Της Ελίνας Γαληνού
Το παλλαικό προσκλητήριο έτυχε θερμότατης ανταπόκρισης. Γέμισαν οι δρόμοι και οι πλατείες. Στην κεντρικότερη της πρωτεύουσας, την πλατεία Συντάγματος, ο κόσμος είχε ένα ραντεβού με την Ιστορία. Ανθρωποι απ΄όλες τις ηλικίες, επαγγέλματα και οικονομικές τάξεις, συγκεντρώθηκαν μπροστά στη Βουλή για να δηλώσουν την απαξίωσή τους.
Ναί, οι Ελληνες αρχίζουν να βρίσκουν πάλι τον εαυτό τους και να ξαναλένε ΟΧΙ σε καταστάσεις που ανέκαθεν θεωρούσαν αξιοκατάκριτες. Ο τελευταίος χρόνος δοκίμασε τις αντοχές τους και μάλλον τις έχει φτάσει σε σημεία οριακά. Δεν είναι μόνο τα λεφτά, απλώς σ΄αυτή τη φάση, τα λεφτά πήραν τη θέση των βομβαρδισμών και κατατροπώνουν τους λαούς. Η αρχή έγινε από μας και ίσως είναι μοιραίο. Μας βομβάρδισαν με την απειλή της χρεωκοπίας, σαστίσαμε και δεν αντιδράσαμε άμεσα. Αλλά έστω, αν οι υπεύθυνοι ξέρουν περισσότερα, εμείς δεν είμαστε ο Αγιος Πέτρος για να τους κρίνουμε όταν έρθει η ώρα...
Εμείς ξέρουμε μόνο το σήμερα όπου το ψέμα αρχίζει να ξεσκεπάζεται γιατί έχει κοντά πόδια και βρωμάει γρήγορα. Το είδαμε λοιπόν ότι δεν ήταν έτσι όπως μας τα έλεγαν πέρυσι τέτοια εποχή, όπου μπήκαμε στο Μνημόνιο με τους επαχθείς όρους, για να "θεραπεύσουμε" τάχα την οικονομία μας. Ούτε "όλοι μαζί τα φάγαμε", κι΄ας ακούσαμε εκ στόματος εκλεγμένων πολιτικών μας, αυτή τη φράση. Ωστόσο, δεχτήκαμε να επωμιστούμε μέρος της ευθύνης κι΄ας μη μας αναλογούσε, υπομείναμε τη βίαιη αποστέρηση μέρους των εισοδημάτων μας και υποβάθμιση της ατομικής μας περιουσίας. Είδαμε τα όνειρα των παιδιών μας να γίνονται κομμάτια, τις οικογένειες να διαλύονται, τους νέους να εγκαταλείπουν την Ελλάδα. Τα κατάπιαμε όλα πιστεύοντας ότι έτσι, θα βοηθήσουμε την πατρίδα κι΄ας κλαίγαμε από μέσα μας.
Ενα χρόνο μετά, με τις πληγές μας ακόμα να αιμμοραγούν και μέσα στο χάος της αβεβαιότητας, έρχονται και μας λένε ότι οι θυσίες μας δεν αποδείχτηκαν αρκετές και ζητούν κι άλλες μεγαλύτερες. Γιατί; Διότι οι αόρατες δυνάμεις των αγορών αποφάσισαν έτσι. "Η θα δεχτείτε τα πάντα αδιαμαρτύρητα, ή τέλος Ιουλίου σταματάνε οι πληρωμές." μας προειδοποιούν οι κυβερνήτες μας, σφυρίζοντας στον ίδιο σκοπό...
Κανονικά, εμείς οι Ελληνες που είμαστε τα πιό ακραία και πιό ενδεικτικά θύματα αυτής της παράλογης κατάστασης, θα έπρεπε να είχαμε ξεσηκωθεί πριν από τους Ισπανούς, ή τους Ιρλανδούς που κι΄αυτοί τώρα βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα.
Ομως εξαντλήσαμε τα όρια της υπομονής μας προσπαθώντας να ανακαλύψουμε έναν λογικό ειρμό σ΄αυτά που μας επέβαλαν. Τώρα είμαστε πιό βέβαιοι από τον καθένα ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Είμαστε όμηροι ενός πρωτοφανούς παραλογισμού αλλά και όχι οι μόνοι. Απόδειξη, ότι οι ευρωπαικοί λαοί συρρέουν στις πλατείες και διαδηλώνουν σε κοινή βάση. Ενάντια στον παραλογισμό που τους καταδικάζει να πληρώσουν, για σφάλματα άλλων χάνοντας αξίες για τις οποίες κάποτε αγωνίστηκαν να κρατήσουν. Και σ΄αυτές τις περιπτώσεις το ΟΧΙ ακούγεται στρογγυλό και χωρίς καμία έκπτωση...
