Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία…

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Κάθε ημέρα που περνάει, τα συνθήματα του Πολυτεχνείου γίνονται όλο και πιο επίκαιρα.

Τότε οι νέοι μπροστά κι οι μεγάλοι κρυμμένοι από πίσω, φωνάζανε «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία».

Σήμερα εργάτες και συνταξιούχοι στενάζουν κάτω από τον ζυγό του κεφαλαίου και το πιάτο στο τραπέζι γίνεται ολοένα και πιο φτωχικό.

Ο εργαζόμενος βλέπει όλο και περισσότερο, το μεροκάματο να μην μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του.

Ο χαμηλοσυνταξιούχος με την πενιχρή σύνταξή του δεν μπορεί να αγοράσει τα απαραίτητα.

Οι νέοι στα σχολεία και τα Πανεπιστήμια δεν αποκτούν τα εφόδια που απαιτούνται για να βγουν με πολλές προοπτικές στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας.

Από την άλλη, η Αστυνομία έχει καταντήσει με τις ειδικές στολές, τα δακρυγόνα, τις πλαστικές σφαίρες και τα κλομπς, η δύναμη εκείνη που πνίγει τις φωνές των καταπιεσμένων, που δεν αφήνει τους πολίτες να διαμαρτυρηθούν για την απάνθρωπη πολιτική που επί σειρά ετών εφαρμόζεται.

Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία…

Μπορεί να έχει ο κάθε πολίτης το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις θέσεις του, τις ιδέες του, όμως για ποια ελευθερία μιλάμε όταν κανείς πολιτικός δεν ακούει την φωνή απόγνωσης των εργαζομένων;

Πως μπορεί κάποιος να αισθάνεται ελεύθερος όταν διαπιστώνει ότι οι νόμοι είναι σκληροί για τους φτωχούς και ελαστικοί για τους πλούσιους;

Πως μπορεί κάποιος να αισθάνεται ελεύθερος όταν ο ισχυρός του επιβάλει με το έτσι θέλω άδικα τετελεσμένα;

Πως μπορεί κανείς να αισθάνεται ελεύθερος όταν οι ελάχιστοι αποφασίζουν για τους πολλούς και – κατά σύμπτωση – οι αποφάσεις τους κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους;

Εικονική πραγματικότητα είναι αυτό που ζούμε…

Μας δίνει απλόχερα η εξουσία άρτον και θέαμα για να μας αποπροσανατολίζει.

Μοιράζει στους νέους ναρκωτικά, παραισθησιογόνα, αναβολικά, για να τους κάνει με αυτόν τον τρόπο να ξεχνούν ή να μην βλέπουν την σκληρή πραγματικότητα.

Σε ποια ευνομούμενη πολιτεία θα οργίαζε το εμπόριο ναρκωτικών;

Σε ποια ευνομούμενη πολιτεία θα οργίαζε το εμπόριο λευκής σαρκός;

Σε ποια ευνομούμενη πολιτεία μένουν ατιμώρητοι οι πολιτικοί εκείνοι που κατηγορούνται για «μίζες»;

Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία…

Τότε οι νέοι με ψυχή και οι μεγαλύτεροι μα δισταγμό, διεκδίκησαν τα δικαιώματά τους. ΚΙ απέναντί τους είχαν ένα σκληρό κι απολυταρχικό καθεστώς.

Σήμερα, οι νέοι δείχνουν να μην νοιάζονται για το αύριο, δείχνουν να μην ενοχλούνται που οι δυνατότητες για μια καλύτερη ζωή είναι από ελάχιστες έως ανύπαρκτες.

Τα νέα ζευγάρια διστάζουν να παντρευτούν γιατί βλέπουν πως τα χρήματα που βγάζουν κι οι δύο δεν τους φτάνουν για να κάνουν οικογένεια.

Τα διαζύγια αυξάνονται, όπως προκλητικά προβάλονται κι οι άλλοι τρόποι συμβίωσης.

Εποχή των αισθήσεων και των ενστίκτων ή αναίσθητη κοινωνία σε μια σκληρή εποχή;

Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία…

Τότε υπήρχανε και οι ανάγκες αλλά και τα μεγάλα ιδανικά.

Σήμερα τι υπάρχει;

Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, για μια καλύτερη, πιο δίκαιη κοινωνία.

Υπάρχει όμως θέληση για αγώνες, για διεκδίκηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων;

Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία. Ένα σύνθημα που έκαναν πραγματικότητα αποφασισμένοι πολίτες, άνδρες, γυναίκες, νέοι και νέες που δεν φοβήθηκαν τις κάνες των όπλων…

 Πηγή