Σχεδόν καθημερινά, ακούμε για τουρκικά αεροσκάφη που παραβιάζουν τον εθνικό μας εναέριο χώρο και ότι στη συνέχεια αναχαιτίζονται από ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη. Όμως, κάποιες φορές, αυτό το κλασικό πλέον σενάριο δεν έχει πάντα αίσια κατάληξη για τα μαχητικά αεροσκάφη της γείτονος. Οι εμπλοκές μεταξύ των μαχητικών αεροσκαφών των δυο χωρών, που τις περισσότερες φορές εξελίσσονται σε σκληρές αερομαχίες, κάποιες φορές τελειώνουν με την πτώση κάποιου μαχητικού.
Το αποτέλεσμα είναι να γίνεται ένας αγώνας δρόμου στον τομέα της έρευνας και της διάσωσης, αλλά και στο διπλωματικό επίπεδο όσον αφορά τις εντυπώσεις που δημιουργούνται.
Η καθημερινή μάχη στους ουρανούς του Αιγαίου έχει γίνει πλέον ρουτίνα για όλους μας που τον παρακολουθούμε μέσω των ΜΜΕ, τα οποία μας ενημερώνουν με απλούς αριθμούς, πόσες παραβιάσεις και πόσες εμπλοκές μεταξύ τουρκικών και ελληνικών αεροσκαφών γίνονται καθημερινά. Όμως, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική και πολλές φορές οι Πολεμικές Αεροπορίες των δύο χωρών πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος σε αυτόν τον αγώνα αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων από τη μια και υπεράσπισης του εθνικού εναερίου χώρου από την άλλη.
Η ιστορία των παραβιάσεων του FIR Αθηνών από τουρκικά αεροσκάφη ξεκινάει από πολύ παλιά και, δυστυχώς, η ελληνική πλευρά δεν φρόντισε από την πρώτη στιγμή να βάλει φρένο σε αυτήν τη δραστηριότητα. Τα αρχικά δειλά βήματα των Τούρκων δεν αντιμετωπίστηκαν δυναμικά, όταν η Πολεμική μας Αεροπορία διέθετε και σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη, αλλά και ποιοτική υπεροχή σε σχέση με το επίπεδο των Τούρκων χειριστών.
Οι πρώτες αναχαιτίσεις κατέδειξαν την ανωτερότητα της Πολεμικής Αεροπορίας με πανηγυρικό τρόπο με τα δεκάδες παθήματα των Τούρκων πιλότων, που είτε επέστρεφαν άρον άρον πίσω στην Τουρκία από διάφορα «μηχανικά» προβλήματα είτε εγκατέλειπαν τα αεροσκάφη τους πριν φτάσουν στις βάσεις τους, αφού τις περισσότερες φορές, υπό την πίεση των Ελλήνων χειριστών, χανόταν στο Αιγαίο, με αποτέλεσμα να εξαντλείται το καύσιμό τους. Συγκεκριμένα, τη δεκαετία του 1980, δύο ελληνικά F-4E της 337 ΜΠΚ ανάγκασαν τον Τούρκο πιλότο ενός F-104G να εγκαταλείψει το αεροσκάφος του, νοτίως της Ρόδου, λόγω έλλειψης καυσίμου υστέρα από μια «περιήγηση» του τουρκικού αεροσκάφους στο Αιγαίο.
Ενώ στην πρώτη νυχτερινή αναχαίτιση, όταν ένα ελληνικό Mirage F1 φώτισε με τον πλευρικό του προβολέα ένα τουρκικό F-4E, οδήγησε τον Τούρκο πιλότο στο να νομίζει ότι συνάντησε UFO…!, φωνάζοντάς το από τον ασύρματο, καταδεικνύοντας έτσι την ποιότητα των Τούρκων πιλότων. Επίσης, η εμφάνιση ελληνικών Mirage-2000 σε ρόλο αναχαίτισης, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, έκανε τους Τούρκους πιλότους να φωνάζουν έντρομοι στους ασυρμάτους τους «Mirage... Mirage» όταν τα συναντούσαν - τα σχόλια περιττεύουν…
Το παρόν είναι μέρος απο ένα αφιέρωμα ώστε να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι, τις γνωστές και άγνωστες περιπτώσεις (7 γνωστές και αρκετές άγνωστες...) που η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο ανάγκασε τους Έλληνες χειριστές να υπερασπίσουν εμπράκτως την εθνικό χώρο ,τα κυριαρχικά μας δικαιώματα αλλά και την σωματική τους ακεραιότητα στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα που δεν επιδέχεται παρερμηνειών..
Υπάρχει λόγος που το Π προηγείται του Α.
Ίσως η προβολή των περιστατικών αυτών είναι σήμερα περισσότερο αναγκαία απο ποτέ για πολύ συγκεκριμένους λόγους :
1) Είναι γνωστή πλέον στο πανελλήνιο μέσω πολλών δημοσιεύματων η άθλια προσπάθεια δημιουργίας ψευδών εντυπώσεων για τις δήθεν "εκατοντάδες απώλειες Ελλήνων χειριστών στο ψυχρό πόλεμο του Αιγαίου" με κύριο στόχο την κάμψη του ηθικού της ενοχλητικής ελληνικής κοινής γνώμης -προαπαιτούμενο για "ευέλικτες" παραχωρήσεις..- ,δυστυχώς και μέσω αποστράτων αξιωματικών της Αεροπορίας-υποψήφιων Μαυρογιαλούρων
2) Λιγότερο γνωστή αλλά εξίσου άθλια η χοντροκομένη προπαγάνδα του ανατολίτη γείτονα ,ο οποίος προσπαθεί να εκμεταλευτεί την αδικαιολόγητη σιωπή της ελληνικής πλευράς και στο θέμα αυτό..Δυστυχώς η ελληνική πλευρά δεν φαίνεται να εχει την διάθεση να εκμεταλευτεί σε επικοινωνιακό επίπεδο της (πολλές) επιτυχίες της στον καθόλου "ψυχρό" πόλεμου του Αιγαίου και σχεδόν ενοχικά κουκουλώνει αδιακρίτως ότι θα μπορούσε να προκαλέσει σύγκρυο στις μετριότητες,υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες (κατα Κονδύλη) που αποτελούν την εκάστοτε πολιτική ηγεσία και ταυτόχρονα εξοβελίζει τους λιγοστούς "άσσους" της ΠΑ ,οι οποίοι δεν έκαναν τίποτα διαφορετικό απο αυτό για το οποίο εκπαιδεύτηκαν.
Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό (δεκαετία 1980) κατα το οποίο ένας Τούρκος αξιωματικός στο Nατοικό Στρατηγείο της Νάπολης(ΑirSouth Command ) προσπάθησε να κοκορευτεί στον υπηρετούντα εκεί Έλληνα βετεράνο αεροπορό Θωμά Σκαμπαρδώνη κομπάζοντας για τις ικανότητες της ΤΗΚ και την δήθεν κατάρριψη δυο ελληνικών F-5 στο Αιγαίο ,το καλοκαίρι του1974..Όταν ο Έλληνας αεροπόρος τον ρώτησε αν μοιάζει με φάντασμα ,ο κατάχλωμος Τούρκος ανέκρουσε πρύμναν και αποχώρισε με θαυμαστή σβελτάδα*
*το καλοκαίρι του 1974 ο σμηναγός (Ι) Γ. Δινόπουλος και ο ανθυποσμηναγός (Ι) Θ. Σκαμπαρδώνης κατέρριψαν ζεύγος τουρκικών F-102 μετά απο σκληρή αερομαχία βορειοανατολικά του Αγ.Ευστρατίου,θα αναφερθούμε παρακάτω σε αυτό το συμβάν.
