Λάβαμε από φίλο της στήλης επιστολή που κοινοποίησε στο ΥΠ. ΕΞ (στα μέλη της ΕΔΥ) ο πρέσβυς Π. Κ. Μακρής, που με την γνωστή προσφυγή του στο ΣτΕ ανέτρεψε μια από τις παρανομίες που επιχειρούνται να διαπραχθούν στο ΥΠ.ΕΞ. Αξίζει τον κόπο η προσεκτική ανάγνωσή της. Ακολουθεί το κείμενο:
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Συνάδελφοι,
Προ μηνών είχα υποβάλει την αίτηση παραμονής εν υπηρεσία επί μία 3ετία πέραν του ορίου των 35 ετών, την οποία προέβλεπε ο Ν. 3863/2010. Συνέπεια της αιτήσεως μου εκείνης υπήρξε η επιβεβαίωσις εκ μέρους του ΣτΕ ότι ο νόμος αυτός είναι γενικής ισχύος και εφαρμόζεται ομοιομόρφως επί όλων των πολιτικών/διοικητικών υπαλλήλων, ανεξαρτήτως αντιθέτων διατάξεων ειδικωτέρων οργανικών νόμων. Επειδή, ίσως, αποδοθεί —κατ’ αντιστροφή αιτίου και αιτιατού- η επελθούσα μεταβολή των, μέχρι του παρόντος, ισχυσάντων υποχρεωτικών ορίων υπηρεσίας, όχι στην επελθούσα τροποποίηση του νόμου, αλλά εις το αίτημα εφαρμογής του, θεωρώ σκόπιμη αφ’ ενός, την διευκρίνηση των πραγματικών δεδομένων και αφ’ ετέρου, την διατύπωση προσωπικών θέσεων αρχής, τις οποίες είχα πάντοτε υποστηρίξει:
Θα ακολουθήσει η υποβολή διεξοδικωτέρων σκέψεων.
Αθήναι 9ί Μαΐου 2011
Π.Κ. Μακρής
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Συνάδελφοι,
Προ μηνών είχα υποβάλει την αίτηση παραμονής εν υπηρεσία επί μία 3ετία πέραν του ορίου των 35 ετών, την οποία προέβλεπε ο Ν. 3863/2010. Συνέπεια της αιτήσεως μου εκείνης υπήρξε η επιβεβαίωσις εκ μέρους του ΣτΕ ότι ο νόμος αυτός είναι γενικής ισχύος και εφαρμόζεται ομοιομόρφως επί όλων των πολιτικών/διοικητικών υπαλλήλων, ανεξαρτήτως αντιθέτων διατάξεων ειδικωτέρων οργανικών νόμων. Επειδή, ίσως, αποδοθεί —κατ’ αντιστροφή αιτίου και αιτιατού- η επελθούσα μεταβολή των, μέχρι του παρόντος, ισχυσάντων υποχρεωτικών ορίων υπηρεσίας, όχι στην επελθούσα τροποποίηση του νόμου, αλλά εις το αίτημα εφαρμογής του, θεωρώ σκόπιμη αφ’ ενός, την διευκρίνηση των πραγματικών δεδομένων και αφ’ ετέρου, την διατύπωση προσωπικών θέσεων αρχής, τις οποίες είχα πάντοτε υποστηρίξει:
- Η γενική ισχύς του νέου ασφαλιστικού νόμου, προήλθε εκ της βουλήσεως του νομοθέτου, άρα εξ υπαρχής. Η απόφασις του ΣτΕ ήταν διαπιστωτική. Άλλωστε, είχε ήδη εφαρμοσθεί επί όλων, ανεξαιρέτως των κατηγοριών Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων υποκειμένων εις ειδικά καθεστώτα, κατόπιν πρωτοβουλίας των ιδίων των διοικήσεων τους —περιλαμβανομένων και των υπηρεσιών της Βουλής-, διότι έκριναν πρόδηλη και αυτονόητη την καθολική ισχύ του.
- Ότι ο υπαλληλικός χώρος του Υπουργείου Εξωτερικών θα απέμενε, ο μόνος εντός του οποίου θα επεβίωνε, εις το διηνεκές το αμιγές καθεστώς του υποχρεωτικού ορίου 35 ετών υπηρεσίας, εξέφευγε της λογικής, της κατανοήσεως των νομοθετικών συνειρμών και της αισθήσεως πραγματικότητος. Ιδίως, λαμβανομένου υπ όψιν, ότι και πριν την εισαγωγή της 35ετίας ήταν αδιάλειπτη η ισχύς και επί των διπλωματικών, όπως και επί όλων των δημοσίων πολιτικών υπαλλήλων, του γενικού ορίου των 65 ετών της ηλικίας.
