιδέα θα μπορούσε να επεκταθεί σε πολλά άλλα καταναλωτικά αγαθά, όπως στους οπωροκαλλιεργητές με τη μπανάνα ή το μήλο που περιμένει για παράδειγμα», προσθέτει.

Ο Jean-Manuel Prime, δημόσιος υπάλληλος, έχει την πρωτοβουλία για τη σελίδα «μια μπαγκέτα σε αναμονή», η οποία μετρά πάνω από 5.000 συνδρομητές: «Στη Γαλλία, το ψωμί έχει ένα συμβολισμό πολύ ισχυρό, μετέθεσα λοιπόν την ιδέα του καφέ που περιμένει», εξηγεί. Ο Jean-Manuel Prime ήρθε καταρχήν σε επαφή με δύο αρτοποιούς του Puy-de-Dôme, στην περιοχή του, οι οποίοι ενθουσιάστηκαν με την ιδέα. 

Το σχέδιο έγινε γνωστό σιγά-σιγά μέσω των μέσων ενημέρωσης. Εδώ και μερικές εβδομάδες,αυτή η πράξη αλληλεγγύης, έχει πάρει μια νέα έκταση. «Ήρθα σε επαφή με ιδιώτες και αρτοποιούς όλης της Γαλλίας πουεπιθυμούσαν να τους εξηγήσουμε την έννοια και την τοποθέτηση και ζήτησαν να τους παράσχουμε επίσης τις αφίσες και τολογότυπο», λέει ο Jean-Manuel Prime .[…]

www.logiosermis.net