Η αλήθεια είναι ότι το Αιγαίο ανέκαθεν αποτελούσε λίαν εχθρικό χώρο για τους Τούρκους αεροπόρους και το άθλημα των παραβιάσεων και υπερπτήσεων έχει αποδειχθεί ιδιαιτέρως ανθυγιεινό για τα "άγνωστα ίχνη" τα τελευταία 30 χρόνια ,όπως θα δούμε στην συνέχεια...
Την 2η ημέρα του πολέμου, Κυριακή 21 Ιουλίου 1974, το ζεύγος αναχαιτήσεως ετοιμότητος απετελείτο από τους: Υποσμηναγό Ιωάννη Δινόπουλο Α/φος Νο1 Αρχηγό ζεύγους και Ανθυποσμηναγό Θωμά Σκαμπαρδώνη Α/φος Νο2 με χαρακτηριστικό κλήσεως Μοίρας ghost (φάντασμα).
Στις 12:00 εδόθηκε scramble. Ο Νο1 (Δινόπουλος), διεπίστωσε ότι δεν λειτουργούσε ο ασύρματός του. Λόγω όμως υπερβάλλοντος ζήλου, ακμαιοτάτου ηθικού και πολεμικής διεγέρσεως, το απέκρυψε και έδωσε την πρώτη θέση του σχηματισμού στον Νο2 αφού με χειρονομίες του εξήγησε το πρόβλημα.
Απεγειώθησαν και ο Νο2 ήταν μπροστά ακολουθώντας τις οδηγίες του ραντάρ εδάφους Τζόκερ, με το Νο1 να διατηρή οπτική εαφή. Το Τζόκερ ειδοποίησε τον Νο2 για εχθρικό σχηματισμό 2 αεροσκαφών.
Μεταξύ Λήμνου και Αγ. Ευστρατίου έγινε οπτική επαφή με το ζεύγος των τουρκικών μαχητικών τύπου F-102 ενώ είχαν ταχύτητα περίπου 450 μίλια.
Ακολούθησε εμπλοκή με το Νο2 να βρίσκεται σε δύσκολη θέση και με τα τουρκικά αεροσκάφη να εξαπολύουν εναντίον του πύραυλο ΦΑΛΚΟΝ, τον οποίο ο Νο2 απέφυγε με πολύ δύσκολο χειρισμό.
Τα εχθρικά προσπαθούσαν και τα δύο να παγιδεύσουν τον Νο2. Ο Νο1 επενέβη αποφασιστικά και εξαπέλυσε έναν πύραυλο που αστόχησε λόγω μη προθερμάνσεως του συστήματος αλλά ο δεύτερος που εξαπέλυσε κατέστρεψε το τούρκικο F-102.
Το δεύτερο τούρκικο F-102 λόγω ελλείψεως καυσίμων συνετρίβη κατά την φάση της αναγκαστικής προσγειώσεως ενώ και οι δύο τούρκοι χειρισταί δεν επεβίωσαν.
Μετά την επιστροφή στην Αγχίαλο, και οι δύο συνελήφθησαν και ωδηγήθηκαν σε ανακριτικές διαδικασίες. Σε κανέναν από τους δύο πιλότους δεν ανεγράφη στα μητρώα τους η πολεμική αυτή αποστολή και δεν τους εδόθη καμία ηθική ανταμοιβή.
Ο Δινόπουλος, όντας ήρως προς μίμηση εκρίθη υπό της αναξίου και απαξιωτικής ηγεσίας ως ΜΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ και απεστρατεύθη σαν αντισμήναρχος το 1987.
Ο Σκαμπαρδώνης απεστρατεύθη σαν ταξίαρχος λίγο αργότερα.
Αξίζει να σημειωθή η προσπάθεια της Τουρκικής προπαγάνδας για αποσιώπηση των καταρρίψεων των τουρκικών αεροσκαφών. Διέδιδαν παντού ότι τα τουρκικά αεροσκάφη κατέρριψαν τα Ελληνικά.
Μετά από χρόνια ο Σκαμπαρδώνης υπηρετούσε στο ΝΑΤΟ όταν συναντήθηκε με έναν Τούρκο αεροπόρο ο οποίος προπαγανδίζοντας ισχυρίσθηκε πως στην αερομαχία τότε κατερρίφθησαν τα ελληνικά αεροσκάφη. Ο Σκαμπαρδώνης τότε τον ερώτησε αν μοιάζει με φάντασμα, εξηγώντας ότι αυτός ήταν στην αερομαχία και ο Τούρκος αισθάνθηκε εντελώς ηλίθιος με τα ψέμματα της προπαγάνδας της φασιστικής πατρίδος του ανέκρουσε πρύμναν και αποχώρισε με θαυμαστή σβελτάδα.
Αλλά όταν μέσα από εφημερίδες (Ελεύθερος Τύπος 18 Μαρτίου 1997) και περιοδικά (ΠΤΗΣΗ τεύχη 81-85) η παραπάνω αερομαχία έγινε ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ γνωστή στον ελληνικό λαό, η τουρκική προπαγάνδα κατεχώρησε πληρωμένη διαφήμιση στο αγγλικό περιοδικό COMBAT AIRCRAFT, τον Νοέμβριο 1997, στην οποία έχουν φωτογραφία τουρκικού F-102 με λεζάντα ότι αυτό κατέρριψε 2 ελληνικά αεροσκάφη το 1974!!!
Λέσβος,27 Δεκεμβρίου 1995 : Ζεύγος τουρκικών F-4E της 112 Filo παραβιάζει τον ελληνικό εναέριο χώρο ανατολικά της Χίου λίγο μετά το μεσημέρι ,στις 2 μ.μ,πραγματοποιώντας κατόπιν θρασύτατη υπερπτηση της νήσου με πορεία βόρεια-βόρειοδυτικά συνεχίζοντας προς Λέσβο.Το ΕΚΑΕ είχε ήδη θέσει σε ετοιμότητα τα ελληνικά αεροσκάφη επιφυλακής ,2 εκ των οποίων (F-16 της 330 Μοίρας) απογειώθηκαν ταχύτατα απο την Λήμνο με κατεύθυνση τους προκλητικούς ανατολίτες εισβολείς.Το merge των 2 σχηματισμών (η συνάντηση δλδ) γίνεται μέσα σε λίγα λεπτά ,δυτικά της νήσου Λέσβου και κατόπιν της άρνησης των Τούρκων να αποχωρήσουν εξελίσεται σε μια σκληρή αερομαχία ,την οποία όλοι οι συμμετέχοντες θα θυμούνται για πολύ καιρό...
