Το μεγάλο σκάνδαλο της ΕΛΣΤΑΤ για το «φουσκωμένο έλλειμμα»!

Καταπέλτης είναι η έκθεση αναίρεσης της αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου για την υπόθεση της στατιστικής υπηρεσίας. Στις σελίδες της ξετυλίγονται, με τον πιο εμπεριστατωμένο τρόπο, όλες οι αλχημείες που οδήγησαν στο φούσκωμα των στοιχείων των δημόσιων οικονομικών για να οδηγηθεί η Ελλάδα στο κρεματόριο του Μνημονίου.

Στα 210 δις η φερόμενη ζημία του δημοσίου!

Η έκθεση αναίρεσης της αντιεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου - Βασιλοπούλου για την υπόθεση της αλλοίωσης του ελλείμματος το 2009 είναι καταπέλτης για τον Ανδρέα Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ αλλά και για όλους αυτούς που οδήγησαν τη χώρα στα μνημόνια αυξάνοντας το χρέος κατά 210 δισ. ευρώ!

Οι αποκαλύψεις από την έκθεση της δικαστικής λειτουργού είναι ανατριχιαστικές και αποδεικνύουν όλη τη... στημένη μεθοδολογία που ακολουθήθηκε προκειμένου να αποκρυβούν πλεονάσματα από δημμόσιους οργανισμούς και κατά συνέπεια η χώρα να αποκλειστεί από τις διεθνείς αγορές, να διογκωθεί ο δανεισμός από την Ε.Ε. και να υπαχθεί η χώρα στα μνημόνια με σκληρά φορολογικά μέτρα.

Η αντιεισαγγελέας ζητά μάλιστα την παραπομπή του Γεωργίου και των συνεργατών του σε δίκη με τις κατηγορίες της ψευδούς βεβαίωσης και της βλάβης του ελληνικού δημοσίου και επίσημαίνει παράλληλα την ανάγκη να διερευνηθούν:

- Η σύνδεση της αλλοίωσης του ελλείμματος με την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια, τα επιπλέον τοκοχρεωλύσια ύψους 210 δισεκατομμυρίων και οι ζημιές των ασφαλιστικών ταμείων από το PSI.

- Το περίφημο swap της Goldman Sacks που δομήθηκε επί κυβέρνησης Σημίτη για να μπούμε στην ΟΝΕ.

Ένα εκ των συγκλονιστικότερων στοιχείων -όπως γράφει και η Κυριακάτικη Δημοκρατία- είναι ότι για να επιτευχθεί από τον κύριο Γεωργίου και την παρέα του η αλλοίωση των στοιχείων απεκρύβησαν τα πλεονάσματα 500 οργανισμών του δημοσίου!!!

Τι αναφέρει η έκθεση αναίρεσης;

Ότι το Έλλειμα του 2009 παραποιήθηκε και έγινε «πόρτα» εισόδου της τρόικας!

Μέρος της έκθεσης αναίρεσης της αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου για την υπόθεση της στατιστικής υπηρεσίας δημοσιεύτηκε στην RealNews. Στις σελίδες της ξετυλίγονται, με τον πιο εμπεριστατωμένο τρόπο, όλες οι αλχημείες που οδήγησαν στο φούσκωμα των στοιχείων των δημόσιων οικονομικών για να οδηγηθεί η Ελλάδα στο κρεματόριο του Μνημονίου.

Τεράστιες οι ευθύνες όσων καλύπτουν την συμμορία Παπανδρέου!

Η ιστορία δεν πρέπει να παραχαράζεται, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία που το αποδεικνύουν. Αυτό που έγινε με το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 αποτελεί μια ωμή παραχάραξη της αλήθειας και αποτέλεσε το πρελούδιο για να αλλάξει ο πολιτικός χάρτης και η δομή της Ελληνικής κοινωνίας. Η τρόικα μαζί με το ΔΝΤ δεν ήταν απαραίτητο να έλθουν και να διαφεντεύουν για χρόνια την οικονομική ζωή της Ελλάδας. 

Το πρόβλημα των ανοιγμάτων στα Δημόσια οικονομικά ήταν ασφαλώς μεγάλο το 2009, μέσα σε μια διεθνή συγκυρία οικονομικής κρίσης που σε σημαντικό βαθμό τα επέτειναν, αλλά διαχειρίσιμα στο πλαίσιο μια αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής που δεν θα είχε ως κύριο χαρακτηριστικό την βίαιη προσαρμογή σε μεταρρυθμίσεις οι οποίες έπληξαν βάναυσα τον κοινωνικό ιστό και την παραγωγική βάση της χώρας.

ΠΙΝΑΚΑΣ 1

Στον πίνακα 1 βλέπουμε τρεις διαφορετικές μετρήσεις του ελλείμματα για το 2009 και πως αυτό αυξήθηκε μέσω διαδοχικών αναθεωρήσεων. Επίσης αναφέρονται τα κονδύλια του προϋπολογισμού του έτους εκείνου τα οποία υπέστησαν παραποίηση. 

Η πρώτη στήλη έχει τα νούμερα που προϋπολογισμού του 2009, όπως είχαν προβλεφθεί στο Πρόγραμμα Σταθεροποίηση και Ανάπτυξης (ΠΣΑ) που καταρτίστηκε τον Απρίλιο του 2009, δηλαδή πέντε μήνες μετά την κατάθεση του προϋπολογισμού στην Βουλή. 

Στη δεύτερη στήλη αναφέρονται τα κονδύλια όπως τα αναθεώρηση το ΠΑΣΟΚ στο τέλος του 2009 στην έκθεση του προϋπολογισμού για το 2010. 

Η τρίτη στήλη περιέχει τα τελικά πραγματοποιηθέντα νούμερα του προϋπολογισμού του 2009, όπως τα είχε εκ νέου αναθεωρήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο τέλος του 2010 με την κατάθεση του προϋπολογισμού για το 2011. 

Στην 4η στήλη καταγράφονται οι διαφορές μεταξύ του ΠΣΑ και της εκτίμησης για τα στοιχεία του προϋπολογισμού του 2009, ενώ στην 5η και τελευταία στήλη έχουμε πλέον τα τελικά νούμερα του προϋπολογισμού του 2009 με πραγματοποιηθέντα στοιχεία.

Τεράστια ερωτηματικά δημιουργούνται λόγω:

1. Της μείωσης των εσόδων του Τακτικού Προϋπολογισμού κατά 10 δις € μεταξύ ΠΣΑ και εκτιμήσεων και επί πλέον άλλων 712 εκ. € μεταξύ εκτίμησης και πραγματοποίησης. Συνολικά δηλαδή τα καθαρά έσοδα του 2009 μειώθηκαν κατά 10,7 δις €.
2. Υπέρμετρη επίσης είναι και η αύξηση στις δαπάνες του Τακτικού Προϋπολογισμού. Μεταξύ ΠΣΑ και εκτιμήσεων ανέβηκαν κατά 4,6 δις €, ενώ μεταξύ εκτιμήσεων και πραγματοποιήσεων ανέβηκαν κατά 1 δις € επί πλέον. Συνολικά δηλαδή αυξήθηκαν κατά 5,6 δις €.
3. Το ίδιο συμβαίνει και στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ). Μεταξύ ΠΣΑ και πραγματοποιήσεων η συνολική πτώση στα έσοδα είναι 1,7 δις €, ενώ οι δαπάνες διογκώνονται κατά 788 εκ. €.
4. Στα εξοπλιστικά προγράμματα οι δαπάνες αυξάνονται κατά 657 εκ. €, μεταξύ ΠΣΑ και εκτιμήσεων, αλλά μετριάζεται η αύξηση κατά 230 εκ. € στο στάδιο πραγματοποιήσεων.
5. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η πτώση του περισσεύματος στο οικονομικό αποτέλεσμα των ΟΤΑ, Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης και λοιπών Νομικών Προσώπων, που παραδοσιακά βελτίωνε το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης. Το περίσσευμα από πρόβλεψη 6,6 δις € στο ΠΣΑ αναθεωρήθηκε ως εκτίμηση επί ΠΑΣΟΚ στο τέλος του 2009 σε κάτω από 2 δις €. Στο τέλος του 2010, όταν κατατέθηκε ο προϋπολογισμός για το 2011 το ήδη μικρότερο περίσσευμα μετατρέπεται σε έλλειμμα της τάξης των 2,4 δις €! Για πρώτη φορά στους προϋπολογισμούς του κράτους γίνεται τέτοιου μεγέθους αναθεώρηση.

Το αποτέλεσμα των επανειλημμένων αναθεωρήσεων στα σημαντικότερα κονδύλια του προϋπολογισμού (μαζί με άλλα μικρότερα) δημιούργησαν μια εκρηκτική αύξηση του ελλείμματος του 2009 που από μονοψήφιο νούμερο ως ποσοστό του ΑΕΠ επί ΝΔ, έγινε διψήφιο και το μεγαλύτερο της ΕΕ την εποχή εκείνη. Δηλαδή, από 3,7% επί του ΑΕΠ όταν δημοσιοποιήθηκε το ΠΣΑ και 6% όταν αναγγέλθηκε στην Eurostat την 1 Οκτωβρίου 2009 ως τελική πρόβλεψη προτού αποχωρήσει η ΝΔ από την εξουσία, το έλλειμμα του 2009 αναθεωρήθηκε από το ΠΑΣΟΚ αρχικά σε 12,7% και τελικά σε 15,4% επί του ΑΕΠ. Όπως θα δούμε μάλιστα στη συνέχεια της ανάλυσης το τελευταίο αυτό νούμερο με συνεχείς αλχημείες επί κάθε μεγέθους που θα μπορούσε να το διογκώσει έφτασε σχεδόν το 16%!

