Οι περισσότεροι άνθρωποι που διαβάζουν αυτό το άρθρο θα έχουν βιώσει κάποια στιγμή στη ζωή τους έναν επώδυνο χωρισμό. Γιατί όμως οι σχέσεις αποτυγχάνουν;
Είτε το γνωρίζουμε είτε όχι, οι περισσότεροι από εμάς φοβόμαστε τον έρωτα. Ενώ οι φόβοι μας εκδηλώνονται με διάφορους τρόπους και σε διάφορα στάδια της σχέσης, όλοι υψώνουμε άμυνες που πιστεύουμε ότι θα μας προστατεύσουν από τον πόνο. Αυτές οι άμυνες μας μπορεί να μας προσφέρουν μια ψευδαίσθηση ασφαλείας αλλά μας απομακρύνουν από την πιθανότητα να δημιουργήσουμε μια επιθυμητή οικειότητα. Επομένως, τι προκαλεί το φόβο της οικειότητας; Τι μας εμποδίζει από το να βρούμε και να διατηρήσουμε την αγάπη που λέμε ότι θέλουμε;
Η πραγματική αγάπη μας κάνει να αισθανόμαστε ευάλωτοι. Μια νέα σχέση είναι αχαρτογράφητη περιοχή και οι περισσότεροι φοβούνται ενστικτωδώς το άγνωστο. Άρα, αποτελεί πραγματικό κίνδυνο να αφεθούμε στον έρωτα. Όταν εμπιστευόμαστε τον άλλο, του επιτρέπουμε να μας επηρεάσει, πράγμα που θεωρούμε ότι μας καθιστά ευάλωτους και εκτεθειμένους. Οι πυρηνικές μας άμυνες τίθενται σε πρόκληση. Αφήνουμε στην άκρη οποιεσδήποτε συνήθειες μας έκαναν να επικεντρωνόμαστε στον εαυτό μας και να αρκούμαστε στον εαυτό μας. Αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι όσο περισσότερο νοιαζόμαστε, τόσο περισσότερο θα πληγωθούμε.
Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται την αγάπη;
Η νέα αγάπη αναμοχλεύει παλιές πληγές. Όταν ξεκινάμε μια νέα σχέση, σπάνια γνωρίζουμε πόσο μας έχει επηρεάσει το παρελθόν. Οι τρόποι που πληγωθήκαμε σε προηγούμενες σχέσεις, ξεκινώντας από την παιδική μας ηλικία, έχουν ισχυρό αντίκτυπο στο πώς αντιλαμβανόμαστε τους ανθρώπους με τους οποίους είμαστε κοντά καθώς και στο πώς συμπεριφερόμαστε στις συντροφικές μας σχέσεις. Ίσως αποφεύγουμε την οικειότητα γιατί μπορεί να φέρνει στην επιφάνεια παλιά συναισθήματα πόνου, απώλειας, θυμού ή απόρριψης. Όταν επιθυμείς κάτι, όπως η αγάπη, αυτό συνδέεται με τον πόνο της έλλειψης που ένιωσες στο παρελθόν.
Η αγάπη προκαλεί την παλιά μας ταυτότητα. Πολλοί από εμάς αγωνιζόμαστε ενάντια σε έναν υποβόσκον φόβο ότι δεν έχουμε αγαπηθεί. Δεν είναι εύκολο να εκτιμήσουμε την αξία μας και να πιστέψουμε ότι κάποιος θα ενδιαφερθεί αληθινά για μας. Μια εσωτερική φωνή, διαμορφωμένη από επώδυνες παιδικές εμπειρίες, συνεχώς τονίζει τις αδυναμίες και δημιουργεί δυσάρεστα συναισθήματα. Όσο επώδυνη κι αν είναι η αυτοϋποτιμητική άποψη, δεν παύουμε να την έχουμε συνηθίσει. Αντίθετα, όταν κάποιος μας δείχνει αγάπη και εκτίμηση ίσως αρχίσουμε να αισθανόμαστε άβολα και αμυντικά, καθώς προκαλεί μια παγιωμένη και αρνητική αυτοεικόνα.
