Ἡ χαρά μου εἶναι πάντα πολὺ μεγάλη. Τὰ θαυμάζω αὐτὰ τὰ παιδιά. Τὰ χαίρομαι. Τὰ καμαρώνω. Κι ἀκόμη περισσότερο χαίρομαι ποὺ γίνομαι ἀφορμὴ γιὰ νὰ πράξουν κάτι τόσο μεγάλο.
Γιατί μεγάλο καὶ σημαντικό καί σπουδαῖο τό νά γράφῃ κάποιος πολυτονικά;
Διότι ἀναγνωρίζει τὴν σημασία τους. Διότι καταφέρνει καὶ ἀποκτᾷ τὴν μαθηματικὴ δομὴ τοῦ ἐγκεφάλου του, ποὺ κάθε ἄλλο σύστημα τοῦ καταστρέφει. Διότι προσεγγίζει τὰ κείμενα τῶν κλασσικῶν μὲ ἄλλες δυνατότητες. Διότι…
Θὰ μποροῦσα νὰ γράφω ὧρες…
Ὑπάρχουν βέβαια καὶ οἱ ἐπικριτές τους. Εἶναι αὐτοί, ποὺ ὡς ἄλλοι γνῶστες τῶν πάντων, ἰσχυρίζονται πὼς ἡ ἑλληνικὴ γραφὴ ἦταν πάντα κεφαλαιογραφή. Θὰ συμφωνήσω μαζύ τους ἀλλὰ μὲ προϋποθέσεις.
 |
| Συμπαθέστατος καὶ γραφικότατος! Ἀλλὰ δὲν μοῦ ταιριάζει! |
Ἐπιλέγω λοιπὸν ἔςτῳ καὶ ὑπ’ αὐτὲς τὶς συνθῆκες, νὰ διατηρῶ καὶ νὰ δομῶ σχέσεις μὲ τὶς ῥίζες μου. Μὲ τὴν Σοφία καὶ τὴν Ἐπιστήμη. Κατανοητὸν ἢ μὴ ἀπὸ τοὺς λοιποὺς Παπούα; Ἀδιάφορον.
Ἔως τῆς στιγμῆς ἐκείνης ποὺ θὰ ξαναγίνουμε Ἄνθρωποι, ἐγὼ θὰ γράφω πολυτονικά. Ὅταν θὰ ξαναβροῦμε τὴν φύσι μας καὶ τὸ ἦθος μας καὶ τὶς ἀξιες μας, ἐγὼ θὰ γράφω μὲ κεφαλαιογραφή. Ἔως τότε, φαίνομαι γραφική, κολλημένη, ὑστερικὴ στὰ μάτια τῶν Παπούα. Ἀλλὰ ἀπὸ Παπούα δὲν περιμένεις νὰ σὲ κρίνουν. Αὐτὸ τὸ ἐναποθέτεις μόνον σὲ ὅσους μποροῦν κι ἀξίζουν καὶ γνωρίζουν.
(ἐστάλη σήμερα, δὲν εἶναι δημοσιευμένη)
Κύριε Διευθυντά,
Στὴν “ Κ” τῆς 15/10, στὸ ἀφιέρωμα γιὰ τὸ πολυτονικό, ὁ κ. Βατόπουλοςδιερωτᾶται: “ Ὑπάρχουν νέοι ποὺ δὲν διδάχθηκαν τὸ πολυτονικὸ καὶ νὰ τὸ ὑποστηρίζουν;” Ναί, ὑπάρχουν, καὶ μάλιστα οὐκ ὀλίγοι, μὲ συνέπεια ποὺ ἐκπλήσσει (δηλαδὴ παντοῦ, ἀκόμα καὶ στὰ διαδικτυακὰ “ τσάτ”). Ἡ ἐπιλογή τους αὐτὴ σὲ καμία περίπτωση δὲν προκύπτει ἀπὸ κοινὲς πολιτικὲς ἢ θρησκευτικὲς συνισταμένες, καὶ ἐξυπακούεται πὼς ἀναφερόμαστε σὲ χρήση τῆς φρέσκιας δημοτικῆς γλώσσας. Ἐπιτρέψτε μας νὰ προτείνουμε τὴν ἀκόλουθη ἱεράρχηση τῶν αἰτιῶν, μετὰ ἀπὸ σχετικὲς συζητήσεις:
(α) Θεωροῦν πὼς μὲ τὸ πολυτονικὸ διασώζεται καίρια καὶ σημαντικὴ πληροφορία στὴν λέξη καὶ κυρίως στὴν πρόταση, πληροφορία ὄχι κατ’ ἀνάγκην φωνητική.
