Η Ευρωζώνη είναι μια νομισματική ένωση που αποτελείται από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες έχουν οικειοθελώς καταργήσει το εθνικό τους νόμισμα και υιοθετήσει το Ευρώ (€) ως το κοινό τους νόμισμα. Αποτελεί ένα υπερεθνικό μόρφωμα χωρίς αρκετά αποτελεσματικούς μηχανισμούς διαχείρισης κρίσεων και μακροοικονομικών ανισορροπιών.
Τα χαρακτηριστικά των χωρών που συμμετέχουν στην Ευρωζώνη ως νομισματική ένωση είναι:
- Χρησιμοποιούν το ίδιο νόμισμα χωρίς να έχουν τη δυνατότητα δημιουργίας νέου χρήματος. Κάθε κράτος που μπορεί από μόνο του να εκδώσει νόμισμα, εκδίδει από μόνο του την απαραίτητη ποσότητα νομίσματος προκειμένου να ανταπεξέλθει σε κάθε σχεδιασμό της δημοσιονομικής πολιτικής του. Τα κράτη που απαρτίζουν την Ευρωζώνη θα πρέπει να είναι σε θέση να αποκτήσουν το κοινό νόμισμα αλλιώς θα οδηγηθούν στην πτώχευση.
- Η νομισματική πολιτική αποφασίζεται σε κεντρικό επίπεδο ενώ η δημοσιονομική πολιτική έχει τοπικό χαρακτήρα και χαράσσεται από την εκάστοτε εθνική κυβέρνηση κάθε κράτους. Έτσι δημιουργούνται ανισορροπίες μεταξύ των δύο αυτών πολιτικών κάτι που δεν είχε προβλεφτεί από τους δημιουργούς της Ευρωζώνης. Προβλέπεται ένα κοινό επιτόκιο για όλες τις χώρες-μέλη αλλά όμως οι εθνικές κυβερνήσεις εξαναγκάζονται στη λήψη αντιλαϊκών μέτρων για να εξασφαλιστεί, με κάθε τρόπο, το απαραίτητο κεφάλαιο για την αποπληρωμή των εθνικών υποχρεώσεων κάθε φορά.
- Οι χρήστες του Ευρώ έχουν την τάση να λειτουργούν ομοκυκλικά όσον αφορά τα οικονομικά. Η μείωση των εσόδων των οικονομικών μονάδων τις ωθεί να μειώσουν τις δαπάνες τους αυξάνοντας έτσι την ήδη μεγάλη ύφεση. Απουσιάζει ο αντικυκλικός παράγοντας ο οποίος θα εφοδιάσει το σύστημα με καινούργια κεφάλαια ώστε να συνεχίσει να λειτουργεί αποτελεσματικά. Υπάρχει επίσης η δυσκολία άσκησης ατομικής αντικυκλικής πολιτικής από κάθε κυβέρνηση κράτους μέλους της Ευρωζώνης.
Συνεπεία όλων των ανωτέρω προαναφερθέντων χαρακτηριστικών της Ευρωζώνης και της τάσης των ισχυρών οικονομικά μελών όπως η Γερμανία να προσανατολιστούν πλέον προς εκτός Ε.Ε. χώρες, εκτιμάται ότι θα προκύψουν οι ακόλουθες προκλήσεις έως το έτος 2020:
- Εάν συνεχιστεί η έλλειψη ύπαρξης ενός κεντρικού διαμορφωτή της δημοσιονομικής πολιτικής των κρατών της Ευρωζώνης, οι ανισορροπίες, σε κεντρικό και σε περιφερειακό επίπεδο, θα συνεχιστούν σε έντονο βαθμό που θα συντελέσει ακόμη και στην πιθανή αποχώρηση μελών από την Ευρωζώνη κλονίζοντας την συθέμελα. Επίσης η μη ύπαρξη ατομικής αντικυκλικής οικονομικής πολιτικής ατομικά από κάθε κράτος μέλος σίγουρα θα οδηγήσει σε πολιτικές συγκρούσεις και μη επιθυμητές ανακατατάξεις.
- Η ύπαρξη όλο και περισσότερων χωρών της Ευρωζώνης που θα συνεργάζονται εμπορικά με τρίτες χώρες εκτός Ε.Ε. θα προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στις εμπορικές σχέσεις μεταξύ των ίδιων των χωρών μελών της Ε.Ε. και θα οδηγήσει σε μεγάλο κίνδυνο διάλυσης της αυτού του Ευρωπαϊκού μορφώματος.
- Η έλλειψη ευελιξίας σε λήψη αποφάσεων για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης αποτελεί ακόμη έναν παράγοντα αποσταθεροποίησης. Θα πρέπει να υπάρξει αναπροσαρμογή των θέσεων και των στόχων της «Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης» ώστε να μην υπάρχουν άλλα αδιέξοδα στις διαπραγματεύσεις και στην κοινή άσκηση πολιτικής των χωρών μελών.
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.