Όλα τα εμπλεκόμενα εχθρικά αεροσκάφη φέρουν βλήματα αέρος-αέρος μικρού βεληνεκούς AIM-9 ,γεγονός το οποίο απο μόνο του καθιστά τον ισχυρισμό του τουρκικού γενικού επιτελείου περι "εκπαιδευτικών πτήσεων" γελοίο.Ανεπισήμως μάλιστα στους κόλπους της ΤΗΚ οι συγκεκριμένες αποστολές στο "διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου" αποκαλούνται Ηür Deniz ,δηλαδή "Ελεύθερη Θάλασσα".Κατά την διάρκεια της συμπλοκής ένα εκ των 2 τουρκικών αεροσκαφών εξαναγκάζεται απο τον έμπειρο Έλληνα χειριστή Γ.Θ σε ακραίο ελιγμό εκτός φακέλου πτήσης και ο χειριστής του πληρώνει τα απερίσκεπτα "παιχνίδια" του με τον σκληρότερο δυνατό τρόπο..
Το τουρκικό F-4E με σειριακό αριθμό 67-301 συντρίβεται με μεγάλη ταχύτητα στα νερά του Αιγαίου και εξαφανίζεται μαζί με ένα απο τους δύο χειριστές του ονόματι Altug Κaraburun...ο έτερος του πληρώματος του διθέσιου μαχητικού Ogur Kilar, XOΣ (Χειριστής Οπλικών Συστημάτων) , διεσώζεται απο Ελληνικό ε/π SAR τύπου ΑΒ-205 και μετά απο σύντομη αλλά ευχάριστη παραμονή σε ελληνικό νοσοκομείο της Λέσβου μεταφέρεται πίσω στην Τουρκία .Είναι άξιο αναφοράς ότι τα τουρκικά ε/π που συμετείχαν στην έρευνα κατέθεσαν κανονικότατα σχέδια πτήσης και τα πλοία του τουρκικού ναυτικού υπάκουσαν πιστά της εντολές της φρεγάτας του ΠΝ "Μακεδονία" η οποία είχε τον τακτικό έλεγχο της επιχείρησης ..
Ρόδος,8 Φεβρουαρίου 1995 : Σχηματισμός 4 τουρκικών F-16 εισέρχεται στο FIR Αθηνών χωρίς να καταθέσει σχέδια πτήσης ,κατα την πάγια τουρκική τακτική.Το ΕΚΑΕ δίνει άμεσα εντολή στα αεροσκάφη ετοιμότητας να απογειωθούν.Σύντομα η παράβαση των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας εξελισεται σε παραβίαση του Ελληνικού εναέριου χώρου . .Ένα ζευγάρι Μιράζ F-1 που μετασταθμεύουν στην 126η Σμηναρχία μάχης στο Ηρακλείο αρχίζουν να τροχοδρομούν και σε λίγες στιγμές βρίσκονται στον αέρα και καθ'οδόν προς τα άγνωστα ίχνη..
Δύο χρόνια νωρίτερα ένας ακόμα συνάδελφος των 2 χειριστών ο Νικόλαος Σιαλμάς ξεκινούσε κάπως έτσι την ημέρα του : υπερασπιζόμενος τους Ελληνικούς ουρανούς απο τον ανατολίτη εισβολέα.Η τραγική απώλεια του χειριστή της 342 σαφώς και δεν είχε ξεχαστεί απο τους Έλληνες αεροπόρους...
Το merge των δύο σχηματισμών γίνεται 6 ναυτικά μίλια δυτικά των ακτών της Καρπάθου ,στις 11.37 και ενω τα τουρκικά α/φη είχαν πάρει πορεία προς τις μικρασιατικές ακτές .Κατα την διάρκεια της εμπλοκής με τα σαφώς πιο σύγχρονα F-16 ,οι πιλότοι της 334 καταφέρνουν να απομονώσουν το F-16 του υποσμηναγού Μουσταφά Γιλντιρίμ χρησιμοποιώντας τακτικές αμοιβαίας υποστήριξης που είχαν αναπτυχθεί ειδικά για την αντιμετώπιση των ανώτερων σε πτητικά χαρακτηριστικά μαχητικών της LM..O τούρκος εισβολέας προσπαθώντας να αποτινάξει το στενό μαρκάρισμα των 2 Mirage κατα την διάρκεια της εμπλοκής ,εκτελεί βύθιση με μεγαλύτερο βαθμό καθόδου απο αυτό που θα έπρεπε..Προσπαθώντας να βγεί απο την βουτιά συνειδητοποιεί ότι δεν θα τα καταφέρει και εκτινάσεται με επιτυχία.Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα το αεροσκάφος του καρφώνεται στα νερά του Αιγαίου 16 μίλια νοτιανατολικά των ακτών της Ρόδου και η 334 σημειώνει ακόμα ένα maneuver kill εκδικούμενη την θάνατο του υποσμηναγού Νίκου Σιαλμά
Μόλις το περιστατικό γίνεται γνωστό ,ένα ε/π ΑΒ205 απογειώνεται απο την Ρόδο και μετά απο 20 λεπτά διασώζει τον Τούρκο χειριστή ,ο περίπατος του οποίου στον ελληνικό εναέριο χώρου διεκόπη με πολύ δυσάρεστο τρόπο...Μετά απο μια σύντομη παραμονή σε νοσοκομείο της Ρόδου ,ένα C-130 της ΠΑ που απογειώθηκε απο την Ρόδο μεταφέρει τον ανατολίτη εισβολέα σε Τουρκικό αεροδρόμιο ,γεγονός με το οποίο αποτελεί και defacto αναγνώριση της "στρατικοποίησης" των Δωδεκανήσων και της επάρκειας των ελληνικών σωστικών μέσων απο την Τουρκία..
Ενδεικτική της θρασύδειλης στάσης της τουρκικής ηγεσίας είναι η παντελής έλλειψη των συνηθισμένων λεονταρισμών όταν η τουρκική αυθαιρεσία συναντά έμπρακτη αντίδραση απο τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.Ο Τούρκος πρόξενος στην Ρόδο Νιαζίν Ανταλίν επισκέφτηκε τον Γιλντιρίμ στο νοσοκομείο και κατόπιν δήλωσε στα τοπικά μέσα ότι "το περιστατικό όχι μόνο δεν θα επηρεάσει αρνητικά τις ελληνοτουρικές θέσεις αλλά μάλιστα θα τις ενδυναμώσει"!! .. Επίσης πρόσθεσε ότι η τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα τον ενημέρωσε ότι "το περιστατικό ωφείλεται σε μηχανική βλάβη" και εξέφρασε την "ευγνωμοσύνη του για την γρήγορη διάσωση του πιλότου"
YΓ Η επίσημη εκδοχή εκατέρωθεν μιλάει για "αστοχία του συστήματος τροφοδοσίας καυσίμων" του τουρκικού F-16..
Ίσως το πιο γνωστό περιστατικό εναέριας μάχης μεταξύ ελληνικών και τουρκικών αεροσκαφών έλαβε χώρα ανοιχτά της Χίου την 8η Οκτωβρίου 1996
,πρίν απο 13 χρόνια.
