Select Menu


Από την Φιλονόη

Ἐδῶ καὶ μερικὰ χρόνια, ὅλο καὶ περισσότεροι ἐπιστήμονες «τολμοῦν» νὰ μιλήσουν εἰλικρινῶς γιὰ τὸ θέμα τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς. Γιὰ τοὺς μύθους της, τὶς ἀλήθειες της καὶ τὰ παιχνίδια ποὺ ἔχουν (ἢ καὶ δὲν ἔχουν) στηθεῖ ἐπὶ αὐτοῦ τοῦ μύθου.

Τί εἶναι ἡ κλιματική ἀλλαγή; Ἢ ὀρθότερα, τί μᾶς ἔχουν πεῖ πὼς εἶναι;
Ἡ πορεία τοῦ πλανήτου πρὸς τὴν ἑρημοποίησι. Δῆλα δή ἡ αὔξησις τῆς θερμοκρασίας, τὸ λιώσιμο τῶν παγετώνων καὶ ἡ ἄνοδος τῆς στάθμης τῆς θαλάσσης. Σὲ ὅλα αὐτὰ βέβαια πρῶτος καὶ κύριος ὑπεύθυνος παρέμενε ὁ ἄνθρωπος μὲ τὶς δραστηριότητές του. Τοὐλάχιστον ἔτσι ἰσχυρίζονταν κάποιοι…

Εἶναι ὄμως ἔτσι;
Ὅλο καὶ περισσότερες φωνὲς τολμοῦν πλέον νὰ ὁμολογήσουν τὴν ἀλήθεια.
Ὅλο καὶ περισσότερες φωνὲς τολμοῦν νὰ ποῦν τὰ πράγματα ὅπως ἔχουν..
Κι ὅλως τυχαίως, σήμερα δὲν καλούμαστε νὰ ἀντιμετωπίσουμε ξηρασίες, δίψες καὶ πνιγμούς, ἀλλὰ πάγους καὶ ψύχος….

Περίεργο;
Δὲν ξέρω ἐὰν ἦταν σκόπιμο τὸ παραμύθι…
Τώρα τρέχουμε γιὰ νὰ προλάβουμε, ἐὰν προλάβουμε φυσικά…
Φιλονόη.

Ἀπὸ τὸ Βῆμα τὸ παρακάτω:

Η Γη σε «σκοτσέζικο ντους»!
Τρεις νέες μελέτες διέγνωσαν απραξία της ηλιακής δραστηριότητας για την επόμενη δεκαετία

Η εξαφάνιση των ηλιακών κηλίδων (επάνω αριστερά, «πορτρέτο» μιας εξ αυτών από το τηλεσκόπιο της Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών) μας υπόσχεται απότομο
βούτηγμα σε Εποχή Παγετώνων

Ο ρους των κλιματικών γεγονότων κατά την τελευταία εικοσαετία ήταν σταθερά η άνοδος της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη, το λιώσιμο των πάγων και ο φόβος τής ανύψωσης της στάθμης των θαλασσών. Η μελλούμενη ξηρασία και λειψυδρία ήταν ο εφιάλτης όλων μας και το μέγα κίνητρό μας να περικόψουμε τα καυσαέρια που προκαλούσαν _ ή έστω επέτειναν – την υπερθέρμανση. Λίγο προτού φτάσουμε όμως στη συνυπογραφή νέου πρωτοκόλλου, στην περυσινή αποτυχημένη συνδιάσκεψη της Κοπεγχάγης, κάτι άρχισε να αλλάζει άρδην στα δεδομένα μας για το «ποιος πειράζει» το κλίμα της Γης. Κάτι το μη «ανθρωπογενές». Οχι ότι πήρε συγχωροχάρτι ο ρυπογόνος επεκτατισμός των ανθρώπων στον πλανήτη Γη, αλλά πλέον κάποιος εξωτερικός και κατά πολύ ισχυρότερος παράγων διαμόρφωνε την ένταση της κλιματικής αλλαγής.

Ο κύκλος του Ηλιου
Ο παράγοντας αυτός είναι ο Ηλιος, ο οποίος κάθε 22 χρόνια αντιστρέφει τους μαγνητικούς του πόλους. Κατά τις ημιπεριόδους αυτής της αντιστροφής _ τους ενδεκαετείς κύκλους _ οι αστροφυσικοί έχουν παρατηρήσει την ίδια ακολουθία έξαρσης και μείωσης του αριθμού των ηλιακών κηλίδων και της όλης ηλιακής δραστηριότητας. Η επίδραση αυτής της κυκλικότητας των ηλιακών φαινομένων στο κλίμα της Γης πρωτοσυζητήθηκε από τους επιστήμονες το 1893, όταν ο βρετανός αστρονόμος Edward Maunder παρατήρησε πως κατά την 70ετία μεγάλου ψύχους των ετών 1645-1715 η ηλιακή δραστηριότητα είχε ουσιαστικά σταματήσει (περίοδος γνωστή έκτοτε ως Maunder Minimum). Επειτα από έναν σχεδόν αιώνα, το 1976, ο αμερικανός φυσικός John Endy διατύπωσε την υπόθεση ότι η εμφάνιση Εποχών Παγετώνων στον πλανήτη μας συναρτάται άμεσα με την παύση της ηλιακής δραστηριότητας.