Α. Η είσοδος του ΔΝΤ στην διαχείριση των οικονομικών της χώρας ήταν προσυμφωνημένη

Όταν ήλθε στην εξουσία η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου στις αρχές Οκτωβρίου του 2009, ο στόχος της οικονομικής πολιτικής της ήταν να δραματοποιηθεί η κατάσταση των Δημόσιων οικονομικών σε τέτοιο βαθμό ώστε να γίνουν αποδεκτά από την Ελληνική κοινωνία νέα σκληρά μέτρα. Η οποιαδήποτε δηλαδή εφαρμογή ήπιας προσαρμογής της οικονομίας σε μεταρρυθμίσεις που θα οδηγούσαν στην σταδιακή μείωση των Δημόσιων ελλειμμάτων και του χρέους, απορρίφτηκε από την τότε κυβέρνηση. 

Αντίθετα επιλέχθηκε η άμεση και βίαιη προσαρμογή της οικονομίας και της κοινωνίας. Στόχος ήταν η μείωση των εισοδημάτων και γενικότερα του κόστους παραγωγής στον Δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, προκειμένου να δημιουργηθεί μια κατάσταση εσωτερικής υποτίμησης και άνοδο της ανταγωνιστικότητας, δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν είχε αυτόνομη νομισματική πολιτική και δεν μπορούσε να επηρεάσει την ισοτιμία του ευρώ. Την εμπειρία για εφαρμογή μιας τέτοιας συνταγής βέβαια, την είχε το ΔΝΤ.

Στην αντίληψη του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, λόγω της Αμερικανικής του κουλτούρας, δεν υπήρχε κανένας ενδοιασμός ότι η λύση του ΔΝΤ ήταν επιβεβλημένη. Πρόβλημα ήταν το κατά πόσον η ΕΕ θα δεχόταν μια τέτοια επιλογή, εφόσον ουδέποτε στο παρελθόν είχαν εκχωρηθεί εξουσίας στο ΔΝΤ προκειμένου να αναμειχθεί στα οικονομικά της Ευρωζώνης. Οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρωζώνης επί χρόνια δυσφορούσαν στην πιθανή ανάμειξη του ΔΝΤ στα Ευρωπαϊκά οικονομικά ζητήματα εφόσον θεωρείτο ότι οι συνταγές του δεν ήταν συμβατές σε μια Ευρώπη ώριμων κοινωνών, κοινό νόμισμα και υψηλό βιοτικό επίπεδο.

Ο κ. Γ. Παπανδρέου έκανε αρχικά μια βολιδοσκόπηση των διαθέσεων του κ. Ντομινίκ Στρος Σκαν που ηγείτο του ΔΝΤ. Στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους τέθηκε εκ μέρους του ΔΝΤ ως προαπαιτούμενο να εμπλακεί στο σχέδιο και η ΕΕ, εφόσον ήταν γνωστές οι αντιρρήσεις των ηγετών της. Η μυστική επικοινωνία Παπανδρέου με το ΔΝΤ, ωστόσο, έγινε ευρέως γνωστή αργότερα και καυτηριάστηκε από όλη την τότε αντιπολίτευση, ενώ διατυμπανήθηκε από όλα τα μέσα ενημέρωσης ότι από τον Δεκέμβριο του 2009 ο Παπανδρέου είχε αρχίσει να προσχεδιάζει την ένταξη της χώρας στην «μέγγενη» του ΔΝΤ, ενώ για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης εμφατικά το απέρριπτε.

[1]SKAI: Δημοσίευση: 20/02/2011 ( http://www.skai.gr/news/politics/article/163396/o-g-papandreou-eihe-zitisei-apo-to-2009-paremvasi-tou-dd-/). Τον Δεκέμβριο του 2009, δύο μόλις μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου είχε ζητήσει παρέμβαση του ΔΝΤ στην Ελλάδα, αν και δημοσίως απέρριπτε κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Σύμφωνα με την «Καθημερινή της Κυριακής», την αποκάλυψη έκανε ο Στρος Καν, σε ντοκιμαντέρ του ιδιωτικού γαλλικού καναλιού Canal+. Σύμφωνα με τον επικεφαλής του ΔΝΤ, απάντησε στον Έλληνα πρωθυπουργό ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν θα δεχτούν τη μονομερή παρέμβαση του Ταμείου σε μία χώρα της Ευρωζώνης. 

ΤΑ ΝΕΑ:Δημοσίευση: 16/05/2014 (http://www.tanea.gr/news/politics/article/5121313/nt-stros-kan-epibalame-sthn-ellada-mia-apolytws-anypoforh-politikh/ ). Για την «επιβολή μιας ανυπόφορης πολιτικής» στην Ελλάδα έκανε λόγο ο πρώην γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος-Καν, σε εκπομπή που μετέδωσε το βράδυ της Πέμπτης η γαλλική δημόσια τηλεόραση εν όψει των ευρωεκλογών. Θυμάται ο Στρος-Καν ότι ο Παπανδρέου του τηλεφώνησε και του είπε πως η Ελλάδα θα χρειαζόταν ένα σχέδιο βοήθειας από το ΔΝΤ. Ο Στρος-Καν του ζήτησε να επικοινωνήσει πρώτα με του ευρωπαίους ομολόγους του «ώστε να είσαι σίγουρος ότι συμφωνούν να ασχοληθεί το ΔΝΤ με την Ελλάδα».

Β. Πως φούσκωσε το έλλειμμα του 2009 από πλευράς δαπανών και εσόδων

Η προτροπή του Στρος Σκαν ότι δεν θα ήταν δυνατή η εμπλοκή του ΔΝΤ στα Δημόσια οικονομικά της Ελλάδας, αν δεν πειθόταν η ΕΕ να το επιτρέψει και παράλληλα να συμμετάσχει, έγινε ο νέος στόχος της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Παπανδρέου. Έτσι, από το τελευταίο τρίμηνο του 2009, η νέα κυβέρνηση επιδόθηκε σε μια άνευ προηγουμένου παραποίηση των στοιχείων του τρέχοντος ελλείμματος της Γενικής Κυβέρνησης, αποβλέποντας να το αυξήσει αμφίπλευρα μέσω της μείωσης των εσόδων και αύξησης των δαπανών. 

Η μεθόδευση παραποίησης των Δημόσιων οικονομικών έγινε κυρίως μέσω της αύξησης των δαπανών του τελευταίου τριμήνου του 2009, της μετακύλισης εσόδων από το 2009 στο 2010, της μεταφοράς δαπανών που έπρεπε να γίνουν το 2010 στο 2009, και πάνω απ’ όλα με την αλλαγή των κανόνων της ΕΛΣΤΑΤ αναφορικά με το οικονομικό αποτέλεσμα των ΟΤΑ, ΟΚΑ, ΝΠΔΔ και ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ τα οποία προστέθηκαν στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης.

Β 1. ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΧΡΕΗ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ ΠΡΟΣΤΕΘΗΚΑΝ

Το τελευταίο τρίμηνο του 2009 πληρώθηκαν χρέη προς τα νοσοκομεία ύψους 1.502 εκ. €, ενώ στον προϋπολογισμό του 2009 δεν είχε προβλεφθεί η σχετικά δαπάνη. Μάλιστα, εξ αυτού του ποσού, κυριολεκτικά τις τελευταίες ημέρες προτού κλείσει το ημερολογιακό έτος, αποφάσισε ο υπουργός των Οικονομικών να εκταμιεύσει 1.198 εκ. €[1] προς τα νοσοκομεία. Η πράξη εκταμίευσης του ποσού αυτού έγινε χωρίς την αναγκαία διαπραγμάτευση, που σε παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν είχε οδηγήσει σε έκπτωση και περιορισμό των οφειλών. Το 2005, για παράδειγμα, η έκπτωση που είχε επιτύχει το Δημόσιο από οφειλές προς τα νοσοκομεία ύψους 2,5 δις €, ήταν 5%. Επομένως, πάνω στην πρεμούρα να αυξηθούν οι δαπάνες και το έλλειμμα του 2009 προτού κλείσει η οικονομική χρήση, η κυβέρνηση άφησε τότε να χαθούν κάποια 75 εκ. € από έκπτωση που δικαιούτο.

Από λογιστικής πλευράς η εξόφληση μέρους των χρεών προς τα νοσοκομεία αφορούσε τα 5 προηγούμενα έτη, 2005-2009, και όχι ΜΟΝΟ το 2009. Δεν υπήρχε επομένως δημοσιονομικός λόγος να φορτωθούν όλες οι δαπάνες σε ένα έτος, το 2009. Η «μαγειρική» των αριθμών βέβαια δεν σταματά εδώ. Στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού του 2010, καταγράφεται ότι η εκτιμώμενη δαπάνη προς εξόφληση των χρεών των νοσοκομείων το 2009 ήταν ακόμα μεγαλύτερη, 2200 εκ. €. Ωστόσο, μετά από ένα χρόνο στον προϋπολογισμό του 2011 και όταν τα στοιχεία για το έλλειμμα του 2009 ήταν πλέον απολογιστικά, η δαπάνη που καταχωρήθηκε για την εξόφληση χρεών προς τα νοσοκομεία αλλάζει ξανά και γίνεται 611 εκ. €, ενώ 815 εκ. € καταχωρούνται στο 2010, και αναφέρεται επίσης ένα ανεξόφλητο ποσό 450 εκ. €.