Η αληθινή χαρά ακολουθείται από αληθινό πόνο. Όποτε αισθανόμαστε πραγματική χαρά και εκτιμούμε την αξία της ζωής, περιμένουμε και τη μεγάλη θλίψη. Πολλοί άνθρωποι απομακρύνονται από ότι θα μπορούσε να τους χαροποιήσει επειδή φοβούνται ότι μετά θα πονέσουν. Όμως, δεν είναι δυνατόν να απομονώσουμε τη χαρά! Πώς θα την αναγνωρίζαμε και θα την απολαμβάναμε αν δεν υπήρχε η λύπη; Όταν ερωτευόμαστε, ίσως διστάσουμε να δοθούμε ολοκληρωτικά από το φόβο ότι θα μας πλημμυρίσει κάποια στιγμή η οδύνη.
Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται την αγάπη;
Η αγάπη πότε-πότε είναι άνιση. Ορισμένοι άνθρωποι διστάζουν να κάνουν σχέση γιατί πιστεύουν ότι
Ο ένας μπορεί να νιώθει περισσότερα ή λιγότερα. Ανά πάσα στιγμή, τα συναισθήματα μεταβάλλονται. Η ανησυχία για το πώς νιώθουμε μας εμποδίζει από το να αντιληφθούμε τη φυσική ροή των συναισθημάτων μας. Αφήνοντας την αγωνία ή την ενοχή να μας πλημμυρίζει για το πώς πρέπει να αισθανόμαστε, δεν μας επιτρέπει να γνωρίσουμε καλύτερα αυτόν που ενδιαφέρεται για εμάς και ίσως ακόμα αποτελέσει τροχοπέδη για τη δημιουργία μιας ευτυχισμένης σχέσης.
Οι σχέσεις μπορεί να σε αποκόψουν από την οικογένειά σου. Οι σχέσεις αποτελούν το ύψιστο σύμβολο της ενηλικίωσης. Αντιπροσωπεύουν την έναρξη μιας ζωής ανεξάρτητης και αυτόνομης. Αυτή η ανάπτυξη μπορεί να συνοδευτεί από μια απομάκρυνση από την οικογένεια. Φυσικά, το γεγονός αυτό δεν σημαίνει την κυριολεκτική αποκοπή από τα οικογενειακά δεσμά, αλλά την αποδυνάμωση των συναισθηματικών εξαρτήσεων. Με άλλα λόγια, δεν νιώθουμε πλέον σαν παιδιά και διαφοροποιούμαστε από τα τυχόν αρνητικά δυναμικά που στιγμάτισαν τις πρώιμες σχέσεις μας και διαμόρφωσαν την ταυτότητά μας.
Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται την αγάπη;
Η αγάπη ανακινεί υπαρξιακούς φόβους. Όσα πιο πολλά έχουμε, τόσα περισσότερα κινδυνεύουμε να χάσουμε. Όσο πιο σημαντικός είναι κάποιος για εμάς, τόσο πιο πολύ φοβόμαστε μήπως τον χάσουμε. Όταν ερωτευόμαστε, δεν αντιμετωπίζουμε μόνο το φόβο της απώλειας του συντρόφου μας, αλλά και τη συνειδητοποίηση της θνητότητάς μας. Η ζωή μας έχει μεγαλύτερη αξία και νόημα, επομένως η σκέψη της απώλειας γίνεται τρομακτική. Σε μια απόπειρα να καλύψουμε το φόβο, ίσως επικεντρωθούμε σε επιφανειακές ανησυχίες, μαλώνοντας με τον σύντροφό μας ή ακόμα και εγκαταλείποντας τη σχέση. Σπάνια αντιλαμβανόμαστε τον τρόπο που αμυνόμαστε απέναντι στους υπαρξιακούς μας φόβους. Μπορεί ακόμα και να αναζητήσουμε χίλιους λόγους για να διακόψουμε τη σχέση.
