Γιατί πάμε σε εκλογές;

Κι αφού τους πείσαμε, τους εταίρους μας, ότι εμείς για πρώτη φορά αριστερά μπορούμε καλύτερα από τους άλλους, ελεύθερα και με τον αριστερό τσαμπουκά μας, διαλέξαμε ελευθέρως, να μην πώ πως το αποφασίσαμε κιόλας από μόνοι μας, ένα τόοοσο μνημόνιο, νά 'χουμε για καιρό!

Μια κουβέντα είναι το «διαλέξαμε ελευθέρως το μνημόνιό μας». Μια κουβέντα, που όσο τη λές, τόσο πιο αχώνευτη γίνεται. Και μάλιστα, όταν το μνημόνιο το συμφώνησε η αριστερή κυβέρνηση, καταλαβαίνουμε ότι πάει χάλασε ο κόσμος!

Γιατί το πασόκ που μας είπε ότι είναι ανάγκη να μπούμε σε πρόγραμμα χρηματοδότησης, προστασίας, επίβλεψης κλπ. και πως δεν γίνεται αλλιώς, ήτανε το κόμμα του μνημονίου.

Ενώ τη ΝΔ που μας έλεγε ότι δεν συμφωνεί, την ψηφίσαμε και είπαμε τώρα μάλιστα! Κάποιος βρε παιδί μου που σέβεται το λαό, τον προστατεύει, και τον υπηρετεί. Αλλά, σαν ήρθε η ώρα να κυβερνήσει, όλα όσα είχε υποσχεθεί τα ξέχασε, κι ο αρχηγός της άρχισε -με εκείνο το μάγκικο ύφος του τύπου που τακτοποιεί τις εκκρεμότητες- να μας ενημερώνει ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος που θα μας φέρει στη σωτηρία! Κι εμείς μείναμε κάγκελλο! Αισθανθήκαμε τόσο ηλίθιοι, όσοι τον πιστέψαμε και τον ψηφίσαμε, όσο κι εκείνοι που δεν τον πιστέψαμε, αλλά τον ψηφίσαμε για χάρη της άρνησης του στο μνημόνιο, και της άμεσης και αποφασιστικής διαγραφής εκείνων -από τους νεοδημοκράτες βουλευτές- που το στήριξαν. Η ΝΔ δεν ήτανε κόμμα του μνημονίου, αλλά έγινε ο στυλοβάτης των μνημονίων!

Η ΔΗΜΑΡ που μυρίστηκε εξουσία και υπουργικούς θώκους για τα παιδιά της, (τα περισσότερα από οποία περάσανε, από πολλά κέντρα προς αναζήτηση οφιτσίου εξουσίας) υπήρξε η πρώτη φορά αριστερά που στήριξε μνημόνια! Δεν άντεξε το φορτίο και το στίγμα του μνημονιακού, και φωτισμένα αποσύρθηκε και αποδυνάμωσε την κυβερνητική εξουσία, την ορκισμένη στη χρησιμότητα και την παροδικότητα του μνημονίου!

Έτσι λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, είναι η δεύτερη φορά αριστερά που έφερε -στην πράξη- μνημόνιο στη Χώρα! Αλλά είναι η πρώτη φορά, που στην εξουσία του, οι εισβολείς θα είναι περισσότεροι από τους Έλληνες, θα έχουν σίτιση και περίθαλψη, θα μένουν σε ξενοδοχεία και κρουαζερόπλοια, δεν θα έχουν φορολογικά βάρη, ούτε υποχρέωση στράτευσης, δεν θα υπάρχει δωσιδικία για να ελεγχθούν οι συστηματικοί ή περιστασιακοί αλλοδαποί παραβάτες, κι εμείς θα διωκόμεθα γιατί τα παράπονά μας υποκινούν το μίσος!

Ο Τσίπρας, που τον καλωσόρισα, που τον καλοάκουσα, που τον εμπιστεύτηκα, παρόλο που δεν τον ψήφισα, φαίνεται πως θριαμβολογώντας για την επιτυχία της δράσης που αφορά τους εισβολείς και τους εποίκους, ζήτησε εκλογές για να πάρει πανηγυρική αυτοδυναμία. Ή ίσως επειδή δεν αντέχει το αριστερό μνημόνιο. Γι'αυτό με αριστερή βιασύνη, «περιγράφει» τις ρυθμίσεις του Συντάγματος, που βάζουνε μια αρχοντιά χρόνου στα βήματα της αλλαγής, γιατί θέλει να αρπάξει την ευκαιρία, πριν καταλάβουμε εμείς τί ακριβώς «παίζεται».