(β) Ἀντιμάχονται τὴν ἄρση περίπου δισχιλιετοῦς συνέχειας τῆς ὀπτικῆς (βιωματικῆς) ἀποτύπωσης τῆς γλώσσας. (Δὲν θεωροῦν τὴν Βουλὴ ἁρμόδια γιὰ μιὰ τέτοια ἀπόφαση, καὶ δὴ μὲ τροπολογία καὶ 30 βουλευτές, ὅπως συνέβη.)
(γ) Ἀποστρέφονται τὴν τραγικὰ λανθασμένη de facto διχοτόμηση τῆς γλώσσας σὲ “ ἀρχαῖα” καὶ “ νέα”, δηλαδὴ σὲ ὅ,τι τυπώθηκε πρὶν τὸ 1982 καὶ μετὰ τὸ 1982 ἀντίστοιχα (γιὰ τοὺς μαθητὲς τῶν λυκείων μας, ὁ Ἐλύτης γράφει “ στὰ ἀρχαῖα”, ἐπειδὴ τυπώνεται σὲ πολυτονικό. Ρωτῆστε τους). Ἢ τὴν θεώρηση τῆς πολυτονισμένης δημοτικῆς γλώσσας ὡς “ καθαρεύουσας”, θεώρηση κρατικὰ ὑποβοηθούμενης ἡμιμάθειας.
(δ) Διαπιστώνουν πὼς τὸ πολυτονικὸ εἶναι πιὸ λειτουργικό, “ λογικὸ” τονικὸ σύστημα, μὲ ἐσωτερικὴ συνέπεια ποὺ στὴν μονοτονία ἀντικαθίσταται μὲ δύσκαμπτες τονικὲς συμβάσεις (“ ὁ δάσκαλός του”- ὁ δεύτερος τόνος ἐμφανίζεται ἀπὸ τὸ πουθενὰ κ.ἄ.).
(ε) Κρίνουν πὼς ἂν σὲ γλωσσικὰ ζητήματα προκρίνουμε τὸ κριτήριο τῆς χρησιμότητας/εὐκολίας, καλύτερα νὰ κάνουμε τὴ δουλειὰ σωστά: νὰ υἱοθετήσουμε ἐπισήμως φωνητικὴ γραφή, γκρῆκλις/λατινικὸ ἀλφάβητο ἢ ἀκόμα καλύτερα τὰ διεθνῆ ἀγγλικά. Δυστυχῶς, τὰ ἑλληνικὰ εἶναι δύσκολα καὶ ἀφοροῦν μιὰ πολὺ μικρὴ ἀγορά. Πρὸς τί τόση ταλαιπωρία;
(ς) Πέραν τούτων, τὸ προτιμοῦν καὶ αἰσθητικά.
Τέλος, πολὺ ἁπλά, συχνὰ ἔχουν πειστεῖ ἀπὸ τὶς σχετικὲς ἀπόψεις τοῦ Ἐλύτη, τοῦ Σαββόπουλου, τοῦ Γιανναρᾶ, τοῦ Καστοριάδη, τοῦ Ράμφου, τοῦ Παπάζογλου (παρεμπιπτόντως, ἅπαντες δημοτικιστές), τῆς Ντὲ Ρομιγὶ καὶ ἄλλων. Ἐνῷ δὲν τυγχάνουν ἀκριβῶς θαυμαστὲς τοῦ Ἐλ. Βερυβάκη, ὑπουργοῦ Παιδείας τότε, ἢ τῶν ἐμμονῶν τοῦ κ. Κριαρᾶ, ποὺ ἀμφισβητεῖ τὴν ὕπαρξη νέων ἀνθρώπων ποὺ πολυτονίζουν- δηλαδή, τὴν ὕπαρξή μας. Οὔτε πείθονται ἀπὸ τὴν ζωτικὴ προτεραιότητα τῆς ἥσσονος προσπάθειας.
Πολὺ σωστὰ ἐπισημάνθηκε στὰ ἄρθρα πὼς οἱ οἰκονομικοὶ λόγοι τῆς ἐπιβολῆς τῆς μονοτονίας ἔχουν πλέον ἐκλείψει. Τὰ πολυτονικὰ ἑλληνικὰ εἶναι ἤδη ἐγκατεστημένα σὲ ὅλες τὶς τελευταῖες ἐκδοχὲς τῶν Windows τὴν τελευταία δεκαετία (Greek polytonic), χρειάζονται ἁπλῶς ἐνεργοποίηση καὶ ἀξιοποιοῦν εἰδικὴ διάταξη τοῦ πληκτρολογίου. Πλέον, ὅλες οἱ συνηθισμένες γραμματοσειρὲς (π.χ. Times New Roman ἀπὸ Vista κι ἑξῆς) ἔχουν σχεδιαστεῖ καὶ γιὰ τονισμένα ἑλληνικά.
