« Τούτη η πατρίδα του φωτός ξέχασε να γελάει, γιατί με αυτά που γίνονται παντού πονάει »!

Το ένα συν ένα …….ποτέ στην πολιτική δεν ξέρεις πόσο τελικά κάνει!

Οι ώρες που περνά η Χώρα μας είναι πραγματικά κρίσιμες.

Γράφει ο Σεραφείμ Κουτσούμπας

Τα γεγονότα τρέχουν, ο χρόνος πιέζει και οι περιστάσεις απαιτούν γρήγορες αποτελεσματικές ακόμα και αιφνιδιαστικές κινήσεις. Όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές οφείλουν πρωτίστως να γνωρίζουν ότι, στην πολιτική το ένα συν ένα ενίοτε έχει αποτέλεσμα το τρία, ενίοτε το μηδέν, και σπανιότατα το δύο.

Ας μείνουν λοιπόν στην άκρη τα κομπιουτεράκια, γιατί δεν πρόκειται να αθροίσουμε νούμερα.
Στην πολιτική εξετάζεται η πολιτική.


Τα νούμερα είναι απλώς το μέτρο της επιτυχίας ή της αποτυχίας μιας κίνησης.
Και είναι κοινός τόπος ότι, επιτυχημένες πολιτικές κινήσεις, που φέρνουν και τα νούμερα, είναι εκείνες που συμβαδίζουν με το αίσθημα της κοινωνίας και τις επιθυμίες της.
Αυτά πρέπει να σταθμίσουν και αυτό είναι το αλάθητο κριτήριο.

Η τελευταία πράξη που παίζεται αυτή τη χρονική περίοδο είναι: Οικουμενική ή κάλπες.

Το κυρίαρχο θέμα είναι ότι, αυτή τη στιγμή χρειάζεται ενότητα για τη σωτηρία της Χώρας και όχι παράδοση της Χώρας στους γνωστούς και μη εξαιρετέους.

Καθίσταται αδήριτη ανάγκη να συγκροτηθεί η Βουλή των Ελλήνων σε σώμα και να δοθεί ψήφο εμπιστοσύνης από τους Βουλευτές, που θα πάρουν νηφάλιες αποφάσεις και όχι από τα κόμματα για ευνόητους λόγους.

Ουδέν κακόν αμιγές καλού… ΟΜΟΝΟΗΣΤΕ, προκειμένου να φέρουμε αίσιο αποτέλεσμα.

 !Εάν συνεχίσουμε να οδεύουμε στο παρόν μοτίβο είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι, βαδίζουμε με γοργό βήμα στον αδυσώπητο δρόμο του ολέθρου και της καταστροφής.

 Υπάρχει όμως σωτηρία; Η απάντηση είναι ένα κατηγορηματικό  ΝΑΙ.

Αρκεί να κατανοήσουμε τα χωρικά δεδομένα του προβλήματος, ώστε να λειτουργήσουμε επιτέλους ως συντεταγμένη κοινωνία. Μετά θα έχουμε χρόνο να λέει ο καθένας « το μακρύ του και το κοντό του » ακόμη και να εμπλακούμε σε λεκτικούς διαξιφισμούς.

Τώρα όμως, άλλα προέχουν και συγκεκριμένα, εφαρμόζοντας αυτό που διδάσκει η πολύχρονη εμπειρία: το καλό και το κακό, το θετικό και το αρνητικό συνυπάρχουν στη ζωή, να διακρίνουμε άμεσα, όσα δίνουν ελπίδα και να τα αξιοποιήσουμε το συντομότερο δυνατό.

 Μετεκλογικά, στο μάτι του κυκλώνα έχουν βρεθεί πολλές πολιτικές παρατάξεις. Επειδή έχω ασκήσει σε πολλές εξ’αυτών δριμύτατη κριτική, έχει ως αποτέλεσμα να έχω καταστεί δέκτης ευπρεπών παραπόνων. Τονίζω το «ευπρεπών», διότι αυτό αποδεικνύει ότι, όσο σκληρή κι αν είναι η κριτική, όταν υπάρχει πραγματικό ζήτημα και όχι εμπάθεια, όταν ο στόχος είναι ο Τόπος να πάει ένα βήμα μπροστά, τότε μπορούμε να διαλογιζόμαστε δημόσια σε υψηλούς τόνους, αποφεύγοντας τις ακρότητες που δηλητηριάζουν τις σχέσεις και διαλύουν τον κοινωνικό ιστό.

Και αυτό, στη παρούσα περίσταση, ισχύει, όσο κι αν εκπλήσσει.

Για τις σκοπιμότητες της παρούσας ανάλυσης, δέχομαι αξιωματικά και δίχως περαιτέρω διερεύνηση ότι, κανένα  κόμμα δεν θέλει την καταστροφή της Χώρας. Ποια είναι όμως τα δεδομένα του προβλήματος τη δεδομένη χρονική συγκυρία;

 Πρώτον, το δυσμενέστατο κλίμα που έχει διαμορφωθεί στο εξωτερικό, καθώς από όλες τις πλευρές απευθύνεται προειδοποίηση ότι, ενδεχόμενη απόπειρα εφαρμογής όσων λέγονται σε επίπεδο πολιτικής ρητορικής, συνεπάγεται αυτόματα την άτακτη χρεοκοπία που θα μας οδηγήσει στην έξοδο από το ευρώ.

Δεύτερον, η επικράτηση ενός κλίματος αβεβαιότητας για την επόμενη ημέρα στην Ελλάδα, το οποίο έχει οδηγήσει τον κόσμο, ανεξαρτήτως της ψήφου στις εκλογές, να ανησυχεί γνήσια για την επόμενη ημέρα.