Τι σημαίνουν όλες αυτές οι λογιστικές αλχημείες και το πήγαινε-έλα με τα χρέη προς τα νοσοκομεία;

1. Ότι μια βεβιασμένη εκταμίευση 1.502 εκ. € έγινε στο τέλος του 2009 καθαρά για λόγους να αυξηθεί το έλλειμμα του έτους.
2. Στη συνέχεια φαίνεται ότι το έλλειμμα του 2009 δεν έφτασε στο μέγεθος που ήθελε η κυβέρνηση, με αποτέλεσμα το κονδύλι να αυξηθεί περεταίρω στα 2.200 εκ. €.
3. Μετά βέβαια από 12 μήνες «περίσκεψης», στο τέλος του 2010 όταν κατατέθηκε ο προϋπολογισμός του 2011, η κυβέρνηση Παπανδρέου αναμόρφωσε εκ νέου τα νούμερα και αποφάσισε να βάλει 611 εκ. € στο έλλειμμα του 2009 και 815 εκ. € στο έλλειμμα του 2010, αφήνοντας και ένα «φέσι» για τις επόμενες γενεές, ύψους 450 εκ. €.

Β 2. ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΔΑΠΑΝΩΝ ΣΤΑ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

Οι προϋπολογισμένες δαπάνες για τα εξοπλιστικά προγράμματα του υπ. Εθνικής Άμυνας το 2009 ήταν 2.200 εκ. €. Το κονδύλι αυτό αναθεωρήθηκε τον Απρίλιο του 2009 στο ΠΣΑ και έγινε 2500 εκ. €. Παρά το γεγονός ότι ήταν γνωστό ότι οι εξοφλήσεις προς τις πολεμικές βιομηχανίες των χωρών της Δύσης ήταν ελαστικές ως προς τον χρόνο πληρωμής, αντί η δαπάνη να παραμείνει στο αναθεωρημένο ποσό των 2.500 εκ. €, η νέα κυβέρνηση αποφάσισε να το ανεβάσει στα 3.157 εκ. €. Συνεπώς η κατά 657 εκ. € υπέρβαση της δαπάνης ήταν αδικαιολόγητη και δείχνει ότι μοναδικός σκοπός ήταν να αυξηθεί το έλλειμμα του 2009.

Β 3. ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΟΥ 2010 ΣΤΟ 2009

Με την ψήφιση του νόμου 3808/10.12.2009 στο τέλος του έτους «έκτακτη οικονομική ενίσχυση κοινωνικής αλληλεγγύης, έκτακτη εισφορά κοινωνικής ευθύνης των μεγάλων επιχειρήσεων και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και άλλες διατάξεις», ο δημόσιος προϋπολογισμός αυξήθηκε κατά 1 δις€.

Αν το υπ. Οικονομικών ακολουθούσε την νομιμότητα του ψηφισμένου προϋπολογισμού για το 2009 και δεν στόχευε στην παραπέρα επιβάρυνση του ελλείμματος για το συγκεκριμένο έτος, δεν θα προχωρούσε σε επιμερισμό του ποσού αυτού σε δύο έτη (το 2009 και το 2010), εφόσον η εκταμίευση του επιδόματος άρχιζε το 2010. Έτσι, το έλλειμμα του 2009 φούσκωσε για μια ακόμα φορά κατά 500 εκ. €.

Β 4. ΥΠΕΡΒΑΣΕΙΣ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ

Σε μια πλειάδα από δαπάνες η κυβέρνηση Παπανδρέου έδωσε τα «ρέστα» της και τις αύξησε όσο μπορούσε το τελευταίο τρίμηνο του 2009. Οι δαπάνες αυτές αναφέρονται σε μεταβιβαστικές πληρωμές, επιχορηγήσεις, λειτουργικά έξοδα, προμήθειες, σύνθετες δαπάνες, παροχές και οδοιπορικά. Η ηθελημένη υπέρβαση τους είχε σαν αποτέλεσμα να φουσκώσει το έλλειμμα του 2009 κατά 822 εκ. €.

ΠΙΝΑΚΑΣ 2

Στον πίνακα 2 αναλύεται η πορεία έξι συγκεκριμένων δαπανών που είναι συνήθεις και επαναλαμβανόμενες σε όλους τους προϋπολογισμούς του κράτους. Στον πίνακα αναφέρονται οι πραγματοποιήσεις δαπανών στο 9μηνο του 2009, επίσης για το τελευταίο 3μηνο που κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ, όπως και για το σύνολο του έτους. 

Από την σύγκριση του μηνιαίου ρυθμού δαπανών μεταξύ 9μήνου και 3μήνου βλέπουμε για παράδειγμα ότι οι δαπάνες σε επιχορηγήσεις και μεταβιβαστικές πληρωμές, που την περίοδο Ιανουάριος – Σεπτέμβριος έτρεχαν με ένα ρυθμό 1.531 εκ. € ανά μήνα, επιταχύνονται το τελευταίο 3μηνο και φτάνουν τα 1.918 εκ. € ανά μήνα. Επομένως, λόγω αυτής της αύξησης δαπανώνται 386 εκ. € περισσότερα από ότι έδειχνε η πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού στο πρώτο 9μηνο. 

Η ίδια τακτική ακολουθείται στις λειτουργικές δαπάνες, με 109 εκ. € πέραν του κανονικού, 99 εκ. € για τις προμήθειες και το ίδιο ποσό για τις σύνθετες δαπάνες. Η τακτική αυτή ακολουθείται επίσης στην περίπτωση των πρόσθετων παροχών και τα οδοιπορικά. Με την μέθοδο της υπέρμετρης αύξησης των συγκεκριμένων δαπανών τους τελευταίους μήνες του έτους, τελικά πέτυχε το υπ. Οικονομικών να φουσκώσει το έλλειμμα του 2009 με ένα πρόσθετο ποσό 822 εκ. €.

Β 5. ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΕΣΟΔΩΝ ΚΑΙ ΔΑΠΑΝΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΠΕΔΥΣΕΩΝ

Τα χρήματα που διατίθενται για την κάλυψη των αναγκών του Προγράμματος των Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) προέρχονται κυρίως από εισροές εσόδων από την ΕΕ στα οποία προστίθενται και άλλα εγχώρια ίδια έσοδα, και από τα ταμεία του κρατικού προϋπολογισμού (δηλαδή χρήματα των φορολογουμένων). Το άθροισμα των πηγών αυτών αποτελούν το σύνολο της δαπάνης η οποία διατίθεται προκειμένου να γίνουν οι Δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές του κράτους.

ΠΙΝΑΚΑΣ 3

Στον πίνακα 3 αναφέρονται οι εισροές χρημάτων από το 2007 έως και το 2010, που προέρχονται από τα διάφορα Κοινοτικά ταμεία (έσοδα από ΕΕ) και άλλα εγχώρια έσοδα. Επίσης αναφέρεται το σύνολο της δαπάνης που πραγματοποιήθηκε προς κάλυψη ΠΔΕ για την ίδια περίοδο και το έλλειμμα μεταξύ εσόδων και δαπανών. Στην τελευταία γραμμή του πίνακα έχει υπολογιστεί το ποσοστό του συνόλου των δαπανών για Δημόσιες επενδύσεις που καλύπτεται από τις εισροές χρημάτων από τα ταμεία της ΕΕ και τα ίδια έσοδα. 

Όλα τα στοιχεία είναι απολογιστικά (δηλαδή αποτελούν πραγματοποιήσεις), ενώ για το 2009 αναφέρονται επίσης οι προϋπολογισμένοι στόχοι του ΠΔΕ. Στις τρεις στήλες στο τέλος του πίνακα υπολογίζονται οι διαφορές μεταξύ στόχων και πραγματοποιήσεων από το 2008 έως το 2010. Αυτές φανερώνουν τον στόχο, με αλχημείες στην υστέρηση εσόδων και αύξηση των δαπανών να επιβαρυνθεί το έλλειμμα του 2009 ώστε να εμφανιστεί αντίστοιχα βελτίωση στο έλλειμμα του 2010.

Ιστορικά, οι εισροές χρημάτων από την ΕΕ μαζί με τα ίδια έσοδα, αποτελούσαν πάνω από το μισό χρηματικό ποσό που διατίθετο για τις δαπάνες του ΠΔΕ. Το 2007 τα έσοδα αυτά αντιστοιχούσαν στο 55,3% των δαπανών και το 2008 στο 52,1%. Λαμβάνοντας υπόψη την αρνητική συγκυρία μεταξύ 2007 και 2008, για το 2009 είχε προϋπολογιστεί τα έσοδα να πέσουν στο 42% του συνόλου των χρήματα που θα δαπανώντο στο ΠΔΕ. 

Απολογιστικά όμως βλέπουμε ότι η σχέση εσόδων προς σύνολο δαπανών, από στόχο 42% έπεσε στο 21,3%. Δηλαδή τα χρήματα που τελικά απορροφήθηκαν κυρίως από τα Κοινοτικά ταμεία το 2009 και εποχικά αυτό συμβαίνει το τελευταίο 3μηνο κάθε έτους, ήταν κάτω από τα μισά από ότι το προηγούμενο έτος. Ωστόσο, το σύνολο των δαπάνες για το ΠΔΕ παρέμεινε σε παρόμοιο υψηλό επίπεδο όπως το προηγούμενο έτος (9.588 εκ. € το 2009 σε σχέση με 9.624 εκ. € το 2008). Επομένως, το έλλειμμα του ΠΔΕ ανέβηκε στο πρωτοφανές ποσό των 7,5 δις €.