Οχι κ. Τσίπρα. Δεν θέλαμε έναν ακόμη πρωθυπουργό «παπατζή». Θα θέλαμε έναν πρωθυπουργό άρχοντα. Γαλαντόμο. Μεγαλόθυμο. Ευγενή. Τυπικό, διάφανο, δημοκράτη. Όχι κυνηγό ευκαιριών και καρεκλοκένταυρο.

Αν δεν αντέχεις τις σκληρές αποφάσεις δεν κάνεις γι' αυτό το μέτωπο. Αν δεν αντέχεις το μέτρο και τη σύνεση δεν παράγεις πολιτική και δεν υπηρετείς ένα πολιτικό όραμα. Αν οι αποφάσεις σου είναι τέκνα πολλών πατεράδων, κανείς δεν εχει την ευθύνη για να προκόψουν, δηλαδή να υλοποιηθούν. Αν ένα θέμα μονάχα σε καίει, αυτό θα σε κατακάψει.

Οι πολύγνωμες συλλογικότητες -αποδείχτηκε περίτρανα, πως- δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε για ένα νοικοκυριό. Πώς θα μπορούσαν να συμφωνήσουν για όλα τα νοικοκυριά της χώρας; Δεν το ξέρατε ότι εδώ, παλιά είναι η παροιμία (λαϊκή σοφία!) που λέει, «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει;» Εσείς τί θέλατε; Να μείνουμε αιώνια στο σκοτάδι, κι εσείς να προσποιείστε ότι θα ανάψετε κάποια λάμπα; Μα εμείς θέλουμε να βγούμε στον ήλιο! «Αυτός ο τόπος δεν βολεύεται με λιγότερο ήλιο!» θα το ξέρετε, φαντάζομαι!

Κύριε Τσίπρα,

πήρατε 36% το Γενάρη. Λίγο μετά, ζητήσατε ενίσχυση στις απόψεις σας και πήρατε 62 %, με κίνδυνο να σας δούμε να φεύγετε νύχτα. Είναι γεγονός, πως δεν την αντέχετε τόση εμπιστοσύνη που σας δίνει ο λαός. Είναι αλήθεια, πως φανήκατε άδολος στην πρώτη σας, την πρωθυπουργική, ομιλία. Σήμερα όμως, σας βλέπω λίγο φοβισμένον, μέσα σας, αλλά και λίγο προκλητικόν, προς εμάς: Σαν να μας ρωτάτε: «υπάρχει κανένας άλλος, καλύτερος από μένα; Σας λέει κανείς άλλος τίποτε δελεαστικότερο;»

Βλέπω, στην απόφαση για τη διενέργεια των εκλογών, μια σπατάλη και μια περιττή πολυτέλεια: Γιατί θα πρέπει όλοι εμείς να πληρώνουμε τέτοιες τεράστιες δαπάνες, για κάθε σας αμφιβολία και ανασφάλεια; Δεν μας είχατε ειπεί ότι εμείς θα καταρτίζουμε την εφαρμοστέα πολιτική.

Αν οι στόχοι σας, εκτός από μνημόνια πρώτη φορά αριστερά, είναι και η ολοκληρωτική μας εξαφάνιση ή ο εξανδραποδισμός μας από τους εισβολείς και εποίκους, θα μείνετε στην ιστορία ως ο πλέον πλάνος πολιτικός.

Γιατί, το αληθινό, κι όχι το προσχηματικό, ερώτημα σε τούτες τις εκλογές, δεν είναι ποιός θα διαχειριστεί καλύτερα την κρίση και ποιός θα μας βγάλει από τα μνημόνια. Γιατι όλοι όσοι πέρασαν από την εξουσία, μας 'εβαλαν και σε ένα πιο δύσκολο μνημόνιο κάθε φορά ο καθένας τους.

Το ερώτημα σήμερα είναι: «ποιά είναι η πολιτική που χρειαζόμαστε σήμερα;» και θα πρέπει να αναζητήσουμε το κόμμα που βάζει αυτό το ερώτημα.

Δεν χρειαζόμαστε έναν ακόμη ψεύτη. Καιρός για αξιολόγηση. Εδώ και τώρα! Δεν υπάρχει άλλο περιθώριο!