Πρωταγωνιστές αυτή την φορά ήταν ζεύγος τουρκικών F-16 της 192 Filo (ένα -C και ένα διθέσιο -D) τα οποία απογειώθηκαν απο την αεροπορική βάση Παλαιοκάστρου (Balikesir) και εισήλθαν στο FIR Αθηνών μαζί με ακόμα 4 F-4 της τουρκικής αεροπορίας στα πλαίσια των αποστολών τις οποίες όπως είπαμε σε προηγούμενη ανάρτηση η ΤΗΚ βαφτίζει αυθαιρέτως "εκπαιδευτικές" και για τις οποίες χρησιμοποιεί τον κωδικό "Ελεύθερη Θάλασσα" (Ηur Deniz).
Το αποτέλεσμα είναι να γίνεται ένας αγώνας δρόμου στον τομέα της έρευνας και της διάσωσης, αλλά και στο διπλωματικό επίπεδο όσον αφορά τις εντυπώσεις που δημιουργούνται.
Η καθημερινή μάχη στους ουρανούς του Αιγαίου έχει γίνει πλέον ρουτίνα για όλους μας που τον παρακολουθούμε μέσω των ΜΜΕ, τα οποία μας ενημερώνουν με απλούς αριθμούς, πόσες παραβιάσεις και πόσες εμπλοκές μεταξύ τουρκικών και ελληνικών αεροσκαφών γίνονται καθημερινά. Όμως, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική και πολλές φορές οι Πολεμικές Αεροπορίες των δύο χωρών πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος σε αυτόν τον αγώνα αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων από τη μια και υπεράσπισης του εθνικού εναερίου χώρου από την άλλη.
Η ιστορία των παραβιάσεων του FIR Αθηνών από τουρκικά αεροσκάφη ξεκινάει από πολύ παλιά και, δυστυχώς, η ελληνική πλευρά δεν φρόντισε από την πρώτη στιγμή να βάλει φρένο σε αυτήν τη δραστηριότητα. Τα αρχικά δειλά βήματα των Τούρκων δεν αντιμετωπίστηκαν δυναμικά, όταν η Πολεμική μας Αεροπορία διέθετε και σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη, αλλά και ποιοτική υπεροχή σε σχέση με το επίπεδο των Τούρκων χειριστών.
Οι πρώτες αναχαιτίσεις κατέδειξαν την ανωτερότητα της Πολεμικής Αεροπορίας με πανηγυρικό τρόπο με τα δεκάδες παθήματα των Τούρκων πιλότων, που είτε επέστρεφαν άρον άρον πίσω στην Τουρκία από διάφορα «μηχανικά» προβλήματα είτε εγκατέλειπαν τα αεροσκάφη τους πριν φτάσουν στις βάσεις τους, αφού τις περισσότερες φορές, υπό την πίεση των Ελλήνων χειριστών, χανόταν στο Αιγαίο, με αποτέλεσμα να εξαντλείται το καύσιμό τους. Συγκεκριμένα, τη δεκαετία του 1980, δύο ελληνικά F-4E της 337 ΜΠΚ ανάγκασαν τον Τούρκο πιλότο ενός F-104G να εγκαταλείψει το αεροσκάφος του, νοτίως της Ρόδου, λόγω έλλειψης καυσίμου υστέρα από μια «περιήγηση» του τουρκικού αεροσκάφους στο Αιγαίο.
Ενώ στην πρώτη νυχτερινή αναχαίτιση, όταν ένα ελληνικό Mirage F1 φώτισε με τον πλευρικό του προβολέα ένα τουρκικό F-4E, οδήγησε τον Τούρκο πιλότο στο να νομίζει ότι συνάντησε UFO…!, φωνάζοντάς το από τον ασύρματο, καταδεικνύοντας έτσι την ποιότητα των Τούρκων πιλότων. Επίσης, η εμφάνιση ελληνικών Mirage-2000 σε ρόλο αναχαίτισης, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, έκανε τους Τούρκους πιλότους να φωνάζουν έντρομοι στους ασυρμάτους τους «Mirage... Mirage» όταν τα συναντούσαν - τα σχόλια περιττεύουν…
Το παρόν είναι μέρος απο ένα αφιέρωμα ώστε να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι, τις γνωστές και άγνωστες περιπτώσεις (7 γνωστές και αρκετές άγνωστες...) που η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο ανάγκασε τους Έλληνες χειριστές να υπερασπίσουν εμπράκτως την εθνικό χώρο ,τα κυριαρχικά μας δικαιώματα αλλά και την σωματική τους ακεραιότητα στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα που δεν επιδέχεται παρερμηνειών..
Υπάρχει λόγος που το Π προηγείται του Α.
Ίσως η προβολή των περιστατικών αυτών είναι σήμερα περισσότερο αναγκαία απο ποτέ για πολύ συγκεκριμένους λόγους :
1) Είναι γνωστή πλέον στο πανελλήνιο μέσω πολλών δημοσιεύματων η άθλια προσπάθεια δημιουργίας ψευδών εντυπώσεων για τις δήθεν "εκατοντάδες απώλειες Ελλήνων χειριστών στο ψυχρό πόλεμο του Αιγαίου" με κύριο στόχο την κάμψη του ηθικού της ενοχλητικής ελληνικής κοινής γνώμης -προαπαιτούμενο για "ευέλικτες" παραχωρήσεις..- ,δυστυχώς και μέσω αποστράτων αξιωματικών της Αεροπορίας-υποψήφιων Μαυρογιαλούρων
2) Λιγότερο γνωστή αλλά εξίσου άθλια η χοντροκομένη προπαγάνδα του ανατολίτη γείτονα ,ο οποίος προσπαθεί να εκμεταλευτεί την αδικαιολόγητη σιωπή της ελληνικής πλευράς και στο θέμα αυτό..Δυστυχώς η ελληνική πλευρά δεν φαίνεται να εχει την διάθεση να εκμεταλευτεί σε επικοινωνιακό επίπεδο της (πολλές) επιτυχίες της στον καθόλου "ψυχρό" πόλεμου του Αιγαίου και σχεδόν ενοχικά κουκουλώνει αδιακρίτως ότι θα μπορούσε να προκαλέσει σύγκρυο στις μετριότητες,υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες (κατα Κονδύλη) που αποτελούν την εκάστοτε πολιτική ηγεσία και ταυτόχρονα εξοβελίζει τους λιγοστούς "άσσους" της ΠΑ ,οι οποίοι δεν έκαναν τίποτα διαφορετικό απο αυτό για το οποίο εκπαιδεύτηκαν.
Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό (δεκαετία 1980) κατα το οποίο ένας Τούρκος αξιωματικός στο Nατοικό Στρατηγείο της Νάπολης(ΑirSouth Command ) προσπάθησε να κοκορευτεί στον υπηρετούντα εκεί Έλληνα βετεράνο αεροπορό Θωμά Σκαμπαρδώνη κομπάζοντας για τις ικανότητες της ΤΗΚ και την δήθεν κατάρριψη δυο ελληνικών F-5 στο Αιγαίο ,το καλοκαίρι του1974..Όταν ο Έλληνας αεροπόρος τον ρώτησε αν μοιάζει με φάντασμα ,ο κατάχλωμος Τούρκος ανέκρουσε πρύμναν και αποχώρισε με θαυμαστή σβελτάδα*
*το καλοκαίρι του 1974 ο σμηναγός (Ι) Γ. Δινόπουλος και ο ανθυποσμηναγός (Ι) Θ. Σκαμπαρδώνης κατέρριψαν ζεύγος τουρκικών F-102 μετά απο σκληρή αερομαχία βορειοανατολικά του Αγ.Ευστρατίου,θα αναφερθούμε παρακάτω σε αυτό το συμβάν.