- Παρά ταύτα, ακόμη και προ της βεβαιότητος ότι είναι γενική η ισχύς του προκειμένου νόμου, δεν θα είχα υποβάλει αίτηση εφαρμογής του αν λόγοι αρχής ή δεοντολογίας απέτρεπαν. Αντιθέτως, προέτρεπαν. Από πολλών ετών, ως πρόεδρος της Ε.Δ.Υ., αλλά και κατόπιν ως μέλος της Γραμματείας Εισηγήσεως (οργάνου της Επιτροπής Συντάξεως) του Οργανισμού του έτους 1997, είχα επιμείνει ότι η ευχέρεια του Υπουργού να δωρίζει, κατά βούληση, έως και 3ετείς παρατάσεις υπηρεσίας μέχρι του ορίου ηλικίας, έπρεπε είτε να περιορισθεί ρητώς και ειδικώς εις 2-3 ανώτατα στελέχη (Γ. Γρ/έα, Γ. Επιθεωρητή, Γ. Γρ/εα Προεδρίας), είτε να παραχωρηθεί εις όλους τους λειτουργούς του Υπουργείου η ευχέρεια αναλόγου επιλογής. Διά της εφαρμογής του νέου νόμου επιτυγχάνεται ακριβώς αυτό: Η επιλεκτική παράτασις υπηρεσίας κατά την οικεία διάταξη του Οργανισμού ατονεί, πλέον, ως πρακτικώς παρέλκουσα. Διατηρείται μεν και επεκτείνεται η εν δυνάμει ωφέλεια η οποία, υποτίθεται, ήταν ο λόγος υπάρξεώς της διατάξεως εκείνης —δηλαδή, η παροχή της δυνατότητος να συνεχίζεται η χρησιμοποίησις, υπό πλήρη υπηρεσιακή υπόσταση, εμπείρων στελεχών-, αλλά εκλείπουν τα διαβρωτικά της συνοχής του κλάδου επακόλουθα των παρατάσεων κατά ανεξέλεγκτη Υπουργική απονομή, όπως, μεθοδεύσεις διασφαλίσεως πολιτικών προτιμήσεων, αιτιάσεις περί ευνοιοκρατικών επιλογών κ.λ.π.
- Συγχρόνως, παύει η Ελληνική Διπλωματική Υπηρεσία να είναι η μοναδική μεταξύ των αντιστοίχων υπηρεσιών των εταίρων της Ε.Ε. η οποία ευρίσκεται υπό το κράτος του θεσμού του 35ετούς ορίου χρόνου υπηρεσίας· θεσμού, ούτως ή άλλως και από μιας αρχής, ιδιοτύπου, αλλά ήδη ακατανοήτου εις τα όμματα των εταίρων υπό το φώς της διανυομένης εθνικής οικονομικής συγκυρίας. Θα ήταν ατυχές αν ο τομεύς, ακριβώς, εκείνος της Ελληνικής δημοσίας διοικήσεως ο οποίος θα έπρεπε πρώτος να κατανοεί την ανάγκη άρσεως των πλέον κραυγαλέων ιδιορρυθμιών της, ενεφανίζετο ως ο πλέον ανασταλτικός, αρνούμενος ακόμη και την εθελουσία παράκαμψη της 35ετίας.
- Πρό πάντων, όμως, η απόφασις περί της γενικής ισχύος της εθελουσίας παρατάσεως των ορίων υπηρεσίας, δίδει την τελική ώθηση προς επίσπευση της αναγκαίας, ολικής αναθεωρήσεως του οργανικού πλαισίου λειτουργίας του Υπουργείου Εξωτερικών και της όλης εξωτερικής υπηρεσίας του Κράτους.
- Πρέπει να συγκρατηθεί, επ’ αυτού, ότι κάθε μία, των αλλεπαλλήλων τροποποιήσεων του Οργανισμού του Υπουργείου Εξωτερικών κατά την διάρκεια των τελευταίων 4 δεκαετιών, απεδυνάμωνε ή και αφαιρούσε εντελώς, μέρη της φιλοσοφίας, της συνοχής και της συνεπείας του αρχικού —και υποδειγματικού υπο τα δεδομενα ιης ενίσχυσης -, νόμου του ινοι, χω^κ, να υ ι.?|ν ίυυ<,ο,τιδήποτε επαρκές να στηρίξει δομή και λειτουργία ανταποκρινόμενη προς ριζικώς διαφορετικά πλέγματα αναγκών. Αυτή είναι και η πρόκλησις στην οποία θα πρέπει να ανταποκριθεί ο συντάκτης του νέου Οργανισμού. Το φάσμα της αναθεωρητικής παρεμβάσεως θα είναι, κατ’ανάγκη, πέραν κάθε προηγουμένου. Θα πρέπει να εκταθεί από τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα και την διαγωνιστική διαδικασία εισαγωγής στην Υπηρεσία μέχρι την διαρκή επιμόρφωση, αξιολόγηση και προαγωγική εξέλιξη των στελεχών· από την εισαγωγή νέων μηχανισμών και οργάνων παραγωγής, συνθέσεως και συντονισμού/αξιολογήσεως πολιτικής, έως την επανεξέταση της κατανομής, στελεχώσεως και τρόπου λειτουργίας των Αρχών εξωτερικού και την διαμόρφωση εύκαμπτων πλαισίων εξορθολογισμένης εξωτερικής εκπροσωπήσεως της χώρας. Αυτά δεν είναι της αμέσως παρούσης στιγμής. Ως ιδιαιτέρως χρήσιμη, σχετικώς, πρέπει να επισημανθεί η δημιουργία ιστοσελίδος περί της οποίας και η 16743/20.4.2011 σχετική Εγκύκλιος.
