Κι όμως, η ΔΕΘ είναι πλέον νεκρή…

Εκεί που κάποτε, έσφιζε απο κόσμο ο χώρος αυτός...

Λόγω της δουλειάς μου, από το 2006 τυχαίνει να βρίσκομαι κάθε χρόνο τέτοια μέρα στα εγκαίνια της ΔΕΘ. Πρωθυπουργοί, κουστωδίες, παρατρεχάμενοι, αλλά ποτέ δεν έλειψε ο κόσμος, οικογένειες με τα παιδιά τους με διάθεση για Έκθεση. Στην κάτω είσοδο (ΧΑΝΘ) χαμός απ’ έξω -μικροπωλητές, διανομείς εντύπων, κόσμος αρκετός για να δικαιολογήσει τη “γιορτή της Θεσσαλονίκης”.

Η ερημιά μιλάει απο μόνη της...

Φέτος τα πράγματα άλλαξαν. Η κάτω (και η πάνω) είσοδος παντέρημες, αστυνομοκρατούμενη απ’ άκρη σ’ άκρη, τα παιδιά στην είσοδο της ΔΕΘ στη θέση τους αλλά χωρίς… αντικείμενο, μικροπωλητές δεν υπήρχαν, οι διανομείς διαφημιστικών φυλλαδίων δεν έβρισκαν άτομα για να δώσουν τα έντυπα. Σε ένα σημείο μόνο είχε “ζωή”, έξω από το περίπτερο 15, δίπλα σ’ εκείνο της Εθνικής Τράπεζας. Κάπου εκεί τους άφησε ο πρωθυπουργός, ένα μίγμα βουλευτών, κομματικών στελεχών, πολιτευτών, αυτοδιοικητικών -πρόλαβα να δω το Γ.Μπουτάρη να κάνει δηλώσεις στην TV100- και δημοσιογράφοι των “μεγάλων” καναλιών να ξαποσταίνουν έπειτα από το “τρέξιμο” λόγω Σαμαρά.

Κατά τη γνώμη μου αυτή είναι η σημερινή είδηση που βγάζει η ΔΕΘ: Η ευθανασία πέτυχε. Εκτός των άλλων (ενδεικτικά μείωση των συμμετοχών κατά 43%!!!), πρωτοφανής ερημιά φέτος στα εγκαίνια της λαϊκής εμποροπανήγυρης ΔΕΘ. Όσοι το επιδίωξαν, μπορούν να είναι χαρούμενοι. Δεν είναι και λίγοι, ο καθένας μπορεί να το χρεώσει όπου θέλει. Θες η ανεργία και η οικονομική δυσπραγία στα πορτοφόλια όλων μας; Θέλεις οι προγραμματισμένες νωρίς νωρίς διαδηλώσεις; Θες η μηντιακή καμπάνια τρομοκράτησης των πολιτών; Θέλεις τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας που κάνουν τις μετακινήσεις εξαιρετικά δύσκολες;

Χώρος - Φάντασμα η ΔΕΘ, εκεί που κάποτε τέτοια εποχή χτυπούσε η καρδιά της Ευρώπης

Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από την αυτοκαταστροφική μανία των Ελλήνων, από το γεγονός, ότι όλοι εσείς, περιμένετε αυτή την ώρα (7μμ της πρώτης ημέρας λειτουργίας της Έκθεσης), με λαχτάρα -παραδεχθείτε το, με πολλή λαχτάρα- να διαβάσετε για τις πορείες και τα επεισόδια. Δεκάρα τσακιστή δε δίνετε για την ίδια την Έκθεση, το μόνο που σας νοιάζει είναι αν ξεκίνησαν οι μπαχαλάκηδες τις μολότωφ. Κάθε λεπτό σαρώνουν οι Αθηναίοι δημοσιογράφοι τα Σαλονικιώτικα blogs, μπας κι έχουν κανένα "πιασάρικο" θέμα με μολότωφ, συλλήψεις, σπασίματα, πεσίματα κλπ. Δεν χορτάσατε ακόμη από αψιμαχίες ΜΑΤ και βλαμμένων; Τι το ενδιαφέρουν έχουν οι 100 γόνοι καλών κερατο-οικογενειών που θέλουν να ανεβάσουν την αδρεναλίνη;

Έτσι, έχουμε καταντήσει σ΄αυτήν την άθλια χώρα αδέρφια...
Των οικιών ημών...