-Αγ.Ευστράτιος, 21 Ιουλίου 1974-
Την 2η ημέρα του πολέμου, Κυριακή 21 Ιουλίου 1974, το ζεύγος αναχαιτήσεως ετοιμότητος απετελείτο από τους: Υποσμηναγό Ιωάννη Δινόπουλο Α/φος Νο1 Αρχηγό ζεύγους και Ανθυποσμηναγό Θωμά Σκαμπαρδώνη Α/φος Νο2 με χαρακτηριστικό κλήσεως Μοίρας ghost (φάντασμα).
Στις 12:00 εδόθηκε scramble. Ο Νο1 (Δινόπουλος), διεπίστωσε ότι δεν λειτουργούσε ο ασύρματός του. Λόγω όμως υπερβάλλοντος ζήλου, ακμαιοτάτου ηθικού και πολεμικής διεγέρσεως, το απέκρυψε και έδωσε την πρώτη θέση του σχηματισμού στον Νο2 αφού με χειρονομίες του εξήγησε το πρόβλημα.
Απεγειώθησαν και ο Νο2 ήταν μπροστά ακολουθώντας τις οδηγίες του ραντάρ εδάφους Τζόκερ, με το Νο1 να διατηρή οπτική εαφή. Το Τζόκερ ειδοποίησε τον Νο2 για εχθρικό σχηματισμό 2 αεροσκαφών.
Μεταξύ Λήμνου και Αγ. Ευστρατίου έγινε οπτική επαφή με το ζεύγος των τουρκικών μαχητικών τύπου F-102 ενώ είχαν ταχύτητα περίπου 450 μίλια.
Ακολούθησε εμπλοκή με το Νο2 να βρίσκεται σε δύσκολη θέση και με τα τουρκικά αεροσκάφη να εξαπολύουν εναντίον του πύραυλο ΦΑΛΚΟΝ, τον οποίο ο Νο2 απέφυγε με πολύ δύσκολο χειρισμό.
Τα εχθρικά προσπαθούσαν και τα δύο να παγιδεύσουν τον Νο2. Ο Νο1 επενέβη αποφασιστικά και εξαπέλυσε έναν πύραυλο που αστόχησε λόγω μη προθερμάνσεως του συστήματος αλλά ο δεύτερος που εξαπέλυσε κατέστρεψε το τούρκικο F-102.
Το δεύτερο τούρκικο F-102 λόγω ελλείψεως καυσίμων συνετρίβη κατά την φάση της αναγκαστικής προσγειώσεως ενώ και οι δύο τούρκοι χειρισταί δεν επεβίωσαν.
Μετά την επιστροφή στην Αγχίαλο, και οι δύο συνελήφθησαν και ωδηγήθηκαν σε ανακριτικές διαδικασίες. Σε κανέναν από τους δύο πιλότους δεν ανεγράφη στα μητρώα τους η πολεμική αυτή αποστολή και δεν τους εδόθη καμία ηθική ανταμοιβή.
Ο Δινόπουλος, όντας ήρως προς μίμηση εκρίθη υπό της αναξίου και απαξιωτικής ηγεσίας ως ΜΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ και απεστρατεύθη σαν αντισμήναρχος το 1987.
Ο Σκαμπαρδώνης απεστρατεύθη σαν ταξίαρχος λίγο αργότερα.
Αξίζει να σημειωθή η προσπάθεια της Τουρκικής προπαγάνδας για αποσιώπηση των καταρρίψεων των τουρκικών αεροσκαφών. Διέδιδαν παντού ότι τα τουρκικά αεροσκάφη κατέρριψαν τα Ελληνικά.
Μετά από χρόνια ο Σκαμπαρδώνης υπηρετούσε στο ΝΑΤΟ όταν συναντήθηκε με έναν Τούρκο αεροπόρο ο οποίος προπαγανδίζοντας ισχυρίσθηκε πως στην αερομαχία τότε κατερρίφθησαν τα ελληνικά αεροσκάφη. Ο Σκαμπαρδώνης τότε τον ερώτησε αν μοιάζει με φάντασμα, εξηγώντας ότι αυτός ήταν στην αερομαχία και ο Τούρκος αισθάνθηκε εντελώς ηλίθιος με τα ψέμματα της προπαγάνδας της φασιστικής πατρίδος του ανέκρουσε πρύμναν και αποχώρισε με θαυμαστή σβελτάδα.
Αλλά όταν μέσα από εφημερίδες (Ελεύθερος Τύπος 18 Μαρτίου 1997) και περιοδικά (ΠΤΗΣΗ τεύχη 81-85) η παραπάνω αερομαχία έγινε ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ γνωστή στον ελληνικό λαό, η τουρκική προπαγάνδα κατεχώρησε πληρωμένη διαφήμιση στο αγγλικό περιοδικό COMBAT AIRCRAFT, τον Νοέμβριο 1997, στην οποία έχουν φωτογραφία τουρκικού F-102 με λεζάντα ότι αυτό κατέρριψε 2 ελληνικά αεροσκάφη το 1974!!!
-Λέσβος,27 Δεκεμβρίου 1995-
Λέσβος,27 Δεκεμβρίου 1995 : Ζεύγος τουρκικών F-4E της 112 Filo παραβιάζει τον ελληνικό εναέριο χώρο ανατολικά της Χίου λίγο μετά το μεσημέρι ,στις 2 μ.μ,πραγματοποιώντας κατόπιν θρασύτατη υπερπτηση της νήσου με πορεία βόρεια-βόρειοδυτικά συνεχίζοντας προς Λέσβο.Το ΕΚΑΕ είχε ήδη θέσει σε ετοιμότητα τα ελληνικά αεροσκάφη επιφυλακής ,2 εκ των οποίων (F-16 της 330 Μοίρας) απογειώθηκαν ταχύτατα απο την Λήμνο με κατεύθυνση τους προκλητικούς ανατολίτες εισβολείς.Το merge των 2 σχηματισμών (η συνάντηση δλδ) γίνεται μέσα σε λίγα λεπτά ,δυτικά της νήσου Λέσβου και κατόπιν της άρνησης των Τούρκων να αποχωρήσουν εξελίσεται σε μια σκληρή αερομαχία ,την οποία όλοι οι συμμετέχοντες θα θυμούνται για πολύ καιρό...