- Εν τούτοις, άμεση προτεραιότητα πρέπει να αποδοθεί στην εισαγωγή σειράς μεταβατικών ρυθμίσεων η οποία θα επιτρέψει την εκ της γενικής νομοθεσίας αναπόδραστη γενική παράταση των ορίων υπηρεσίας, χωρίς επιβλαβείς αντικτύπους επί της εξελίξεως των πράγματι ικανών να προαχθούν κατ’ απόλυτη εκλογή, νεωτέρων υπαλλήλων και επί της ροής των μετακινήσεων. Παρομοία νομοθετική πρωτοβουλία δεν ενδείκνυται να καθυστερήσει μέχρι την τελείωση της διαδικασίας αναθεωρήσεως του Οργανισμού. Η σκοπιμότητα της δέσμης των ρυθμίσεων αυτών, πρέπει να προσληφθεί ως αυστηρώς, όπως προανέφερα, μεταβατική. Η ισχύς τους δεν πρέπει να υπερβαίνει το διάστημα μιας 4ετίας. Σκοπός τους θα είναι η αποτροπή εντόνων δυσλειτουργιών κατά την έναρξη της σταδιακής μεταβάσεως υπό τους νέους όρους γενικευομένων —και μελλοντικώς υποχρεωτικών- παρατάσεων των ορίων υπηρεσίας, αλλά αποφευγομένης και της διαιωνίσεως παραλλήλων καθεστώτων υπηρεσίας, διπλών επετηρίδων κ.ο.κ.
- Οι ίδιοι οι Πρέσβεις οι οποίοι θα αποφασίσουν να παραμείνουν, εντός των προσεχών 4-5 ετών, εν ενεργεία καθ’ υπέρβαση του τακτικού ορίου υπηρεσίας 35 ετών και κατ’ εφαρμογή της συγκεκριμένης αλλαγής της νομοθεσίας, θα πρέπει, πρώτοι αυτοί, να κατανοήσουν ότι παραμένουν, πρωτίστως, ως συντελεσταί μιας αναγκαίας διαδικασίας δοκιμής και βαθμιαίας ομαλής προσαρμογής, προς όφελος και συμφέρον της Υπηρεσίας. Θα πρέπει να αντιληφθούν ότι την συμβολή τους αυτή θα προσφέρουν κατ’ εξοχήν εντός του χώρου της Κ.Υ. και όχι εις θέσεις του εξωτερικού -κατά την πρώτη αυτή μεταβατική φάση, όπως επεξήγησα-, ώστε να μην προκληθούν αδιαχώρητα εις βάρος των νεωτέρων υπαλλήλων, εν όψει και της πιθανής ανάγκης αναστολής λειτουργίας περισσοτέρων Διπλωματικών και Προξενικών Αρχών. Βραχυπρόθεσμη εξαίρεσις θα ήταν νοητή στην ειδική περίπτωση Προϊσταμένων Αρχής, παραμενόντων μεν εν υπηρεσία πέραν της 35ετιας, αλλά οι οποίοι απέχουν ακόμη αρκετά, την στιγμή αυτή, από την συμπλήρωση της ελαχίστης —εθιμικώς έστω, όταν δεν παρίσταται παράπτωμα-, Πρεσβευτικής θητείας.
- Προφανούς ηθικής και πρακτικής σκοπιμότητος θα ήταν και η υπαγωγή του δικαιώματος των παραμενόντων πέραν της 35ετίας να λαμβάνουν το επίδομα αυτοβοήθειας του 8%, στην περιοριστική αίρεση ενός προσδιορισμένου ορίου συνολικού χρόνου παραμονής τους στην Κ.Υ. καθ’ όλη την διάρκεια της σταδιοδρομίας τους (π.χ. τα 12-13 έτη του μέχρι στιγμής υπολογιζομένου μέσου όρου υπηρεσίας εσωτερικού κατά την διάρκεια μιας 35ετίας), μετά την υπέρβαση του οποίου η καταβολή του 8% θα διακόπτεται.
- Τέλος, θα ήταν ανασφαλής και λογικώς ασταθής, ο υπολογισμός ότι θα «κατοχυρωθούν» μεν τα κεκτημένα του παρόντος και θα διασφαλισθούν και τα οποιαδήποτε πρόσθετα οφέλη εκ της παρατεινομένης ενεργού υπηρεσίας, αλλά χωρίς να αναληφθούν και οι ορατοί κίνδυνοι συνταξιοδοτικών επιδεινώσεων του εγγύς μέλλοντος.
Θα ακολουθήσει η υποβολή διεξοδικωτέρων σκέψεων.
Π.Κ. Μακρής
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.