Η τεράστια πτώση των εσόδων μέσα στο 2009 (ίση με 2.830 εκ. € από ΕΕ και 146 εκ. € από ίδια έσοδα) δεν αντισταθμίστηκε από κάποια μείωση των δαπανών ενώ η πρόβλεψη του προϋπολογισμού έθετε ένα πλαφόν 8,8 δις €. Αντίθετα οι δαπάνες επιταχύνθηκαν το τελευταίο τρίμηνο και από 7,8 δις € πού ήταν στο 7μηνο, έφτασαν στο τέλος του έτους τα 9,6 δις €, δηλαδή στην διάρκεια του τελευταίου 3μήνου αυξήθηκαν κατά 1,8 δις €. Η υπέρβαση του προϋπολογισμού του 2009, παρά το γεγονός ότι στις δαπάνες είχε τεθεί ο στόχος των 8,8 δις, δεν έπρεπε να γίνει. Με άλλα λόγια ηθελημένα προστέθηκε στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης ένα ποσό της τάξης τουλάχιστον των 800 εκ. €.

Όπως και να αξιολογήσει κανείς τις κινήσεις εσόδων και δαπανών στο ΠΔΕ, οι μεταθέσεις εσόδων και δαπανών που έγιναν στα έτη 2009 και 2010 «βγάζει μάτι» και αποτελεί απόδειξη ενός κεντρικού σχεδιασμού να φουσκώσει το έλλειμμα του 2009 με κάθε τρόπο.

Β 6. ΟΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ ΦΟΡΩΝ ΑΥΞΗΘΗΚΑΝ

Ουδέποτε στο παρελθόν το υπουργείο Οικονομικών ήταν τόσο «γαλαντόμο» στις επιστροφές φόρων, όσο στο τέλος του 2009. Ενώ είχε προϋπολογιστεί μέσα στο 2009 να επιστραφούν φόροι της τάξης των 3.300 εκ €, το τελικό ποσό των επιστροφών έφτασε τα 4.952 εκ. €, δηλαδή 1,6 δις € περισσότερο. Οι επιστροφές όμως φόρων αδειάζουν τα ταμεία του κράτους και αυξάνουν το έλλειμμα. Στο παρελθόν οι κυβερνήσεις είχαν σαν κανόνα να επιστρέφουν φόρους σε αναλογία με τα έσοδα. Το ποσοστό των επιστροφών ήταν γύρο στο 5% επί των εσόδων (βλέπε σχήμα 1). Ο κανόνας αυτός δεν ήταν θεσμοθετημένος και ο εκάστοτε υπουργός των Οικονομικών μπορούσε να βοηθά τον ιδιωτικό τομέα με περισσότερες επιστροφές φόρων, εφόσον υπήρχε στενότητα ρευστότητας στην οικονομία.

Μόλις φάνηκαν τα πρώτα σημάδια ύφεσης το 2008, η κυβέρνηση της ΝΔ χαλάρωσε τον κανόνα και επέστρεψε μέσα στο έτος φόρους ίσους με το 6,6% των εσόδων, ή 3.654 εκ. €. Η ίδια πολιτική ακολουθήθηκε και το 2009 όπου μέχρι τον Σεπτέμβριο οι επιστροφές φόρων είχαν ξεπεράσει τους ετήσιους στόχους και έφτασαν τα 3.462 εκ. €[1], ή το 6,5% των εσόδων (όπως διαμορφώθηκαν στο τέλος του έτους). Σε μια εποχή που τα Δημόσια οικονομικά δεν είχαν αντοχές και το έλλειμμα διευρυνόταν, η χρηστή διαχείριση των Δημόσιων οικονομικών υπαγορεύει ότι οι εκροές εσόδων υπό την μορφή επιστροφών φόρων δεν έπρεπε να ξεπεράσουν έστω το 7% των συνολικών εσόδων, ή τα 3.750 εκ. € μέχρι το τέλος του έτους.

Αντίθετα, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 οι επιστροφές φόρων επιταχύνθηκαν πέρα από κάθε λογική, με αποτέλεσμα να πραγματοποιηθούν το διάστημα αυτό πρόσθετες εκροές από τα ταμεία του κράτους της τάξης του 1,5 δις €. Το τελικό λοιπόν ποσό που επεστράφη μέσα στο έτος στους δικαιούχους με τις «συνοπτικές» διαδικασίες του τελευταίου τριμήνου ήταν 4.952 εκ. €, ενώ το συνολικό ποσό δεν θα έπρεπε να είχε υπερβεί τα 3.750 εκ. €. Επομένως, λόγω της υπέρμετρης αύξησης στις επιστροφές φόρων το έλλειμμα του 2009 επιβαρύνθηκε κατά 1,2 δις € πέραν από ότι η σωστή δημοσιονομική διαχείριση επιβάλει. Παράλληλα, ο κανόνας επιστροφών φόρων, από το 5% έως 6,6% που είχε παγιοποιηθεί στο παρελθόν, εκτινάχτηκε στο 9,3% των εσόδων.

Β 7. ΗΘΕΛΗΜΕΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΣΟΔΩΝ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ

Σημαντική μείωση στα έσοδα του 2009 αποτέλεσε η απόφαση της νέας κυβέρνηση να αλλάξει την οικονομική πολιτική από περιοριστική που επιβάλλετο και είχε προαναγγελθεί προεκλογικά από την ΝΔ, σε «λεφτά υπάρχουν». Πάγωσε την νομοθεσία περί τακτοποίησης των ημιυπαίθριων χώρων -εσκεμμένα την μετέθεσε για αργότερα- με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια απώλεια εσόδων της τάξης των 800 εκ. € τουλάχιστον. 

Επίσης στα λαχεία είχε προωθηθεί υπουργική απόφαση να μπει ένα 10% φόρος από το πρώτο ευρώ και να επεκταθεί αυτό σε όλα τα τυχερά παιχνίδια του ΟΠΑΠ, ενώ ταυτόχρονα μπήκε στο ψυγείο η ενεργοποίηση του Ξυστού λαχείου (εκτιμώμενη συνολική απώλεια εσόδων τουλάχιστον 500 εκ. €). Παράλληλα, η είσπραξη του ΕΤΑΚ του 2009 μεταφέρθηκε στο 2010 με απώλεια εσόδων τουλάχιστον 350 εκ. €, ενώ η μη-εφαρμογή του μέτρου της φορολόγησης των σκαφών αναψυχής και η εφάπαξ εισφορά στα σκάφη υπολογίζεται σε απώλεια τουλάχιστον 50 εκ. €. Συνολικά, επομένως, από τις πηγές αυτές ηθελημένα χάθηκαν έσοδα της τάξης των 1700 εκ. €, με ανάλογη διεύρυνση του ελλείμματος του 2009.

Γ. Πρόσθεσαν ανύπαρκτα ελλείμματα των ΔΕΚΟ, ΟΤΑ, ΟΚΑ & ΝΠΔΔ στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης.

Τον Απρίλιο του 2010 δημοσιεύτηκε από την Eurostatη εκτίμηση του ελλείμματος του 2009, η οποία ουσιαστικά έβαλε την «σφραγίδα» της ότι μετά την τελική επεξεργασία των στοιχείων το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης δεν θα υφίστατο αλλαγές μεγαλύτερες του 0,5% του ΑΕΠ. Έξι μήνες αργότερα όμως, η Eurostat πέταξε στο καλάθι των αχρήστων το 0,5%. Δέχτηκε την νέα αύξηση του ελλείμματος του 2009, που είχε παρουσιάσει η κυβέρνηση Παπανδρέου και ήταν κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ πάνω από ότι είχε εκτιμηθεί τον Απρίλιο του 2009, παρά του ότι μεγάλες αναθεωρήσεις σαν αυτή είναι αντίθετες με τον γενικά αποδεκτό Κώδικα Στατιστικών Πρακτικών. Έτσι, από 12,7% που είχε αρχικά επισημοποιηθεί το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης για το έτος 2009 (στην έκθεση του προϋπολογισμού για το 2010), αυξήθηκε στη συνέχεια στο 15,4% του ΑΕΠ στην έκθεση του προϋπολογισμού που κατατέθηκε στην Βουλή για τον προϋπολογισμό του 2011.

Η μεγαλύτερη παραποίηση του αληθινού ελλείμματος του έτους 2009 έγινε μέσω του ισοζύγιο των ΟΤΑ, ΟΚΑ και λοιπών ΝΠΔΔ. Το ισοζύγιο αυτό, δηλαδή η διαφορά μεταξύ εσόδων και εξόδων τους, ήταν θετικό και επί χρόνια συνέτεινε στο να βελτιώνεται η συνολική εικόνα του ελλείμματος της Γενικής Κυβέρνησης. Όμως, σε μια εμφανή προσπάθεια παραποίησης της πραγματικότητας, το περίσσευμα των οργανισμών αυτών μετατράπηκε σε έλλειμμα και έτσι επιβαρύνθηκε το έλλειμμα του 2009 κατά 9 δις €! Στην παραποίησης της αλήθειας συμμετείχε και ένα αμφισβητούμενοέλλειμμα 17 ΔΕΚΟ, γεγονός που ουδέποτε είχε γίνει στο παρελθόν και δημιούργησε μια νέα τάξη στατιστικής απεικόνισης του Ελληνικού προϋπολογισμού, η οποία μάλιστα έρχεται σε αντίθεση με την πρακτική άλλων χωρών της ΕΕ όπου οι επιδοτήσεις των ΔΕΚΟ θεωρούνται κανονικό έσοδο των επιχειρήσεων και δεν υπολογίζονται ως αύξηση του ελλείμματος.