Όλα τα εμπλεκόμενα εχθρικά αεροσκάφη φέρουν βλήματα αέρος-αέρος μικρού βεληνεκούς AIM-9 ,γεγονός το οποίο απο μόνο του καθιστά τον ισχυρισμό του τουρκικού γενικού επιτελείου περι "εκπαιδευτικών πτήσεων" γελοίο.Ανεπισήμως μάλιστα στους κόλπους της ΤΗΚ οι συγκεκριμένες αποστολές στο "διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου" αποκαλούνται Ηür Deniz ,δηλαδή "Ελεύθερη Θάλασσα".Κατά την διάρκεια της συμπλοκής ένα εκ των 2 τουρκικών αεροσκαφών εξαναγκάζεται απο τον έμπειρο Έλληνα χειριστή Γ.Θ σε ακραίο ελιγμό εκτός φακέλου πτήσης και ο χειριστής του πληρώνει τα απερίσκεπτα "παιχνίδια" του με τον σκληρότερο δυνατό τρόπο..
Το τουρκικό F-4E με σειριακό αριθμό 67-301 συντρίβεται με μεγάλη ταχύτητα στα νερά του Αιγαίου και εξαφανίζεται μαζί με ένα απο τους δύο χειριστές του ονόματι Altug Κaraburun...ο έτερος του πληρώματος του διθέσιου μαχητικού Ogur Kilar, XOΣ (Χειριστής Οπλικών Συστημάτων) , διεσώζεται απο Ελληνικό ε/π SAR τύπου ΑΒ-205 και μετά απο σύντομη αλλά ευχάριστη παραμονή σε ελληνικό νοσοκομείο της Λέσβου μεταφέρεται πίσω στην Τουρκία .Είναι άξιο αναφοράς ότι τα τουρκικά ε/π που συμετείχαν στην έρευνα κατέθεσαν κανονικότατα σχέδια πτήσης και τα πλοία του τουρκικού ναυτικού υπάκουσαν πιστά της εντολές της φρεγάτας του ΠΝ "Μακεδονία" η οποία είχε τον τακτικό έλεγχο της επιχείρησης ..
-Ρόδος 8 Φεβρουαρίου 1995-
Ρόδος,8 Φεβρουαρίου 1995 : Σχηματισμός 4 τουρκικών F-16 εισέρχεται στο FIR Αθηνών χωρίς να καταθέσει σχέδια πτήσης ,κατα την πάγια τουρκική τακτική.Το ΕΚΑΕ δίνει άμεσα εντολή στα αεροσκάφη ετοιμότητας να απογειωθούν.Σύντομα η παράβαση των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας εξελισεται σε παραβίαση του Ελληνικού εναέριου χώρου . .Ένα ζευγάρι Μιράζ F-1 που μετασταθμεύουν στην 126η Σμηναρχία μάχης στο Ηρακλείο αρχίζουν να τροχοδρομούν και σε λίγες στιγμές βρίσκονται στον αέρα και καθ'οδόν προς τα άγνωστα ίχνη..
Δύο χρόνια νωρίτερα ένας ακόμα συνάδελφος των 2 χειριστών ο Νικόλαος Σιαλμάς ξεκινούσε κάπως έτσι την ημέρα του : υπερασπιζόμενος τους Ελληνικούς ουρανούς απο τον ανατολίτη εισβολέα.Η τραγική απώλεια του χειριστή της 342 σαφώς και δεν είχε ξεχαστεί απο τους Έλληνες αεροπόρους...
Το merge των δύο σχηματισμών γίνεται 6 ναυτικά μίλια δυτικά των ακτών της Καρπάθου ,στις 11.37 και ενω τα τουρκικά α/φη είχαν πάρει πορεία προς τις μικρασιατικές ακτές .Κατα την διάρκεια της εμπλοκής με τα σαφώς πιο σύγχρονα F-16 ,οι πιλότοι της 334 καταφέρνουν να απομονώσουν το F-16 του υποσμηναγού Μουσταφά Γιλντιρίμ χρησιμοποιώντας τακτικές αμοιβαίας υποστήριξης που είχαν αναπτυχθεί ειδικά για την αντιμετώπιση των ανώτερων σε πτητικά χαρακτηριστικά μαχητικών της LM..O τούρκος εισβολέας προσπαθώντας να αποτινάξει το στενό μαρκάρισμα των 2 Mirage κατα την διάρκεια της εμπλοκής ,εκτελεί βύθιση με μεγαλύτερο βαθμό καθόδου απο αυτό που θα έπρεπε..Προσπαθώντας να βγεί απο την βουτιά συνειδητοποιεί ότι δεν θα τα καταφέρει και εκτινάσεται με επιτυχία.Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα το αεροσκάφος του καρφώνεται στα νερά του Αιγαίου 16 μίλια νοτιανατολικά των ακτών της Ρόδου και η 334 σημειώνει ακόμα ένα maneuver kill εκδικούμενη την θάνατο του υποσμηναγού Νίκου Σιαλμά
Μόλις το περιστατικό γίνεται γνωστό ,ένα ε/π ΑΒ205 απογειώνεται απο την Ρόδο και μετά απο 20 λεπτά διασώζει τον Τούρκο χειριστή ,ο περίπατος του οποίου στον ελληνικό εναέριο χώρου διεκόπη με πολύ δυσάρεστο τρόπο...Μετά απο μια σύντομη παραμονή σε νοσοκομείο της Ρόδου ,ένα C-130 της ΠΑ που απογειώθηκε απο την Ρόδο μεταφέρει τον ανατολίτη εισβολέα σε Τουρκικό αεροδρόμιο ,γεγονός με το οποίο αποτελεί και defacto αναγνώριση της "στρατικοποίησης" των Δωδεκανήσων και της επάρκειας των ελληνικών σωστικών μέσων απο την Τουρκία..
Ενδεικτική της θρασύδειλης στάσης της τουρκικής ηγεσίας είναι η παντελής έλλειψη των συνηθισμένων λεονταρισμών όταν η τουρκική αυθαιρεσία συναντά έμπρακτη αντίδραση απο τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.Ο Τούρκος πρόξενος στην Ρόδο Νιαζίν Ανταλίν επισκέφτηκε τον Γιλντιρίμ στο νοσοκομείο και κατόπιν δήλωσε στα τοπικά μέσα ότι "το περιστατικό όχι μόνο δεν θα επηρεάσει αρνητικά τις ελληνοτουρικές θέσεις αλλά μάλιστα θα τις ενδυναμώσει"!! .. Επίσης πρόσθεσε ότι η τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα τον ενημέρωσε ότι "το περιστατικό ωφείλεται σε μηχανική βλάβη" και εξέφρασε την "ευγνωμοσύνη του για την γρήγορη διάσωση του πιλότου"
YΓ Η επίσημη εκδοχή εκατέρωθεν μιλάει για "αστοχία του συστήματος τροφοδοσίας καυσίμων" του τουρκικού F-16..
-Χίος ,8 Οκτωβρίου 1996-
"Mehmetcik Busters"
Ίσως το πιο γνωστό περιστατικό εναέριας μάχης μεταξύ ελληνικών και τουρκικών αεροσκαφών έλαβε χώρα ανοιχτά της Χίου την 8η Οκτωβρίου 1996
,πρίν απο 13 χρόνια.