Οι περισσότερες σχέσεις φέρνουν στην επιφάνεια προσωπικές προκλήσεις.
Η διαπίστωση του φόβου της οικειότητας και των επακόλουθων συμπεριφορών μας είναι το πρώτο βήμα για τη διαμόρφωση μιας υγιούς και μακρόχρονης σχέσης. Αν και οι φόβοι μας αυτοί μπορεί να κρυφτούν πίσω από εκλογικεύσεις, ίσως ξαφνιαστούμε αν καταλάβουμε με πόσους τρόπους σαμποτάρουμε τον εαυτό μας όταν κάποιος μας πλησιάζει. Εν τέλει, τι έχει περισσότερη σημασία για μια ολοκληρωμένη ζωή, το ρίσκο μιας σχέσης ή η απολυτότητα της μοναξιάς;
Οι σχέσεις μπορεί να σε αποκόψουν από την οικογένειά σου. Οι σχέσεις αποτελούν το ύψιστο σύμβολο της ενηλικίωσης. Αντιπροσωπεύουν την έναρξη μιας ζωής ανεξάρτητης και αυτόνομης. Αυτή η ανάπτυξη μπορεί να συνοδευτεί από μια απομάκρυνση από την οικογένεια. Φυσικά, το γεγονός αυτό δεν σημαίνει την κυριολεκτική αποκοπή από τα οικογενειακά δεσμά, αλλά την αποδυνάμωση των συναισθηματικών εξαρτήσεων. Με άλλα λόγια, δεν νιώθουμε πλέον σαν παιδιά και διαφοροποιούμαστε από τα τυχόν αρνητικά δυναμικά που στιγμάτισαν τις πρώιμες σχέσεις μας και διαμόρφωσαν την ταυτότητά μας.
Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται την αγάπη;
Η αγάπη ανακινεί υπαρξιακούς φόβους. Όσα πιο πολλά έχουμε, τόσα περισσότερα κινδυνεύουμε να χάσουμε. Όσο πιο σημαντικός είναι κάποιος για εμάς, τόσο πιο πολύ φοβόμαστε μήπως τον χάσουμε. Όταν ερωτευόμαστε, δεν αντιμετωπίζουμε μόνο το φόβο της απώλειας του συντρόφου μας, αλλά και τη συνειδητοποίηση της θνητότητάς μας. Η ζωή μας έχει μεγαλύτερη αξία και νόημα, επομένως η σκέψη της απώλειας γίνεται τρομακτική. Σε μια απόπειρα να καλύψουμε το φόβο, ίσως επικεντρωθούμε σε επιφανειακές ανησυχίες, μαλώνοντας με τον σύντροφό μας ή ακόμα και εγκαταλείποντας τη σχέση. Σπάνια αντιλαμβανόμαστε τον τρόπο που αμυνόμαστε απέναντι στους υπαρξιακούς μας φόβους. Μπορεί ακόμα και να αναζητήσουμε χίλιους λόγους για να διακόψουμε τη σχέση.
Οι περισσότερες σχέσεις φέρνουν στην επιφάνεια προσωπικές προκλήσεις.
Η διαπίστωση του φόβου της οικειότητας και των επακόλουθων συμπεριφορών μας είναι το πρώτο βήμα για τη διαμόρφωση μιας υγιούς και μακρόχρονης σχέσης. Αν και οι φόβοι μας αυτοί μπορεί να κρυφτούν πίσω από εκλογικεύσεις, ίσως ξαφνιαστούμε αν καταλάβουμε με πόσους τρόπους σαμποτάρουμε τον εαυτό μας όταν κάποιος μας πλησιάζει. Εν τέλει, τι έχει περισσότερη σημασία για μια ολοκληρωμένη ζωή, το ρίσκο μιας σχέσης ή η απολυτότητα της μοναξιάς;
http://www.newsdiet.gr
Συρίγου Ελένη-Μαρία
Ψυχολόγος
Ψυχολόγος
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.