Τρίτον, η αδυναμία συγκρότησης κυβέρνησης αφού στα κόμματα… « άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη ». Με απλά λόγια, με τις παρούσες συνθήκες ο τόπος είναι καταδικασμένος σε ακυβερνησία που οδηγεί μαθηματικά στην καταστροφή.

Υπάρχουν και άλλα ζητήματα τα οποία θα μπορούσαν να ορισθούν ως « δεδομένα του προβλήματος», περιορίζομαι όμως σε αυτά που είναι από τα πιο κομβικά.

Είναι η κατάσταση, τόσο ζοφερή και συνάμα απελπιστική ή υπάρχει ενδεχομένως  « φως στο τούνελ»;

Η απάντηση πιστεύω ακράδαντα ότι, περιλαμβάνει και τις δυο συνθήκες. Και ζοφερή και απελπιστική είναι η κατάσταση και ευκαιρία να πετύχουμε κάτι καλό έχουμε. Επεξηγηματικά:
Ουδόλως έχει γίνει κατανοητό ότι, η διαμορφωθείσα κατάσταση έχει προσφέρει μια μεγάλη υπηρεσία στην Ελλάδα: Ανακάτεψε την τράπουλα βίαια και οδήγησε τον εξωτερικό παράγοντα στο να πειστεί βάσιμα ότι, η απειλή να τιναχθούν όλα στον αέρα και να βάλλουμε την Ευρώπη σε τραγελαφικές περιπέτειες είναι πλέον ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ.

Δηλαδή, χωρίς πραγματικά να το θέλουν, τα  κόμματα έκαναν τους πάντες στην Ευρώπη να ασχολούνται μαζί τους με αρνητικό τρόπο. Κυβερνήσεις, Πρωθυπουργοί, Στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και από το Ευρωκοινοβούλιο χρησιμοποιούν ένα μίγμα από κίνητρα και απειλές μήπως επιτύχουν να συνετίσουν τους «παρανοϊκούς Έλληνες».

Θα μπορούσα επίσης να ισχυριστώ, ότι οι έντονοι δημόσιοι διάλογοι, ενίοτε και σε καταγγελτικό ύφος προκάλεσαν ποικίλες, θετικές και αρνητικές αντιδράσεις, συμβάλλοντας στο να αντιληφθούν στο εξωτερικό την απειλή ως αξιόπιστη.

Σε αυτό το σημείο ίσως πρέπει να τονίσω πως το ζητούμενο για την ελληνική πλευρά είναι να αξιοποιήσει αυτή την κατάσταση που δημιουργήθηκε.

 Οι προϋποθέσεις είναι απλές, με κύρια το να συνειδητοποιήσουμε ότι, έχουμε ήδη εισέλθει σε μια περίοδο άτυπης διαπραγμάτευσης, και έχουμε ήδη προσέλθει στο τραπέζι των διαλόγου, έχοντας υιοθετήσει μαξιμαλιστικούς στόχους, το οποίο από απόψεως τακτικής είναι αυτό που θα οφείλαμε να κάνουμε, με βάση τις στοιχειώδεις αρχές της θεωρίας των διαπραγματεύσεωντης Σολωμόντειας λύσης και της στυγνής λογικής.

Έχουμε και κόκκινες γραμμές:

 Όχι περαιτέρω συρρίκνωση των μισθών και των συντάξεων, καθότι πέραν του ανθρωπιστικού χαρακτήρα του αιτήματος, είναι σωστό και στο οικονομικό επίπεδο αφού θα ήταν το απόλυτο αντί-αναπτυξιακό μέτρο, τόσο σε επίπεδο ψυχολογίας του πληθυσμού, όσο και στην αδυναμία επανεκκίνησης της αγοράς!

Με απλά λόγια, βρισκόμαστε σε ένα σημείο όπου έχουν διαμορφωθεί οι προϋποθέσεις για να μπορέσουμε να βγούμε ωφελημένοι από αυτή την αναταραχή που προκλήθηκε.

Θα πρέπει όμως να ξεχάσουμε ακρότητες και ουτοπίες και να δείξουμε διάθεση συμβιβασμού, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι, στόχος μας είναι το να νοικοκυρέψουμε τα του οίκου μας και να παραμείνουμε οργανικό τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης.

Είμαστε βέβαιοι ότι όλοι συμφωνούμε σε αυτούς τους στόχους;

Εάν η απάντηση είναι καταφατική, τότε έχουμε σοβαρές πιθανότητες να πετύχουμε. Ο δε πολιτικός κόσμος θα έχει αποκαταστήσει τμήμα της κατεστραμμένης αξιοπιστίας του απέναντι στους πολίτες.
Αντί επιλόγου Κατά την άποψή μου και παρά τις “κυκλοφορούσες” πολιτικό/οικονομικές θεωρίες στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν υπάρχουν ή μάλλον δεν πρέπει να δημιουργούνται αδιέξοδα.
Επιθυμώ να απευθύνω έκκληση προς όλες τις εμπλεκόμενες συνιστώσες του προβλήματος να δείξουν διάθεση συμβιβασμού.

Ιδιαίτερα δε στα πολιτικά κινήματα πιστεύω ότι, ήγγικεν το πλήρωμα του χρόνου, ώστε να βάλουν «νερό στο κρασί τους», διότι η εμμονή τους σε αλλότριες καταστάσεις θα είναι καταστρεπτική.
 Είναι η έσχατη ευκαιρία να ενταχθούν όλοι στην πολιτική διαδικασία και ουσιαστικά να αποδείξουν ότι, νοιάζονται πραγματικά για το καλό της Ελλάδας.

Εάν η πατρίδα είναι πάνω από όλα, ας τη σώσουμε λοιπόν.

Serafim-@SerKoutsoumbas