Πρωταγωνιστές αυτή την φορά ήταν ζεύγος τουρκικών F-16 της 192 Filo (ένα -C και ένα διθέσιο -D) τα οποία απογειώθηκαν απο την αεροπορική βάση Παλαιοκάστρου (Balikesir) και εισήλθαν στο FIR Αθηνών μαζί με ακόμα 4 F-4 της τουρκικής αεροπορίας στα πλαίσια των αποστολών τις οποίες όπως είπαμε σε προηγούμενη ανάρτηση η ΤΗΚ βαφτίζει αυθαιρέτως "εκπαιδευτικές" και για τις οποίες χρησιμοποιεί τον κωδικό "Ελεύθερη Θάλασσα" (Ηur Deniz).
Στην πραγματικότητα πρόκειται για κανονικότατες επιχειρησιακές αποστολές ,στην συγκεκριμένη περίπτωση τα 2 τουρκικά F-16 θα έπαιζαν τον ρόλο συνοδείας στην τετράδα των F-4E τα οποία θα εκτελούσαν εικονική αποστολή SEAD(καταστολή εχθρικής αεράμυνας) εναντίον στόχων στην Σκύρο .
Με την είσοδο του τουρκικού σχηματισμού στο FIR Αθηνών ,ζεύγος Μ2000 ΕGM της 331 Μοίρας τα οποία εκτελούσαν καθήκοντα επιφυλακής λαμβάνουν εντολή απο το ΕΚΑΕ για ταχύτατη απογείωση και σύντομα βρίσκονται στον αέρα .
Μερικά λεπτά αργότερα οι δύο σχηματισμοί εμπλέκονται εντός ελληνικού εναερίου χώρου ανοιχτά της Χίου (τα F-4 εκμεταλεύονται την εμπλοκή των M2K με τα F-16 της συνοδείας και αποχωρούν). Οι τούρκοι πιλότοι αρνούνται να αποχωρήσουν απο τον ΕΕΧ και αντιδρούν σπασμωδικά επιδεικνύοντας ιδιαίτερη επιθετικότητα σε σημείο επικίνδυνο ,μάλιστα απεμπλέκονται 3 και περισσότερες φορές μόνο και μόνο για να ξαναμπούν στο "merge" με τα ελληνικά αεροσκάφη ,αδιαφορώντας παντελώς για το γεγονός ότι βρίσκονται εντός ελληνικού εναερίου χώρου καταδιωκόμενοι απο οπλισμένα ελληνικά αεροσκάφη τα οποία δεν αστειεύονται.
Κατα το τρίτο head on pass "η εξωτερική δεξαμενή του τουρκικού F-16" που το παράκανε ,"εξεράγει"
Κατα μια ανεπίσημη φυσικά πληροφορία στο τελευταίο merge το F-16 ( 91-0023 ) του Ερντογάν "κλείδωσε" το Μ-61 Vulcan του επάνω στο αεροσκάφος του Γρίβα χωρίς να γίνει γνωστό αν πρόλαβε να ανοίξει πύρ..Το επόμενο δευτερόλεπτο ένας πύραυλος Magic II εκτοξεύεται απο το ελληνικό Mirage θέτoντας τέλος στο επικίνδυνο παιχνίδι των Τούρκων..Το περιστατικό λαμβάνει χώρα 9 μίλια απο της ακτές της Χίου,εντός ελληνικού εναερίου χώρου.Ο αντισμήναρχος Osman Cicekli προλαβαίνει να εκτιναχθεί και μετά απο 30 λεπτά ένα ΑΒ-205 SAR της ΠΑ τον εντοπίζει και τον μεταφέρει σε νοσοκομείο της Χίου.Ο υποσμηναγός Ναίλ Ερντογάν δεν στέκεται τόσο τυχερός..
Το δεύτερο F-16 μόλις αντιλαμβάνεται το τι έγινε,απεμπλέκεται αμέσως και απομακρύνεται με πλήρη μετάκαυση προς τα Μικρασιατικά παράλια ,βάζοντας τέλος στην πιο γνωστή ελληνοτουρκική αερομαχία απο την επικράτηση των Δινόπουλου/Σκαμπαρδώνη εναντι 2 τουρκικών F-102 το 1974.
O Cicekli και το θέμα της εθνικότητάς του παραμένουν αντικείμενο διχογνωμίας, μιας και υπάρχει εντός της ΠΑ διαδεδομένη η φήμη ότι επρόκειτο για Ισραηλινό χειριστή. Η Τουρκική πλευρά -ανεπίσημα πάντα- το αρνείται σθεναρά, χωρίς όμως στα δεκατρία χρόνια που πέρασαν από τότε ο εν λόγω χειριστής να δώσει κανένα σημάδι ζωής. Φυσικά άν λάβουμε υπ όψιν μας το γεγονός ότι εκείνη την εποχή η Τουρκοισραηλινή στρατηγική συμμαχία που εγκαινιάστηκε το'92 βρισκόταν στο απόγειο της και το ότι στα ανώτατα κλιμάκια της Τουρκικής Στρατιωτικής Ιεραρχίας κυριαρχούν οι Ντονμέδες, δηλαδή Τούρκοι Εβραϊκής καταγωγής , ίσως αυτή η φήμη να έχει κάποια βάση. Σε κάθε περίπτωση δεν έχει καταστεί δυνατό ούτε να επιβεβαιωθεί αλλά ούτε και να διαψευσθεί κάτι τέτοιο.
Επίσης αξίζει ν' αναφερθεί ότι ο Έλληνας χειριστής αποτέλεσε αντικείμενο παρακολούθησης από την ΜΙΤ η οποία το έκανε γνωστό μ' έναν τρόπο που στον πολύ κόσμο δεν έγινε αντιληπτό. Η Τουρκική πλευρά εκτός από την παρακολούθηση διέδωσε και διάφορες άλλες φήμες που αναπαρήγαν τα καθεστωτικά τουρκικά ΜΜΕ, ότι δήθεν ο Έλληνας χειριστής είχε ψυχολογικά προβλήματα και άλλα τέτοια φαιδρά. Τίποτε από αυτά δεν ευσταθεί μιας και ο Έλληνας χειριστής πετάει ακόμα και μάλιστα εξελίσσεται κανονικά στην ιεραρχία της ΠΑ.
Άλλο ένα κομμάτι των Ψυχολογικών Επιχειρήσεων της Τουρκίας ήταν και η δήθεν προσφυγή της οικογένειας του Ερντογάν στο ΕΔΑΔ εναντίον της Ελλάδας η οποία μάλιστα συνοδεύτικε απο δηλώσεις "δικηγόρου" της οικογένειας σε πρωτοσέλιδα και κανάλια, καλλιεργώντας έτσι ένα κλίμα τόσο στην Τουρκική όσο και στην Ελληνική κοινή γνώμη, πρόσφορο για κατάρριψη Ελληνικού μαχητικού από την Τουρκική Αεροπορία. Φυσικά η δήθεν "προσφυγή" αυτή ήταν απλώς ένα μέρος του σχεδιασμού των τουρκικών υπηρεσιών καθώς σύμφωνα με την Γραμματεία του ΕΔΑΔ δεν έλαβε
χώρα ποτέ.