Το παλλαικό προσκλητήριο έτυχε θερμότατης ανταπόκρισης. Γέμισαν οι δρόμοι και οι πλατείες. Στην κεντρικότερη της πρωτεύουσας, την πλατεία Συντάγματος, ο κόσμος είχε ένα ραντεβού με την Ιστορία. Ανθρωποι απ΄όλες τις ηλικίες, επαγγέλματα και οικονομικές τάξεις, συγκεντρώθηκαν μπροστά στη Βουλή για να δηλώσουν την απαξίωσή τους.
Ναί, οι Ελληνες αρχίζουν να βρίσκουν πάλι τον εαυτό τους και να ξαναλένε ΟΧΙ σε καταστάσεις που ανέκαθεν θεωρούσαν αξιοκατάκριτες. Ο τελευταίος χρόνος δοκίμασε τις αντοχές τους και μάλλον τις έχει φτάσει σε σημεία οριακά. Δεν είναι μόνο τα λεφτά, απλώς σ΄αυτή τη φάση, τα λεφτά πήραν τη θέση των βομβαρδισμών και κατατροπώνουν τους λαούς. Η αρχή έγινε από μας και ίσως είναι μοιραίο. Μας βομβάρδισαν με την απειλή της χρεωκοπίας, σαστίσαμε και δεν αντιδράσαμε άμεσα. Αλλά έστω, αν οι υπεύθυνοι ξέρουν περισσότερα, εμείς δεν είμαστε ο Αγιος Πέτρος για να τους κρίνουμε όταν έρθει η ώρα...
Εμείς ξέρουμε μόνο το σήμερα όπου το ψέμα αρχίζει να ξεσκεπάζεται γιατί έχει κοντά πόδια και βρωμάει γρήγορα. Το είδαμε λοιπόν ότι δεν ήταν έτσι όπως μας τα έλεγαν πέρυσι τέτοια εποχή, όπου μπήκαμε στο Μνημόνιο με τους επαχθείς όρους, για να "θεραπεύσουμε" τάχα την οικονομία μας. Ούτε "όλοι μαζί τα φάγαμε", κι΄ας ακούσαμε εκ στόματος εκλεγμένων πολιτικών μας, αυτή τη φράση. Ωστόσο, δεχτήκαμε να επωμιστούμε μέρος της ευθύνης κι΄ας μη μας αναλογούσε, υπομείναμε τη βίαιη αποστέρηση μέρους των εισοδημάτων μας και υποβάθμιση της ατομικής μας περιουσίας. Είδαμε τα όνειρα των παιδιών μας να γίνονται κομμάτια, τις οικογένειες να διαλύονται, τους νέους να εγκαταλείπουν την Ελλάδα. Τα κατάπιαμε όλα πιστεύοντας ότι έτσι, θα βοηθήσουμε την πατρίδα κι΄ας κλαίγαμε από μέσα μας.
Ενα χρόνο μετά, με τις πληγές μας ακόμα να αιμμοραγούν και μέσα στο χάος της αβεβαιότητας, έρχονται και μας λένε ότι οι θυσίες μας δεν αποδείχτηκαν αρκετές και ζητούν κι άλλες μεγαλύτερες. Γιατί; Διότι οι αόρατες δυνάμεις των αγορών αποφάσισαν έτσι. "Η θα δεχτείτε τα πάντα αδιαμαρτύρητα, ή τέλος Ιουλίου σταματάνε οι πληρωμές." μας προειδοποιούν οι κυβερνήτες μας, σφυρίζοντας στον ίδιο σκοπό...
Κανονικά, εμείς οι Ελληνες που είμαστε τα πιό ακραία και πιό ενδεικτικά θύματα αυτής της παράλογης κατάστασης, θα έπρεπε να είχαμε ξεσηκωθεί πριν από τους Ισπανούς, ή τους Ιρλανδούς που κι΄αυτοί τώρα βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα.
Ομως εξαντλήσαμε τα όρια της υπομονής μας προσπαθώντας να ανακαλύψουμε έναν λογικό ειρμό σ΄αυτά που μας επέβαλαν. Τώρα είμαστε πιό βέβαιοι από τον καθένα ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Είμαστε όμηροι ενός πρωτοφανούς παραλογισμού αλλά και όχι οι μόνοι. Απόδειξη, ότι οι ευρωπαικοί λαοί συρρέουν στις πλατείες και διαδηλώνουν σε κοινή βάση. Ενάντια στον παραλογισμό που τους καταδικάζει να πληρώσουν, για σφάλματα άλλων χάνοντας αξίες για τις οποίες κάποτε αγωνίστηκαν να κρατήσουν. Και σ΄αυτές τις περιπτώσεις το ΟΧΙ ακούγεται στρογγυλό και χωρίς καμία έκπτωση...
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.