ΠΙΝΑΚΑΣ 4

Στον πίνακα 4 παρουσιάζονται τα στοιχεία του οικονομικού αποτελέσματος (ισοζύγιο) των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Κοινωνικής Ασφάλισης και των νομικών προσώπων που απαρτίζουν μέρος της Γενικής Κυβέρνησης. Στο Πρόγραμμα Σταθεροποίησης και Ανάπτυξης που καταρτίστηκε τον Απρίλιο του 2009 η κυβέρνηση της ΝΔ εκτιμούσε στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης ότι στο σύνολο τους οι συγκεκριμένοι οργανισμοί και νομικά πρόσωπα θα είχαν μέχρι το τέλος του 2009 ένα περίσσευμα της τάξης των 6,6 δις €. 

Το συγκεκριμένο νούμερο αμφισβητήθηκε από την νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Έγιναν νέες στατιστικές εκτιμήσεις και στο τέλος του 2010, όταν πλέον τα στοιχεία για το 2009 είχαν πραγματοποιηθεί και κατασταλάξει οι αλλαγές, το παραδοσιακά με έρευνες πιστοποιημένο περίσσευμα των ΟΤΑ και ΟΚΑ επανεκτιμήθηκε και αποφασίστηκε ότι ήταν έλλειμμα -2,4 δις €. Παράλληλα, στην ομάδα των συγκεκριμένων οργανισμών προστέθηκε για πρώτη φορά το έλλειμμα μίας πλειάδας ΔΕΚΟ που ουδέποτε είχαν ενσωματωθεί στην Γενική Κυβέρνηση στο παρελθόν. Έτσι, η δραστική αλλοίωση των αριθμών, από θετικό σε αρνητικό, του ισοζυγίων των ΟΤΑ, ΟΚΑ, ΝΠΔΔ και η προσθήκη των ΔΕΚΟ, έδωσε μια επί πλέον πυροδότηση στην αύξηση του ελλείμματος του 2009 που ήταν της τάξης των 9 δις €.

Το παράδοξο με την ένταξη ελλειμματικών ΔΕΚΟ στον προϋπολογισμό είναι ότι στις περισσότερες από τις χώρες της ΕΕ οι συγκεκριμένες ΔΕΚΟ δεν ενσωματώνονται στους λογαριασμούς της Γενικής Κυβέρνησης. Αυτή η ευελιξία του ποια ΔΕΚΟ μπαίνει στο γενικό ισοζύγιο της κυβέρνησης και ποια όχι, είναι δυστυχώς μια αποδεκτή πρακτική από την Eurostat(με βάση ένα πλήθος κριτηρίων που είναι δύσκολο να ελεγχθούν). Το αποτέλεσμα είναι ότι τα κράτη μέλη την ακολουθούν κατά το δοκούν. Με την επαναταξινόμηση του τι αποτελεί Δημόσιο προϊόν μιας ΔΕΚΟ και τι ιδιωτικό, η μεν Ελληνική κυβέρνηση πρότεινε και η δε Eurostat αποδέχτηκε ότι μια πλειάδα από ΔΕΚΟ δεν παράγουν υπηρεσίες με κριτήρια ιδιωτικού τομέα αλλά βάσει των «ελαστικών» κριτηρίων που ισχύουν οι υπηρεσίες τους μπορεί να χαρακτηριστούν ως Δημοσίως προσφερόμενα αγαθά.

Επομένως, με αλλαγή των στατιστικών κανόνων και σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, πρώτα «βαφτίστηκε» η επιδότηση του Δημοσίου προς ορισμένες ΔΕΚΟ ότι αποτελεί δαπάνη που επιβαρύνει το έλλειμμα και όχι έσοδο που μειώνει το έλλειμμα τους. Στη συνέχεια οι ΔΕΚΟ που επί χρόνια μέχρι το 2009 λειτουργούσαν σαν Α.Ε. και σε μεγάλο βαθμό υπόκεινται στο ελεύθερο ανταγωνισμό της αγοράς, με την συναίνεση της Eurostatγια το έτος 2009 άρχισαν να αποτελούν πλέον μέρος του Δημοσίου και άρα έπρεπε το έλλειμμα που δημιουργήθηκε με την αλλαγή των στατιστικών εννοιών να προστεθεί σε αυτό της Γενικής Κυβέρνησης.

Ωστόσο, ενώ η βεβιασμένη απόφαση της ΕΛΣΤΑΤ ότι ορισμένες ΔΕΚΟ αποτελούν Δημόσιο βάσει ενός ελαστικού κανονισμού της Eurostatκαι επομένως αυτό οδηγεί τα Δημόσια οικονομικά σε μεγαλύτερο επίπεδο ελλειμμάτων, δεν φρόντισε η ΕΛΣΤΑΤ παράλληλα να αναθεωρήσει το ΑΕΠ του οποίου το μέγεθος αυξάνει με την επαναταξινόμηση των ΔΕΚΟ. Αυτό σημαίνει ότι πρόδηλος στόχος ήταν να αυξηθεί το έλλειμμα του 2009 και όχι το ΑΕΠ, γιατί η αύξηση του δεύτερου μειώνει το έλλειμμα ως ποσοστό. Ταυτόχρονα η μεταβολή, από περίσσευμα σε έλλειμμα του οικονομικού αποτελέσματος ενός υποσυνόλου της Γενικής Κυβέρνησης (δηλαδή του ισοζυγίων των ΟΤΑ, ΟΚΑ, ΝΠΔΔ και ΔΕΚΟ), δεν άλλαξε μόνο άρδην την εικόνα των Δημόσιων οικονομικών, αλλά τίναζε την αξιοπιστία και την οικονομική σχέση της χώρας μας με την ΕΕ στον αέρα.

Πέραν όλων αυτών των απαράδεκτων αλχημειών με τα στοιχεία του προϋπολογισμού, ακόμα πιο παράδοξο είναι και πολλά ερωτηματικά δημιουργεί το γεγονός ότι, ενώ το υποσύνολο που αποκαλούμε ισοζύγιο ΟΤΑ, ΟΚΑ και λοιπών ΝΠΔΔ, από περίσσευμα έγινε έλλειμμα, στην συνέχεια το επόμενο έτος 2010 επανέρχεται δριμύτερη η πιστοποίηση από την ΕΛΣΤΑΤ ότι δημιουργήθηκε ξανά περίσσευμα! 

Για το έτος 2010, η κυβέρνηση με τον ίδιο πρωθυπουργό, τον ίδιο υπουργό Οικονομικών και τα ίδια στελέχη στο υπουργείο, υπολογίζει απολογιστικά και με πραγματοποιηθέντα στοιχεία ότι το ισοζύγιο ΟΤΑ, ΟΚΑ και λοιπών ΝΠΔΔ είναι περισσευματικό και ίσο με 7,6 δις €. Το αποτέλεσμα των ΔΕΚΟ γίνεται από έλλειμμα -1,7 δις €, περίσσευμα 3,1 δις €!! Το ίδιο εκπληκτικό αποτέλεσμα ισχύει για τους ΟΚΑ που από έλλειμμα -71 εκ. € γίνεται περίσσευμα 3 δις €, ενώ στα νομικά πρόσωπα το περίσσευμα των 125 εκ. εκτοξεύεται στα 2,3 δις € (βλέπε τρίτη στήλη του πίνακα 4 και σελίδα 49 στην έκθεση προϋπολογισμού του 2012).

Η κυβέρνηση Παπανδρέου προφανώς μπορεί να επαίρεται ότι από το πουθενά έβγαλε από το «καπέλο λαγό». Και ο καλύτερος ταχυδακτυλουργός θα ζήλευε την ικανότητα Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου και ΣΙΑ να μπορούν να εξαφανίζουν από τα δημοσιονομικά στοιχεία του 2009 ένα περίσσευμα Οργανισμών της Γενικής Κυβέρνησης τόσο μεγάλο όσο 6,6 δις €. Να το αντιστρέφουν στη συνέχεια και να το κάνουν έλλειμμα -2,4 δις €. Και το επόμενο δωδεκάμηνο να εμφανίζουν ξανά στη θέση του ένα τεράστιο περίσσευμα 7,6 δις €.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΕΚΘΕΣΗΣ

Από το τέλος του 2008 που κατατέθηκε στη Βουλή ο προϋπολογισμός του επόμενου έτους έως το τέλος του 2010 που είχαν συγκεντρωθεί τα απολογιστικά στοιχεία του προηγούμενου έτους, οι δημοσιονομικοί λογαριασμοί της Ελλάδας για το έτος 2009 υπέστησαν μεγάλες αλλοιώσεις. Η βαθιά διεθνής ύφεση αναπόφευκτα παρέσυρε προς το χειρότερο την οικονομία της Ελλάδας και τα ελλείμματα του Δημοσίου το 2009. Στο βαθμό που η αύξηση του ελλείμματος ήταν το αποτέλεσμα της ύφεσης της οικονομίας και της μείωσης της βάσης εσόδων του κράτους, η αύξηση του ελλείμματος ήταν αναμενόμενη.