Πώς όμως φτάσαμε απο το 1996 ,στις "σικέ" προσφυγές 7 χρόνια μετά το περιστατικό;
Aρκετά χρόνια αργότερα -το 2003- ενα πρωτοεμφανιζόμενο ελληνικό περιοδικό δημοσιεύει την ιστορία της κατάρριψης με τρόπο που δίνει την ευχέρεια στους τουρκικούς μηχανισμούς να ξεκινήσουν μια έντονη προπαγανδιστική εκστρατεία. Σύμφωνα με δηλώσεις υπεύθυνου του περιοδικού στην εφημερίδα Χουριέτ,το άρθρο το οποίο κατα δήλωση του "έφερε ένας φίλος του", δημοσιεύτηκε καθαρά για δημοσιογραφικούς σκοπούς αλλά και για να συνεισφέρει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις!!.
Λίγο πολύ μέσω του συγκεκριμένου άρθρου κατηγορείται η Ελλάδα ότι αρνήθηκε να προβεί σε ενέργειες για την ανάσυρση του α/φ του Τούρκου εισβολέα , λές και η ΤΗΚ για παράδειγμα έσπευσε να δώσει εκατομύρια δολλάρια για να ανασύρει το α/φους του Ν.Σιαλμά.
Λίγες μέρες αργότερα ένας απόστρατος τούρκος πτέραρχος σε συνέντευξη του στην Μιλιέτ "επιβεβαιώνει" την καταγγελία του περιοδικού και ξεκινά την εκστρατεία λάσπης εναντίον του υποτίθεται "ψυχικά ασταθούς" Έλληνα πιλότου. Πηγαίνωντας ένα βήμα παραπέρα δήλωσε ότι "το δημοσίευμα του περιοδικού αποτελεί σημαντικό βήμα για την εξιχνίαση του επεισοδίου, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών και οι σχετικές αρχές πρέπει να επιληφθούν του επεισοδίου."
Το σχετικό δημοσίευμα άφησε ερωτηματικά ως προς τις σκοπιμότητες που εξυπηρετούσε ,μάλιστα κατα κάποιους ώς σκοπό την προετοιμασία της Ελληνικής κοινής γνώμης για μια κατάρριψη ελληνικού μαχητικού απο τους Τούρκους. Όλα τα παραπάνω ενισχύουν τις υποψίες ότι τον Μάϊο του 2003 εκτελέστηκε ένα οργανωμένο σχέδιο το οποίο ευτυχώς δεν είχε την προβλεπόμενη από τους σχεδιαστές του κατάληξη.
Π.Α ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ*
Η Π.Α τα τελευταία 37 χρόνια βρίσκεται σε ετοιμότητα ολόκληρο το εικοσιτετράωρο και «οι άγρυπνοι φρουροί του Αιγαίου», οι αεροπόροι μας, με το υψηλό τους φρόνημα, χειρίζονται με δεξιότητα τα υπερσύγχρονα μαχητικά Mirage και F-16 σε κάθε γωνιά της ελληνικής επικράτειας και είναι έτοιμοι για το υπέρτατο καθήκον, τη θυσία για την πατρίδα.
Τα ατρόμητα Ελληνόπουλα είναι η αιχμή του δόρατος, η αδιαπέραστη ασπίδα. Πετούν καθημερινά, πολεμούν στο Αιγαίο, ημέρα και νύχτα, ταγμένα να διαφυλάττουν Θερμοπύλες, χαράζοντας τον δρόμο της ειρήνης δια της αποτροπής.
Ο καθημερινός «αεροπορικός πόλεμος» στο Αιγαίο, εκτός από το βαρύ τίμημα που προσθέτει στην εθνική οικονομία της χώρας, έχει και ένα βαρύτερο τίμημα: τα θανατηφόρα ατυχήματα των αεροπόρων κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης της αποστολής. Η συνεχής επαγρύπνηση και ετοιμότητα, οι πιθανές απρόβλεπτες αστοχίες υλικών, η κούραση, η πίεση, πολλές φορές, για καλύτερα αποτελέσματα, και ο υπέρμετρος ζήλος των ιπταμένων για να νικήσουν τη μάχη, έστω και για εκπαιδευτικούς σκοπούς, συνθέτουν το ατύχημα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, τα τελευταία 20 έτη, 1987 – 2007, έπεσαν για την πατρίδα, 90 Αεροπόροι Αξιωματικοί. Συνολικά οι πεσόντες αεροπόροι στη «ειρηνική περίοδο» είναι περισσότεροι απ’ ότι στους δύο πολέμους 1912 - 13 και 1940 -41. Ο συνολικός αριθμός των υπέρ πατρίδος πεσόντων αεροπόρων μέχρι σήμερα ανέρχεται σε 672.
Όλα αυτά τα χρόνια δράσης της Π.Α διαπιστώθηκε ότι, σε κάποιους αεροπόρους μας, η τύχη ήταν περισσότερο σκληρή, διότι στέρησε σ’ αυτούς όχι μόνο τη ζωή αλλά και έναν απλό τάφο. Είναι και αυτό ένα χαρακτηριστικό των αεροπόρων. Εμείς οι σημερινοί Αεροπόροι, διατηρούμε αναλλοίωτη την εκτίμησή μας προς όλους τους τότε πολεμιστές και τους διαβεβαιώνουμε ότι, το παράδειγμά τους, θα μας συνοδεύει πάντα στην πορεία μας στην Πολεμική Αεροπορία και εκφράζουμε στους μεγάλους «Απόντες» τον θαυμασμό και τον σεβασμό μας.
Οι σύγχρονοι Ίκαροί μας, θα συνεχίζουν να πετούν ακούραστοι, με ζήλο και ενδιαφέρον, και θα αποτελούν αξιόπιστη δύναμη αποτροπής, απολύτως σύγχρονη και ικανή να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του 21ου Αιώνα. Οι Αεροπόροι μας, δε θα διστάσουν να αποστείλουν σαφές μήνυμα και να θυμίσουν σε αυτούς που δεν έχουν μνήμη τις θυσίες των ηρωικά πεσόντων Αεροπόρων, στο Βαλκανικό μέτωπο, στα Δαρδανέλια, στη Μικρά Ασία, στην Πίνδο, στη Μέση Ανατολή και την Μαρτυρική Κύπρο.
Παράλληλα, ευχόμαστε και παρακαλούμε με ευλάβεια την Παναγία και τους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ προστάτες της Π.Α, να βοηθήσουν να μην χαθούν άδικα άλλοι ήρωες: όπως ο Μπρίντακ, ο Σιαλμάς, ο Παρούσης, ο Ηλιάκης, το πλήρωμα των πεσόντων στις καλοκαιρινές πυρκαγιές Σμηναγός Στοϊλίδης Δ. και ο Υποσμηναγός Χατζούδης Ι. και του τελευταίου ήρωα νεκρού Σμηναγού Αθ. Μπατσαρά που έπεσε στο Β. Αιγαίο, στις 5 Δεκεμβρίου 2007, παραμονές των αναβληθέντων εγκαινίων του μνημείου αυτού που εγκαινιάζουμε τελικά σήμερα.
Ας είναι αιώνια η μνήμη όλων των 672 πεσόντων Αξιωματικών αεροπόρων, που θυσιάστηκαν για την πατρίδα και την αεροπορική ιδέα.
*Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α. Χρήστος Βάγιας (25.05.2009)
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.