Αλλά είναι τόσο μεγάλη η απαγοήτευση από όλα, που το μόνο το οποίο νοιάζει τον κόσμο, του κινεί το ενδιαφέρον, είναι η βία. Αφού δεν ξεσπά ο ίδιος, θέλει να παίρνει μάτι τουλάχιστον, πώς ξεσπάνε άλλοι.
Κανένας δεν συζητά για το "τι έχει φέτος η έκθεση να δούμε".

Σε μια γρήγορη βόλτα που έκανα είδα ότι το περίπτερο που είχε ταυτιστεί με τις ΗΠΑ, τώρα το “κατέχει” ο… νομός Σερρών (θα περίμενα να το “αρπάξει” ο… Αχμαντινετζάντ). Λίγο πιο δίπλα καραμέλες, γλειφιτζούρια και άλλοι πάγκοι μικροπωλητών που θύμιζαν εμποροπανήγυρη. Μέσα δε μπήκα καν, με πιάνει θλίψη από την είσοδο. Ούτε καν τα εποχιακά με τα λουκάνικα και τη μπίρα δεν είχαν ψυχή! Κόσμος μηδέν. Νέκρα. Σκέφτομαι την οικονομική κρίση -ο άλλος δεν έχει να πάρει γάλα στα παιδιά του θα πληρώσει εισιτήριο για μία εμποροπανήγυρη;

Κι έξω στην πόλη τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα. Σχεδόν ερημιά, μέχρι τη Διαγώνιο. Από κει που συζητούσαν για ανοιχτά μαγαζιά τις Κυριακές, όπως συμβαίνει σε κάθε πόλη που θεωρεί τον εαυτό της πόλο έλξης, έστω για λίγες μέρες του χρόνου, φτάσαμε σε “κλειστά” ουσιαστικά μαγαζιά και το Σάββατο!

Φυσικά, πρόλαβα κι εγώ κάτι από εκείνη την αίγλη, είτε σαν μικρό παιδί είτε σαν φοιτητής. Αλλά δεν είμαι από εκείνους που κλαίνε για τις καλύτερες μέρες της ΔΕΘ που έφυγαν. Ξέρω ότι χρόνια επισημαίνονται πράγματα από αρκετούς στην πόλη, όπως φυσικά πολλοί κάθονται αυτάρεσκα στις καρέκλες τους απολαμβάνοντας οφίτσια και αμοιβές χωρίς αντίκρυσμα.

Στο τέλος θα μετρήσουν πάλι τα εισιτήρια, δε θα ιδρώσει κανένα αυτί, δεν θα παραδεχτεί κανείς την ήττα. Όμως η ΔΕΘ είναι πλέον νεκρή. Τα γράμματά της δε σημαίνουν πια τίποτε. Ούτε Διεθνής, ούτε Έκθεση (φυσικά με όμορφες και ενδιαφέρουσες εξαιρέσεις που μπορεί κανείς να βρει), μάλλον ούτε Θεσσαλονίκη (με την τεχνοκρατική της διάσταση). ΔΕΘ χωρίς επεξηγήσεις.

Πετύχαμε, με τους πολλούς "αγώνες" να κλείσουμε κι αυτό το μαγαζί. Κόψαμε και αυτό το πόδι για να μπορούμε να παραπονιόμαστε ότι είμαστε κουτσοί και πρέπει κάποιος να μας δώσει ελεημοσύνη.

Κάτι πρέπει να γίνει σ’ αυτή την πόλη (μόνο στον πολιτισμό είμαστε ακόμα ζωντανοί- συμβαίνουν όμορφα πράγματα στην πόλη). Δεν μπορεί εδώ και 20 χρόνια να βρίσκεται μονίμως πιο κάτω απ’ ό,τι η χώρα… Κάτι πρέπει να γεννηθεί. Πάνω στην τέφρα της ΔΕΘ, ίσως.

ΥΓ1: Ξέρω ότι κάποιοι θα βρεθούν να χαρακτηρίσουν πάλι μίζερες αυτές τις διαπιστώσεις. Όμως η πραγματικότητα τους διαψεύδει. Είναι μίζερη η ίδια…

ΥΓ2: Όλες οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες μεταξύ 11.00 και 12.30 το πρωί…

ΥΓ3: Προτιμούμε την αυτοκαταστροφική κατηφόρα, από τον δύσκολο δρόμο της δημιουργικής ανηφόρας.

 Πηγές Κειμένου
Γιάννης Θ. Κεσσόπουλος
Εχω μάτια και βλέπω