«Μεγάλη Αλβανία»: Παιχνίδια εξουσίας …

Το μαγικό στοιχείο της ανθρωπότητας είναι, ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και μαζί της επανεμφανίζονται στο προσκήνιο οι ίδιοι πρωταγωνιστές, που κινούν τα νήματα της εξουσίας, μή παραλείποντας βεβαίως να πράττουν και τα ίδια λάθη.

Της Θάλειας Χούντα

Κάπως έτσι συμβαίνει και την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, όπου, οποία σύμπτωση, αναγεννάται το … όραμα της “Μεγάλης Αλβανίας”, η “αλυτρωτική” ιδέα της ενοποίησης όλων των διάσπαρτων Αλβανών σε ένα κράτος.

Οι πρωταγωνιστές στην σκακιέρα της ιστορίας των Βαλκανίων, οι οποίοι και έχουν τον κυρίαρχο λόγο στον σχεδιασμό της εξωτερικής πολιτικής με περίσσια “σοφία” χάραξαν τα σύνορα της Βαλκανικής Χερσονήσου με τον συγκεκριμένο υπάρχοντα τρόπο, ώστε τα Βαλκάνια να αποτελούν πάντα εστία αναταραχής και πολεμικής εκτόνωσης, σε περίπτωση διαφωνιών μεταξύ των ισχυρών της γής.

Έτσι για μία ακόμα φορά η ιστορία επαναλαμβάνεται και, χωρίς να είμαι υποστηρίκτρια της θεωρίας των “συνωμοσιών”, η ιδέα της “Μεγάλης Αλβανίας” είναι ένα πολύ βολικό πρόσχημα στην παρούσα φάση έξαρσης των διεθνών γεωστρατηγικών ανταγωνισμών.

Είναι βολικό οι βαλκανικοί λαοί να συρθούν σε νέο κύκλο συγκρούσεων, με φόντο από τη μία τα σκάνδαλα πολιτικής διαφθοράς σε Σκόπια και Τίρανα και από την άλλη την οικονομική εξαθλίωση δίχως τέλος όπου έχουν εγκλωβιστεί.

Τα σενάρια πολλά και συνεχώς φουντώνουν με αντίστοιχες “ύποπτες” κινήσεις, όπως λόγου χάρη η συνάντηση του Ερντογάν με το κόμμα των Τσάμηδων, το PDIU, κατά την επίσκεψή του στα Τίρανα, η οποία ενισχύει την θεωρία ότι πίσω απο τις αλβανικές κινήσεις κρύβεται ηΤουρκία.

Ένας άλλος παράγοντας, ο οποίος υποδαυλίζει την εκρηκτική ατμόσφαιρα στα Βαλκάνια, είναι η παρουσία της Ρωσίας, η οποία πρέπει απραιτήτως να εμποδιστεί απο τον “αιώνιο” αντίπαλο τις ΗΠΑ, με την σιωπηρή συγκατάβαση της ΕΕ.

Σίγουρα μία συγκρουσιακή κατάσταση στίς γείτονες χώρες και ειδικά την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, όπου γίνεται η πιο κρίσιμη διαπραγμάτευση για το οικονομικό μέλλον της Πατρίδας μας, είναι πολύ ανησυχητική, ειδικότερα για το ντόμινο που θα επιφέρει.

Όμως ως γνήσια Ελληνίδα, όπου εδώ και τόσα χρόνια έχει πληγωθεί η εθνική μου υπερηφάνεια απο το Σκοπιανό ζήτημα και εκνευρίζομαι απο το γεγονός, ότι έχει παραχωρηθεί το όνομα της δικής μας Ξακουστής Μακεδονίας σε εκείνους, τους Σκοπιανούς γείτονες μας, δεν νιώθω, ότι πρέπει ως χώρα να επέμβουμε στην δική τους διαφωνία.

Εάν η Αλβανική κοινότητα των Σκοπίων επιθυμεί την ανεξαρτησία της και την απόσχισή της, είναι ένα πολύ θετικό στοιχείο για εμάς, όσον αφορά την αποδυνάμωση ή και διάλυση θα τολμούσα να ισχυριστώ των Σκοπίων, μιας χώρας με ιδιαίτερα βαρύ φορτίο για την εθνική μας υπερηφάνεια.

Όσον αφορά τους αντίστοιχους φόβους για την δημιιουργία της “Μεγάλης Αλβανίας” απο μια τέτοια εξέλιξη, δεν νομίζω ότι θα επιτραπεί στην Αλβανία να μετατραπεί σε “Μεγάλη”. Δεν βολεύει κανέναν, ούτε καν τους ίδιους τους Αλβανούς, γιατί μια τέτοια κίνηση θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου για περαιτέρω εθνικιστικές διεκδικήσεις απο τις γείτονες χώρες και ο φαύλος κύκλος που θα ξεκινούσε, θα αποδεικνυόταν μπούμεραγκ τόσο για τους εμπνευστές όσο και τους πρωτεργάτες μιας τέτοιας κίνησης.

Το στήριγμά μας δε σε τέτοιες καταστάσεις και για διατήρηση της σταθερότητας, είναι ο Στρατός μας, ο οποίος συνεπικουρεί δια της δυναμικής του, την εξωτερική πολιτική, που θέλω να πιστεύω, ότι δεν θα είναι ενδοτική.

dialogoi.gr