Ακολούθησαν τέσσερις δεκαετίες παρατήρησης του Ηλιου με όλο και τελειότερα τηλεσκόπια και δορυφόρους και η μελέτη του μηχανισμού «δυναμό» που προκαλεί την αναστροφή των μαγνητικών του πόλων με όλο και καλύτερα προσομοιωτικά προγράμματα υπερυπολογιστών. Εικασίες πολλές προέκυψαν για την αλληλεπίδραση του «ηλιακού κλίματος» και του γήινου, αλλά τίποτε το δραματικό δεν έδειχνε να διαταράσσει τους κύκλους αυξομείωσης των ηλιακών κηλίδων. Φθάσαμε έτσι να διανύουμε τώρα τον 24ο μετρηθέντα ηλιακό κύκλο (2008 – 2019) και να ετοιμαζόμαστε για την έναρξη του 25ου. Αλλά από το 2006 και μετά, αφότου δηλαδή περάσαμε το προβλεπόμενο χρονικό σημείο ελάχιστης ηλιακής δραστηριότητας του 23ου κύκλου, οι μελετητές του Ηλιου άρχισαν να έχουν ενδείξεις ότι κάτι το ασυνήθιστο συμβαίνει. Κάτι που ο Ηλιος είχε να κάνει εδώ και τρεισήμισι αιώνες.

Η ασυνήθιστη συμπεριφορά του Ηλιου άρχισε να γίνεται αισθητή όταν διαπιστώθηκε μια… ασυνέπεια στο ραντεβού του: η NASA περίμενε την έναρξη του 24ου κύκλου στις αρχές του 2007, αλλά… τίποτε. Τότε οι αστροφυσικοί επανεκτίμησαν την έναρξη του κύκλου για τον Οκτώβριο του 2008, για να διαψευσθούν και πάλι. Επειτα ανέβαλαν το ραντεβού για τον Ιανουάριο του 2009 και… με ανακούφιση χαιρέτισαν τις μεγαλειώδεις ηλιακές εκλάμψεις τού Αυγούστου του 2010, λέγοντας: «Επιτέλους, άρχισαν». Τα στοιχεία όμως ήταν πλέον τέτοια ώστε από τις αρχικές εκτιμήσεις για ένταση των κορυφαίων εκλάμψεων της τάξεως του 137 να φθάσουν τώρα να προβλέπουν μέγιστη ένταση της τάξεως μόλις του 64! Αρα κάτι όντως ασυνήθιστο συνέβαινε, αλλά τι και γιατί;

Τα δεδομένα του GONG
Τις απαντήσεις ανέλαβαν να μας δώσουν τρεις διαφορετικές ομάδες ερευνητών στο μεγαλύτερο διεθνές συνέδριο για τη συμπεριφορά του Ηλιου που διοργάνωσε από τις 12 ως τις 16 Ιουνίου του 2011 η Αμερικανική Αστρονομική Εταιρεία στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού, στο Las Cruces. Η πρώτη, υπό τον καθηγητή Frank Hill, εξέτασε τα δεδομένα των έξι σταθμών παρατήρησης του GONG (Global Oscillation Network Group) που καταγράφουν τις ανακλάσεις ηχητικών κυμάτων στην επιφάνεια του Ηλιου. Από αυτά προέκυπτε ένα ρεύμα αέρα που διατρέχει διαμπερώς την ηλιακή σφαίρα από Ανατολή προς Δύση. Το γεωγραφικό πλάτος αυτού του «μεταναστευτικού» ρεύματος αντιστοιχίζεται με την εμφάνιση νέων κηλίδων σε κάθε ηλιακό κύκλο και επιτρέπει την πρόβλεψη εκείνων του επομένου κύκλου. Προς έκπληξή τους, ο χάρτης για τον 25ο Κύκλο είναι κενός. «Αυτό μας υποδεικνύει», δήλωσε ο δρ Hill, «ότι η έναρξη του 25ου Κύκλου αναβάλλεται για το 2021 ή για το 2022, ή και ότι μπορεί να μη συμβεί καθόλου!»

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top