Οι στόχοι των ελλειμμάτων που τίθενται από τις κυβερνήσεις ένα χρόνο πριν, δικαιολογείται να πέφτουν έξω σε δύο περιπτώσεις: (α) Εφόσον κατά την διάρκεια του έτους υπεισέρχονται πολλοί απρόβλεπτοι παράγοντες που ανατρέπουν τις προβλέψεις εσόδων και δαπανών, και (β) όταν οι πολιτικές βάσει των οποίων επιχειρείται η επίτευξη συγκεκριμένων στόχων αλλάξουν, ή ακυρωθούν. Δεν δικαιολογείται όμως το έλλειμμα ενός κομβικού έτους όπως το 2009, στην διάρκεια του οποίου υπήρξε αλλαγή σκυτάλης στην εξουσία, να είναι το αποτέλεσμα μεθοδευμένης παραποίησης των στοιχείων με κύρια επιδίωξη να πληγεί ο πολιτικός αντίπαλος και ταυτόχρονα να προετοιμαστεί η κοινωνία να δεχτεί σκληρά μέτρα.

ΠΙΝΑΚΑΣ 5

Το ιστορικό της συνεχούς αλλαγής του ελλείμματος του 2009, αναφέρεται σε ποσοστά στον πίνακα 5. Όμως το έλλειμμα του 2009 αυξανόταν όχι μόνο γιατί μεγάλωσε ως ποσό από προβλεπόμενο 14,4 δις € επί ΝΔ σε 36,2 δις € πραγματοποίηση επί ΠΑΣΟΚ, αλλά και λόγω αναμόρφωσης του ΑΕΠ από συνεχείς αναθεωρήσεις που το μείωσαν κατά 23 δις €. 

Η αρχική πρόβλεψη για έλλειμμα 3,7% του ΑΕΠ και τελική 6% επί κυβερνήσεως ΝΔ, αυξήθηκε στη συνέχεια απολογιστικά έξι φορές επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ. Την πρώτη φορά βάσει εκτιμήσεων με τα στοιχεία του προϋπολογισμού στις 21 Οκτωβρίου του 2009 τα οποία στάλισαν στην ΕΕ και στη συνέχεια άλλες 5 φορές απολογιστικά μέχρι τις 12 Οκτωβρίου του 2011. Στον πίνακα 5, εκτός από το ανά περίοδο έλλειμμα που δημοσιοποιήθηκε, για λόγους σύγκρισης έχει επίσης υπολογιστεί το έλλειμμα με σταθερό παρονομαστή, δηλαδή το ΑΕΠ του 2009 όπως διαμορφώθηκε απολογιστικά στο τέλος του 2011 και ήταν 231,6 δις ευρώ.

Αν παραβλέψει κανείς την παραποίηση των αριθμών, βγαίνει ένα συμπέρασμα όπως ακριβώς επεδίωξε να το εμφανίσει η κυβέρνηση Παπανδρέου, ότι δηλαδή το πραγματικό έλλειμμα του 2009 ήταν 36,2 δις €, ή 15,8% του ΑΕΠ. Επομένως η ΝΔ έλεγε ψέματα όταν προέβλεπε ότι μέχρι το τέλος του έτους το έλλειμμα θα είναι ίσο με 14,4 δις € ή 6,2% του αναθεωρημένου ΑΕΠ. Η δυσθεώρητη αυτή αύξηση, λόγω του «πραγματικού» ελλείμματος που «φιλοτέχνησε» το ΠΑΣΟΚ, ισούται με 21,8 δις € ή 9,6% ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ.

ΠΙΝΑΚΑΣ 6

Εξηγήθηκε νωρίτερα ότι η μεγάλη παραποίηση των αριθμών έγινε κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2009. Τα στοιχεία του πίνακα 6 μιλούν από μόνα τους. Εάν σήμερα (Ιούλιος του 2014) αναζητήσει κανείς τα στοιχεία του προϋπολογισμού στον δικτυακό τόπο της ΕΛΣΤΑΤ, όπου το μεγάλο και φουσκωμένο έλλειμμα του 2009 έχει επισημοποιηθεί και περιέχει όλες τις παραποιήσεις των αριθμών όπως προαναφέρθηκε, θα δει το ανεξήγητο άλμα του ελλείμματος της Γενικής Κυβέρνησης κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2009. 

Τα πρώτα τρία τρίμηνα του 2009 έχουν ήδη ένα διπλάσιο ρυθμό σε σχέση με τα αμέσως προηγούμενα του 2008. Κατ’ αυτή την περίοδο με αλχημείες το έλλειμμα του 2009 να τρέχει με ένα ρυθμό πάνω από 8 δις € το τρίμηνο, ενώ ήταν μόνο 4 δις € τα προηγούμενα 3μηνα το 2008. Το τελευταίο τρίμηνο του 2009 όμως το έλλειμμα εκτινάσσεται σχεδόν στα 10,5 δις € (2 δις € επί πλέον από ότι ήταν κατά τα ¾ του έτους). Όλως παραδόξως τους αμέσως επόμενους μήνες, κατά την διάρκεια του 2010, το έλλειμμα «τιθασεύεται» και πέφτει ξανά σε χαμηλά επίπεδα κάτω από την πολιτική του ιδιαίτερα ικανού οικονομικού επιτελείου, το οποίο ήταν το ίδιο που το είχε εκτοξεύσει σε διψήφια νούμερα!

Από την ανάλυση που παρατέθηκε, την ποσοτικοποίηση των υπερβάσεων στις δαπάνες και την μείωση των εσόδων, πράξεις που με μεγάλη επιμέλεια έκανε η κυβέρνηση Παπανδρέου, καταρτίστηκε ο πίνακας 7. Εκεί βλέπουμε από ποιες πλευρές φούσκωσε το έλλειμμα του 2009.

ΠΙΝΑΚΑΣ 7

Το συνολικό ποσό της παραποίησης των πραγματικών στοιχείων, μέσω των οποίων φούσκωσε το έλλειμμα του 2009, είναι 14,7 δις €. Χωρίς αυτή την παραποίηση το έλλειμμα περιορίζεται από 36,2 δις στα 21,5 δις €, ή στο 9,3% του ΑΕΠ και όχι στο 15,8% που ήθελε με το ζόρι η κυβέρνηση Παπανδρέου να το ανεβάσει. Επομένως η τελευταία πρόβλεψη που κοινοποίησε η ΝΔ στην ΕΕ προτού φύγει από την κυβέρνηση και ήταν 6,2% με το αναθεωρημένο ΑΕΠ, έπεσε απολογιστικά έξω κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες. Μια τέτοια αστοχία, μεταξύ πρόβλεψης και πραγματοποίησης, θεωρείται απόλυτα φυσιολογικό να υπάρχει σε ένα έτος όπου κυριαρχούσε βαθιά ύφεση σε όλα τα κράτη της ευρωζώνης.

ΠΙΝΑΚΑΣ 8

Το μεγάλο ερωτηματικό είναι πλέον το εξής: Αν παρέμενε το Δημόσιο έλλειμμα της Ελλάδας στο αληθινό νούμερο του 9,3% επί του ΑΕΠ, ποια θα ήταν η εξέλιξη αναφορικά με την φερόμενη χρεοκοπία της οικονομίας μας τότε; Θα μπορούσε κάποια τρόικα με το ζόρι να μας ωθήσει σε μνημόνιο όταν όλες οι χώρες της ΕΕ βρίσκονταν σε ύφεση έως και 17,7% (βλέπε πίνακα 8), και όταν είχαν μεγάλα έως και πολύ μεγαλύτερα ελλείμματα από ότι η χώρα μας;

Είναι εμφανές ότι κάποιο «μαγικό χέρι» ήθελε να φουσκώσει το Δημόσιο έλλειμμα της Ελλάδας και να το πάει πάνω από το τότε υψηλότερο που υπήρχε, της Ιρλανδίας. Σε μια τέτοια έκρυθμη κατάσταση οι κίνδυνοι για την σταθερότητα του ευρώ από την μετάδοση της χρεοκοπίας στα άλλα κράτη της ευρωζώνης ήταν εμφανείς. Η Ελλάδα ήταν μια «ειδική περίπτωση» όπως έλεγαν οι οικονομικοί υπουργοί των κρατών μελών, με κινδύνους έκρηξης πέραν των όσων προβλημάτων είχαν συσσωρευτεί στις άλλες ελλειμματικές και υψηλού χρέους μεσογειακές χώρες.

Άρα, η Ελλάδα σαν «ειδική περίπτωση» έπρεπε να μπει και σε ένα «ειδικό νάρθηκα». Έτσι και έγινε. Η αλήθεια όμως, όπως στην συνέχεια αποδεικνύεται, είναι ότι η χρεοκοπία της χώρας μας ήταν φτιαχτή και η ανίκανη να περάσει τις ενδεικνυόμενες πολιτικές κυβέρνηση Παπανδρέου απέβλεπε στην πιο ανώδυνη για αυτήν λύση. Με την προμετωπίδα ΔΝΤ & τρόικα στόχευε να πείσει ότι η μεν ΝΔ ήταν η αιτία που τα Δημόσια οικονομικά εκτροχιάστηκαν, οι δε δανειστές μπορούσαν να μας δανείσουν χρήματα μόνο με την προϋπόθεση ότι θα εφαρμοστούν σκληρά μέτρα.

[1] Η έκθεση του ΓΛΚ στις 2-7-2009, σχετικά με τα αναμενόμενα έσοδα από την τροπολογία για τους ημιυπαίθριους που κατατέθηκε, αναφέρει: «Η εν λόγω αύξηση δημόσιων πόρων που εξαρτάται από πραγματικά γεγονότα (εμβαδόν τακτοποιούμενων χώρων, αριθμός υποβαλλόμενων αιτήσεων, ύψος αντικειμενικών αξιών κλπ.), εκτιμάται στο συνολικό ποσό των 4.500 εκατ. €, περίπου και θα εισπραχθεί σταδιακά κατά τα οικονομικά έτη 2009 και 2010».