Σωτήρης Μητραλέξης (23, φοιτητής, Βερολίνο Γερμανίας),
Δημήτρης Ζάχος (26, φοιτητής, Ἀθήνα),
Γιάννης Ντάγκας (23, φοιτητής, Ἀθήνα),
Ἀπόλλων Μπαζάντε-Κωστόπουλος (33, φοιτητής, Ἀθήνα),
Στέλιος Θεοδωράκης (20, φοιτητής, Ἀθήνα),
Κυριάκος Παπαδόπουλος (30, φοιτητής, Μπέρμινγκχαμ Ἀγγλίας)
Κύριε Διευθυντά,
Στὴν “ Κ” τῆς 15/10, στὸ ἀφιέρωμα γιὰ τὸ πολυτονικό, ὁ κ. Βατόπουλοςδιερωτᾶται: “ Ὑπάρχουν νέοι ποὺ δὲν διδάχθηκαν τὸ πολυτονικὸ καὶ νὰ τὸ ὑποστηρίζουν;” Ναί, ὑπάρχουν, καὶ μάλιστα οὐκ ὀλίγοι, μὲ συνέπεια ποὺ ἐκπλήσσει (δηλαδὴ παντοῦ, ἀκόμα καὶ στὰ διαδικτυακὰ “ τσάτ”). Ἡ ἐπιλογή τους αὐτὴ σὲ καμία περίπτωση δὲν προκύπτει ἀπὸ κοινὲς πολιτικὲς ἢ θρησκευτικὲς συνισταμένες, καὶ ἐξυπακούεται πὼς ἀναφερόμαστε σὲ χρήση τῆς φρέσκιας δημοτικῆς γλώσσας. Ἐπιτρέψτε μας νὰ προτείνουμε τὴν ἀκόλουθη ἱεράρχηση τῶν αἰτιῶν, μετὰ ἀπὸ σχετικὲς συζητήσεις:
(α) Θεωροῦν πὼς μὲ τὸ πολυτονικὸ διασώζεται καίρια καὶ σημαντικὴ πληροφορία στὴν λέξη καὶ κυρίως στὴν πρόταση, πληροφορία ὄχι κατ’ ἀνάγκην φωνητική.
(β) Ἀντιμάχονται τὴν ἄρση περίπου δισχιλιετοῦς συνέχειας τῆς ὀπτικῆς (βιωματικῆς) ἀποτύπωσης τῆς γλώσσας. (Δὲν θεωροῦν τὴν Βουλὴ ἁρμόδια γιὰ μιὰ τέτοια ἀπόφαση, καὶ δὴ μὲ τροπολογία καὶ 30 βουλευτές, ὅπως συνέβη.)
(γ) Ἀποστρέφονται τὴν τραγικὰ λανθασμένη de facto διχοτόμηση τῆς γλώσσας σὲ “ ἀρχαῖα” καὶ “ νέα”, δηλαδὴ σὲ ὅ,τι τυπώθηκε πρὶν τὸ 1982 καὶ μετὰ τὸ 1982 ἀντίστοιχα (γιὰ τοὺς μαθητὲς τῶν λυκείων μας, ὁ Ἐλύτης γράφει “ στὰ ἀρχαῖα”, ἐπειδὴ τυπώνεται σὲ πολυτονικό. Ρωτῆστε τους). Ἢ τὴν θεώρηση τῆς πολυτονισμένης δημοτικῆς γλώσσας ὡς “ καθαρεύουσας”, θεώρηση κρατικὰ ὑποβοηθούμενης ἡμιμάθειας.
(δ) Διαπιστώνουν πὼς τὸ πολυτονικὸ εἶναι πιὸ λειτουργικό, “ λογικὸ” τονικὸ σύστημα, μὲ ἐσωτερικὴ συνέπεια ποὺ στὴν μονοτονία ἀντικαθίσταται μὲ δύσκαμπτες τονικὲς συμβάσεις (“ ὁ δάσκαλός του”- ὁ δεύτερος τόνος ἐμφανίζεται ἀπὸ τὸ πουθενὰ κ.ἄ.).
(ε) Κρίνουν πὼς ἂν σὲ γλωσσικὰ ζητήματα προκρίνουμε τὸ κριτήριο τῆς χρησιμότητας/εὐκολίας, καλύτερα νὰ κάνουμε τὴ δουλειὰ σωστά: νὰ υἱοθετήσουμε ἐπισήμως φωνητικὴ γραφή, γκρῆκλις/λατινικὸ ἀλφάβητο ἢ ἀκόμα καλύτερα τὰ διεθνῆ ἀγγλικά. Δυστυχῶς, τὰ ἑλληνικὰ εἶναι δύσκολα καὶ ἀφοροῦν μιὰ πολὺ μικρὴ ἀγορά. Πρὸς τί τόση ταλαιπωρία;
(ς) Πέραν τούτων, τὸ προτιμοῦν καὶ αἰσθητικά.