Η δικαστική εξέλιξη του εθνικού εγκλήματος της αλλοίωσης των οικονομικών στοιχείων του 2009

Γράφει η Ζωή Γεωργαντά, πρώην μέλος του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ (11 Νοεμβρίου 2015)

Η δικαστική πορεία του εθνικού μας ζητήματος της παραβίασης των Ευρωπαϊκών Κανονισμών για τον υπολογισμό του δημοσίου χρέους και ελλείμματος του 2009 και της παραποίησης ακόμα και των πρωτογενών στοιχείων (πχ χρησιμοποιήθηκαν πλαστά στοιχεία) προκειμένου να τεθεί η χώρα μας σε καθεστώς χρεοσυσσώρευσης για γενεές γενεών με συνέπεια να σερνόμαστε υπόδουλοι χωρίς εθνική κυριαρχία, χωρίς βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και με διαλυμένο το κράτος Δικαίου. Ο απώτερος σκοπός όλων αυτών ήταν να υποστούμε αφαίμαξη του εθνικού και ιδιωτικού μας πλούτου από τους ψευτοεταίρους μας δανειστές.

Θα περιγραφεί εν συντομία η κατάσταση όπως εξελίχτηκε μετά την αποτρόπαια πράξη της Ανακρίτριας κας Έλενας Πεδιαδίτη που με πονηρά κόλπα προσπάθησε τον Αύγουστο 2013 να βάλει στο αρχείο την εθνική προδοσία που διαπράχτηκε από τον πρόεδρο (Ανδρέα Γεωργίου) και δύο διευθυντικά στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ (Αθανασία Ξενάκη και Κων/νο Μολφέτα) που επιλέγησαν μεταξύ των υπαλλήλων της από τον Γεωργίου για να αντικαταστήσουν έντιμους Διευθυντές. της ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνικής Στατιστικής Αρχής) που μέχρι το 2010 ονομαζόταν ΕΣΥΕ (Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας). Για τα κόλπα που χρησιμοποίησε η κυρία αυτή τιμωρήθηκε δύο φορές από το Πειθαρχικό Συμβούλιο Δικαστών, αλλά δυστυχώς η τιμωρία της δεν ήταν αρκετή κατά την γνώμη μου. Επίσης, επειδή είχα κληθεί ως μάρτυρας, γνωρίζω ότι το 2014 η κ. Έλενα Πεδιαδίτη τελούσε υπό δικαστική διερεύνηση για υπεξαγωγή εγγράφων που είχαν αφαιρεθεί από την δικογραφία της υπόθεσης ΕΛΣΤΑΤ. Σήμερα, το πρόσωπο αυτό συνεχίζει να εργάζεται ως Ανακρίτρια στα Δικαστήρια της Ευελπίδων.

Η μείζονος εθνικού ενδιαφέροντος υπόθεση των ψευδών στοιχείων του δημοσίου χρέους και ελλείμματος της χώρας μας, που αποτέλεσαν την δικαιολογία για την υπαγωγή μας στα Μνημόνια και την καθυπόταξη της χώρας μας, υποβλήθηκε σε πλήθος μπλόκα-παρεμβάσεις στο έργο της Ελληνικής Δικαιοσύνης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Eurostat, καθώς και από τις Ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Θα θυμίσω ότι οι εισαγγελείς οικονομικού εγκλήματος κκ Γρ. Πεπόνης και Π. Παπανδρέου ανέλαβαν αυτεπαγγέλτως την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ αμέσως μετά τις καταγγελίες μου και την επιβεβαίωση τους και από άλλα μέλη του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ, ιδιαίτερα από τον Αντιπρόεδρο κ. Ν. Λογοθέτη καθώς και το μέλος του ΔΣ κ. Κ. Σκορδά, στα πλαίσια της πρόσκλησης όλων των μελών του ΔΣ από την Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής τον Σεπτέμβριο 2011 για να παρουσιάσουμε το έργο μας στην ΕΛΣΤΑΤ. Στην συνέχεια, και εντός του 2011 την κ. Π. Παπανδρέου αντικατέστησε ο κ. Σπ. Μουζακίτης.

Θυμίζω την προσπάθεια από τον τότε Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Μιλτιάδη Παπαϊωάννου για την απομάκρυνση από την θέση τους των εισαγγελέων οικονομικού εγκλήματος κκ Πεπόνη και Μουζακίτη οι οποίοι τον Δεκέμβριο του 2011 μεταξύ άλλων δήλωσαν τα εξής:

«… δεν δεχόμαστε να είμαστε Εισαγγελείς υπό απαγόρευση και καθ’ υπαγόρευση, πολλώ μάλλον δε δεν δεχόμαστε να αποτελέσωμε ένα άλλοθι και μία θεσμική κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα πολυποίκιλλα οργανωμένα συμφέροντα και τους ποικιλώνυμους εκφραστές τους, που δραστηριοποιούνται και αναπτύσσονται στην γκρίζα ζώνη του Οικονομικού Εγκλήματος…».

Μετά από ένα περίπου χρόνο ενδελεχούς εξέτασης δεκάδων μαρτύρων και διερεύνησης των καταγγελιών για την τεχνητή διόγκωση του δημοσίου ελλείμματος του 2009, οι ως άνω οικονομικοί εισαγγελείς κατέληξαν στο Πόρισμα Πεπόνη με το οποίο διαπιστώνονταν επαρκείς ενδείξεις για την δίωξη του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου για παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση και για ψευδή βεβαίωση κατά συναυτουργία με τους δύο υπαλλήλους της ΕΛΣΤΑΤ, κκ Ξενάκη Αθανασία και Κων/νο Μολφέτα, σε βαθμό κακουργήματος σε βάρος του Δημοσίου, υπό την ιδιαζόντως επιβαρυντική περίσταση της ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας του αντικειμένου του εγκλήματος.

Και οι παρεμβάσεις έσωθεν και έξωθεν συνεχίστηκαν. Όμως, όπως σε όλα τα επαγγέλματα, έτσι και στην Δικαιοσύνη υπάρχουν αδέκαστοι Δικαστικοί Λειτουργοί και χάρις σ’αυτούς η υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ ευελπιστούμε ότι οδεύει στο Ανοικτό Ακροατήριο του Κακουργιοδικείου με όλες τις συνέπειες για τους οικονομικούς δολοφόνους της πατρίδας μας.

Συγκεκριμένα, το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών στις 14 Ιουλίου 2015 με το βούλευμά του 1149/2015 έστειλε στο εδώλιο τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου (εγκάθετο του ΔΝΤ) για παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση με τις εξής κατηγορίες:

(1) είπε ψέματα στο Ελληνικό κράτος ότι παραιτήθηκε από το ΔΝΤ ενώ δεν είχε παραιτηθεί όπως απαιτούσε ο αρχικός ν.3832/2010 πριν το «ξεδόντιασμά» του από τις κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά κατ’ εντολή των Βρυξελλών,

(2) σφετερίστηκε τις αρμοδιότητες του ΔΣ και μετέτρεψε την ΕΛΣΤΑΤ σε μονοπρόσωπη εξουσία,

(3) δεν καλούσε συνεδριάσεις του ΔΣ,

(4) διαβίβασε παράνομα το δημόσιο χρέος και έλλειμμα του 2009 στην Eurostat (Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία) χωρίς την έγκριση του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ.

(5) Επί πλέον, όλα τα παραπάνω διέπραξε εκ προθέσεως με σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του και σε άλλον ηθικό και υλικό όφελος.

Με τις κατηγορίες αυτές, ο Γεωργίου παραπέμφθηκε στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών για να δικαστεί στις 2 Σεπτεμβρίου 2015. Όμως, ο κατηγορούμενος Γεωργίου δεν εμφανίστηκε, δήλωσε ασθένεια του δικηγόρου του μέσω άλλου δικηγόρου και ζήτησε αναβολή της δίκης, δηλώνοντας επιπλέον ότι είναι κάτοικος εξωτερικού (αν και με τόσο βαρείς κατηγορίες θα έπρεπε, κατά την γνώμη μου και σύμφωνα με άλλες ελαφρότερες περιπτώσεις, να του έχουν επιβληθεί περιοριστικά μέτρα). Η δίκη του αναβλήθηκε για τις 7 Δεκεμβρίου 2015. Νομικοί με πληροφόρησαν ότι μπορεί να ζητήσει μέχρι 4 (τέσσερεις) αναβολές.

Στο παραπάνω βούλευμά του, 1149/2015, το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών, αν και έπραξε αδέκαστα στην περίπτωση του πλημμεληματικού σκέλους του εγκλήματος Γεωργίου, εντούτοις στο κακουργηματικό σκέλος το ίδιο Συμβούλιο Εφετών Αθηνών υιοθέτησε την πρόταση του Εισαγγελέα Εφετών κ. Αντωνίου Λιόγα, σύμφωνα με τον οποίο το κακουργηματικό σκέλος του εγκλήματος, δηλαδή η ψευδής διόγκωση του δημοσίου ελλείμματος του 2009 κατά συναυτουργία σε βάρος του Δημοσίου δεν μπορούσε κατά την γνώμη του να στοιχειοθετηθεί. Αξίζει να τονιστεί ότι η πρόταση του κ. Αντωνίου Λιόγα το καλοκαίρι 2015 ήταν φωτοτυπία της πρότασης του Αντεισαγγελέα Εφετών κ. Ιωάννη Κούτρα το καλοκαίρι 2014, ο οποίος, κ. Κούτρας, είχε ευθυγραμμιστεί με τις απόψεις της τιμωρηθείσας Ανακρίτριας το 2013 κ. Έλενας Πεδιαδίτη. Με άλλα λόγια, φαίνεται ότι ο κ. Α. Λιόγας ξεπέταξε την δικογραφία ΕΛΣΤΑΤ χωρίς να την διαβάσει επιμελώς όπως έπρεπε να έχει κάνει ένας αδέκαστος Δικαστής και απλώς αντέγραψε ό,τι είχε προτείνει ο κ. Κούτρας.

Σημειώνεται ακόμα ότι η πρόταση του κ. Κούτρα το καλοκαίρι 2014 είχε απορριφθεί από το τότε Συμβούλιο Εφετών Αθηνών με το βούλευμά του 1212/2014 το οποίο διέτασσε περαιτέρω διερεύνηση και κλήση των κατηγορουμένων για κατάθεση, απαραίτητη νομική πράξη στην οποία δεν είχε προβεί, ως έδει, η κ. Πεδιαδίτη. Η εντολή αυτή του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών του 2014 (το οποίο βέβαια είχε διαφορετική σύνθεση από το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών του 2015) εξετελέσθη από τον Ανακριτή κ. Χριστόφορο Λινό, αλλά το υλικό που συγκέντρωσε ο κ. Λινός φαίνεται ότι δεν απασχόλησε τον Εισαγγελέα κ. Αντώνιο Λιόγα, ο οποίος για να ξεμπερδεύει με την ΕΛΣΤΑΤ, ή επειδή ίσως έγινε παρέμβαση στο έργο του, υπέβαλε ως πρότασή του στο Συμβούλιο Εφετών Αθηνών του 2015 απλή φωτοτυπία της απορριφθείσας πριν ένα χρόνο πρότασης του Αντεισαγγελέα κ. Κούτρα. Όλα αυτά βέβαια φαίνεται ότι αποσκοπούσαν στην καθυστέρηση της δικάσιμης με την ελπίδα παραγραφής του εθνικού εγκλήματος.

Συνοπτικά, στις 14 Ιουλίου του 2015, το υπό νέα σύνθεση Συμβούλιο Εφετών Αθηνών με το βούλευμά του 1149/2015, αν και έπραξε το αδέκαστον για το πλημμέλημα του Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ και τον παρέπεμψε να δικαστεί, όπως αναφέρω παραπάνω, εντούτοις για το κακούργημα της ψευδούς διόγκωσης του δημοσίου χρέους και ελλείμματος του 2009 υιοθέτησε την πρόταση των κκ. Α. Λιόγα-Ι.Κούτρα για αθώωση του Γεωργίου και των δύο συγκατηγορούμενών του υπαλλήλων της ΕΛΣΤΑΤ.

Τί έγινε μετά το βούλευμα 1149/2015 του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών;

Με την νομική βοήθεια του πρώην Εισαγγελέα και νυν Δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω, κ. Ιωάννη Σακκά (ο οποίος έχει πάντα και ανιδιοτελώς βοηθήσει με τις νομικές του γνώσεις) υποβάλαμε με τον πρώην Αντιπρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, κ. Νικόλαο Λογοθέτη, αίτηση και σχετικό Υπόμνημα στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου για άσκηση αναίρεσης από τον Άρειο Πάγο του αθωωτικού σκέλους του βουλεύματος 1149/2015. Η αίτηση υπεβλήθη στις 27 Ιουλίου 2015.

Στις 14 Σεπτεμβρίου 2015 η Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, κα Ξένη Δημητρίου-Βασιλοπούλου με την Έκθεση Αναιρέσεως αριθ. 37/2015 απεφάνθη υπέρ της αναίρεσης κατά του αθωωτικού μέρους του βουλεύματος 1149/2015 του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών. Η Έκθεση Αναιρέσεως 37/2015 αποτελεί καταπέλτη κατά του Γεωργίου και των συγκατηγορουμένων του. Σχετικό ρεπορτάζ έχει γραφτεί στην Κυριακάτικη Εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στις 27/9/2015, καθώς και στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ 25/9-1/10/2015 (βλέπε παραπάνω).

Στις 6 Νοεμβρίου 2015, το Ε' ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου συνεδρίασε με 5-μελές Συμβούλιο για να αποφανθεί επί της Εκθέσεως Αναιρέσεως αριθ. 37/2015 της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου, κας Ξ. Δημητρίου. Ευελπιστούμε βέβαια ότι η πρόταση της κας Ξ. Δημητρίου θα βρίσκεται μέσα στο πλαίσιο της Έκθεσης Αναίρεσης. Το λέω αυτό διότι έχουμε τόσο πολύ καεί που τώρα φυσάμε και το γιαούρτι που λέει ο λαός μας.

Το να παραπεμφθεί η υπόθεση του κακουργηματικού σκέλους της υπόθεσης ΕΛΣΤΑΤ σε νέο Συμβούλιο Εφετών αποτελεί κατά την γνώμη μας τέχνασμα μιάς ακόμα καθυστέρησης της εθνικά δίκαια απαιτούμενης παραπομπής στο Ακροατήριο των οικονομικών δολοφόνων για να μάθει ο Ελληνικός λαός και η διεθνής κοινότητα την αλήθεια για το Ελληνικό δημόσιο χρέος και έλλειμμα του 2009. Αν οι κατηγορούμενοι είναι αθώοι, τότε δεν πρέπει να φοβούνται το Δικαστήριο.

Όπως όμως γίνεται φανερό από τα πραγματικά περιστατικά, δεν είναι καθόλου αθώοι, αλλά εξετέλεσαν εντολές των ψευτο-εταίρων και δανειστών μας προστατευόμενοι από το σάπιο Ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Ως επίλογο θα ήθελα να ρωτήσω την σημερινή «αριστερή» κυβέρνηση:

• Γιατί κύριοι και κυρίες ούτε καν θίγετε το ζήτημα της παραπάνω Έκθεσης Αναίρεσης;

• Σας το έχουν απαγορεύσει κάποιοι Ράντερμάχερς και οι συν αυτώ; διότι είναι και οι ίδιοι εμπλεκόμενοι στην αλλοίωση των στοιχείων του 2009;

• Γιατί έχετε αφήσει την ΕΛΣΤΑΤ στα χέρια των οικονομικών μας δολοφόνων;

• Δραπετεύοντας στο εξωτερικό ο Ανδρέας Γεωργίου, άκουσον! άκουσον! «διόρισε» αντικαταστάτριά του την συγκατηγορούμενή του, κ. Αθανασία Ξενάκη, η οποία λειτουργεί ως πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ παράνομα, μάλιστα επιβάλλοντας πρόστιμα στους συναδέλφους της, διαλύοντας ό,τι έχει απομείνει από την πάλαι ποτέ Εθνική Στατιστική μας Υπηρεσία και συνεχίζοντας το μαγείρεμα των στοιχείων.

• Γιατί κύριοι και κυρίες δεν διορίζετε έναν αξιοπρεπή επιστήμονα ως προσωρινό πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ μέχρι να σας δώσουν εντολή οι δανειστές να εφαρμόσετε, έστω και αυτόν τον «ξεδοντιασμένο», στατιστικό νόμο 3832/2010 και να διοριστεί κάποιος άλλος στην θέση του προέδρου, τουλάχιστον νόμιμα;

Συνεχίστε λοιπόν κύριοι και κυρίες να ζητιανεύετε αντί, βασιζόμενοι κυρίως στην ΣΛΕΕ (Συνθήκη για την Λειτουργία της ΕΕ) άρθρο 340, και στο τρίτο Πρωτόκολλο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, αλλά και σε άλλες Διεθνείς Συνθήκες, να απαιτήσετε την διαγραφή των 210 δισεκ. ευρώ της ζημίας που υπέστη η χώρα μας από την ψευδή διόγκωση των στοιχείων.

Τα 210 δισεκ. ευρώ είναι τα ισοδύναμα που ψάχνετε,και όχι οι φόροι στο κρασί!

Επίλογος

Η πολύκροτη υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ όχι μόνο στοίχισε στον Ελληνικό λαό εκατοντάδες δισεκατομύρια ευρώ από τα οριζόντια μέτρα που εξαθλίωσαν και συνεχίζουν να εξαθλιώνουν την κοινωνία, αλλά η διαλεύκανση του είναι το εφαλτήριο ουσιαστικής εξόδου από την κρίση! 

Κάποιοι όμως φαίνεται πως κάτι τέτοιο δεν το επιθυμούν.

Νομίζω ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη, θα δυσκολευτεί πολύ να εξηγήσει πώς είναι δυνατόν να μένει στο απυρόβλητο, όχι λόγω βλακείας αλλά λόγω του πρωταγωνιστικού του ρόλου στην καταστροφή της Ελλάδος, ο Γιώργος Παπανδρέου, που οδήγησε την Ελλάδα στην μνημονιακή κατοχή. Να μένουν, επίσης, στο απυρόβλητο, ο Βενιζέλος (λίστα Λαγκάρντ, χαράτσια) και ο εντολοδόχος των διεθνών τοκογλύφων Σαμαράς, ο οποίος αποδείχθηκε όχι απλώς συνειδητός συνεργάτης τους αλλά το έκανε και με σαδιστική ευχαρίστηση.

Το πράμα έχει βρωμίσει και μόνο η υποκρισία των εμπλεκόμενων τους επιτρέπει να βολεύονται με την ψευδαίσθηση ότι και η κοινωνία είναι τυφλή - όπως η Δικαιοσύνη στην Κολομβία των Βαλκανίων.

Επιμέλεια: www.logiosermis.net