Τέλος, πολὺ ἁπλά, συχνὰ ἔχουν πειστεῖ ἀπὸ τὶς σχετικὲς ἀπόψεις τοῦ Ἐλύτη, τοῦ Σαββόπουλου, τοῦ Γιανναρᾶ, τοῦ Καστοριάδη, τοῦ Ράμφου, τοῦ Παπάζογλου (παρεμπιπτόντως, ἅπαντες δημοτικιστές), τῆς Ντὲ Ρομιγὶ καὶ ἄλλων. Ἐνῷ δὲν τυγχάνουν ἀκριβῶς θαυμαστὲς τοῦ Ἐλ. Βερυβάκη, ὑπουργοῦ Παιδείας τότε, ἢ τῶν ἐμμονῶν τοῦ κ. Κριαρᾶ, ποὺ ἀμφισβητεῖ τὴν ὕπαρξη νέων ἀνθρώπων ποὺ πολυτονίζουν- δηλαδή, τὴν ὕπαρξή μας. Οὔτε πείθονται ἀπὸ τὴν ζωτικὴ προτεραιότητα τῆς ἥσσονος προσπάθειας.
Πολὺ σωστὰ ἐπισημάνθηκε στὰ ἄρθρα πὼς οἱ οἰκονομικοὶ λόγοι τῆς ἐπιβολῆς τῆς μονοτονίας ἔχουν πλέον ἐκλείψει. Τὰ πολυτονικὰ ἑλληνικὰ εἶναι ἤδη ἐγκατεστημένα σὲ ὅλες τὶς τελευταῖες ἐκδοχὲς τῶν Windows τὴν τελευταία δεκαετία (Greek polytonic), χρειάζονται ἁπλῶς ἐνεργοποίηση καὶ ἀξιοποιοῦν εἰδικὴ διάταξη τοῦ πληκτρολογίου. Πλέον, ὅλες οἱ συνηθισμένες γραμματοσειρὲς (π.χ. Times New Roman ἀπὸ Vista κι ἑξῆς) ἔχουν σχεδιαστεῖ καὶ γιὰ τονισμένα ἑλληνικά.
Σωτήρης Μητραλέξης (23, φοιτητής, Βερολίνο Γερμανίας),
Δημήτρης Ζάχος (26, φοιτητής, Ἀθήνα),
Γιάννης Ντάγκας (23, φοιτητής, Ἀθήνα),
Ἀπόλλων Μπαζάντε-Κωστόπουλος (33, φοιτητής, Ἀθήνα),
Στέλιος Θεοδωράκης (20, φοιτητής, Ἀθήνα),
Κυριάκος Παπαδόπουλος (30, φοιτητής, Μπέρμινγκχαμ Ἀγγλίας)
ἀρχὶ-Παπούα
Κοινῶς;
Οἱ φωστῆρες μας καὶ οἱ οὐρές τους, δῆλα δή οἱ ἀρχι-Παπούα, ἀπεφάσισαν νὰ κρίνουν-καταργήσουν κάτι, ποὺ ὅλος ὁ πλανήτης ἀντιλαμβάνεται πὼς ἐμπεριέχει ὅλες τὶς ἀλήθειες τοῦ Σύμπαντος.
Ἐγὼ δὲν εἶμαι Παπούα. Εἶμαι Ἑλληνίς, Τραντελληνίς ἐκ τοῦ Πόντου. Ἀπολύτως συνειδητοποιημένη καὶ ξεκάθαρη. Καὶ μαζύ μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους ἀφυπνισμένους Ἕλληνες ἀναδομούμαστε. Ἐπιστρέφουμε. Καὶ θὰ νικήσουμε τοὺς Παπούα καὶ τοὺς ἀρχι-Παπούα διότι τὸ ἐπιτάσσουν ὅλοι οἱ Συμπαντικοὶ νόμοι. Στὸ μεταξύ, κρατῆστε τὴν ἐπιστολὴ αὐτῶν τῶν παιδιῶν. Ἔτσι, γιὰ νὰ θυμᾶστε κάπου κάπου ποιοὶ ἤμασταν, πόσο Παπούα μᾶς ἔκαναν καὶ πόσο πολὺ πρἐπει νὰ ἐργαστοῦμε γιὰ νὰ γίνουμε καὶ πάλι Ἄνθρωποι.
Φιλονόη.
Υ.Γ. 1.Συγχαρητήρια στὰ παιδιά. Θὰ «συμπαρασύρουν» κι ἄλλους Παπούα στὸν Ἀνθρώπινον Δρόμο!
Υ.Γ.2. Γνωρίζω πὼς κάνω λάθη. Ἀλλὰ αὐτὰ σιγὰ σιγὰ μένουν πίσω. Δὲν γίνεται νὰ μποῦμε μὲ τὴν πρώτη στὸν δρόμο μας. Ἀπαιτεῖται κόπος.
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.